NC
ตึ้ง!
ทันทีที่เสียงประตูห้องน้ำปิดลง
แบคฮยอนก็รีบเลื่อนมือไปล็อคมันทันที
ดันร่างน้อยให้แผ่นหลังไปชนกับฝาผนังก่อนที่เจ้าตัวจะป้อนจูบลงไปอย่างหนักหน่วง
ไม่มีการีรอแบคฮยอนไม่ไหวแล้วอยากจะรักลู่หานแทบแย่แล้ว
“ใจเย็น อื้ออ”
“หวานเหมือนเดิมเลย”
แบคฮยอนผละจูบออกมา
ก่อนที่จะแนบหน้าผากของตนไปชิดกับหน้าผากของอีกคน
ดวงตากลมค่อยๆช้อนมองจ้องเข้าไปในแววตาของแบคฮยอนก็อดที่จะเขินไปไม่ได้
ทำไมต้องทำตัวน่ารักด้วย ทำไมต้องทำให้รักขนาดนี้
“หวาน .. ให้ตัวคนเดียวแหละ”
พูดจบปลายนิ้วเรียวก็ค่อยๆริดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของแบคฮยอนออกทีละเม็ดๆ
จนในที่สุดสาบเสื้อทั้งสองก็แยกออกจากกัน
แบคฮยอนไม่รอช้าปลดเสื้อที่ลู่หานเป็นคนถอดออกแล้วโยนมันขึ้นไปตรงเคาเตอร์อ่างล้างหน้า
เลื่อนมือลงมาปลดกางเกงของตนเองออกเช่นกัน
.. แบคฮยอนในสภาพเปลือยกายทั้งท่อนเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนฝาชักโครก
แล้วค่อยๆขยับขาออกเงยหน้ามองคนตัวเล็กอีกคนที่กำลังยืนถอดเสื้อโชว์อยู่ตรงหน้าเขา
“ตัวทำให้เรานะ”
แบคฮยอนพูดเสียงอ่อย ลู่หานก็พยักหน้าตกลงแต่โดยดี
ทิ้งตัวลงนั่งคุกเข่าอยู่ที่พื้นกระเบื้องห้องน้ำแข็งๆแล้วใช้มือแหวกขาเรียวทั้งสองข้างของอีกคนออก
วางท้องแขนทั้งสองข้างไว้บนต้นขาของแบคฮยอน ก่อนที่ใบหน้าสวยค่อยๆก้มลงไปใช้แก้มนิ่มๆแนบไปตามความยาวตรงส่วนนั้นของคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ทันที
“งื้ออ...ตัวอย่าแกล้งเรานะ”
“ไม่รับปาก ..
ถ้าตัวร้องเบาเราจะแกล้ง”
ลู่หานเงยหน้าขึ้นไปแลบลิ้นหยอกเย้าให้แบคฮยอนดู
เสียงหัวเราะคิกคักดูน่ารักของแบคฮยอนในยามที่มือบางข้างขวาของลู่หานค่อยๆจับประคองท่อนเนื้อของเขาขึ้นมารูดรั้งเบาๆ
เสียงครางหวานๆจากแบคฮยอนก็เริ่มส่งเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
“อื้อ..อ๊ะ..”
มือบางเร่งจังหวะขึ้นอีกนิด
จนในที่สุดโพรงปากเล็กก็ค่อยๆก้มลงไปครอบครองที่ส่วนหัวที่ปริ่มน้ำก่อนเป็นอันดับแรก
ค่อยๆกระหวัดปลายลิ้นลงที่รอยแยกด้านบนช้าๆ จนแบคฮยอนแทบคลั่ง
เลื่อนมือที่วางอยู่มาวางไว้บนกลุ่มผมของลู่หาน
ก่อนที่จะออกแรงขยุ้มมันเพียงเล็กน้อย
“อื้อออ ดีจัง...อื้ออ..”
เสียงของแบคฮยอนดูกระเส่าจนลู่หานแทบทนไม่ไหว
ปากน้อยๆที่กำลังละเมียดชิมของหวานอยู่
ค่อยๆครอบมันลงไปจนสุดความยาวของมัน ความร้อนที่อยู่ด้านในปากของลู่หาน
ทำให้แบคฮยอนต้องนิ่วหน้าเพราะความสุขที่เอ่อล้น มันบอกไม่ถูก
วันนี้ลู่หานน่ารักมาก
น่ารักจนเขาอยากจะทำให้ลู่หานช้ำภายใต้ร่างของเขาเลยก็เป็นได้
“อื้ออ..”
