19— til I’m sleep on your chest.
สองมือที่วางอยู่บนขอบกางเกงค่อย
ๆ ดึงรั้งมันลงมาพร้อมกับกางเกงชั้นในสีดำที่สวมใส่อยู่จนในที่สุดอวัยวะที่กำลังขยายตัวอยู่ด้านในก็ปรากฏขึ้นมาให้เห็น
อชิใช้สายตาที่ดูไร้เดียงสาช้อนมองใบหน้าของคนที่เป็นเจ้าของแก่นกายนั้นช้า ๆ
มือหนาเลื่อนลงมากอบกุมแก้มนิ่มแล้วใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือเค้นคลึงสองแก้มนั้นเบา
ๆ ในยามที่ได้มองเห็นแววตาที่แอบแฝงไปด้วยความหวาดกลัวเพราะเสียงฟ้าร้องนั่น
“โอเคไหม
ถ้าไม่โอเคเฮียจะได้หยุด”
เอ่ยถามอย่างอ่อนโยนจนอชิพยักหน้าขึ้นลงแสดงออกมาว่าโอเคถ้าคนตรงหน้านี้คือธันเดอร์
ริมฝีปากอมชมพูจูบลงไปบนส่วนหัวของแก่นกายนั้นช้า
ๆ ก่อนที่อชิจะตัดสินใจใช้ปากครอบลงไปจนเต็มความยาวของมันทันที เสียงฟ้าร้องยังคงทำให้อชิกลัวแต่สิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวเข้าออกอยู่ภายในปากนั้นกำลังทำให้อชิละความสนใจจากเสียงฟ้านั้นแล้วหันมาสนใจสิ่งที่เขากำลังปรนเปรออยู่ในขณะนี้แทน
ร่างสูงยื่นมือออกไปเปิดน้ำให้ไหลลงมาในอ่าง
ระหว่างนั้นอชิก็ค่อย ๆ ยันกายขึ้นคุกเข่าสูงเพื่อให้ตัวเองทำหน้าที่ได้ถนัดมากขึ้นกว่าเดิม
“ฮืออ...”
น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาจากทางหางตาในยามที่เสียงฟ้าร้องยังดังอยู่ตลอดเวลา
ธันเดอร์รู้สึกสงสารอชิจับใจจนต้องเลื่อนสองมือลงไปปิดหูทั้งสองข้างของอชิเอาไว้
หวังจะไม่ให้คนตัวเล็กได้ยินเสียงที่ฟังดูน่ากลัวนั้นอีก แม้ว่ามันจะช่วยอะไรไม่ได้มากก็ตาม
“ไม่ต้องกลัว
คนดีไม่ต้องร้องนะ”
“ฮึก—”
จู่
ๆ อชิก็ร้องไห้ออกมาแต่ร่างกายยังคงไม่หยุดทำหน้าที่ของมัน โพรงปากอุ่น ๆ ผละออกมาเล็กน้อยเพื่อที่จะได้เชยชมตั้งแต่ส่วนบนลงไปยันด้านล่างก่อนที่อชิจะตัดสินใจครอบปากลงไปอีกครั้ง
ครานี้นัยน์ตาของเจ้ากระต่ายน้อยเงยขึ้นมองหน้าธันเดอร์อย่างอ้อยอิง
อชิไม่รู้ตัวเลยว่าทั้งท่าทางและสายตาของตนในตอนนี้นั้นมันกำลังยั่วยวนให้ธันเดอร์มีอารมณ์มากขนาดไหน
ยามที่ฟันกระต่ายเผลอครูดลงไปบนผิวเนื้อนั้นมันกำลังสร้างความทรมานจนต้องเผลอหลุดเสียงครางออกมาอย่างห้ามใจไม่อยู่
“อ๊ะ—
อชิฟัน” มือที่เคยกุมแก้มรีบเลื่อนขึ้นไปขยุ้มกลุ่มผมสีน้ำตาลของอชิเอาไว้จนคนด้านล่างต้องหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วรีบเอ่ยปากถามด้วยความร้อนใจทันที
“ข...ขอโทษเจ็บไหม”
“ไม่เป็นไร
ทำต่อเถอะ”
เมื่อได้ยินเสียงร้องแบบนั้นอชิก็ใจเสียเพราะกลัวว่าตนจะทำมันได้ไม่ดีพอ
แม้ว่าจะพอรู้อยู่บ้างว่าการใช้ฟันครูดไปกับส่วนนั้นมันสร้างความทรมานมากขนาดไหนเมื่อกี้นี้เขาไม่รู้ตัวเลยเพราะอาการที่ยังหวาดกลัวอยู่แท้
ๆ ทำให้ตนไม่ทันได้ระวังว่าตัวเองจะทำให้อีกคนบาดเจ็บหรือเปล่า
