มือหนาสอดเข้าไปด้านในผ้าขนหนูของอชิลูบไล้ขึ้นมาเรื่อย ๆ ตั้งแต่หัวเข่าจนถึงขาอ่อนก่อนจะแทรกเข้าไปด้านในแต่ยังไม่ถึงกับสัมผัสส่วนนั้นของอชิที่มันเคยนอนแน่นิ่งอยู่ ตอนนี้ดูท่าคงจะนิ่งไม่ไหวแล้ว เพราะใบหน้าของเฮียธันกดฝังอยู่ตรงซอกคอของเขาจนอชิต้องเอียงใบหน้ารับกับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ
“อ้าขาออก” ปลายจมูกยังคงคลอเคลียอยู่ที่ลำคอของอชิ
สองมือค่อย ๆ เลื่อนลงมาจับสองขาแหวกออกก่อนจะแทรกตัวเข้าไปยืนตรงกลาง สองร่างที่แนบชิดติดกันยิ่งทำให้หัวใจของเราทั้งสองเต้นระรัวเพราะความตื่นเต้น มันเป็นครั้งแรกระหว่างเราก็เลยอยากจะทำให้มันออกมาดีที่สุด ตามความพึงพอใจของเราทั้งสองคน
ปมผ้าขนหนูค่อย ๆ ถูกปลดออก ก่อนที่มันจะหล่นร่วงลงไปกองอยู่ที่เอว เสียงหอบหายใจของเราสองคนดังขึ้น อชิส่งแขนขึ้นไปโอบรั้งรอบลำคอแกร่งของอีกคนก่อนที่เราจะเริ่มต้นจูบกันอีกครั้ง เมื่อจูบเสร็จใบหน้าของเฮียธันก็เลื่อนลงไปช่วงชิมความหอมหวานจากเรือนร่างของอชิต่อ
ริมฝีปากขบเม้มกดจูบลงบนหน้าอกนั้น ... ยอดอกที่ชูชันรอรับการสัมผัสจากลิ้นของเขาอยู่ธันเดอร์ไม่ลังเลที่จะเลื่อนใบหน้าเข้าไปหาใช้ปลายลิ้นสะกิดเชื้อเชิญให้อีกคนมีอารมณ์ร่วมตามไปด้วย
“อ๊ะ— ชะ...ช้า ๆ ” จังหวะลิ้นที่รัวอยู่ตรงยอดอกทำให้อชิหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ส่งเสียงร้องออกไปไม่ได้ ยิ่งส่วนนั้นของเขามันแข็งสู้ลิ้นเฮียธันอีกมันยิ่งน่าอายจนไม่กล้าก้มหน้าลงไปมองการกระทำเหล่านั้นเลย ทำได้เพียงแค่ใช้เล็บที่ยาวเลยปลายนิ้วมาเล็กน้อยจิกลงไปบนบ่าทั้งสองข้างเพื่อระบายอารมณ์แทน
เสียงของน้ำลายเฉอะแฉะที่ส่งเสียงคละเคล้าระหว่างที่กำลังมัวเมาอยู่กับหน้าอกนั้นมันทำให้ร่างสูงไม่อยากจะผละใบหน้าออกไปไหน เอาแต่สาละวนอยู่บนยอดอกนั้นสลับกันไปมาจนอชิเริ่มทนไม่ไหวแต่ก็ไม่แม้แต่จะผลักไสสัมผัสนั้นออกไป
จนกระทั่งใบหน้าของอีกคนผละออกมาอย่างอ้อยอิ่งแล้วกดจูบลงตรงข้างแก้มเนียนที่ขึ้นสีแดงระเรื่อเป็นรางวัลให้กับคนน่ารักที่ยอมให้เขาทำตามใจตัวเองได้ขนาดนี้
“ถ้าหยุดตอนนี้จะโกรธไหม?” เสียงทุ้มเอ่ยถาม ใบหน้าของอชิที่นั่งรออยู่บนโต๊ะเริ่มงอง้ำทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น
“โกรธ ทำไมถามแบบนั้นไม่อยากทำกับเราเหรอ”
“ไม่ใช่ เมื่อกี้เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า”
“...”
