วันพุธที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2559

OS :: Shota Kaisoo :: แก้บน

            

แท็ก #โชตะKaisoo ไม่ใช่ #เมียแรปเปอร์ นะคะ



NC

            สิ้นคำพูดสุดท้าย ร่างสูงก็รีบฝังใบหน้าของตนเองเข้ากับอกบางของคยองซูที่เอาแต่หอบหายใจแรงขึ้นเพราะอาการกลัวอยู่มาก เสียงสูดเนื้อนิ่มดังหืดหาดคละเคล้ากันไปทั้งทั้งห้อง ภายนอกบ้านในยามนี้ก็เริ่มมีฝนตกปรอยปรายลงมา ทั้งยังแสงฟ้าร้องที่ดังจนได้ยินเต็มสองหู ยิ่งทำให้อารมณ์ดิบในตัวของจงอินลุกโชน

            เขาอดทนรอไม่ไหวแล้ว เด็กหนุ่มมาเกยตักเขาแบบนี้ มีเหรอที่เขาจะปล่อยเอาไว้ ไม่มีทาง..

             “อ๊ะ..คุณ ใจเย็นๆครับ”

             “อื้มม ไม่เย็นแล้ว” เสียงที่สั่นเครือของจงอินยิ่งทำให้ร่างเล็กรู้สึกอ่อนปวกเปียกไปทั้งตัว ค่อยเลื่อนมือไปโอบรอบคอของนายท่านเอาไว้ ในครานี้มือหนาของอีกคนก็กระชากเสื้อของเขาออกจนมันขาดวิ่น ลงไปกองอยู่ที่เอวของเขา

            เนื้อเนียนที่เคยขาวใส ตอนนี้กลับมีแต่รอยแดงเต็มไปหมด แรงดูดจากปากของคุณจงอินยิ่งทำให้ใบหน้าของเด็กน้อยเหยเกเพราะความเจ็บ... นี่เขาเรียกว่าอะไรกัน... เขาไม่เคยทำแบบนี้กับใครมาก่อนเลย

            “อื้มม.. คยองซู..ซี๊ดด..”

            เสียงที่ดูหื่นกามของชายหนุ่มวัยกลัดมันค่อยๆเพิ่มทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น จากตอนแรกที่แค่ซุกไซร้อยู่ตรงหน้าอก กลับค่อยๆเคลื่อนใบหน้าลงมาฝังริมฝีปากเอาไว้ที่ยอดอกที่ชูชันของเด็กน้อย ทุกอย่างดูใหม่ไปหมด

            แม้แต่ยอดอกนี่ก็เช่นกัน ดูสวยงามราวกับว่ามันไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน ก็คงจะใช่เด็กมันก็อายุแค่นี้จะให้ผ่านมาอย่างโชกโชนแบบเขาก็คงจะไม่ใช่แล้ว..

            “คุณ อ๊ะ...ผม”

            เสียงชื้นแฉะที่เกิดจากการใช้ลิ้นร้อนตวัดเลียที่ยอดอกสีสวยทั้งสองข้างสลับกันไปมา มือหนาข้างที่ไม่ได้รั้งเอวบางเอาไว้ก็เอาแต่เลื่อนขึ้นมาเค้นหน้าอกของอีกคนให้บวมเต่งขึ้น จะได้ดูมีน้ำมีนวลเหมือนหน้าอกของผู้หญิงบ้าง นั่นจึงทำให้เนื้อส่วนที่โดนขย้ำเกิดรอยช้ำเป็นจ้ำแดงๆขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

            “อ๊ะ..จ...เจ็บ”

            “นายทำให้ฉันหลงใหลเหลือเกิน คยองซู...”

            “ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลย อ๊ะ!”

            ไม่ทันที่เสียงเล็กจะเอ่ยท้วงติงอะไรออกไป ท่อนแขนแข็งแรงก็ช้อนร่างของอีกคนขึ้นจากตักแล้ววางอีกคนลงบนโต๊ะทำงานตรงหน้าเขาทันที ท่าทางของคยองซูที่จงอินจัดแจงให้ตอนนี้คือสะโพกเล็กกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะอย่างหมิ่นเหม่