หลังจากที่ตั้งสติได้แล้วอชิก็ตัดสินใจใช้ปากจัดการกับส่วนนั้นของธันเดอร์อีกครั้ง
ปากที่ห่อจนได้รูปขยับขึ้นลงช้า ๆ แต่ทว่าน้ำตาที่เกิดจากความกลัวเสียงฟ้าร้องนั้นยังคงไม่หยุดไหล
สองมือหนาพยายามลูบเส้นผมนั้นเบา ๆ ละเรื่อยลงมาจนถึงข้างแก้มอูมทั้งสองข้างหวังจะให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้นและดูเหมือนว่ามันจะได้ผลจริง
ๆ
“อ...อชิ อ่า”
ปากอุ่น
ๆ กำลังทำให้ธันเดอร์คลั่งจนต้องแหงนหน้าขึ้นปล่อยให้เหงื่อกาฬไหลลงมาจากตรงขมับ
ในยามที่อชิกำลังช่วยเขาให้เสร็จสมด้วยปากของตัวเอง
เผลอจินตนาการว่าถ้าหากว่ามันได้เข้าไปในตัวของอชิคงจะดีอยู่ไม่น้อย
เขาคงจะคลั่งไคล้คนตัวเล็กมากแน่
ๆ เพียงแค่ความคิดตัวเขาก็แทบอยากจะจับน้องกดลงไปบนเตียงและทำให้อชิเป็นของตัวเองซะเดี๋ยวนี้เลย
“อ๊ะ—
อ...อชิ เฮียจะไม่ไหวแล้ว”
“อึก
ๆ ๆ ”
ธันเดอร์ก้มหน้าลงไปมองศีรษะที่กำลังขยับอยู่ตรงส่วนนั้นของเขาแล้วก็ได้แต่สูดลมหายใจเข้าลึก
ๆ ในยามนี้อชิน่ารักกับเขามาก จนกลัวว่าการกระทำเช่นนี้มันจะเป็นการรังแกน้องที่จิตใจกำลังอ่อนแออยู่หรือเปล่า
แต่ดูท่าแล้วอชิก็ดูมีความสุขดี
ถ้าหากว่าอชิไม่ไหวหรือไม่อยากทำแล้วเขาก็จะไม่บังคับน้องแน่นอน
เสียงดูดดุนตรงส่วนหัวสร้างความวาบหวามจนธันเดอร์ขาสั่นพยายามที่จะคุมสติของตัวเองไว้
แต่ทุกครั้งที่ลิ้นของน้องพยายามเชยชมท่อนกายของเขาสติพวกนั้นก็พลันเลือนลับหายไปแทบทุกครา
และเพียงไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยเข้าไปในปากของอชิจนเอ่อล้นออกมาตามมุมปาก
ร่างสูงขยับกายออกมาใช้มือรูดรั้งอีกสักพักให้แก่นกายของเขาปล่อยน้ำออกมาจนหมด
แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อสองมือบางแบออกมาตรงหน้าเพื่อที่จะรอรับคราบน้ำคาวที่ยังคั่งค้างอยู่ในกายให้มันไหลลงมาบนฝ่ามือราวกับเด็กน้อยที่กำลังร้องขอขนมจากผู้ใหญ่
อชิเงยหน้าขึ้นมายิ้มก่อนจะกลืนกินสิ่งที่อยู่ในปากลงไปจนหมดแม้ว่าจะรู้ว่าธันเดอร์ไม่ชอบให้ตัวเองกลืนแต่อชิก็ทำมันไปแล้ว
“ทำไมไม่คายออก
หื้ม”
“หนูอยากเอาใจเฮีย”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นมุมปากของคนที่กำลังยืนอยู่ก็ขยับยกขึ้นสูงซ่อนรอยยิ้มที่แสดงออกให้เห็นถึงความพึงพอใจในสรรพนามนั้นมากเหลือเกิน
ร่างสูงไม่รอช้าตัดสินใจก้าวเท้าเข้าไปในอ่างอาบน้ำใช้สองแขนโอบรั้งร่างของอชิเข้ามาแล้วกดจูบลงตรงข้างแก้มเบา
ๆ ทะนุถนอมราวกับกลัวว่าร่างกายนี้จะบอบช้ำ
สองแขนตระกองกอดพร้อมกับซุกใบหน้าสูดดมความหอมหวานของเรือนร่างขาวเนียน
เสื้อยืดที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำถูกถอดออกมาก่อนจะตามด้วยเสื้อผ้าส่วนล่างที่ธันเดอร์เห็นว่าหลังจากนี้มันคงจะไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว
“เสียงฟ้าหยุดร้องแล้วนะ”
“แต่อชิกลัว...”