“ไม่มีถุงยาง”
อชินิ่งไปก่อนจะเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นอย่างชั่งใจเพราะไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน เราไม่เคยตกลงกันเลยว่าถ้าวันหนึ่งเราจะมีเซ็กส์กันมันจะเป็นยังไง ต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้าง
อชิไม่เคยมีอะไรกับใครและเขาก็ไม่รู้ด้วยว่าเฮียธันเคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนหรือเปล่า มันไม่ใช่เรื่องที่น่าโกรธหรอกหากว่าอีกคนจะเคยทำแบบนี้มาก่อนแล้ว เขาอ่อนประสบการณ์ในเรื่องนี้มาก ๆ พี่คิรินไม่เคยสอนเขา
และเขาก็ตั้งใจว่าจะให้เฮียธันเป็นครูที่สอนบทเรียนเรื่องนี้ให้ แค่เฮียธันคนเดียวเท่านั้นที่เขาจะยอมให้สอนได้
“ไม่มีแล้วทำไม่ได้เหรอ”
“ไม่มีก็ทำไม่ได้ เฮียไม่ยอมให้อชิต้องมาเจ็บตัวเพราะเฮียหรอก” มือหนาเลื่อนขึ้นไปลูบแก้มเนียนเบา ๆ เพื่อต้องการปลอบโยนให้อีกคนเข้าใจว่าเขาจะไม่ทำถ้ายังไม่พร้อมเพราะเขากลัวว่าอชิจะเจ็บอยู่เหมือนกัน เซ็กส์ครั้งแรกของเรามันควรเป็นความทรงจำที่ดีไม่ใช่ความรู้สึกที่แย่จนไม่อยากจะมีครั้งต่อไปอีกถ้าเป็นแบบนั้นแล้วมันจะมีความสุขได้อย่างไร
อย่างน้อยให้เราเรียนรู้และปรับตัวเข้าหากันให้ได้ก็ยังดี
“อชิจะทน มันไม่เจ็บหรอก”
“ไม่เคยใช่ไหม?”
“อือ ครั้งแรก” พยักหน้าหงึก ๆ เหมือนเด็กน้อยที่ยังไม่โตทั้ง ๆ ที่เราก็อายุเลยยี่สิบกันมาทั้งคู่แล้วธันเดอร์ได้แต่นึกเอ็นดูอยู่ในใจ เผยยิ้มอย่างอ่อนโยนออกไปก่อนจะเอ่ยพูดขึ้น...
“ครั้งแรกเหมือนกันครับ”
มือที่เคยลูบแก้มเลื่อนขึ้นไปลูบหัวอชิเบา ๆ หวังจะให้อีกคนรู้สึกดีเพราะเท่าที่เดาดูอชิคงใจเสียไปแล้วที่เขาบอกว่ามันทำไม่ได้ ตั้งแต่วันแรกที่เราคบกันมันไม่ใช่ว่าเขาไม่หาข้อมูลอะไรเลยก็เคยหามาบ้างเพราะเรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้หรอก ถ้ามันจะเกิดมันก็ต้องเกิดเหมือนเช่นวันนี้
“ออกไปซื้อตอนนี้เลยได้ไหม”
เจ้ากระต่ายน้อยเร่งเร้าจนดูน่าขันอิริยาบถท่าทางต่าง ๆ มันดูเหมือนเด็กจนเฮียธันหัวเราะออกมาไม่ได้หัวเราะเพราะว่าตลก แต่หัวเราะเพราะเขาชอบอชิในตอนนี้มากจริง ๆ
“ไม่ได้ แม่นอนอยู่ไม่ใช่เหรอ ถ้าออกไปซื้อตอนนี้เดี๋ยวแม่ได้ยินเสียงรถจะตื่นเอานะ”
“แต่...มันจะไม่เกิดขึ้นเหรอ”
“อยากทำเหรอ”