            สองมือบางเท้ากับพื้นโต๊ะไปทางด้านหลังของตัวเอง หน้าอกและลำตัวแอ่นขึ้นจนโค้งงอนได้รูปราวกับรูปปั้นประติมากรรมแนวอีโรติกก็ไม่เชิง ปลายเท้าสองข้างที่ว่างก็วางเหยียบเอาไว้ที่พักแขนของเก้าอี้ทำงานของนายท่านอย่างถือวิสาสะ แต่ในยามนี้คงไม่ต้องหวงห้ามอะไรอีกแล้ว ในเมื่อใบหน้าของจงอินตอนนี้กำลังฝังอยู่ที่เป้ากางเกงของเด็กน้อยเต็มๆ

            ร่างสูงทรุดกายลงคุกเข่าสูงกับพื้นแล้วใช้มือดึงรั้งกางเกงของร่างบางออกจนตอนนี้ท่อนกายขนาดพอดีมือก็ปรากฏให้เห็นต่อสายตาจงอิน มันดูสวยงามราวกับสวรรค์สร้าง หรือว่านี่คือสิ่งที่จงอินรอคอยมานาน มาหาเขาแล้วสินะ

           “อ๊ะ ย..อย่า อย่าทำตรงนั้น”

            คยองซูพยายามร้องห้ามในยามที่ริมฝีปากร้อนชื้นของจงอินเอาแต่พรมจูบที่ท้องน้อยของอีกคนทำรอยรักเอาไว้มากมาย จนในที่สุด ก็ถือโอกาสครอบครองส่วนนั้นเข้าไปในโพรงปากของตนเองทันทีทันใด

            “อื้อ...”

            ศีรษะที่ผงกขึ้นลงเป็นจังหวะพร้อมกับเสียงร้องครวญครางที่ดังขึ้นแข่งกับเสียงฝนตกที่นอกหน้าต่างช่างเป็นอะไรที่ดูลงตัวเสียจริง เด็กน้อยไม่เคยทำอะไรแบบนี้ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแบบนี้เขาเรียกว่าอะไรจะบอกว่าใสซื่อก็ได้แต่เขาไม่รู้จริงๆ

            ว่ามันจะรู้สึกดีขนาดนี้

            “อ๊ะ นายท่าน...ผมปวด”

            ปวดที่ว่าคงจะหมายถึงอาการปวดหนึบที่ส่วนนั้นแน่ๆ เมื่อได้ยินเช่นนั้นจังหวัดการครอบครองส่วนนั้นก็ดูเหมือนจะเพิ่มความถี่ขึ้นเรื่อยๆ มือหนาที่มือขนาดใหญ่ค่อยๆประคองส่วนโคนเอาไว้ก่อนที่จะใช้ลิ้นแลบเลียที่ใต้ร่างของแท่งร้อนของเด็กน้อยตามไปดู เล้าโลมอยู่สักพัก อาการดิ้นทุรนทุรายของคยองซูก็ดูเหมือนจะทวีคูณเพิ่มมากยิ่งขึ้น

            ร่างเล็กเชิดหน้าส่งเสียงครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เหงื่อที่ไหลลงมาจากใบหน้าหน้าย้อยลงมาผ่านำคอระหงส์จนกระทั่งเนื้อตัวของร่างเล็กตนนี้ดูแดงขึ้นมาเพราะอุณหภูมิภายในร่างกายที่เพิ่มมากยิ่งขึ้น นั่นจึงทำให้จงอินอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองแล้วใช้ฝ่ามือของตนเองเป็นตัวบังคับจังหวะขัดเกลากับส่วนนั้นของอีกคนแทน

           “อ๊าๆๆ....น..นาย...ผม....”

           “ไม่ไหวแล้วเหรอ หื้มม”

           “อ๊าสสสส์!!!” ไม่ทันขาดคำ เสียงร้องปานจะขาดใจของเด็กน้อยก็ดังขึ้นลั่นห้อง

            เสียงหัวเราะของจงอินเหมือนกับว่าพึงพอใจกับอาการอยากมีอยากได้ของคนตรงหน้าเป็นอย่างมาก ร่างสูงค่อยๆก้มลงมองที่ส่วนนั้นก่อนจะพบว่าน้ำสีขาวขุ่นไหลเลอะเปรอะเปื้อนเต็มหน้าท้องบางไปหมด มันดูขุ่นจนเขารับรู้ได้เลยว่า

            อีกคนต้องไม่เคยช่วยตัวเองมาก่อนแน่ๆ

            “ตาของพี่บ้างแล้วนะ..”

