“ปิ๊ก เราเอากันตรงนี้ได้ไหม”
ได้ไหมไม่รู้
รู้แค่พอจ้านร้องขอแบบนั้นเจ้าตัวก็รีบเลื่อนมือลงไปปลดกระดุมกางเกงยีนส์สีดำที่ใส่มาออกทันที
ปิ๊กรีบหันไปมองรอบ ๆ ข้าง โชคดีที่แถวนี้แทบไม่มีใครเดินผ่านมาเลย
คนที่นั่งอยู่ริมชายหาดก็ค่อนข้างห่างไกลกันออกไป
แต่ครั้นจะทำกันตรงนี้มันก็ควรที่จะเซฟมากกว่านี้หน่อย
ปิ๊กตัดสินใจปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำออกจนถึงเม็ดสุดท้ายแล้วถอดออกมาสะบัดให้มันคลี่ออกแล้วจัดการคลุมช่วงล่างของเราทั้งสองคนเอาไว้
ทำให้ตอนนี้ร่างของปิ๊กมีเพียงแค่กางเกงยีนส์หลงเหลืออยู่เพียงตัวเดียวเท่านั้น
“เดี๋ยวผมช่วย”
มือหนาเลื่อนลงไปปลดซิปกางเกงของตัวเองออกเช่นเดียวกันที่จ้านก็ปลดของตัวเองออกจนเสร็จหมดแล้ว
ร่างสูงดูลังเลที่จะทำกันตรงนี้
ยิ่งในยามที่ส่วนแข็งขืนนั้นถูกควักออกมาจากกางเกงโดยที่ต่างฝ่ายแทบไม่ได้แก้ผ้าออกเลยด้วยซ้ำ
ยกเว้นเสื้อของปิ๊ก
การเคลื่อนไหวภายใต้เสื้อเชิ้ตนั้นถือว่าเป็นความท้าทายอย่างหนึ่งเพราะเราไม่รู้ว่าใต้ล่างนั้นมันมีอะไรกำลังเสียดสีกันอยู่บ้าง
“อ...อื้อ ปิ๊กก
จ้านอยาก” ซบใบหน้าลงไปบนไหล่ที่เปลือยเปล่าพร้อมกับส่งเสียงออดอ้อนออกมา
ใครที่มองมาทางนี้ก็คงคิดว่าเป็นแค่คู่รักที่มาพลอดรักกันเท่านั้น
ไม่มีใครสังเกตเห็นถึงความผิดปกตินี้เลย จนกระทั่งมือของปิ๊กสอดเข้าไปใต้เสื้อสัมผัสเข้ากับแก่นกายของจ้านที่มันแข็งตัวสู้มือเขา
เช่นเดียวกันส่วนนั้นของปิ๊กมันก็แข็งจนดุนดันสะโพกของจ้านจนแทบนั่งไม่ติดแล้ว
“ใส่เข้ามา อื้อ— อยากให้ปิ๊กใส่”
คำร้องขอของจ้านเกือบจะเป็นผล
แต่พอลองคิดดูอีกทีหากใส่ตอนนี้จ้านคงจะเจ็บน่าดู
ครั้นจะใช้นิ้วตัวเองก่อนมันก็คงไม่ลื่นขนาดนั้น
สุดท้ายเขาจึงตัดสินใจใช้มือรูดรั้งที่ส่วนอ่อนไหวของจ้านไปเรื่อย ๆ
ใช้น้ำตรงนี้แหละ น่าจะพอบรรเทาความเจ็บปวดลงได้บ้าง
“อ๊ะ—”
เสียงร้องครางดังพอให้ได้ยินกันแค่สองคน
แรงขยับใต้เสื้อนั้นยิ่งทำให้ปิ๊กอดใจไม่ไหวใช้แขนอีกข้างคว้าร่างของอีกฝ่ายเข้ามากอดแน่น
แล้วรีบเร่งใช้มือช่วยรัว ๆ ใจจริงก็อยากขึ้นไปทำกันบนห้องเหมือนกัน
แต่กว่าจะถึงห้องระหว่างทางเขาคงทนไม่ไหวแน่
“ป..ปิ๊ก อ๊ะ