“...” อชิไม่ตอบ แต่ใช้สายตาที่ออดอ้อนนั้นเป็นคำตอบกลับไปแทน
“มันมีวิธีที่ทำได้โดยไม่ต้องมีของพวกนั้นอยู่นะ”
“ยังไง”
“ไปที่เตียงกัน”
สองขายกขึ้นเกี่ยวเอวหนาเอาไว้อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เมื่ออีกคนบอกว่าจะพาไปที่เตียง
เฮียธันช้อนร่างของอชิขึ้นมาจากบนโต๊ะก่อนจะหมุนตัวกลับมาที่เตียงนอนอีกครั้งแล้ววางร่างนั้นลงไปอย่างนุ่มนวล ร่างกายที่นอนหงายมีเพียงผ้าขนหนูบดบังส่วนนั้นอยู่เพียงเล็กน้อย ป้องกันสายตาจากคนที่ยืนอยู่ตรงปลายเตียงได้เป็นอย่างดี
แต่มันก็ถึงเวลาที่ผ้าผืนนั้นจะต้องเนรเทศตัวเองลงไปอยู่ที่พื้นได้แล้ว มือหนาทั้งสองเลื่อนลงไปจับปมผ้าขนหนูที่เอวของตนที่ยังไม่ถูกแกะออกไปใช้สายตาดุจราชสีห์จ้องมองเจ้ากระต่ายที่นอนหอบหายใจอยู่บนที่นอนก่อนจะแลบลิ้นเลียไปตามริมฝีปากช้า ๆ
เข่าข้างหนึ่งทิ้งตัวลงบนที่นอนก่อนที่ปราการสุดท้ายบนเรือนร่างของชายหนุ่มจะหลุดออกไป เช่นเดียวกันที่ตรงนั้นของอชิก็ไม่มีอะไรปกปิดอยู่แล้ว ใบหน้าของคนด้านล่างรู้สึกร้อนวูบวาบขึ้นมาทันทีเมื่อส่วนนั้นของอีกคนปรากฏสู่สายตาเขา
ทั้งตื่นเต้นและก็หวาดเสียวทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้ทันได้ทำอะไรกันเลยแค่เพียงได้เห็นขนาดของมันที่กำลังขยายตัวขึ้นเรื่อย ๆ ก็เข้าใจแล้วว่าทำไมเฮียธันถึงไม่ยอมให้ทำทั้ง ๆ ที่ไม่มีถุงยาง
แค่ยังไม่ได้เข้าไปก็รู้สึกเสียดท้องมากเหลือเกินแล้ว
“จูบหน่อย”
ไม่ใช่คำขอร้องของเฮียธันแต่เป็นคำร้องขอจากเจ้ากระต่ายที่เมื่อพูดจบก็ส่งแขนขึ้นมาทั้งสองข้างหมายจะคว้าลำคอของอีกคนให้ขยับเข้ามา ร่างสูงคลานขึ้นมาคร่อมร่างอชิก่อนจะขยับตัวเข้าไปบดขยี้จูบนั้นสนองความต้องการในทันที
สองมือที่เคยวางอยู่ข้างลำตัวถูกมือหนาจับขึ้นไปวางข้าง ๆ หมอนใบใหญ่แล้วใช้มือของตนสอดประสานนิ้วทั้งห้าของเราเข้าหากันจนแนบแน่น ทำเช่นนี้ทั้งสองข้างและอชิก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ยอมให้เฮียธันสัมผัสร่างกายนี้โดยไม่หวงห้ามแต่อย่างใด
แค่เพียงเอ่ยคำว่าอนุญาตแล้ว
นั่นก็แปลว่าจะทำเท่าไหร่ก็ได้ เท่าที่ใจของเฮียต้องการเลย
“ฮ่ะ ... ”