จังหวะโยกขึ้นลงของปากลู่หาน
ทำให้แบคฮยอนส่งเสียงร้องออกมาไม่ขาดสาย ไม่คิดอะไรทั้งนั้น
ไม่สนว่าข้างนอกจะมีใครอยู่ก็ตาม นี่คือเวลาของเขาทั้งสองคน
ไม่ต้องคิดถึงเรื่องคนอื่นแล้ว
ปลายเท้าของแบคฮยอนที่วางอยู่บนพื้น
ดูจะไร้หน้าที่เกินไป ร่างบางเลยยกขึ้นแล้วสอดมันเข้าไปตรงส่วนนั้นของลู่หาน
ที่นอนนิ่งอยู่ ใช้ปลายเท้าเขี่ยมันไปมาให้อีกคนเกิดอารมณ์ร่วมไปกับเขาด้วย
“อ๊ะๆ...ซี๊ดดด... อื้อ ลู่หาน... แบคไม่ไหวแล้ว
ฮือออ”
เสียงดูดที่ส่วนหัวยังดังอยู่เรื่อยๆ
ลู่หานแกล้งแบคฮยอนตลอดแหละเอาแต่เล่นกับส่วนบนจนร่างบางแทบแย่อยู่แล้ว
อยากจะปล่อยมันออกมาแต่ลู่หานก็ไม่ยอม
พอรู้ว่าแบคฮยอนจะไม่ไหวแล้วปลายนิ้วของลู่หานก็เลื่อนมาปิดที่ส่วนหัวที่น้ำมันไหลตลอดเลย
“ถ้าไปไวขนาดนี้มันจะสนุกอะไรล่ะ
อ๊ะ...ที่ตัวยังแกล้งเราเลย”
ปลายเท้าของแบคฮยอนที่ขยับยุกยิกอยู่ตรงส่วนนั้นของเขาก็เล่นงานจนลู่หานแทบแย่เหมือนกัน
เห็นตัวเล็กแบบนี้แต่ก็ใช่ย่อย แบคฮยอนชอบเล่นท่ายาก
อะไรที่แปลกเจ้าตัวเล็กชอบหมดเลย
“อื้อๆๆ .. ไม่ไหวแล้วตัว ฮื้อออ แบคไม่ไหวจริงๆ”
“อยากขึ้นให้แบค..”
“งือ”
สีหน้าที่แดงแผดขึ้นมาเพราะใกล้ถึงจุดสูงสุดแล้วส่ายหน้าไปมา
ไม่รับไม่รู้กับอะไรทั้งสิ้น รู้แค่เพียงว่าตอนนี้เขาอยากจะปล่อยมันออกมาเหลือเกิน
ลู่หานอย่าแกล้งเราเลย
“นะ...ลู่ขอนะคนดี”
“ไม่เอา อื้ออ...เรา อ๊ะ”
เพราะแบคฮยอนกำลังจะบอกว่าตอนนี้เขาไม่ไหวแล้ว
แต่ก็ไม่ทันที่จะได้พูดประโยคนั้นออกไป
น้ำรักสีขาวขุ่นมากมายก็กระจายอยู่เต็มปากของลู่หานหมดแล้ว ลู่หานยอมกลืนมันลงคอไปแบบไม่คิดอะไร
เพราะว่าเขาก็ทำแบบนี้กันบ่อยๆ
“ขึ้นนะ...ได้ไหม”
สีหน้าของลู่หานดูจะเว้าวอนเหลือเกิน
นั่นจึงทำให้แบคฮยอนต้องใจออก พยักหน้าตอบตกลงในที่สุด ค่อยๆประคองร่างของลู่หานขึ้นมานั่งบนตักของเขาทำให้ตอนนี้ร่างน้อยอยู่ในระดับที่สูงกว่าตนเองเล็กน้อย
และที่สำคัญตอนนี้ใบหน้าของเขาอยู่พอดีกับยอดอกสีสวยของลู่หานพอดิบพอดี
“ทำให้เราลืมเรื่องเมื่อคืนเลยได้ไหมลู่หาน
.. ทำให้เราจำว่าวันนี้เรามีแค่ตัวคนเดียวได้ไหม”
“อื้อ... เมื่อคืนมันก็แค่ฝันร้าย
แต่วันนี้ ... เราจะเป็นฝันดีของกันและกันนะ”
พูดจบมือบางก็สอดเข้าไปใต้หว่างขาของตนเองแล้วจับเอาท่อนกายของแบคฮยอนที่เริ่มแข็งชูชันขึ้นมาแล้ว
จับประคองกายรูดรั้งสองสามที่ ร่างบางก็จับมันสอดเข้าไปที่ช่องทางรักของเขาทันทีค่อยๆกดกายลงมาจนสุด
จ้องมองหน้าแบคฮยอนที่เริ่มกัดปากของตนเองกลั้นอารมณ์เอาไว้ เพราะว่าช่องทางของลู่หานช่างรัดตัวเขามากเหลือเกิน
“อ่า....”
“แบคไหวไหม ลู่เจ็บมากเลย ฮื้ออ”
เสียงของลู่หานเหมือนจะทรมานอยู่มากเพราะรอยแผลจากเมื่อคืนยังไม่จางหาย วันนี้เขากับแบคฮยอนก็เล่นสนุกกันอีกแล้ว
“อื้อ...เราโอเค ขยับเถอะ”
แบคฮยอนได้แต่ครางเสียวออกมาลู่หานที่เริ่มปรับตัวได้แล้วก็ค่อยๆยกสะโพกของตัวเองขึ้นแล้วก็กดลงช้าๆเนิบๆ
แต่ทว่าเหมือนกับว่าลู่หานจะนึกอะไรขึ้นได้ รีบโพล่งปากบอกแบคฮยอนทันที
“แบคลืมใส่ถุง!”