อึดอัดจัง”
“อืม
จ้านอย่าเบียดสิครับ”
“จ้านอยากให้ปิ๊กเข้ามาแล้ว—
อ๊ะ ปิ๊กก ฮือออ”
จ้านร้องออกมาจนฟังไม่ได้ศัพท์ไม่รู้ว่าคำไหนเป็นคำไหน
สะโพกกลมกลึงก็เอาแต่โยกบดเบียดลงมาที่ส่วนนั้นของปิ๊กจนแทบจะเสร็จทั้ง ๆ
ที่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย ไม่รู้ทำไมเพียงแค่ได้ยินเสียงครางชื่อเขาก็แทบทนไม่ไหวแล้วอยากจะจับกดลงเตียงแล้วฟัดให้หายมันเขี้ยวซะเหลือเกิน
“ปิ๊กกก จ...จ้านจะเสร็จ
อ๊ะ อยากเสร็จแล้ว”
“ว่าไงนะครับ
ไม่ได้ยินเลยคนเก่ง” ปลายนิ้วโป้งบดขยี้ลงตรงส่วนหัวที่มีน้ำไหลซึมออกมา แต่เขาก็ช่างใจร้าย
ไม่ยอมให้คนบนตักปล่อยมันออกมาสักที
อดทนไว้อย่างนี้นี่แหละตอนปล่อยน้ำจะได้เยอะ
ๆ
“ปิ๊กก
เค้าจะเสร็จแล้ว ปล่อยเค้า ฮืออออ” ร้องครวญครางแทบขาดใจเมื่อปิ๊กเริ่มแกล้งหนักขึ้นด้วยการใช้ปลายนิ้วขยี้วนที่ตรงส่วนหัวพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปจูบร่างที่สั่นเทิ้มคล้ายกับว่ากำลังทรมานที่ตัวเองโดนแกล้งไม่ให้ปล่อยออกมาสักที
“รักปิ๊กไหมครับ
หื้ม?” จูบซับที่ปรางแก้มเบา
ๆ เป็นรางวัลสำหรับความอดทนของคนเก่ง
“รัก—
รักปิ๊กคนเดียว อ๊า!”
เสียงร้องแทบขาดใจของจ้านดังขึ้นทันทีที่ปิ๊กรูดรั้งส่วนนั้นรัวเร็วขึ้นจนในที่สุดร่างบนตักก็ปลดปล่อยของเหลวออกมาจากส่วนปลายกลางลำตัว
ปลายนิ้วค่อย ๆ ปาดคราบน้ำเหล่านั้นมาป้ายลงบนช่องทางด้านหลังที่อุ่นร้อนจนแทบอดใจไม่ไหวอยากจะเข้าไปข้างในเต็มทนแล้ว
“ปิ๊กไม่อยากทำกับจ้านตอนเมาเลยรู้ไหม”
กระซิบบอกข้างหูคนที่หมดแรงซบอยู่บนอกเขา
“อื้อ ทำเถอะ
จ้านไม่ได้เมาขนาดนั้น”
“ว่าไงนะครับ?”
ก้มลงไปถามจนริมฝีปากแทบจะชิดกับใบหน้าคนบนตักแล้ว
“ปะ...เปล่า
จ้านแค่บอกว่า จ้านไม่ได้เมามาก ... แต่ก็เมานั่นแหละ แหะ ๆ ”
แสร้งหัวเราะกลบเกลื่อนแต่เสียงหัวเราะนั้นก็คงอยู่ได้ไม่นานเพราะปิ๊กขยับกายประคองให้จ้านนั่งดี
ๆ ก่อนจะสอดปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางนั้นทีละนิ้วแล้วขยับเข้าออกช้า ๆ เพียงไม่นานเขาก็ชักมันออกแล้วทดแทนเข้าไปด้วยแกนกายขนาดใหญ่ที่มันแข็งตัวเต็มที่รอการสอดใส่เข้าไปนานแล้ว
“อ๊ะ! ป...ปิ๊ก จ้านเจ็บ”
“หยุดไหม?”
