วันอาทิตย์ที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2563

19— til I’m sleep on your chest.





19— til I’m sleep on your chest.


สองมือที่วางอยู่บนขอบกางเกงค่อย ๆ ดึงรั้งมันลงมาพร้อมกับกางเกงชั้นในสีดำที่สวมใส่อยู่จนในที่สุดอวัยวะที่กำลังขยายตัวอยู่ด้านในก็ปรากฏขึ้นมาให้เห็น อชิใช้สายตาที่ดูไร้เดียงสาช้อนมองใบหน้าของคนที่เป็นเจ้าของแก่นกายนั้นช้า ๆ 

มือหนาเลื่อนลงมากอบกุมแก้มนิ่มแล้วใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือเค้นคลึงสองแก้มนั้นเบา ๆ ในยามที่ได้มองเห็นแววตาที่แอบแฝงไปด้วยความหวาดกลัวเพราะเสียงฟ้าร้องนั่น

“โอเคไหม ถ้าไม่โอเคเฮียจะได้หยุด”

เอ่ยถามอย่างอ่อนโยนจนอชิพยักหน้าขึ้นลงแสดงออกมาว่าโอเคถ้าคนตรงหน้านี้คือธันเดอร์

ริมฝีปากอมชมพูจูบลงไปบนส่วนหัวของแก่นกายนั้นช้า ๆ ก่อนที่อชิจะตัดสินใจใช้ปากครอบลงไปจนเต็มความยาวของมันทันที เสียงฟ้าร้องยังคงทำให้อชิกลัวแต่สิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวเข้าออกอยู่ภายในปากนั้นกำลังทำให้อชิละความสนใจจากเสียงฟ้านั้นแล้วหันมาสนใจสิ่งที่เขากำลังปรนเปรออยู่ในขณะนี้แทน

ร่างสูงยื่นมือออกไปเปิดน้ำให้ไหลลงมาในอ่าง ระหว่างนั้นอชิก็ค่อย ๆ ยันกายขึ้นคุกเข่าสูงเพื่อให้ตัวเองทำหน้าที่ได้ถนัดมากขึ้นกว่าเดิม

ฮืออ...”

น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาจากทางหางตาในยามที่เสียงฟ้าร้องยังดังอยู่ตลอดเวลา ธันเดอร์รู้สึกสงสารอชิจับใจจนต้องเลื่อนสองมือลงไปปิดหูทั้งสองข้างของอชิเอาไว้ หวังจะไม่ให้คนตัวเล็กได้ยินเสียงที่ฟังดูน่ากลัวนั้นอีก แม้ว่ามันจะช่วยอะไรไม่ได้มากก็ตาม

“ไม่ต้องกลัว คนดีไม่ต้องร้องนะ”

“ฮึก—”

จู่ ๆ อชิก็ร้องไห้ออกมาแต่ร่างกายยังคงไม่หยุดทำหน้าที่ของมัน โพรงปากอุ่น ๆ ผละออกมาเล็กน้อยเพื่อที่จะได้เชยชมตั้งแต่ส่วนบนลงไปยันด้านล่างก่อนที่อชิจะตัดสินใจครอบปากลงไปอีกครั้ง

ครานี้นัยน์ตาของเจ้ากระต่ายน้อยเงยขึ้นมองหน้าธันเดอร์อย่างอ้อยอิง

อชิไม่รู้ตัวเลยว่าทั้งท่าทางและสายตาของตนในตอนนี้นั้นมันกำลังยั่วยวนให้ธันเดอร์มีอารมณ์มากขนาดไหน ยามที่ฟันกระต่ายเผลอครูดลงไปบนผิวเนื้อนั้นมันกำลังสร้างความทรมานจนต้องเผลอหลุดเสียงครางออกมาอย่างห้ามใจไม่อยู่

“อ๊ะอชิฟัน” มือที่เคยกุมแก้มรีบเลื่อนขึ้นไปขยุ้มกลุ่มผมสีน้ำตาลของอชิเอาไว้จนคนด้านล่างต้องหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วรีบเอ่ยปากถามด้วยความร้อนใจทันที

“ข...ขอโทษเจ็บไหม”

“ไม่เป็นไร ทำต่อเถอะ”

เมื่อได้ยินเสียงร้องแบบนั้นอชิก็ใจเสียเพราะกลัวว่าตนจะทำมันได้ไม่ดีพอ แม้ว่าจะพอรู้อยู่บ้างว่าการใช้ฟันครูดไปกับส่วนนั้นมันสร้างความทรมานมากขนาดไหนเมื่อกี้นี้เขาไม่รู้ตัวเลยเพราะอาการที่ยังหวาดกลัวอยู่แท้ ๆ ทำให้ตนไม่ทันได้ระวังว่าตัวเองจะทำให้อีกคนบาดเจ็บหรือเปล่า