เสียงหอบหายใจของทั้งสองคนดังให้ได้ยินเมื่อเฮียธันผละจูบออกมา ก่อนที่เขาจะขยับตัวขึ้นไปนั่งพิงที่หัวเตียงพร้อมกับรวบร่างของอชิขึ้นมานั่งทับบนตักของเขา ในตอนนี้บั้นท้ายนุ่มนิ่มกำลังบดเบียดที่ส่วนนั้นที่กำลังตื่นตัวขึ้นมาไม่ต่างอะไรไปจากส่วนนั้นของอชิเลย
เพิ่งได้เห็นกับตาครั้งแรก คนเราจะน่ารักไปหมดทุกส่วนของร่างกายเลยหรือไง
“เฮีย จ...จะทำอะไร อะ—”
อชิเปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก ร่างบางเอนกายนอนพิงแผงอกกว้างมือหนาเลื่อนลงไปจับสองขายาวให้อ้าออกกว้างเป็นรูปตัวเอ็ม ก่อนที่ส่วนนั้นจะขยับรอรับการสัมผัสจากมือของเขาธันเดอร์ไม่สนใจว่าอะไรจะเกิดขึ้นแล้ว
เขาเลือกที่จะส่งมือลงไปหยอกล้อกับส่วนหัวของเจ้าแท่งกายนั้นที่แข็งสู้มือเขาอยู่ จนปลายเท้าต้องจิกลงไปบนผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ เสียงครางที่เริ่มดังเล็ดลอดออกมาจากปากของร่างบนอกยิ่งทำให้เฮียธันอยากจะสัมผัสมากกว่านี้ อยากทำมากกว่านี้
“อ๊ะ— เฮีย มันอึดอัด”
“เดี๋ยวช่วย”
“เร็ว...อื้ออ เร็วกว่านี้”
แม้ว่าตอนแรกจะอายมาก แต่ตอนนี้กลับไม่เกรงกลัวสิ่งใดแล้วยอมปล่อยให้เสียงพวกนั้นหลุดออกมาจากปากครางรับกับสัมผัสนั้นจนเมื่อเริ่มรู้สึกว่าไม่ทันใจก็เลยพยายามเด้งเอวสวนขึ้นไป จนมือหนาต้องเร่งเร้ารูดรั้งแกนกายของอชิให้เร็วขึ้นกว่าเดิม
สองขาที่หุบเข้าออกยากที่จะควบคุมได้ มือข้างหนึ่งที่ยังว่างเลื่อนขึ้นมาลูบไล้ตั้งแต่หน้าท้องแบนราบไร้ซึ้งกล้ามเนื้อก่อนจะบีบเค้นที่เอวคอดราวกับเรือนร่างของผู้หญิงจนแดงช้ำ มือนั้นเลื่อนขึ้นมาจนถึงยอดอกทั้งสองข้างแล้วใช้ปลายนิ้วกลางเขี่ยไปที่ส่วนหัวเบา ๆ จนอชิร้องออกมาเสียงดังมากกว่าเดิม
“อ๊ะ อ๊ะ— ไม่ไหว ฮือออ เฮียธันนน อ๊ะ”
ธันเดอร์กดจูบที่ข้างแก้มย้ำ ๆ ซ้ำ ๆ เพื่อเป็นรางวัลในตอนนี้ส่วนอ่อนไหวของอชิในมือเขามันร้อนไปหมด เนื้อตัวที่เคยขาวสะอาดตอนนี้แดงก่ำราวกับคนเป็นไข้ยิ่งไฟในห้องยังสว่างโร่แบบนี้อีกยิ่งชวนให้น่ามองจนเขาเลือกที่จะไม่ปิดไฟแล้วทำกันทั้งอย่างนี้
เขาอยากมองเรือนร่างของอชิชัด ๆ อยากได้ยินเสียงครางใกล้ ๆ หู อยากให้อชิรับรู้ว่าตอนนี้ใบหน้าของเขากำลังเล้าโลมไปถึงส่วนไหนแล้ว
“ชู่วว ... ร้องเบา ๆ ไม่กลัวแม่ได้ยินเหรอ หื้ม” เอ่ยกระซิบข้างหู
ร่างเล็กที่ตอนนี้สั่นไปทั้งตัวยิ่งเห็นแบบนี้ยิ่งอยากแกล้ง มือนั้นรีบสาวแกนกายให้อชิเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนส่วนปลายของมันมีน้ำสีขาวขุ่นไหลเยิ้มออกมาเป็นทางยาวเร้าอารมณ์ได้เป็นอย่างดี