“กลัวมากเลยใช่ไหมครับ”
ใบหน้าที่ฝังอยู่ตรงซอกคอผละออกมาพลางเอ่ยถามร่างบางที่เขาอยากจะรังแกมากเหลือเกิน
แต่ก็พยายามหักห้ามใจไว้แม้ว่าจะบอกออกไปว่าความรุนแรงอาจจะช่วยให้ความกลัวเหล่านั้นหายไปได้
แต่ใจจริงธันเดอร์ก็ยังกลัวว่าถ้าหากตนเผลอรุนแรงกับน้องไป
มันจะกลายเป็นตราบาปฝังใจไปตลอดชีวิตเลยหรือเปล่า ซึ่งเขาไม่อยากให้เป็นแบบนั้น
“เฮียจะทำให้อชิหายกลัวได้ใช่ไหม”
“อืม”
“ถ้าอย่างนั้นเจ็บก็ได้
อชิเข้าใจ”
“นี่มันครั้งแรกของเรานะ
ไปเอาความเข้าใจมาจากไหน?”
“ก็เข้าใจว่า...อชิน่ารักขนาดนี้”
“...”
“เฮียธันจะทนไหวเหรอ”
จบประโยคนั้นร่างบางก็จัดการพลิกกายขึ้นมาคร่อมร่างของธันเดอร์
ร่างสูงขยับกายไปทางด้านหลังเพื่อพิงกับขอบอ่างเอาไว้
แล้วจัดการรั้งร่างของน้องให้ขึ้นมานั่งทับอยู่บนตักของเขา
ภายใต้น้ำที่ไหลผ่านส่วนนั้นของเราสองคนที่กำลังเสียดสีกันไปมา
อชิพยายามที่จะบดเบียดบั้นท้ายกลมกลึงลงมาทาบทับที่แก่นกายของธันเดอร์ที่เพิ่งจะสงบลงไปให้ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง
ใบหน้าหวานที่กำลังเคลิบเคลิ้มส่งเสียงร้องครางออกมาดูน่าฟัง
มือข้างหนึ่งเหนี่ยวรั้งท้ายทอยนั้นเข้ามาใกล้
ๆ พร้อมบดจูบลงไปหาอีกฝ่ายอย่างโหยหา รุนแรง จนอชิตั้งตัวไม่ทันรีบเปิดปากรับเรียวลิ้นที่สอดแทรกเข้ามาโดยไม่มีการปฏิเสธใด
ๆ ทั้งสิ้น สองแขนโอบกอดรอบลำคอของธันเดอร์เอาไว้พร้อมกับมอบจูบที่แสนเย้ายวนนั้นกลับไปโดยไม่รู้ตัว
“อื้มม...”
“อึก—
เฮียธัน” ริมฝีปากของอชิขยับออกมาแต่ยังไม่ผละจากกันไปไหน
“ครับ?”
“อชิอยากเอามันเข้ามาข้างในแล้ว”
“น้องอชิไม่ใจร้อนนะคะ”
มือหนาลูบเบา
ๆ ที่ข้างแก้มที่ขึ้นสีแดงระเรื่อหลังจากที่อชิขอร้องอ้อนวอนเขาเช่นนั้น
ในคืนนี้ก็รู้ดีว่าเราจะไปกันถึงขั้นไหนแต่ในตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา
รอให้ขึ้นไปบนเตียงก่อนแล้วกัน
ถ้าอชิจะขออะไรเขาก็พร้อมจะทำให้โดยไม่อิดออดอยู่แล้ว
“เฮียธันพูดว่านะคะ
เฮียธันอยากเจอร่างน้องเฌอเหรอคะ?”