หลังจากที่ตั้งสติได้แล้วอชิก็ตัดสินใจใช้ปากจัดการกับส่วนนั้นของธันเดอร์อีกครั้ง ปากที่ห่อจนได้รูปขยับขึ้นลงช้า ๆ แต่ทว่าน้ำตาที่เกิดจากความกลัวเสียงฟ้าร้องนั้นยังคงไม่หยุดไหล สองมือหนาพยายามลูบเส้นผมนั้นเบา ๆ ละเรื่อยลงมาจนถึงข้างแก้มอูมทั้งสองข้างหวังจะให้อีกฝ่ายรู้สึกดีขึ้นและดูเหมือนว่ามันจะได้ผลจริง ๆ

อ...อชิ อ่า”

ปากอุ่น ๆ กำลังทำให้ธันเดอร์คลั่งจนต้องแหงนหน้าขึ้นปล่อยให้เหงื่อกาฬไหลลงมาจากตรงขมับ ในยามที่อชิกำลังช่วยเขาให้เสร็จสมด้วยปากของตัวเอง เผลอจินตนาการว่าถ้าหากว่ามันได้เข้าไปในตัวของอชิคงจะดีอยู่ไม่น้อย

เขาคงจะคลั่งไคล้คนตัวเล็กมากแน่ ๆ เพียงแค่ความคิดตัวเขาก็แทบอยากจะจับน้องกดลงไปบนเตียงและทำให้อชิเป็นของตัวเองซะเดี๋ยวนี้เลย

“อ๊ะอ...อชิ เฮียจะไม่ไหวแล้ว”

“อึก ๆ ๆ ”

ธันเดอร์ก้มหน้าลงไปมองศีรษะที่กำลังขยับอยู่ตรงส่วนนั้นของเขาแล้วก็ได้แต่สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ในยามนี้อชิน่ารักกับเขามาก จนกลัวว่าการกระทำเช่นนี้มันจะเป็นการรังแกน้องที่จิตใจกำลังอ่อนแออยู่หรือเปล่า

แต่ดูท่าแล้วอชิก็ดูมีความสุขดี ถ้าหากว่าอชิไม่ไหวหรือไม่อยากทำแล้วเขาก็จะไม่บังคับน้องแน่นอน

เสียงดูดดุนตรงส่วนหัวสร้างความวาบหวามจนธันเดอร์ขาสั่นพยายามที่จะคุมสติของตัวเองไว้ แต่ทุกครั้งที่ลิ้นของน้องพยายามเชยชมท่อนกายของเขาสติพวกนั้นก็พลันเลือนลับหายไปแทบทุกครา

และเพียงไม่นานน้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยเข้าไปในปากของอชิจนเอ่อล้นออกมาตามมุมปาก ร่างสูงขยับกายออกมาใช้มือรูดรั้งอีกสักพักให้แก่นกายของเขาปล่อยน้ำออกมาจนหมด

แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อสองมือบางแบออกมาตรงหน้าเพื่อที่จะรอรับคราบน้ำคาวที่ยังคั่งค้างอยู่ในกายให้มันไหลลงมาบนฝ่ามือราวกับเด็กน้อยที่กำลังร้องขอขนมจากผู้ใหญ่  

อชิเงยหน้าขึ้นมายิ้มก่อนจะกลืนกินสิ่งที่อยู่ในปากลงไปจนหมดแม้ว่าจะรู้ว่าธันเดอร์ไม่ชอบให้ตัวเองกลืนแต่อชิก็ทำมันไปแล้ว

“ทำไมไม่คายออก หื้ม”

“หนูอยากเอาใจเฮีย”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นมุมปากของคนที่กำลังยืนอยู่ก็ขยับยกขึ้นสูงซ่อนรอยยิ้มที่แสดงออกให้เห็นถึงความพึงพอใจในสรรพนามนั้นมากเหลือเกิน

ร่างสูงไม่รอช้าตัดสินใจก้าวเท้าเข้าไปในอ่างอาบน้ำใช้สองแขนโอบรั้งร่างของอชิเข้ามาแล้วกดจูบลงตรงข้างแก้มเบา ๆ ทะนุถนอมราวกับกลัวว่าร่างกายนี้จะบอบช้ำ

สองแขนตระกองกอดพร้อมกับซุกใบหน้าสูดดมความหอมหวานของเรือนร่างขาวเนียน เสื้อยืดที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำถูกถอดออกมาก่อนจะตามด้วยเสื้อผ้าส่วนล่างที่ธันเดอร์เห็นว่าหลังจากนี้มันคงจะไม่จำเป็นอีกต่อไปแล้ว

“เสียงฟ้าหยุดร้องแล้วนะ”

“แต่อชิกลัว...”