            จงอินแทนตัวเองว่า พี่ก่อนที่มือของเขาจะล้วงเข้าไปในกางเกงนอนของตัวเอง ควักส่วนลับของเจ้าตัวออกมา ใช้มือลูบๆคลำๆของตัวเองเบาๆ ผลักกายบางให้นอนลงแนบแผ่นหลังลงไปบนโต๊ะ แล้วจัดการดันปลายเท้าทั้งสองข้างขึ้นมาเหยียบบนโต๊ะทำงานแทน

            ทำให้ท่าทางของคยองซูตอนนี้ดูเหมือนนายเอกหนังGVก็ไม่เชิง ยิ่งการจัดขาให้อยู่ในรูปตัว M แบบนี้อีก ยิ่งทำให้เขารู้สึกอยากจะเข้าไปสำรวจในช่องทางของเด็กน้อยเต็มที่แล้ว

            “ไม่ต้องกลัวไปนะ...ครั้งแรกก็เจ็บแบบนี้แหละ”

            จงอินพูดเพื่อปลอบปละโลมไม่ให้อีกคนตื่นกลัวมากเกินไป มือหนาค่อยๆจับเข้าที่ส่วนหัวของตัวเองถูไถไปมาที่ช่องทางด้านหลังของคยองซูที่ปิดสนิทแต่มันก็กระตุกเบาๆราวๆกับว่ารับรู้ว่าสิ่งที่จะเข้ามานั้นคืออะไร


            “อื้อ..” 