ฟันกระต่ายกัดลงบนริมฝีปากล่างจนแทบช้ำ แต่เฮียธันอยากเป็นคนที่ทำให้ปากอวบอิ่มนั้นช้ำด้วยฝีมือของเขาเองมือหนาเชยคางมนขึ้นมารับจูบนั้นแทน สอดแทรกเรียวลิ้นเข้าไปด้านในขณะเดียวกันที่ความรู้สึกส่วนกลางนั้นจวนจะใกล้ปลดปล่อยเต็มทีแล้ว
จังหวะขยับมือรีบเร่งเร็วขึ้นและในที่สุดอชิก็เป็นฝ่ายปลดปล่อยมันออกมาก่อนเป็นคนแรก
“ฮ่ะ— ยะ...อย่ากินนะ”
อชิยังคงเหนื่อยหอบจนร่างสูงต้องเอื้อมมือไปดึงทิชชู่ที่วางอยู่ตรงข้างหัวเตียงออกมาเช็ดไปตามง่ามนิ้วที่เลอะน้ำเหนียวหนืดพวกนั้นรวมไปถึงหน้าท้องที่เลอะเปรอะเปื้อนไปหมดด้วย หลังจากที่อชิขอร้องไม่ให้เขากินมันเข้าไป เฮียธันจะเชื่อฟัง จะเชื่อฟังทุกอย่าง
จะเป็นราชสีห์ที่ยอมศิโรราบต่อเจ้ากระต่ายในอาณัติของเขาแต่เพียงผู้เดียว
“ทำไมวางทิชชู่ไว้ข้างเตียง ป่วยเหรอ?”
“ไม่คิดว่าเราจะเอาไว้เช็ดอย่างอื่นบ้างหรือไง” จ้องมองตาใสเมื่ออีกฝ่ายกำลังคิดในแง่ดีเกินไปแล้ว
“ช่วยตัวเองบ่อยเหรอ”
“ไม่ค่อยบ่อย”
“ครั้งล่าสุด?”
“เมื่อวาน” ถามมาตอบไปอย่างที่ใจคิด มือที่เริ่มมีแรงก็ดึงทิชชู่มาช่วยทำความสะอาดร่างกายของตัวเองไปด้วย
“ตอนทำคิดถึงใคร”
“แฟน”
เป็นคำตอบที่เฮียธันพึงพอใจเป็นอย่างมาก จนต้องรวบร่างนั้นเข้ามากอดแน่น ๆ ก่อนที่อชิจะดันกายขยับลงไปนั่งข้าง ๆ จนร่างสูงที่พอจะรู้งานก็ค่อย ๆ ขยับกายเลื้อยลงไปนอนบนหมอนดี ๆ
ร่างของอชิขยับขึ้นมาคร่อมบนตักของเฮียธัน ส่วนนั้นยังไม่ได้รับการปลดปล่อยเลยด้วยซ้ำมันแข็งชูชันจนเขาอยากจะหยอกล้อกับมันก็เลยตัดสินใจกดทับสะโพกลงไปขยับโยกไปตามแรงอารมณ์ที่เริ่มก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง
จากคนที่ไม่เคย จู่ ๆ ร่างกายก็นำพาไปเองยิ่งส่วนนั้นของเราเสียดสีกันเฮียธันยิ่งรู้สึกว่ามันทรมานกว่าตอนที่เขาทำให้อชิเสียอีก สองมือวางลงบนหน้าอกกว้างก่อนจะขยับสะโพกเสียดสีไปมาโดยที่ไม่มีการสอดใส่ใด ๆ ทั้งสิ้น
จนกระทั่งมือหนาเลื่อนลงไปจับแท่งกายของตัวเองสอดเข้าไปที่ร่องลึกตรงบั้นท้ายของน้องหวังจะให้ส่วนนั้นเสร็จสมด้วยการสัมผัสไม่ใช่การสอดใส่แต่ใครเล่าจะรู้ว่าท่าทางแบบนี้มันน่าจะเสียวไม่แพ้กับตอนที่สอดมันเข้าไป เขาคิดว่ามันน่าจะเป็นแบบนั้น