เพราะกลัวว่าอีกคนจะเจ็บมากก็เลยไม่กล้าขยับต่อ แต่ก็พยายามกอดร่างผอมบางนั้นเอาไว้แน่น
ๆ ไม่อยากให้ครั้งแรกของเราต้องทรมานขนาดนี้ แต่มันเลือกไม่ได้
สถานที่ก็ไม่อำนวย
แต่อารมณ์ของคนที่อยากมีอะไรกันมันก็ห้ามไม่ได้
“จ้าน...รัดปิ๊กแน่นเกินไปหรือเปล่าครับ”
“น...แน่นเหรอ
อ...อื้อ ก็ปิ๊กใหญ่ ฮืออ”
น่ารัก
น่ารักจนอยากรังแก
“จ้านขยับได้ไหม ปิ๊กไม่ถนัด”
“อ...อื้อ”
สะโพกกลมค่อย
ๆ ขยับลงมาช้า ๆ จนในที่สุดช่องทางที่อุ่นร้อนนั้นก็กลืนกินส่วนอ่อนไหวใจกลางตัวของปิ๊กเข้าไปจนเกือบหมด
มันทั้งเจ็บและก็เสียวในเวลาเดียวกัน ร่างที่อยู่ด้านบนค่อย ๆ ออกแรงขย่มลงมาเบา ๆ
เนิบนาบก่อนที่เจ้าตัวจะทนไม่ไหวเร่งจังหวะขย่มลงมาบนตักของปิ๊กแรงขึ้นอีก
สองมือบีบที่หัวไหล่ของแฟนหนุ่มจนเนื้อบริเวณนั้นขึ้นเป็นสีแดง
ปิ๊กกดใบหน้าฝังลงไปตรงยอดอกที่ชูชันขึ้นมาทะลุเสื้อยืดที่จ้านใส่อยู่
แลบลิ้นที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายเลียวนที่ส่วนนั้นจนเนื้อผ้าเปียกชื้นให้เห็นเป็นวงกว้าง
เสียงร้องครางของจ้านคล้ายคนที่กำลังจะขาดใจยิ่งกดน้ำหนักลงมามากเท่าไหร่
ส่วนนั้นก็ยิ่งเข้าไปลึกมากขึ้นเท่านั้น
“อย่าร้องดังสิ
เดี๋ยวคนอื่นได้ยินนะ”
ปิ๊กเอ่ยเตือนเมื่อเสียงครางของจ้านเริ่มดังจนเกรงว่าคนแถวนี้จะได้ยินเอา
ร่างด้านบนโยกกายร่อนเอวอยู่บนตักของปิ๊ก
โดยมีเสื้อสีดำปกคลุมเอาไว้ ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้เช้าอาจจะมีคนถ่ายคลิปไปลงบนโลกโซเชียลก็เป็นได้
ถึงตอนนั้นคงทำอะไรไม่ได้แล้ว ก็คนจะเอากันมันห้ามกันได้ซะที่ไหนล่ะ
“อ๊ะ
อื้ออ เค้าไม่ไหวแล้วอะปิ๊กก เค้าเจ็บ”
ดูท่าเหมือนจ้านจะเจ็บมากเมื่อเขาสังเกตเห็นน้ำตาที่ไหลซึมออกมาจากบริเวณหางตาแล้วก็อดสงสารไม่ได้
ก็เลยตัดสินใจขยับสะโพกสวนขึ้นไปช่วยผ่อนแรงให้อีกคนไม่ต้องขยับมากนักหลังจากนี้ปิ๊กจะทำเอง
จะถนอมจ้านให้มากที่สุดเอง
“จ้านครับ
อ่า...”
“ข...ขอจูบ”
ปิ๊กเงยหน้าขึ้นไปแล้วจูบปิดปากอีกคนจนเสียงร้องเงียบไป
กลายเป็นเสียงอื้ออึงในลำคอแทน
ร่างกายที่กำลังขยับตัวอยู่บนผืนทรายริมทะเลที่มีคลื่นซัดเข้าฝั่งกับไอเย็น ๆ
ที่พัดผ่านเข้ามาช่างโรแมนติกและก็ตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน
เสียงเพลงจากงานฟูลมูนที่ปิ๊กแทบไม่ได้เดินเที่ยวเลย
เมื่อเสร็จงานก็ได้รับข้อความจากเพื่อนว่าจ้านเมามาก ปิ๊กก็เลยรีบตรงมาที่งานอย่างรวดเร็วแล้วก็เห็นว่าจ้านเมาจริง
ๆ ตอนแรกก็ว่าจะพากันกลับขึ้นไปนอนบนห้อง
แต่เห็นท่าแล้วคืนนี้ไม่น่าจะได้นอนอย่างที่คิดไว้แล้วแหละ
“จ้าน
อ่า...ซี๊ดดด” ปิ๊กเปล่งเสียงครางกระเส่าออกมาเมื่อจ้านโยกตัวลงมาบนกายที่ตั้งชันอีกครั้งจนเขาคิดว่าอีกไม่นานคงจะปล่อยออกมาแน่
“อ๊ะ—”
“ขอปล่อยข้างในได้ไหมครับ”
“...”