“แล้วหนูอยากเป็นร่างไหนล่ะคะ”
“ฮืออ”
อชิไม่ตอบเพราะเขินกับคำพูดของแฟนตัวเองมาก
ร่างบางจึงค่อย
ๆ ทิ้งน้ำหนักตัวลงเอนกายพิงกับแผงอกของธันเดอร์เอาไว้
สองแขนที่รู้หน้าที่ดีรีบรวบร่างของน้องเข้ามากอดแน่น ๆ ก่อนจะใช้ริมฝีปากพรมจูบผิวกายตรงหน้าเพื่อทำรอยคิสมาร์กตั้งแต่แผ่นหลังที่ไร้รอยขีดข่วนไล่ขึ้นไปจนถึงหัวไหล่
อชิตัวเล็กกว่าที่เขาคิดจริง
ๆ ไหล่ก็แคบกว่า แม้ว่าส่วนสูงของเราจะไม่ต่างกันมากนัก
สบู่เหลวในขวดถูกเทลงไปในอ่างเมื่อถึงเวลาที่เราจะต้องอาบน้ำกันสักที
ด้านนอกตัวบ้านยังมีเสียงฝนตกลงมาให้ได้ยินอยู่เรื่อย ๆ
สองมือไล่วนน้ำในอ่างไปมา
อชิในสายตาของธันเดอร์ตอนนี้เหมือนเด็กตัวเล็ก ๆ ที่มีความสุขได้กับเรื่องง่าย ๆ
อย่างเช่นฟองสบู่ที่ลอยฟูฟ่องอยู่ในอ่าง
โดยที่มีสองแขนของเขาโอบกอดเอวบางเอาไว้ตลอดเวลาที่เด็กคนนี้กำลังเล่นสนุกอยู่
“ไม่กลัวฟ้าร้องแล้วนี่”
“หือ”
เด็กน้อยไม่ได้สนใจเสียงฟ้าร้องที่ดังอยู่จริง ๆ ด้วย เอาแต่สนใจฟองสบู่ในอ่างนั้นเพียงอย่างเดียว
“อชิเคยมองท้องฟ้าเวลาฝนตกไหม”
“มะ...ไม่เคย
เราไม่ชอบฝน”
“งั้นลองดูไหม”
มู่ลี่สีน้ำตาลที่บดบังทัศนียภาพภายนอกถูกดึงขึ้นไปเพียงเล็กน้อยพอให้เห็นท้องฟ้าด้านนอกในตอนนี้
อชิใช้ความกล้าที่มีอยู่น้อยนิดจ้องมองฝนที่กำลังตกลงมาด้วยใจที่เต้นรัว
แต่ทว่าความกลัวนั้นกลับไม่มากเท่าก่อนหน้านี้เพียงเพราะตอนนี้อชิกำลังนั่งอยู่ในอ้อมแขนของเฮียธัน
ความน่ากลัวของสายฝนและเสียงฟ้าร้องก็พลันทุเลาลงไปได้บ้าง
“รู้ไหมว่าทำไมตัวเองถึงกลัวเสียงฟ้า”
ธันเดอร์กระซิบถามข้างหูเบา ๆ
“ไม่รู้
อชิรู้แค่ว่าไม่ชอบ ตอนฟ้าร้องมันน่ากลัวจะตาย”
“ตั้งแต่เด็ก
ๆ เลยใช่ไหม”
“อื้ม
จำความได้เราก็ไม่ชอบมันแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้นเวลาฟ้าร้องถ้าเฮียกอดอชิไว้แน่น
ๆ แบบนี้ อชิจะยังกลัวอยู่ไหมครับ” สองแขนเพิ่มแรงกอดรัดให้แน่นขึ้นไปอีก
ขณะเดียวกันที่มือข้างหนึ่งก็เลื่อนลงไปในน้ำเพื่อสัมผัสกับความน่ารักใจกลางตัวของอชิ
มือหนาค่อย ๆ บีบเค้นมันช้า ๆ
จนเริ่มรู้สึกถึงความแข็งและขนาดของมันที่เริ่มขยายตัวขึ้นเรื่อย ๆ
“อ๊ะ—
เฮียธัน อชิอยาก—”
“อชิยังไม่ตอบเฮียเลยนะคะ
ว่าอชิยังกลัวเสียงฟ้าร้องอยู่ไหม”
“ก...กลัว
แต่เฮียช่วยอชิ— ฮืออ”
เสียงครางจนไม่ได้ศัพท์ดังขึ้นข้างหูทั่วทั้งสรรพางค์กายเริ่มสั่นเทาทันทีที่ได้รับสัมผัสนั้นจากมือของคนที่นั่งซ้อนหลังอยู่
ธันเดอร์ดึงมือของน้องให้เลื่อนขึ้นมาวางไว้บนยอดอกสีน้ำตาลอ่อนเพื่อให้เจ้าตัวได้ละเลงเล่นกับส่วนที่ไวต่อความรู้สึกนั้นเองโดยไม่ต้องรอเขาปรนเปรอให้
ปลายนิ้วปัดป่ายไปมาบนยอดอกของตัวเองก่อเกิดความกระสันจนอชิแทบทนไม่ไหวเผลอหลุดเสียงร้องครางยิ่งในยามที่มือหนาขยับช่วยส่วนนั้นอยู่ในน้ำอชิก็ยิ่งทรมานจนอยากจะปลดปล่อยมันออกมาแทบทุกวินาที
“พอดีมือเฮียเลย
ดูสิ”
“ฮืออ
อชิเขิน”
“เขินเหรอ
แล้วรู้สึกอะไรอีก”
“อ...อชิเสียว
เสียวมากเลย”
“พูดสิว่าคืนนี้อยากเป็นของใคร”
“อยากเป็นของเฮีย”
“ไม่ได้ยินเลย”
แกล้งเอียงหูเข้าไปใกล้ ๆ จนแนบชิดกับริมฝีปากบวมช้ำนั้นเพื่อที่จะให้น้องพูดประโยคเดิมให้ฟังอีกครั้ง
“ฮึก—
อยากเป็น อชิอยากเป็นของเฮียธันแล้ว”
“งั้นเราขึ้นไปล้างตัวกันเถอะ
เดี๋ยวเฮียจะทำให้อชิเป็นของเฮียทั้งตัวเลยดีไหม?”