“อะ ... อื้อ เฮียธัน— เข้ามาได้ไหม”
อยากเข้าไปแทบแย่ ยิ่งเสียงหวาน ๆ ร้องขอออกมาแบบนั้นเขายิ่งอยากจะใส่มันเข้าไปด้านในแล้วให้อีกคนขย่มลงมาแรง ๆ แรงขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนดังเช่นตอนนี้ที่อชิพยายามปลุกเร้าสัมผัสนั้นด้วยการขยับกายขึ้นลงเน้น ๆ แม้ว่ามันจะลำบาก แต่มันก็ทำให้เราทั้งสองคนรู้สึกดีมากราวกับได้ขึ้นสวรรค์กันทั้งคู่
“มันเจ็บนะ”
“เจ็บกะ— ก็ได้”
ไม่รับรู้อะไรแล้ว ไม่สนคำเตือนของเฮียธันด้วยอชิพยายามเอาส่วนนั้นใส่เข้าไปและความดื้อรั้นนั้นกำลังทำให้ตัวเองเจ็บตัวซึ่งเฮียธันไม่มีทางยอมอย่างแน่นอนเขารีบพลิกกายขึ้นคร่อมร่างบางแล้วจัดการจูบปิดปากอชิเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจจากส่วนล่างให้มาจดจ่ออยู่ที่ริมฝีปากทั้งหมดแทน
“เฮียจะไม่ทำให้อชิเจ็บ ขอร้องอย่าทำให้เฮียต้องเป็นห่วงเรามากไปกว่านี้เลย” ว่าพลางยกมือขึ้นลูบหัวอีกคนไปเบา ๆ ดวงตาเต็มไปด้วยน้ำตาที่เกิดจากความทรมานแต่เมื่อได้ฟังเหตุผลเหล่านั้น เขาก็พยายามที่จะเข้าใจ
สองแขนส่งขึ้นไปโอบร่างของแฟนหนุ่ม ร่างผอมบางขยับขึ้นลงจนหัวเตียงกระแทกกับผนังห้องเกิดเป็นเสียงดังเป็นจังหวะขึ้นมา แม้ไม่ได้เข้าไปแต่เฮียธันก็ทำทุกอย่างเสมือนว่ากำลังเข้าไปสัมผัสกับผนังนุ่มด้านในนั้นแล้ว สายตาของเราจ้องมองสอดประสานกันในระหว่างที่กำลังทำกันไปเรื่อย ๆ
มือหนายังคงไม่ละไปจากศีรษะนั้นเอาแต่ลูบหัวเจ้ากระต่ายตัวน้อยไปเรื่อย ๆ มอบความรู้สึกที่อบอุ่นมากที่สุดเท่าที่ตนจะมอบให้ได้กลับไปและในตอนสุดท้ายเขาก็ตัดสินใจปลดปล่อยมันออกมาจนเลอะไปทั่วทั้งซอกขาด้านในของอชิ
ร่างสูงฟุบใบหน้าลงบริเวณลำคอขาว วินาทีหนึ่งเขาเห็นว่าใบหน้าของเฮียธันนั้นเต็มไปด้วยเหงื่อมากมายที่ไหลลงมา ไม่รู้ว่าเราจะทรมานตัวเองไปเพื่ออะไรแต่จะว่าไปถ้าอะไรมันได้มาง่าย ๆ ขนาดนั้นแล้วมันจะไปสนุกได้ยังไงล่ะ
โอกาสหน้ายังมี ก็อย่างที่เฮียว่าเราสองคนไม่ได้จะเลิกกันในเร็ววันสักหน่อย แต่ครั้งหน้ามันจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่เราก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าจะมีวันเวลาและโอกาสที่ดี ๆ แบบนี้เกิดขึ้นบ่อย ๆ หรือเปล่า
แต่วันนี้ความสุขที่เฮียธันมอบให้เขามันสุขมากจนล้นอกไปเลยล่ะ ...