กลับไปอ่านที่หน้าบทความนะคะ >< 

วันอาทิตย์ที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2559

Queen Les : 11



NC
             ไม่รอให้เสียเวลา ใบหน้าคมก็ฝังจมูกลงที่ร่องอกของลู่หานทันที กลีบปากบางค่อยๆจูบซับที่ยอดอกของอีกคนอย่างหื่นกระหาย ทั้งๆที่เมื่อคืนก็เพิ่งทำความรู้จักร่างกายกันไปเอง แปลกที่เช้าวันนี้พี่เขาก็ยังดูเหมือนพวกโรคจิตรังแกเด็กอยู่อย่างนั้น
“งื้อ..อ๊ะ...พี่ฮุน”
“ร้องอีกสิ พี่ชอบ”
“อ๊ะ...พี่...หนูเสียว”
            เสียงร้องของลู่หานเป็นอะไรที่ไพเราะที่สุดแล้ว ปลายลิ้นร้อนชื้นแลบเลียที่ยอดอกสีชมพูของลู่หานอย่างนึกสนุก ตวัดเลียทั้งสองข้างสลับกันไปมาอย่างไม่มีท่าทีเลยว่าจะเบื่อ ในขณะเดียวกันนั้นเองเสียงร้องอื้ออึงอยู่ในลำคอของลู่หานก็ดังเล็ดลอดออกมายามที่ใบหน้าของอีกคนยังฝังอยู่ที่หน้าอกของเขา
            สองขาเรียวที่อยู่ภายใต้ร่างของเซฮุนก็ค่อยๆยกขึ้นมากอดเกี่ยวเอวหนาเอาไว้ ถูกายเข้าหาส่วนนั้นของเซฮุนอย่างไม่รู้ตัว ทำไมพี่ต้องมาปลุกเร้าอารมณ์ของเขาด้วยนะ ฮือออ
            พี่ทำให้หนูกลายเป็นเด็กลามก รู้ตัวบ้างไหม
“อยากทำไหม”
“งื้อ”
            ร่างสูงค่อยๆช้อนสายตาที่ดูดุดันราวกับหมาป่าขึ้นมามองหน้าลู่หานที่กำลังก้มลงมามองเขาอยู่เช่นกัน เอวบางที่เอาแต่เสียดสีเข้าหาส่วนนั้นของเขามันทำให้เซฮุนรู้สึกสนุก ทั้งยังดีใจที่อีกคนให้ความร่วมมือกับเขา
“เมื่อคืน...ยังเจ็บอยู่ไหม”
            และแล้วประโยคของเซฮุนก็ทำให้ร่างบางเขินอายจนหน้าแดงจนได้ เซฮุนแค่อยากรู้ว่าน้องจะเจ็บไหมก็เท่านั้นเอง ที่จำได้เมื่อคืนเขาไม่ได้ออมแรงไว้เลยด้วยซ้ำ
“อื้อ”
“อื้อ คือ?”
เจ็บ...”
“แล้วเช้านี้จะไหวไหม”
“ไหว”
            แต่แล้วคำตอบของลู่หานทำเอาเซฮุนอดที่จะกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่ได้ ร่างสูงยืดตัวขึ้นสูง ก่อนที่จะจับท่อนขาขาวของน้องให้คลายออกจากเอวของเขา ดันเอาผ้าห่มออกไปให้พ้นทางแล้วจับร่างบางให้คลานเข่ากับเตียง แนบใบหน้าลงกับหมอนที่พวกเขาใช้หนุนกันเมื่อคืนนี้ทันที
            มือหนาที่มีขนาดใหญ่ค่อยๆวางประคองที่เอวคอดเว้าของลู่หานที่ดูสวยงามเหลือเกิน ยามที่ร่างบางแอ่นกายโก่งตัวให้เขา ร่างของลู่หานถือว่ามีขนาดเล็กกว่าเขามาก
            ไม่สิ...ลู่หานก็เล็กกว่าเขาไปซะทุกอย่างนั้นแหละ...
“แดงช้ำเลย...หนูเจ็บไหม”
            นิ้วโป้งทั้งสองค่อยๆแหวกปลีก้นขาวๆแดงๆของลู่หานออกเพียงเล็กน้อย ก่อนจะเห็นว่าช่องทางรักของอีกคนค่อนข้างจะแดงช้ำอยู่ไม่ใช่น้อย ส่วนช่องทางที่เขาเคยเข้าไปเมื่อคืนนี้น่ะเหรอถ้าพูดกันอย่างหยาบคายเลย....รอบนี้น่าจะเข้าไม่ยากหรอก
“นิดๆ” ลู่หานเอ่ยพูดเสียงอู้อี้ๆ เพราะเอาแต่คุดคู้อยู่กับหมอนตรงหน้า
“ช้ำเลยดูสิ..”
“แล้วหนูจะเห็นไหมล่ะ”
“เดี๋ยวพี่ดูให้”
            เหมือนกับว่าลู่หานจะเผลอขึ้นเสียงใส่พี่เขาอีกแล้ว ก็ดูสิมาบอกว่าให้ดู แล้วเขาจะดูยังไงล่ะก็มีแต่พี่นั่นแหละที่ดูได้อยู่คนเดียวเลย ยิ่งไปกว่านั้นคือตอนถามน่ะก้านนิ้วเรียวของพี่ก็ดันสอดเข้ามาที่ช่องทางรักของเขาแล้วด้วย มันทั้งเสียว ทั้งแสบจนไม่รู้จะตอบออกไปว่าอะไรแล้ว
“อ๊ะ...”
“เจ็บไหม”
“อื้อ...พี่ใส่ของพี่มายัง”
“ยังเลย”
“เหรอ นึกว่าของพี่ เห็นว่ามันเล็กๆ อ๊ะ...”
            โดนเด็กแกล้งเข้าแล้วไหมล่ะ ..เพียงแค่เซฮุนสอดนิ้วของตัวเองเข้าไป เด็กน้อยมันก็มโนว่าเป็นของเซฮุนเข้าให้แล้ว ทั้งๆที่ขนาดมันไม่ได้ใกล้เคียงกันเลย อย่างนี้คงต้องโดนทำโทษซะแล้ว
“อ๊ะ!! อย่ากัดก้นหนู หนูเจ็บ ฮื้ออออ”
            ไม่รอช้าเสียงร้องของลู่หานก็ดังลั่นห้อง ในตอนที่ใบหน้าของอีกคนวางแนบที่ก้นซ้ายของลู่หานแล้วตัดสินใจใช้ฟันคมขบกันที่ก้นนิ่มๆของลู่หานไม่แรงมากนัก เพียงแค่จะหยอกล้อเท่านั้น
“มาว่าของพี่เล็ก เดี๋ยวจะโดนหวดให้ก้นลายเลย”
“งือออ..”
“เป็นรอยฟันของพี่เลย ฮ่ะๆ....ได้กับพี่ไม่มีคิสมาร์คนะ มีแต่รอยกัดก้น น่ารักดีเนอะว่าไหม”
“โรคจิต! พี่ทำเร็วๆหนูหนาว”
            เสียงก่นบ่นของลู่หานดูเหมือนจะไม่มีผลอะไรเลย เพราะในยามที่ทั้งสองเปลือยเปล่ากันแบบนี้ ทั้งยังเครื่องปรับอากาศในห้องยังเย็นต้องผิวกายบางก็ยิ่งรู้สึกหนาว อยากจะทำให้เสร็จๆจะได้นอนต่อ อยากนอนกอดพี่ฮุนไปจนค่ำเลย
“ใจเย็นสิคนสวย น้องของพี่กำลังโต”
            ไม่ว่าเปล่า มือหนาก็ค่อยๆประคองกายของตัวเองไปถูไถเข้ากับร่องกันของลู่หานไปมาเพื่อเร้าอารมณ์ก่อนที่จะเริ่มบทรักยามเช้ากันอีกรอบ
“มันไม่โตแล้ว มันหดเพราะมันหนาว หนูอ่ะหนาว” กำลังจะโดนหมาป่ากินแต่ก็ยังไม่วายปากดีอยู่เรื่อยไป
“หนูนี่ขี้บ่นจัง เลิกบ่นแล้วรอครางให้พี่เถอะ”
“หนูไม่บ่นนะ งื้ออ!! พี่หนูเจ็บๆๆๆ”
            ไม่ทันขาดคำเซฮุนก็รีบส่งส่วนนั้นเข้ามาภายในร่างของลู่หานทันที ความยาวของมันทำให้ร่างเล็กเกร็งไปทั้งร่าง แทบทรุดลงไปนอนกับเตียงอยู่แล้ว ถ้าไม่มีมือหนาของเซฮุนจับเอวของเขาเอาไว้ ร่างทั้งร่างของคนตัวเล็กคงจะเหลวไปกับที่นอนก็เป็นได้
อ่า....”
“อ๊ะ...พี่...”
            ร่างเล็กสั่นคลอนไต่ระดับจากเล็กน้อยไปมาก เมื่อยามที่เซฮุนเริ่มออกแรงขยับเอวสอบเข้าหาบั้นท้ายนวลเนียนของร่างบางจากช้าๆก็เริ่มเร็วขึ้นเพราะดูเหมือนว่าการเข้าไปในช่องทางนั้นจะไม่ใช่เรื่องยากมากนัก ก็ในเมื่อ เมื่อคืนนี้เขาเบิกทางจนมันง่ายขนาดนี้แล้วนี่นา
“ฮื้ออ...”
           