“กลัวมากเลยใช่ไหมครับ” ใบหน้าที่ฝังอยู่ตรงซอกคอผละออกมาพลางเอ่ยถามร่างบางที่เขาอยากจะรังแกมากเหลือเกิน แต่ก็พยายามหักห้ามใจไว้แม้ว่าจะบอกออกไปว่าความรุนแรงอาจจะช่วยให้ความกลัวเหล่านั้นหายไปได้

แต่ใจจริงธันเดอร์ก็ยังกลัวว่าถ้าหากตนเผลอรุนแรงกับน้องไป มันจะกลายเป็นตราบาปฝังใจไปตลอดชีวิตเลยหรือเปล่า ซึ่งเขาไม่อยากให้เป็นแบบนั้น

“เฮียจะทำให้อชิหายกลัวได้ใช่ไหม”

“อืม”

“ถ้าอย่างนั้นเจ็บก็ได้ อชิเข้าใจ”

“นี่มันครั้งแรกของเรานะ ไปเอาความเข้าใจมาจากไหน?”

ก็เข้าใจว่า...อชิน่ารักขนาดนี้”

“...”

“เฮียธันจะทนไหวเหรอ”

จบประโยคนั้นร่างบางก็จัดการพลิกกายขึ้นมาคร่อมร่างของธันเดอร์ ร่างสูงขยับกายไปทางด้านหลังเพื่อพิงกับขอบอ่างเอาไว้ แล้วจัดการรั้งร่างของน้องให้ขึ้นมานั่งทับอยู่บนตักของเขา

ภายใต้น้ำที่ไหลผ่านส่วนนั้นของเราสองคนที่กำลังเสียดสีกันไปมา อชิพยายามที่จะบดเบียดบั้นท้ายกลมกลึงลงมาทาบทับที่แก่นกายของธันเดอร์ที่เพิ่งจะสงบลงไปให้ตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง ใบหน้าหวานที่กำลังเคลิบเคลิ้มส่งเสียงร้องครางออกมาดูน่าฟัง

มือข้างหนึ่งเหนี่ยวรั้งท้ายทอยนั้นเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมบดจูบลงไปหาอีกฝ่ายอย่างโหยหา รุนแรง จนอชิตั้งตัวไม่ทันรีบเปิดปากรับเรียวลิ้นที่สอดแทรกเข้ามาโดยไม่มีการปฏิเสธใด ๆ  ทั้งสิ้น สองแขนโอบกอดรอบลำคอของธันเดอร์เอาไว้พร้อมกับมอบจูบที่แสนเย้ายวนนั้นกลับไปโดยไม่รู้ตัว

“อื้มม...”

“อึก— เฮียธัน” ริมฝีปากของอชิขยับออกมาแต่ยังไม่ผละจากกันไปไหน

“ครับ?”

อชิอยากเอามันเข้ามาข้างในแล้ว”

“น้องอชิไม่ใจร้อนนะคะ”

มือหนาลูบเบา ๆ ที่ข้างแก้มที่ขึ้นสีแดงระเรื่อหลังจากที่อชิขอร้องอ้อนวอนเขาเช่นนั้น ในคืนนี้ก็รู้ดีว่าเราจะไปกันถึงขั้นไหนแต่ในตอนนี้มันยังไม่ถึงเวลา

รอให้ขึ้นไปบนเตียงก่อนแล้วกัน ถ้าอชิจะขออะไรเขาก็พร้อมจะทำให้โดยไม่อิดออดอยู่แล้ว

“เฮียธันพูดว่านะคะ เฮียธันอยากเจอร่างน้องเฌอเหรอคะ?”

แล้วหนูอยากเป็นร่างไหนล่ะคะ”

“ฮืออ” อชิไม่ตอบเพราะเขินกับคำพูดของแฟนตัวเองมาก

ร่างบางจึงค่อย ๆ ทิ้งน้ำหนักตัวลงเอนกายพิงกับแผงอกของธันเดอร์เอาไว้ สองแขนที่รู้หน้าที่ดีรีบรวบร่างของน้องเข้ามากอดแน่น ๆ ก่อนจะใช้ริมฝีปากพรมจูบผิวกายตรงหน้าเพื่อทำรอยคิสมาร์กตั้งแต่แผ่นหลังที่ไร้รอยขีดข่วนไล่ขึ้นไปจนถึงหัวไหล่

อชิตัวเล็กกว่าที่เขาคิดจริง ๆ ไหล่ก็แคบกว่า แม้ว่าส่วนสูงของเราจะไม่ต่างกันมากนัก