“อ...อื้อ— อ๊ะ! ไม่ไหวแล้ว”
อชิกำลังทรมาน
ทรมานกับมือที่กำลังขยับเขยื้อนอยู่ใต้น้ำพยายามอดทนอดกลั้นไม่ให้ปลดปล่อยมันออกมาแต่ทว่าการฝืนธรรมชาติของร่างกายนั้นดูจะเป็นเรื่องที่ยากลำบากอยู่พอสมควรเพราะสุดท้ายแล้วอชิก็ไม่สามารถอดทนต่อความรู้สึกนั้นได้อีกต่อไป
แรงหอบหายใจทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้นเมื่อใจกลางลำตัวของเขาสงบลง
ร่างบางเอนกายนอนซบลงบนแผงอกกว้างของธันเดอร์หลังจากที่ผ่านวินาทีที่ยากลำบากนั้นมาได้แล้ว
สองร่างพากันลุกขึ้นมาล้างตัวอยู่ตรงใต้ฝักบัวจนเรือนร่างปราศจากฟองสบู่แทบทุกซอกทุกมุม
ร่างของอชิก็ถูกพามายืนอยู่ตรงหน้ากระจก ผ้าขนหนูสีขาวตัดกับผิวกายที่เริ่มขึ้นสีแดงในมือของคนตัวสูงที่ยืนซ้อนหลังอยู่กำลังช่วยซับหยาดน้ำที่เกาะพราวอยู่บนตัวให้น้องอย่างเบามือ
“อชิตัวเล็กมากเลยรู้ไหม”
“ยะ...อย่าจ้องแบบนั้น” มือบางพยายามดึงผ้าขนหนูอีกผืนมาปกปิดส่วนอ่อนไหวของตัวเองที่มันนิ่งสงบลงไป
เราสองคนเคยอาบน้ำด้วยกันแบบนับครั้งได้แต่การที่ธันเดอร์ต้องมายืนเช็ดตัวให้แบบนี้นับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเลยสักครั้ง
ยิ่งสายตาดุจเสือร้ายจ้องมองเรือนร่างผอมบางผ่านกระจกบานใหญ่นั่นอีก
แท้จริงแล้วค่ำคืนนี้เสียงฟ้าร้อนนั้นไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวมากที่สุด
แต่กลับเป็นสายตาของสายฟ้าที่เป็นคนจริง
ๆ ต่างหากที่กำลังแสดงออกถึงความน่ากลัวมากกว่านั้น
ลิ้นชักที่อยู่ตรงอ่างล้างหน้าถูกดึงออกมาด้วยมือของธันเดอร์
อชิยังไม่รู้ตัวว่าอีกคนเปิดลิ้นชักนั้นออกมาเพื่อหยิบอะไร จนกระทั่งเสียงฉีกพลาสติกดังขึ้นมาให้ได้ยินพร้อมกับมือข้างหนึ่งเกี่ยวรั้งเอวบางเข้าหาตัว
จนคนตัวเล็กต้องโก่งโค้งบั้นท้ายไปทางด้านหลังทันที
อชิตกใจเล็กน้อยจนต้องรีบเงยหน้ามองภาพที่ปรากฏอยู่บนกระจก
ณ ตอนนี้ที่ปากของเฮียธันกำลังคายซองถุงยางที่ถูกฉีกออกไปแล้วทิ้งลงไปในถังขยะที่วางอยู่ข้าง
ๆ ท่าทางดังกล่าวทำเอาจังหวะหายใจของอชิเริ่มติดขัดขึ้นมาทันที
“ทะ...ทำไมมีของพวกนี้”
“นี่มันบ้านของเฮีย
ไม่มีได้ไง”
“ร้าย—
อ๊ะ”
มุ่ยหน้าใส่อีกคนผ่านกระจกในยามที่ปลายนิ้วของเฮียธันปาดเจลลงมาบนช่องทางนั้นที่กำลังเต้นตุบ
ๆ ความเย็นของมันกำลังทำให้การทรงตัวของอชิเป็นไปได้ยากมากกว่าเดิมแต่ยังดีที่สองมือยกขึ้นไปเท้ากับขอบอ่างล่างหน้าเอาไว้ไม่อย่างนั้นอชิคงทรุดตัวลงไปกองอยู่ที่พื้นอย่างแน่นอน
“พ่อบอกให้เตรียมไว้เพราะรู้ว่าวันนึงอาจจะได้ใช้”
“...”