“อ— อ๊า!”
บทรักของเรายังไม่จบลงแต่เพียงเท่านี้
หลังจากที่จบรอบแรกไปปิ๊กก็รีบใส่กางเกงให้จ้านรวมไปถึงหยิบเสื้อของตัวเองขึ้นมาใส่ด้วยก่อนที่จะพากันกลับขึ้นมาบนห้องพักที่โรงแรมอีกครั้ง
ท่าเดินของจ้านดูแปลกไป
ก็แน่ล่ะ...ขนาดของเขาก็ไม่ใช่น้อย
ๆ
ทันทีที่ประตูห้องปิดสนิทพร้อมกับใส่กลอนจนล็อคแน่น
จ้านรีบหันกลับมาแล้วปลดกระดุมเสื้อของปิ๊กออกด้วยท่าทางที่ดูรีบร้อนกลัวไม่ทันใจจนปิ๊กตกใจ
ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนเริ่มสานต่อเซ็กส์ของเราในค่ำคืนนี้ซะเอง
“จ้านไหวเหรอ?” ปิ๊กรวบมือน้อย ๆ นั้นเอาไว้แล้วเอียงใบหน้าถามคนที่เอาแต่จะพุ่งเข้ามาลูกเดียว
จ้านไม่พูดอะไร พอปลดกระดุมเสื้อปิ๊กหมดก็เลื่อนมือลงมาปลดกางเกงให้อีกคนต่อ
หลังจากนั้นเสื้อผ้าที่ระเกะระกะบนร่างกายบอบบางก็รีบเร่งถอดมันออกอย่างเร็วไว
ก่อนที่เขาจะก้าวเท้าเดินขึ้นไปนั่งรอบนเตียงอย่างรวดเร็ว
“ปิ๊กมีถุงยางไหมอ่า”
ร้องถามเสียงอ่อย
จนปิ๊กที่ยืนทำหน้าเหวออยู่ตรงปลายเตียงเมื่อจับใจความได้ว่าอีกคนถามหาอะไรก็เลยรีบพยักหน้ากลับไปทันที
“ม...มีครับ”
เขารู้ตัวดีและมีสติครบถ้วน แต่จ้านที่ถามหาถึงถุงยาง
เป็นฝ่ายเอ่ยปากขอให้ทำแล้วก็เป็นคนเดียวกันกับที่กำลังนอนอ้าขารอเขาอยู่บนเตียงตอนนี้...
ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า
... เพราะจ้านเมาอยู่ใช่ไหม (?)
“จ้านไหวเหรอครับ พรุ่งนี้จะเดินไม่ได้เอานะ”
ไม่ได้ขู่แต่ปิ๊กกำลังพูดความจริง
เมื่อกี้ตอนอยู่ริมทะเลสถานที่มันยากต่อการมีอะไรกัน
แต่เมื่ออยู่บนห้องนี้แล้วแน่นอนว่าปิ๊กจะไม่มีการปรานีทั้งนั้นต่อให้รักมากแค่ไหน
ถ้าจ้านยังไม่หยุดน่ารักปิ๊กก็ห้ามตัวเองไม่ได้อีกต่อไป
“ปิ๊กช่วยทำให้จ้านเดินไม่ได้เลยได้ไหม”
ช้อนแววตาใสซื่อขึ้นมามองช้า
ๆ
อีกแล้วกับท่าทางออดอ้อนเหมือนลูกแมว
แล้วอย่างนี้ใครจะไปทนไหว
ในเมื่อจ้านขอ
ปิ๊กก็สนองให้จ้านได้ทั้งคืนนั่นแหละ
ยังมีต่อในจอยนะคะ
