NC
เพียงเท่านั้นมือบางก็ค่อยๆถลกชุดที่ดูรุงรังของพี่เขาให้หลุดพ้นออกมาจากสะโพกหนาทันที
ทำให้ตอนนั้นใบหน้าที่ดูน่ารักกำลังเผชิญหน้ากับชั้นในสีดำที่รัดความยิ่งใหญ่ของพี่เขาเอาไว้
..พี่เขาไม่ขัดขืน นั่นก็แปลว่าพี่เขาต้องมีใจให้เราใช่ไหม
“เอ่อ..มันจะดีเหรอ
น้องอยู่คนเดียวรึเปล่า ถ้าใครมาเห็น...”
“รีบทำสิครับ ไม่มีใครเห็นหรอก
แต่ถ้าพี่ช้านะ..ก็ไม่แน่”
ดูเหมือนว่าจงอินก็เริ่มมีอารมณ์ร่วมกับคนตัวเล็กตามไปด้วยแล้วเหมือนกัน
เอาดีๆเขาคิดอคติตั้งแต่เปิดประตูเข้ามาเห็นคนตัวเล็กนอนคว่ำหน้าอยู่บนโซฟา
ในสภาพบ็อกเซอร์ตัวบางแนบเนื้อนั่น แค่นั้นเขาก็รู้สึกใจคอไม่ดีแล้ว
แต่ด้วยหน้าที่
ทำให้เขาออกตัวก่อนไม่ได้... ไม่เห็นเหรอ ร้อนขนาดไหนทำไมต้องถอดเสื้อด้วย
“พี่จะติดคุกไหมล่ะครับเนี่ย”
“พี่ไม่ติดคุกหรอก
แต่พี่อาจจะติดใจหนูต่างหากล่ะ”
คยองซูทิ้งทวนไว้แค่นั้น
ก่อนที่ริมฝีปากบางจะก้มลงกดจูบที่ใจกลางตัวของพี่เขา
ร่างน้อยรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก อารมณ์หื่นกามมันพลุ่งพล่าน
นี่คือครั้งแรกของเขาเลยนะ เคยดูแต่ในหนัง ไม่เคยเลยที่จะมาทำแบบนี้ ครั้งแรก
ตื่นเต้นดีครับ...
“อ่า... “
เสียงพรูลมพร้อมกับเสียงหอบหายใจของจงอิน
เหมือนเป็นแรงผลักดันให้ร่างบางฮึดสู้ ..
เลื่อนปลายนิ้วไปเกี่ยวขอบชั้นในเอาไว้ก่อนที่จะค่อยๆปลดมันลงมาช้าๆ
จนในที่สุดก็สามารถดึงมันลงมาคาไว้ที่ข้อเท้าของอีกคนได้ ...
ท่อนเอ็นยาวๆดีดขึ้นมาแทบจะฟาดเข้าที่ใบหน้าเล็กอยู่แล้ว
สีหน้าของคยองซูดูตื่นเต้นมาก ทั้งยังแก้มแดงที่แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด
เขาไม่ไหวแล้ว ของจริงมันดูแฟนตาซีแบบนี้นี่เอง
“อื้มม... “
ปลายลิ้นเล็กแลบเลียที่ส่วนโคนก่อนเป็นอันดับแรก
ตวัดเลียช้าๆพอให้ได้อารมณ์ ก็ค่อยๆไต่ระดับขึ้นไปเรื่อยๆ มือบางกอบกุมส่วนแข็งขืนของอีกคนเอาไว้ราวกับว่ามันคือแท่งไอติมดูน่าลิ้มลอง
ไม่รอช้าปลายลิ้นเล็กก็ค่อยๆตวัดขึ้นมาจนถึงรอยแยกตรงส่วนปลายในที่สุด
“อ่า..อื้มมมม”
“พี่เรียกชื่อหนูได้ไหม
คยองซูไงครับ...”
“อ่า ค...คยองซูครับ”
ตอนนี้พี่ตัวสูงเหมือนกำลังจะสติหลุดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว
เพียงแค่เสียงหวานๆออดอ้อนเพียงนิดเดียวเขาก็แทบอยากจะจับอีกคนให้ลงไปนอนบนเบาะแล้วฟัดแก้มแรงๆ
ทั้งน่าเอ็นดู แล้วก็น่ารักในเวลาเดียวกัน การทำงานในวันแรกของเขาถือว่าคุ้มจริงๆ
“อื้ออ...”
เสียงน้ำลายที่เกิดจากการตวัดเลยที่แท่งร้อนนั้นไปมา
ดังระงมไปทั่วทั้งห้อง ร่างเล็กกำลังออรัลให้กับส่วนนั้นของจงอินด้วยความเต็มใจ
จงอินก็เช่นกัน ตอนแรกก็กลัวว่าพ่อแม่ของน้องเขาจะอยู่
แต่พอมาถึงขั้นนี้แล้วก็คงไม่ต้องกลัวอะไรแล้วแหละ
“อึกๆ...”