ขอบคุณที่ถนอมเราจนถึงวินาทีสุดท้ายนะ
“อาบน้ำกันใหม่ไหม” อชิถามทั้ง ๆ ที่ใบหน้าของเฮียธันยังไม่เงยขึ้นมา
“ตอนนี้กี่โมงแล้ว”
“จะตีสอง”
“แม่จะรู้ไหมว่าเราแอบทำกัน”
“เราร้องดังขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ครั้งหน้าถ่ายคลิปไว้เป็นหลักฐานสิ”
“เฮีย! มะ...ไม่มีครั้งหน้าเร็ว ๆ นี้แน่นอน” อชิดันร่างเฮียธันออกอย่างเร็วไว
“เมื่อกี้ยังไล่ให้ออกไปซื้อถุงยางเร็ว ๆ อยู่เลยนี่” เฮียธันแกล้งแซวก่อนจะลุกขึ้นมานั่งดี ๆ ตอนนี้สภาพที่นอนมันดูเละเทะไปหมดแล้ว ไม่รู้ว่าอชิมีผ้าปูที่นอนผืนใหม่เปลี่ยนหรือเปล่าถ้าไม่มีคืนนี้ก็คงจะต้องใช้เนื้อห่มเนื้อกันไปก่อน “ไปอาบน้ำกัน”
“โกรธ”
ร่างบางพลิกตัวหนี ไม่ยอมหันมามองหน้าเฮียธันอีกเลยจริง ๆ ก็ไม่ได้โกรธอะไรมากมายนักหรอกแต่มาแซวว่าเราร้องขอให้ไปซื้อถุงยางให้น่ะ ลืม ๆ มันไปก่อนไม่ได้หรือไงจะมาแซวให้มันได้อะไรขึ้นมาถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องทำกันเลยก็ได้ ไม่มีก็จะไม่ร้องขออีกต่อไปแล้ว
“โกรธอะไร เหนียวตัวไปหมดแล้วไม่ไปอาบน้ำเหรอ หื้ม” ขยับตัวเข้ามาใกล้ ๆ วางมือลงบนหัวไหล่ลูบวนไปมาด้วยความหลงใหล หวังจะให้อีกคนหายโกรธแต่ดูท่าแล้วน่าจะยากน่าดู
“ห้ามแซวเรื่องคืนนี้อีก”
“เรื่องไหน”
“ถุงยาง ถ้าครั้งหน้าของไม่พร้อมไม่ให้ทำแล้ว”
“แล้วทำไมครั้งนี้ให้”
“ก็...”
“ก็อะไร?”
“อย่าเร่งเร้าเอาคำตอบจากเราได้ไหม โกรธอยู่นะรู้ตัวไว้ด้วย งอนเฮียแล่ว”
อชิสะบัดหน้าหนีสะดีดสะดิ้งราวกับคนละคนจากเมื่อกี้เลย ก่อนที่เขาจะก้าวเท้าเดินลงไปหยิบผ้าขนหนูมาห่อตัวเอาไว้แล้ววิ่งไปเปิดประตูตู้เสื้อผ้าเพื่อหยิบผ้าปูที่นอนผืนใหม่ออกมาโยนมันไว้บนเตียงข้าง ๆ เฮียธันทันที
“อะไร”
“ปูที่นอนให้ทีแล้วจะหายงอน เราจะไปอาบน้ำ”
“อยากอาบด้วย”
“ไม่!”
คำไหนคำนั้น ถ้าทำให้น้องงอนแล้วน้องก็จะงอนตลอดไปสุดท้ายก็เลยต้องยอมเพราะกลัวว่าน้องจะโกรธ เราสองคนกลับมานอนด้วยกันอีกครั้งบนเตียงขนาดห้าฟุตที่เคยคิดว่ามันแคบเกินไปหากเราจะนอนกันสองคนแต่พอได้ลองนอนจริง ๆ แล้ว
แคบ ๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นด้วย
กลับไปอ่านต่อใน Dek-d นะคะ