“ห๊ะ...อ๊ะ...ใช่
เอาไงดี”
เรื่องความปลอดภัยมักจะมาก่อนเสมอไม่ว่าจะกี่ครั้งต่อกี่ครั้งพวกเขาไม่เคยลืมเรื่องนี้
ต่อให้ดูแลตัวเองดีมากเพียงใด
เรื่องนี้ก็มักจะเป็นเรื่องที่ทำให้เขากังวลใจมากที่สุดเลยก็ว่าได้
“ในนี้ไม่มีซะด้วยสิ งือ”
ลู่หานเริ่มกังวลแล้ว แต่สะโพกก็ยังคงขยับขึ้นลงต่อไปแต่จังหวะจะช้าลงกว่าเดิมมาก
“ปล่อยนอกนะตัวเล็ก”
“อ..อื้อ ก็ได้”
ถึงแม้ว่าลู่หานจะกลัว
แต่เขาก็ยอมเพราะมันมาถึงขั้นนี้แล้วก็คงต้องไปต่อ
เสียงร้องโอดคราญของคนสวยทั้งสองสอดประสานกันแบบไม่มีใครยอมใคร
ลู่หานออกแรงโยกกายอยู่บนตักของแบคฮยอนอยู่หลายครั้ง
เพียงไม่นานนักลู่หานก็ปล่อยของตัวเองออกมา
หลังจากนั้นก็ขยับกายขึ้นลงอีกไม่กี่ครั้งจนกระทั่งฝ่ามือของแบคเริ่มบีบที่ต้นแขนของลู่หานแน่นร่างบางจึงรู้แล้วว่าแบคฮยอนจะไม่ไหว
รีบถอดตัวออกมาจากท่อนกายของอีกคนอย่างทันท่วงทีที่น้ำรักจะพ่นมันออกมาเต็มพื้นห้องน้ำทันที
“ฮือ...” เสียงของแบคฮยอนยังครางแผ่วออกมาเป็นพักๆ
“แบคทำเราเดินไม่ไหวแล้วนะ”
น้ำเสียงที่ดูทีเล่นทีจริงของลู่หาน
เล่นเอาแบคฮยอนถึงกับหลุดขำออกมาทันที ... แต่ก็จริงเพราะดูจากตอนนี้ลู่หานน่าจะหมดแรงแล้วถึงกับต้องถอยหลังไปพิงเคาเตอร์อ่างล้างหน้าแทน
“เดินไม่ไหว
ก็นั่งตักเราสิ”
“แบคพูดแบบนี้ เราก็คิดนะ... ตัวก็รู้ว่าเราไม่นั่งนิ่งๆหรอก”
“ตัวจะทำอะไร”
“นี่แกล้งไม่รู้ใช่ป่ะ”
ลู่หานกรอกตาไปมารอยยิ้มที่ดูขี้เล่นของคนตัวเล็กช่างดูน่าหมั่นเขี้ยวเหลือเกิน
“ไม่รู้เลยจริงๆนะ
ตัวคงต้องทำให้เราเห็นแล้วแหละ”
แบคฮยอนไหวไหล่ทันที
ก่อนที่จะยกขาขึ้นมาไขว่ห้างเอนตัวพิงกับตัวถังชักโครกด้านหลัง
แล้วมองเรือนร่างอันสวยงามของแฟนตัวเล็กของเขาไปด้วย
“ไม่พอใจอีกเหรอ
แค่นี้ลู่ก็เหนื่อยแล้วนะไม่สงสารเลยรึไง” แกล้งทำเสียงเง้างอนใส่อีกคน
“ยัง...ลู่ต้องเป็นเมียเราจนกว่าเราจะพอใจ”
“งื้อ บ้า...ไว้ครั้งหน้าแบคมาเป็นเมียเราบ้างสิ
..นะ”
“คืนนี้เลยไหม?”
“บ้า! แบคอ่ะทะลึ่งใหญ่แล่วว... “
“อาบน้ำกันเถอะ..”
แบคฮยอนตัดสินใจชวนคนตัวเล็กอาบน้ำต่อ
เพราะนี่ก็นานมากแล้วที่พวกเขาสองคนหายเข้ามาในห้องน้ำ
มีหวังถ้าพี่เซฮุนกับพี่ชานยอลเดินเข้ามาคงสงสัยแน่ๆว่าหายไปไหนกัน
แต่ด้วยเสียงที่ดังเมื่อครู่นี้คงจะรู้ว่าคนตัวเล็กทั้งสองอยู่ที่ไหนกัน
กลับไปอ่านต่อนะคะ ~