สบู่เหลวในขวดถูกเทลงไปในอ่างเมื่อถึงเวลาที่เราจะต้องอาบน้ำกันสักที ด้านนอกตัวบ้านยังมีเสียงฝนตกลงมาให้ได้ยินอยู่เรื่อย ๆ

สองมือไล่วนน้ำในอ่างไปมา อชิในสายตาของธันเดอร์ตอนนี้เหมือนเด็กตัวเล็ก ๆ ที่มีความสุขได้กับเรื่องง่าย ๆ อย่างเช่นฟองสบู่ที่ลอยฟูฟ่องอยู่ในอ่าง โดยที่มีสองแขนของเขาโอบกอดเอวบางเอาไว้ตลอดเวลาที่เด็กคนนี้กำลังเล่นสนุกอยู่

“ไม่กลัวฟ้าร้องแล้วนี่”

“หือเด็กน้อยไม่ได้สนใจเสียงฟ้าร้องที่ดังอยู่จริง ๆ ด้วย เอาแต่สนใจฟองสบู่ในอ่างนั้นเพียงอย่างเดียว

“อชิเคยมองท้องฟ้าเวลาฝนตกไหม”

“มะ...ไม่เคย เราไม่ชอบฝน”

“งั้นลองดูไหม”

มู่ลี่สีน้ำตาลที่บดบังทัศนียภาพภายนอกถูกดึงขึ้นไปเพียงเล็กน้อยพอให้เห็นท้องฟ้าด้านนอกในตอนนี้

อชิใช้ความกล้าที่มีอยู่น้อยนิดจ้องมองฝนที่กำลังตกลงมาด้วยใจที่เต้นรัว แต่ทว่าความกลัวนั้นกลับไม่มากเท่าก่อนหน้านี้เพียงเพราะตอนนี้อชิกำลังนั่งอยู่ในอ้อมแขนของเฮียธัน

ความน่ากลัวของสายฝนและเสียงฟ้าร้องก็พลันทุเลาลงไปได้บ้าง

“รู้ไหมว่าทำไมตัวเองถึงกลัวเสียงฟ้า” ธันเดอร์กระซิบถามข้างหูเบา ๆ

“ไม่รู้ อชิรู้แค่ว่าไม่ชอบ ตอนฟ้าร้องมันน่ากลัวจะตาย”

“ตั้งแต่เด็ก ๆ เลยใช่ไหม”

“อื้ม จำความได้เราก็ไม่ชอบมันแล้ว”

“ถ้าอย่างนั้นเวลาฟ้าร้องถ้าเฮียกอดอชิไว้แน่น ๆ แบบนี้ อชิจะยังกลัวอยู่ไหมครับ” สองแขนเพิ่มแรงกอดรัดให้แน่นขึ้นไปอีก

ขณะเดียวกันที่มือข้างหนึ่งก็เลื่อนลงไปในน้ำเพื่อสัมผัสกับความน่ารักใจกลางตัวของอชิ มือหนาค่อย ๆ บีบเค้นมันช้า ๆ จนเริ่มรู้สึกถึงความแข็งและขนาดของมันที่เริ่มขยายตัวขึ้นเรื่อย ๆ

“อ๊ะเฮียธัน อชิอยาก—”

“อชิยังไม่ตอบเฮียเลยนะคะ ว่าอชิยังกลัวเสียงฟ้าร้องอยู่ไหม”

“ก...กลัว แต่เฮียช่วยอชิฮืออ”

เสียงครางจนไม่ได้ศัพท์ดังขึ้นข้างหูทั่วทั้งสรรพางค์กายเริ่มสั่นเทาทันทีที่ได้รับสัมผัสนั้นจากมือของคนที่นั่งซ้อนหลังอยู่

ธันเดอร์ดึงมือของน้องให้เลื่อนขึ้นมาวางไว้บนยอดอกสีน้ำตาลอ่อนเพื่อให้เจ้าตัวได้ละเลงเล่นกับส่วนที่ไวต่อความรู้สึกนั้นเองโดยไม่ต้องรอเขาปรนเปรอให้

ปลายนิ้วปัดป่ายไปมาบนยอดอกของตัวเองก่อเกิดความกระสันจนอชิแทบทนไม่ไหวเผลอหลุดเสียงร้องครางยิ่งในยามที่มือหนาขยับช่วยส่วนนั้นอยู่ในน้ำอชิก็ยิ่งทรมานจนอยากจะปลดปล่อยมันออกมาแทบทุกวินาที

“พอดีมือเฮียเลย ดูสิ”

“ฮืออ อชิเขิน”

“เขินเหรอ แล้วรู้สึกอะไรอีก”

“อ...อชิเสียว เสียวมากเลย”

“พูดสิว่าคืนนี้อยากเป็นของใคร”

“อยากเป็นของเฮีย”

“ไม่ได้ยินเลย” แกล้งเอียงหูเข้าไปใกล้ ๆ จนแนบชิดกับริมฝีปากบวมช้ำนั้นเพื่อที่จะให้น้องพูดประโยคเดิมให้ฟังอีกครั้ง

“ฮึก— อยากเป็น อชิอยากเป็นของเฮียธันแล้ว”

“งั้นเราขึ้นไปล้างตัวกันเถอะ เดี๋ยวเฮียจะทำให้อชิเป็นของเฮียทั้งตัวเลยดีไหม?”