“กับอชิ”
“อ๊ะ—”
ยังดีที่เมื่ออีกคนรู้ว่าเขาเจ็บก็เลยรีบหยุดและรอให้ช่องทางนั้นปรับตัวกับสิ่งที่กำลังสอดใส่เข้ามา
สองมือบีบเค้นที่เอวคอดของร่างบางก้มลงมองส่วนแข็งขืนของตนที่กำลังขยับเข้าไปในช่องทางของน้องเป็นครั้งแรก
มันทั้งแน่นและเสียวจนไม่กล้าขยับต่อเพราะกลัวว่าอีกคนจะเจ็บจนเกินไป
“เจ็บไหม
ให้หยุดหรือเปล่า?”
“ไม่
ไม่เป็นไร อ...อื้อ— เข้ามาอีก”
“แน่นมาก
อ่า”
มือที่วางอยู่ลูบไล้ที่เอวบางเบา
ๆ ในขณะเดียวกันก็พยายามขยับเข้าไปให้ลึกกว่าเดิมโดยที่ไม่ทันสังเกตเห็นว่าอชิพยายามโก่งโค้งบั้นท้ายเพื่อรอรับแก่นกายนั้นให้ขยับเข้ามามากยิ่งขึ้น
ลูกพีชทั้งสองลูกเต่งตึงจนมือหยาบกร้านอดใจไม่ไหวที่จะเลื่อนลงไปบีบเค้นมันจนขึ้นรอยมือ
มันน่าตีและก็น่าบีบเหลือเกิน
ยิ่งในยามที่ลูกพีชกำลังกลืนกินความเป็นชายของเขาเข้าไปจนเจ้าตัวต้องคอยผ่อนลมหายใจออกมาอดใจไม่ให้จับร่างนี้กระแทกตามความต้องการของตัวเอง
เพราะถ้าทำแบบนั้นอชิคงจะรับความเจ็บปวดไม่ไหวแน่ ๆ
“ข...เข้ามาอีกสิ”
“ยังเจ็บอยู่ไหม”
“อื้ออ
ข...ขยับทีอชิเหมือนจะเสร็จ—”
ร่างสูงก้มลงมองช่องทางนั้นแก่นกายที่แข็งตัวขยายใหญ่ขึ้นขยับเข้าออกช้า
ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เพิ่มแรงกระแทกให้เร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนเกิดเป็นเสียงเนื้อที่เสียดสีกระแทกกันเป็นจังหวะดังขึ้นมา
ความอุ่นร้อนข้างในกำลังทำให้เขาเป็นบ้าครั้งแรกของเรามันดีจนบอกไม่ถูก
ดีจนไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวยิ่งในตอนที่หน้าขากระแทกกับบั้นท้ายอวบอิ่มเต็มสองมือนั้นพร้อมกับเสียงครางเครือแทบขาดใจมันยิ่งทำให้ธันเดอร์ได้ใจกระแทกใส่เข้าไปหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น
อชิทั้งเจ็บและจุก
ไม่คิดว่าครั้งแรกของเรามันจะดีขนาดนี้แม้ว่าในตอนแรกมันจะเจ็บแต่เป็นความเจ็บที่ทำให้เรามีความสุขมากเหลือเกิน
“เฮียเจ็บ—
ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ”
“อ่า...”