จากลิ้น
ถูกแปรเปลี่ยนไปเป็นโพรงปากเล็กที่เข้าครอบครองส่วนนั้นเอาไว้เต็มความยาว
มันยาวมากจนแทบที่จะทิ่มคอของคนตัวเล็กอยู่หลายครั้ง แต่เพราะว่าอารมณ์ที่มีอยู่มากทำให้เขาไม่อยากที่จะสนใจอะไรอีก
พยายามที่จะปรนเปรออีกคนอย่างสุดความสามารถเท่าที่เคยดูมาแบบไหน ก็จะทำให้แบบนั้น
“อ่ะ...อื้อออ... เก่งมาก ...
อื้อ...เคยทำให้ใครมาก่อนเหรอ”
ฝ่ามือหนาลูบหัวคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู
ก่อนที่จะทิ้งตัวพิงเบาะโซฟาเอาไว้ในตอนที่ความเร็วของปากคยองซูเริ่มเพิ่มขึ้น
กามอารมณ์ก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วยเช่นกัน
“อึกๆ...ม..ไม่ครับ พี่...ฮึก
คนแรก”
คยองซูยืนยันเช่นนั้น
พร้อมกับเร่งจังหวะให้เร็วมากขึ้น
จากการที่เขารู้สึกได้ถึงแรงขยุ้มกลุ่มผมด้วยมือของพี่จงอินที่เริ่มแรงขึ้นจนเขาเจ็บ
ในที่สุดสวรรค์ก็รออยู่ไม่ไกล
สะโพกหน้ายกกระแทกสวนกลับขึ้นไปแรงๆสองสามทีจนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาจนเต็มช่องปากของร่างเล็กจนได้
“อ๊าสส.....สุดยอด”
เผลอครางออกมาไม่รู้ตัว...
แต่มันไม่ได้จบลงเพียงเท่านั้น
“พี่ว่าหนูน่ารักไหม”
“ครับ..น่ารักมาก”
จงอินเอนกายไปพิงกับโซฟาพร้อมกับหลับตาพริ้มรู้สึกอ่อนเพลียอย่างบอกไม่ถูก
ไม่ได้เพลียเพราะงาน
แต่เพลียเพราะการกระทำเมื่อครู่ต่างหาก
“งั้นทำต่อนะ...”
ร่างเล็กไม่หยุดเพียงเท่านั้น
อย่าลืมสิว่าตัวเขาเองยังไม่ถูกปลดปล่อยเลย...
คยองซูเขยิบตัวขึ้นไปคร่อมหน้าตักของอีกคนเอาไว้
สะโพกเล็กที่ยังไม่ถูกปลดกางเกงออกไปค่อยทับลงบนส่วนนั้นของพี่เขา
พร้อมกับออกแรงบดเบียดจนในที่สุดส่วนนั้นก็แข็งตัวขึ้นมาอีกครั้งจนได้..
“อ่า...แน่ใจเหรอ”
จงอินถามพร้อมกับเลื่อนมือไปประคองเอวบางเอาไว้
“ครับ
นะ...แล้วจะไม่บอกใครเลย”
ช่างเป็นเด็กที่แก่แดดมาก
อยากรู้อยากลองไปซะทุกเรื่องไป เขาเองก็ใช่ว่าจะไม่ถูกใจน้องคนนี้
ไหนๆน้องก็เดินเรื่องมาไกลขนาดนี้แล้ว สักหน่อยก็ยังดี
“ไม่ถอดกางเกงนะ เดี๋ยวใส่ไม่ทัน”
มีความกลัวเกิดขึ้น
เพราะว่านี่ก็จะเย็นแล้ว ไม่รู้ว่าพี่แบคฮยอนจะกลับมาเมื่อไหร่ แน่นอนว่าเขาไม่อยากให้พี่แบครู้ว่าแอบเล่นเสียวกันในห้องตอนกลางวันแสกๆแบบนี้
เพราะพี่แบคฮยอนทั้งหวงเขามากแค่ไหน ทำไมจะไม่รู้ ... แต่ครั้งนี้มันเกินจะทนจริงๆ
วินาทีแรกที่ได้เห็นหน้าพี่จงอิน คยองซูก็พร้อมถวายตัวแล้ว
จะหาว่าเป็นเด็กใจแตกก็ยอม..