อ...อื้อ— อ๊ะ! ไม่ไหวแล้ว”

อชิกำลังทรมาน ทรมานกับมือที่กำลังขยับเขยื้อนอยู่ใต้น้ำพยายามอดทนอดกลั้นไม่ให้ปลดปล่อยมันออกมาแต่ทว่าการฝืนธรรมชาติของร่างกายนั้นดูจะเป็นเรื่องที่ยากลำบากอยู่พอสมควรเพราะสุดท้ายแล้วอชิก็ไม่สามารถอดทนต่อความรู้สึกนั้นได้อีกต่อไป

แรงหอบหายใจทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้นเมื่อใจกลางลำตัวของเขาสงบลง ร่างบางเอนกายนอนซบลงบนแผงอกกว้างของธันเดอร์หลังจากที่ผ่านวินาทีที่ยากลำบากนั้นมาได้แล้ว

สองร่างพากันลุกขึ้นมาล้างตัวอยู่ตรงใต้ฝักบัวจนเรือนร่างปราศจากฟองสบู่แทบทุกซอกทุกมุม ร่างของอชิก็ถูกพามายืนอยู่ตรงหน้ากระจก ผ้าขนหนูสีขาวตัดกับผิวกายที่เริ่มขึ้นสีแดงในมือของคนตัวสูงที่ยืนซ้อนหลังอยู่กำลังช่วยซับหยาดน้ำที่เกาะพราวอยู่บนตัวให้น้องอย่างเบามือ 

อชิตัวเล็กมากเลยรู้ไหม”

ยะ...อย่าจ้องแบบนั้น” มือบางพยายามดึงผ้าขนหนูอีกผืนมาปกปิดส่วนอ่อนไหวของตัวเองที่มันนิ่งสงบลงไป เราสองคนเคยอาบน้ำด้วยกันแบบนับครั้งได้แต่การที่ธันเดอร์ต้องมายืนเช็ดตัวให้แบบนี้นับว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นเลยสักครั้ง

ยิ่งสายตาดุจเสือร้ายจ้องมองเรือนร่างผอมบางผ่านกระจกบานใหญ่นั่นอีก

แท้จริงแล้วค่ำคืนนี้เสียงฟ้าร้อนนั้นไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวมากที่สุด

แต่กลับเป็นสายตาของสายฟ้าที่เป็นคนจริง ๆ ต่างหากที่กำลังแสดงออกถึงความน่ากลัวมากกว่านั้น

ลิ้นชักที่อยู่ตรงอ่างล้างหน้าถูกดึงออกมาด้วยมือของธันเดอร์ อชิยังไม่รู้ตัวว่าอีกคนเปิดลิ้นชักนั้นออกมาเพื่อหยิบอะไร จนกระทั่งเสียงฉีกพลาสติกดังขึ้นมาให้ได้ยินพร้อมกับมือข้างหนึ่งเกี่ยวรั้งเอวบางเข้าหาตัว จนคนตัวเล็กต้องโก่งโค้งบั้นท้ายไปทางด้านหลังทันที  

อชิตกใจเล็กน้อยจนต้องรีบเงยหน้ามองภาพที่ปรากฏอยู่บนกระจก ณ ตอนนี้ที่ปากของเฮียธันกำลังคายซองถุงยางที่ถูกฉีกออกไปแล้วทิ้งลงไปในถังขยะที่วางอยู่ข้าง ๆ ท่าทางดังกล่าวทำเอาจังหวะหายใจของอชิเริ่มติดขัดขึ้นมาทันที

“ทะ...ทำไมมีของพวกนี้”

“นี่มันบ้านของเฮีย ไม่มีได้ไง”

“ร้าย— อ๊ะ”

มุ่ยหน้าใส่อีกคนผ่านกระจกในยามที่ปลายนิ้วของเฮียธันปาดเจลลงมาบนช่องทางนั้นที่กำลังเต้นตุบ ๆ ความเย็นของมันกำลังทำให้การทรงตัวของอชิเป็นไปได้ยากมากกว่าเดิมแต่ยังดีที่สองมือยกขึ้นไปเท้ากับขอบอ่างล่างหน้าเอาไว้ไม่อย่างนั้นอชิคงทรุดตัวลงไปกองอยู่ที่พื้นอย่างแน่นอน

“พ่อบอกให้เตรียมไว้เพราะรู้ว่าวันนึงอาจจะได้ใช้”

“...”