พอรู้ว่าน้องเจ็บเอวที่เคยขยับก็ค่อย ๆ
หยุดลงแล้วโอบกอดร่างของน้องเอาไว้จ้องมองร่างที่อ่อนปวกเปียกนั้นผ่านกระจกตรงหน้า
อชิโอนอ่อนไปตามแรงรั้งของธันเดอร์แทบจะทุกนาทีที่ถูกสัมผัส เนื้อตัวที่เคยขาวสะอาดเริ่มขึ้นสีแดงทั้งยังมีรอยจูบของธันเดอร์ปรากฏอยู่เต็มไปหมดทั่วทั้งเรือนร่าง
มือหนาเลื่อนลงไปลูบคลำที่แก่นกายของน้องที่ส่วนหัวเริ่มมีน้ำชื้นแฉะไหลออกมาคาดว่าอีกไม่นานคงจะปลดปล่อยมันออกมาแน่
“แข็งสู้มือเฮียน่าดู”
“หนูไม่ไหวแล้ว”
“น้องอชิไม่ไหวแล้วเหรอคะ
ยังไม่จบรอบนึงเลยนะ”
“น...หนูอยากเสร็จแล้ว”
เสียงละเมอของน้องคล้ายกำลังล่องลอยอยู่ในความฝัน นิ้วโป้งกดปิดที่ส่วนหัวนั้นเอาไว้จนอชิทรมานแทบจะขาดใจเหมือนถูกห้ามไม่ให้ปลดปล่อยมันออกมาทั้ง
ๆ ที่ส่วนนั้นของอีกคนยังคาอยู่ในช่องทางด้านหลังนั้นอยู่เลย
“เฮียอย่าแกล้ง—
อ๊ะ ซี๊ดดด”
“คืนนี้อชิจะเป็นเด็กดีใช่ไหม”
“อื้อ”
“เด็กดีต้องทำให้เฮียนะ”
“ทำยะ...ยังไง—
อ๊ะ!” พูดยังไม่ทันจบช่องทางด้านหลังก็ถูกกระแทกเข้ามาแรง ๆ
อีกครั้ง
“ไปต่อที่เตียงเถอะอชิ”
ร่างที่เริ่มหมดแรงถูกอุ้มออกมาจากห้องน้ำวางลงบนที่นอนที่เย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศที่เปิดทิ้งไว้
ส่วนนั้นของทั้งสองคนยังไม่ถูกปลดปล่อยและธันเดอร์ก็กำลังจะเริ่มต้นบทรักของเราต่อ
มือข้างหนึ่งกำลังจะเอื้อมไปปิดไฟตรงหัวเตียงเพียงเพราะกลัวว่าอีกคนจะรู้สึกเขินอาย
แต่ทว่ามือของอชิกลับเลื่อนขึ้นมารั้งเอาไว้ซะก่อนพร้อมกับส่ายหน้าไปมา
“ไม่ปิดไฟได้ไหม
ฝนมันตกอชิกลัวถ้าห้องมันมืด”
“ไม่เขินเหรอ”
“ก็—”
ยังไม่ทันได้ตอบขายาวทั้งสองข้างก็ถูกจับอ้าออกกว้างเผยให้เห็นส่วนนั้นที่ยังไม่ถูกปลดปล่อยสักทีจนคนด้านบนต้องใช้มือของตัวเองรูดรั้งส่วนนั้นให้กับอชิต่อ
ขาเรียวยาวทั้งสองข้างค่อย ๆ ยกขึ้นกอดรัดเอวสอบเอาไว้ขยับอ้าออกกว้างกว่าเดิมเมื่อแก่นกายขนาดใหญ่ถูกสอดเข้ามาในช่องทางที่เริ่มบอบช้ำนั้นอีกครั้ง
มันง่ายกว่าครั้งแรกเพราะมันเคยสอดใส่เข้ามาแล้วครั้งหนึ่ง
ร่างสูงขยับกายโน้มตัวลงมาแล้วเริ่มต้นกระแทกเอวเข้าหาจนร่างทั้งร่างสั่นคลอน
เสียงร้องครางกระเส่าดังแข่งกับเสียงของสายฝนที่เริ่มตกลงมาอีกครั้ง
ยังดีที่บ้านหลังนี้มีแค่เราที่อาศัยอยู่เพราะถ้าเกิดว่าตากับยายรู้ว่าเขาแอบขึ้นมารังแกน้องถึงชั้นบนแบบนี้มีหวังคงจะโดนดุเป็นแน่
“อ๊ะ
อ๊ะ—
เฮีย”
“เจ็บเหรอ?” เอวที่กำลังขยับอยู่เริ่มเคลื่อนไหวช้าลง
ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปตามกรอบหน้าของอชิเพื่อซับคราบเหงื่อที่เปียกชื้น
“ปะ...เปล่า
ไม่เจ็บแล้ว— อึก แรงกว่านี้ได้ไหม”
“ไม่เจ็บแน่นะ”
“อื้อ!