“เข้าใจแล้วครับ”
จงอินพอจะรู้ว่าควรที่จะทำยังไงต่อ
.. มือหนาค่อยๆแหวกขากางเกงของเด็กน้อยออก
สอดส่วนนั้นเข้าไปจนไปเจอกับช่องทางด้านหลังที่ปิดสนิท
จงอินไม่มีเวลามากพอที่จะมานั่งเบิกทาง
เขาทำได้เพียงแค่ใช้ส่วนหัวของมันบดขยี้ไปมาจนคนตัวเล็กเริ่มอ่อนไหวตามเขาไปช้าๆ
จนในที่สุด
ส่วนนั้นก็สามารถสอดใส่เข้าไปในช่องทางด้านหลังจนได้
“อ่า... แน่นมากๆเลย”
“ก็ครั้งแรกนี่นา... เรายังเด็กอยู่
อ๊ะ”
เหมือนโดนกระแทกแกล้งๆไปครั้งนึง
เล่นเอาคยองซูเผลอร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“พ่อกับแม่ไม่ว่าเหรอ หื้ม
พี่ไม่ใช่คนรวยนะ ... พี่เป็นแค่ช่างซ่อมแอร์ ได้เงินวันละไม่เท่าไหร่เอง”
“ไม่เป็นไร..อ่า...แบบไหนก็ได้
..อื้ออ...เจ็บครับๆ”
คยองซูมีสีหน้าที่เหยเกมาก
ยามที่ส่วนนั้นพยายามที่จะขยับเข้าไป ท่อนแขนเล็กก็ค่อยๆโอบรอบคอแกร่งเอาไว้
แปรเปลี่ยนจากที่จะให้พี่เขากระแทกเข้ามา เป็นตัวของเขาเองที่กดน้ำหนักลงไปหาแทน
“อ๊ะ....พี่จงอิน...อ่า...รู้สึกดีมากเลย
อ๊ะ”
เสียงครางที่ดังกระเส่าไปทั่วทั้งห้อง
มีหวังถ้าพี่แบคฮยอนกลับมาตอนนี้ คยองซูต้องโดนด่าเละแน่ๆเลย
“อ่ะ...อื้มมม.. ซี๊ดด......ดีมาก”
แรงขย่มของเด็กน้อยเริ่มทวีความรุนแรง
ไหนจะกางเกงบ็อกเซอร์ที่เสียดสีอยู่กับเนื้อเนียนของจงอินอีก
มันยิ่งกว่าเร้าอารมณ์ ยิ่งกว่าดูหนังอย่างว่าเป็นไหนๆ ...
ร่างสองร่างพากันสุขสมกันไปนานนับสิบนาทีเห็นจะได้
จนช่องทางด้านหลังของคยองซูเปิดปากกว้าง น่าจะแดงฉ่ำไปแล้วตอนนี้
เพราะว่าของจงอินก็ไม่ใช่เล่นๆโดนกระทำไปนานกว่านี้ เลือดไม่ออกก็บ้าแล้ว..
“ฮะ.....อื้ออ... เสียวมากเลยพี่
ฮื้อออออ” คยองซูไม่ไหวแล้ว
“อีกนิดนึงนะครับ”
เสียงเนื้อที่กระทบกัน
ยิ่งทำให้สองร่างร้องครางออกมาอย่างไม่เกรงใจใคร ...
จนกระทั่งแสงจากหน้าจอโทรศัพท์ของคยองซูที่วางหงายอยู่บนโซฟาแสดงข้อความจากใครบางคนขึ้น
หัวใจดวงน้อยก็พลันเต้นรัว
‘พวกพี่อยู่ใต้หอแล้วนะ
ไม่ต้องล็อคประตูนะ พวกพี่จะเข้าไปละ”
เป็นข้อความจาก
บยอน แบคฮยอน อดีตพี่ชายคนรักของเขาที่ส่งข้อความเข้ามา
เพียงเท่านั้นอาการตื่นกลัวของคยองซูก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น เขายังไม่เสร็จเลย
แต่พี่แบคฮยอนจะกลับมาแล้ว
“พี่จงอินๆๆ พี่เราจะกลับมาแล้ว
พอก่อน อ๊ะ...”
“อ๊ะ..แต่นายยังไม่เสร็จเลยนะ”
“ไม่ได้ ไม่ต้องเสร็จหรอก
เดี๋ยวพี่เราว่า”
คยองซูถอนสะโพกออกมาจากส่วนนั้น
ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วช่วยอีกคนแต่งตัวให้เสร็จไวๆ
ป่านนี้พี่แบคฮยอนน่าจะกำลังขึ้นลิฟต์มาแล้วแน่ๆเลย ให้ตายสิ ...
ทรมานอะไรขนาดนี้นะ
“ทำไมรีบร้อนขนาดนี้
...แล้วไหวเหรอครับ” จงอินรีบลนเก็บพวกอุปกรณ์มาถือเอาไว้
พร้อมกับมองใบหน้าเล็กที่ดูตื่นกลัว ไหนจะเหงื่อที่ไหลออกมาเต็มขมับอีก
ไหนจะยังไม่เสร็จสมอีก
... ทุกอย่างมันทำให้ร่างสูงอดห่วงไม่ได้
“ตีสองเจอกันใต้หอนะ...”
คยองซูทิ้งประโยคให้จงอินเป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่จะจูงแขนอีกคนให้เดินไปที่ประตูห้องทันที
“หื้มม”
กลับไปอ่านที่หน้าบทความนะคะ ><