“กับอชิ”

“อ๊ะ—” 

เสียงหวีดร้องดังขึ้นทันทีที่ส่วนหัวของแก่นกายสอดแทรกเข้ามาในช่องทางด้านหลังที่ถูกเบิกทางด้วยนิ้วของธันเดอร์มาสักพัก ความรู้สึกแรกที่รับส่วนนั้นเข้ามามันทั้งเจ็บและอึดอัดจนต้องฟุบหน้าลงกับท่อนแขนของตัวเอง

ยังดีที่เมื่ออีกคนรู้ว่าเขาเจ็บก็เลยรีบหยุดและรอให้ช่องทางนั้นปรับตัวกับสิ่งที่กำลังสอดใส่เข้ามา สองมือบีบเค้นที่เอวคอดของร่างบางก้มลงมองส่วนแข็งขืนของตนที่กำลังขยับเข้าไปในช่องทางของน้องเป็นครั้งแรก มันทั้งแน่นและเสียวจนไม่กล้าขยับต่อเพราะกลัวว่าอีกคนจะเจ็บจนเกินไป

“เจ็บไหม ให้หยุดหรือเปล่า?”

“ไม่ ไม่เป็นไร อ...อื้อ เข้ามาอีก”

“แน่นมาก อ่า”

มือที่วางอยู่ลูบไล้ที่เอวบางเบา ๆ ในขณะเดียวกันก็พยายามขยับเข้าไปให้ลึกกว่าเดิมโดยที่ไม่ทันสังเกตเห็นว่าอชิพยายามโก่งโค้งบั้นท้ายเพื่อรอรับแก่นกายนั้นให้ขยับเข้ามามากยิ่งขึ้น ลูกพีชทั้งสองลูกเต่งตึงจนมือหยาบกร้านอดใจไม่ไหวที่จะเลื่อนลงไปบีบเค้นมันจนขึ้นรอยมือ

มันน่าตีและก็น่าบีบเหลือเกิน ยิ่งในยามที่ลูกพีชกำลังกลืนกินความเป็นชายของเขาเข้าไปจนเจ้าตัวต้องคอยผ่อนลมหายใจออกมาอดใจไม่ให้จับร่างนี้กระแทกตามความต้องการของตัวเอง เพราะถ้าทำแบบนั้นอชิคงจะรับความเจ็บปวดไม่ไหวแน่ ๆ  

“ข...เข้ามาอีกสิ”

“ยังเจ็บอยู่ไหม”

“อื้ออ ข...ขยับทีอชิเหมือนจะเสร็จ

ร่างสูงก้มลงมองช่องทางนั้นแก่นกายที่แข็งตัวขยายใหญ่ขึ้นขยับเข้าออกช้า ๆ ก่อนจะค่อย ๆ เพิ่มแรงกระแทกให้เร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนเกิดเป็นเสียงเนื้อที่เสียดสีกระแทกกันเป็นจังหวะดังขึ้นมา

ความอุ่นร้อนข้างในกำลังทำให้เขาเป็นบ้าครั้งแรกของเรามันดีจนบอกไม่ถูก ดีจนไม่อยากให้มันเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียวยิ่งในตอนที่หน้าขากระแทกกับบั้นท้ายอวบอิ่มเต็มสองมือนั้นพร้อมกับเสียงครางเครือแทบขาดใจมันยิ่งทำให้ธันเดอร์ได้ใจกระแทกใส่เข้าไปหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น  

อชิทั้งเจ็บและจุก ไม่คิดว่าครั้งแรกของเรามันจะดีขนาดนี้แม้ว่าในตอนแรกมันจะเจ็บแต่เป็นความเจ็บที่ทำให้เรามีความสุขมากเหลือเกิน

“เฮียเจ็บ— ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ”

“อ่า...” พอรู้ว่าน้องเจ็บเอวที่เคยขยับก็ค่อย ๆ หยุดลงแล้วโอบกอดร่างของน้องเอาไว้จ้องมองร่างที่อ่อนปวกเปียกนั้นผ่านกระจกตรงหน้า อชิโอนอ่อนไปตามแรงรั้งของธันเดอร์แทบจะทุกนาทีที่ถูกสัมผัส เนื้อตัวที่เคยขาวสะอาดเริ่มขึ้นสีแดงทั้งยังมีรอยจูบของธันเดอร์ปรากฏอยู่เต็มไปหมดทั่วทั้งเรือนร่าง  