อ๊ะ! เฮียไม่ไหว อ...อชิไม่ไหวแล้ว”
รีบยกสองแขนขึ้นไปไขว่คว้าร่างของคนด้านบนให้โน้มตัวลงมากอดตนเอาไว้
อชิส่งเสียงร้องออกมาอย่างทรมานเมื่อเริ่มรู้สึกว่าตนใกล้จะถึงจุดสุดยอดแล้วมือหนาเร่งเร้าขยับส่วนนั้นให้เร็วขึ้นจนในที่สุดอชิก็ปลดปล่อยมันออกมา
คราบน้ำสีขาวขุ่นไหลเลอะเปรอะเปื้อนเต็มฝ่ามือของธันเดอร์เช่นเดียวกันกับหน้าท้องที่แบนราบของอชิ
“อ่า...”
คราวนี้ก็เหลือเพียงแค่ช่องทางนั้นที่เจ้าของแก่นกายพยายามสอดใส่มันเข้าไปรัว
ๆ และในไม่ช้าธันเดอร์ก็เสร็จสมตามร่างบางไปในเวลาเพียงไม่กี่นาที
“ฮึก...”
ปลายจมูกโด่งกดจูบลงบนหน้าผากมนของคนที่กำลังนอนหอบหายใจอยู่ด้านล่าง
อชิค่อย ๆ
ลืมตาขึ้นมามองหน้าคนรักก่อนที่มือข้างหนึ่งจะดึงรั้งให้อีกฝ่ายขยับลงมากดจูบตัวเองเบา
ๆ เราสองคนจูบกันท่ามกลางเสียงฝนที่ยังคงโปรยปรายลงมา
มันทำให้ธันเดอร์รู้สึกดี
ที่ไม่ใช่เพียงแค่การร่วมเซ็กส์กับคนรักเท่านั้นแต่เขายังสามารถทำให้อชิหายกลัวเสียงฟ้าร้องนั้นได้
แม้จะไม่รู้ว่าหลังจากนี้อีกคนจะหายกลัวไปตลอดเลยหรือไม่
แต่อย่างน้อยเวลาที่อชิอยู่กับเขามันก็ทำให้อีกคนลืมเรื่องเหล่านั้นไปได้บ้างก็ยังดี
ธันเดอร์ดึงพลาสติกที่ห่อหุ้มส่วนนั้นออกมาก่อนที่จะจัดการมัดแล้วนำมันไปทิ้งลงในถังขยะเล็ก
ๆ
ไฟในห้องดับลงแล้ว
ร่างสูงเดินกลับมาที่เตียงหลังจากที่จัดการเช็ดตัวและทำความสะอาดร่างกายให้อชิเรียบร้อย
ตอนนี้ร่างของยัยลูกแมวตัวเล็กดูอ่อนแรงลงอย่างเห็นได้ชัดในยามที่ธันเดอร์ล้มตัวลงนอนข้างกันอชิก็รีบกระเสือกกระสนกายเข้ามานอนซบอยู่บนแผงอกกว้างนั้นทันที
“ขอโทรศัพท์หน่อยสิ”
อชิยื่นมือออกไปควานหาโทรศัพท์ที่ไม่รู้ว่ามันตกไปอยู่ตรงไหนแล้ว จนธันเดอร์ต้องเอื้อมมือไปหยิบมาแล้วส่งมันให้กับอชิเอง
“อยู่นี่”
“อือ
เน็ตใช้ได้แล้วนี่ พรุ่งนี้พระอาทิตย์ขึ้นตอนหกโมงครึ่งเราตื่นมาดูกันไหม?”
“ไม่เอา ง่วง” ร่างสูงขยับกายนอนลงไม่สนใจสิ่งที่อชิพูดถึงเลยสักนิด
พระอาทิตย์ขึ้นงั้นเหรอ
มันไม่เคยอยู่ในความคิดของเขาเลย ทุกครั้งที่มาที่นี่เขาไม่เคยคิดที่จะตื่นมาตั้งแต่เช้าเพื่อรอชมพระอาทิตย์อะไรนั่นเลยสักครั้ง
“ง่วงอะไร
แป๊บเดียวเองมองออกไปตรงหน้าต่างก็เห็นพระอาทิตย์ขึ้นแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ฝนตกขนาดนี้พรุ่งนี้เช้าหมอกลงจะไปเห็นอะไร”
“แต่—”
“ไม่เหนื่อยเหรอ
อีกรอบไหมล่ะ”
“ม...ไม่แล้ว
ไม่เอา นอนก็ได้!”
อชิรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างของตัวเองจนถึงต้นคอ
จากตอนแรกที่ตั้งใจว่าจะวอแวให้อีกคนปลุกขึ้นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน
ตอนนี้คงต้องพับแพลนนั้นแล้วหนีเอาตัวรอดด้วยการชิ่งหลับไปก่อนดีกว่า
Hashtag : #อชิราพ่ายพายุ