มือหนาเลื่อนลงไปลูบคลำที่แก่นกายของน้องที่ส่วนหัวเริ่มมีน้ำชื้นแฉะไหลออกมาคาดว่าอีกไม่นานคงจะปลดปล่อยมันออกมาแน่  

“แข็งสู้มือเฮียน่าดู”

“หนูไม่ไหวแล้ว”

“น้องอชิไม่ไหวแล้วเหรอคะ ยังไม่จบรอบนึงเลยนะ”

“น...หนูอยากเสร็จแล้ว” เสียงละเมอของน้องคล้ายกำลังล่องลอยอยู่ในความฝัน นิ้วโป้งกดปิดที่ส่วนหัวนั้นเอาไว้จนอชิทรมานแทบจะขาดใจเหมือนถูกห้ามไม่ให้ปลดปล่อยมันออกมาทั้ง ๆ ที่ส่วนนั้นของอีกคนยังคาอยู่ในช่องทางด้านหลังนั้นอยู่เลย

“เฮียอย่าแกล้ง อ๊ะ ซี๊ดดด

“คืนนี้อชิจะเป็นเด็กดีใช่ไหม”

“อื้อ”

“เด็กดีต้องทำให้เฮียนะ”

“ทำยะ...ยังไง— อ๊ะ!” พูดยังไม่ทันจบช่องทางด้านหลังก็ถูกกระแทกเข้ามาแรง ๆ อีกครั้ง

“ไปต่อที่เตียงเถอะอชิ

ร่างที่เริ่มหมดแรงถูกอุ้มออกมาจากห้องน้ำวางลงบนที่นอนที่เย็นเฉียบจากเครื่องปรับอากาศที่เปิดทิ้งไว้ ส่วนนั้นของทั้งสองคนยังไม่ถูกปลดปล่อยและธันเดอร์ก็กำลังจะเริ่มต้นบทรักของเราต่อ มือข้างหนึ่งกำลังจะเอื้อมไปปิดไฟตรงหัวเตียงเพียงเพราะกลัวว่าอีกคนจะรู้สึกเขินอาย

แต่ทว่ามือของอชิกลับเลื่อนขึ้นมารั้งเอาไว้ซะก่อนพร้อมกับส่ายหน้าไปมา

“ไม่ปิดไฟได้ไหม ฝนมันตกอชิกลัวถ้าห้องมันมืด”

“ไม่เขินเหรอ”

“ก็—”

ยังไม่ทันได้ตอบขายาวทั้งสองข้างก็ถูกจับอ้าออกกว้างเผยให้เห็นส่วนนั้นที่ยังไม่ถูกปลดปล่อยสักทีจนคนด้านบนต้องใช้มือของตัวเองรูดรั้งส่วนนั้นให้กับอชิต่อ ขาเรียวยาวทั้งสองข้างค่อย ๆ ยกขึ้นกอดรัดเอวสอบเอาไว้ขยับอ้าออกกว้างกว่าเดิมเมื่อแก่นกายขนาดใหญ่ถูกสอดเข้ามาในช่องทางที่เริ่มบอบช้ำนั้นอีกครั้ง

มันง่ายกว่าครั้งแรกเพราะมันเคยสอดใส่เข้ามาแล้วครั้งหนึ่ง ร่างสูงขยับกายโน้มตัวลงมาแล้วเริ่มต้นกระแทกเอวเข้าหาจนร่างทั้งร่างสั่นคลอน เสียงร้องครางกระเส่าดังแข่งกับเสียงของสายฝนที่เริ่มตกลงมาอีกครั้ง

ยังดีที่บ้านหลังนี้มีแค่เราที่อาศัยอยู่เพราะถ้าเกิดว่าตากับยายรู้ว่าเขาแอบขึ้นมารังแกน้องถึงชั้นบนแบบนี้มีหวังคงจะโดนดุเป็นแน่

“อ๊ะ อ๊ะ— เฮีย”

เจ็บเหรอ?” เอวที่กำลังขยับอยู่เริ่มเคลื่อนไหวช้าลง ฝ่ามือหนาลูบไล้ไปตามกรอบหน้าของอชิเพื่อซับคราบเหงื่อที่เปียกชื้น

“ปะ...เปล่า ไม่เจ็บแล้ว— อึก แรงกว่านี้ได้ไหม”

“ไม่เจ็บแน่นะ”

“อื้อ! อ๊ะ! เฮียไม่ไหว อ...อชิไม่ไหวแล้ว”

รีบยกสองแขนขึ้นไปไขว่คว้าร่างของคนด้านบนให้โน้มตัวลงมากอดตนเอาไว้ อชิส่งเสียงร้องออกมาอย่างทรมานเมื่อเริ่มรู้สึกว่าตนใกล้จะถึงจุดสุดยอดแล้วมือหนาเร่งเร้าขยับส่วนนั้นให้เร็วขึ้นจนในที่สุดอชิก็ปลดปล่อยมันออกมา คราบน้ำสีขาวขุ่นไหลเลอะเปรอะเปื้อนเต็มฝ่ามือของธันเดอร์เช่นเดียวกันกับหน้าท้องที่แบนราบของอชิ

“อ่า...”

คราวนี้ก็เหลือเพียงแค่ช่องทางนั้นที่เจ้าของแก่นกายพยายามสอดใส่มันเข้าไปรัว ๆ และในไม่ช้าธันเดอร์ก็เสร็จสมตามร่างบางไปในเวลาเพียงไม่กี่นาที  

“ฮึก...”

ปลายจมูกโด่งกดจูบลงบนหน้าผากมนของคนที่กำลังนอนหอบหายใจอยู่ด้านล่าง อชิค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมามองหน้าคนรักก่อนที่มือข้างหนึ่งจะดึงรั้งให้อีกฝ่ายขยับลงมากดจูบตัวเองเบา ๆ เราสองคนจูบกันท่ามกลางเสียงฝนที่ยังคงโปรยปรายลงมา

มันทำให้ธันเดอร์รู้สึกดี ที่ไม่ใช่เพียงแค่การร่วมเซ็กส์กับคนรักเท่านั้นแต่เขายังสามารถทำให้อชิหายกลัวเสียงฟ้าร้องนั้นได้ แม้จะไม่รู้ว่าหลังจากนี้อีกคนจะหายกลัวไปตลอดเลยหรือไม่ แต่อย่างน้อยเวลาที่อชิอยู่กับเขามันก็ทำให้อีกคนลืมเรื่องเหล่านั้นไปได้บ้างก็ยังดี

ธันเดอร์ดึงพลาสติกที่ห่อหุ้มส่วนนั้นออกมาก่อนที่จะจัดการมัดแล้วนำมันไปทิ้งลงในถังขยะเล็ก ๆ

ไฟในห้องดับลงแล้ว ร่างสูงเดินกลับมาที่เตียงหลังจากที่จัดการเช็ดตัวและทำความสะอาดร่างกายให้อชิเรียบร้อย ตอนนี้ร่างของยัยลูกแมวตัวเล็กดูอ่อนแรงลงอย่างเห็นได้ชัดในยามที่ธันเดอร์ล้มตัวลงนอนข้างกันอชิก็รีบกระเสือกกระสนกายเข้ามานอนซบอยู่บนแผงอกกว้างนั้นทันที

“ขอโทรศัพท์หน่อยสิ” อชิยื่นมือออกไปควานหาโทรศัพท์ที่ไม่รู้ว่ามันตกไปอยู่ตรงไหนแล้ว จนธันเดอร์ต้องเอื้อมมือไปหยิบมาแล้วส่งมันให้กับอชิเอง

“อยู่นี่”

“อือ เน็ตใช้ได้แล้วนี่ พรุ่งนี้พระอาทิตย์ขึ้นตอนหกโมงครึ่งเราตื่นมาดูกันไหม?”

ไม่เอา ง่วง” ร่างสูงขยับกายนอนลงไม่สนใจสิ่งที่อชิพูดถึงเลยสักนิด

พระอาทิตย์ขึ้นงั้นเหรอ มันไม่เคยอยู่ในความคิดของเขาเลย ทุกครั้งที่มาที่นี่เขาไม่เคยคิดที่จะตื่นมาตั้งแต่เช้าเพื่อรอชมพระอาทิตย์อะไรนั่นเลยสักครั้ง

“ง่วงอะไร แป๊บเดียวเองมองออกไปตรงหน้าต่างก็เห็นพระอาทิตย์ขึ้นแล้วไม่ใช่เหรอ”

“ฝนตกขนาดนี้พรุ่งนี้เช้าหมอกลงจะไปเห็นอะไร”

“แต่—”

“ไม่เหนื่อยเหรอ อีกรอบไหมล่ะ”

“ม...ไม่แล้ว ไม่เอา นอนก็ได้!

อชิรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างของตัวเองจนถึงต้นคอ จากตอนแรกที่ตั้งใจว่าจะวอแวให้อีกคนปลุกขึ้นมาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน ตอนนี้คงต้องพับแพลนนั้นแล้วหนีเอาตัวรอดด้วยการชิ่งหลับไปก่อนดีกว่า





Hashtag : #อชิราพ่ายพายุ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น