พั่บๆๆๆ
            เสียงเนื้อตรงหน้าขาของเซฮุนที่ตีเข้ากับแก้มก้นของลู่หานเกิดเป็นเสียงที่ดังทั่วทั้งห้อง หัวเข่าเล็กทั้งสองที่ยันกับเตียงเอาไว้ก็เริ่มเสียดสีจนมันแดงไปหมดแล้ว แล้วยิ่งทำกันท่านี้อีกรู้ทั้งรู้ว่ามันเข้าไปได้ลึกมากและเจ็บมาก แต่เซฮุนก็ชอบ
“อ๊า...ฮึก..”
            ร่างหนาค่อยๆซอนซบทาบทับแผงอกของตนเองลงไปแนบกับแผ่นหลังของลู่หานค่อยๆไล่จูบซับที่ท้ายทอยเบาๆเรื่อยลงมาจนถึงข้างแก้มเนียนที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อไปทั่วทั้งใบหน้า เสียงครางยังเจืออยู่ตลอดเวลาเพราะแน่นอนว่าเอวของเซฮุนยังไม่หยุดและดูเหมือนว่ามันจะเร็วขึ้นมากกว่าเดิมอีกด้วย
“อึก! ฮุน...”
“ไง...นอนตายใต้ร่างพี่เลยไหม”
“ฮืออ...อ๊ะ! หนูเจ็บ”
“พี่ก็เจ็บ หนูรัดพี่ทำไม หื้มมม”
            ค่อยๆเม้มปากขบงับที่ใบหูเล็กๆของลู่หานเบาๆ พร้อมทั้งยังแลบลิ้นเลียที่ซอกหูของภรรยาตัวน้อยของเขาจนมันชื้นแฉะไปหมด เสียงหัวเราะเพราะความบ้าจี้ของลู่หานบวกกับเสียงครางเพราะบทรักมันคละเคล้ากันไปหมดดูน่าเอ็นดูเหลือเกิน
“เมื่อย งื้อ”
            เวลาผ่านไปราวๆห้านาที ลู่หานก็เริ่มบ่นออกมาเพราะว่าท่านี้มันลำบากอยู่ไม่ใช่น้อยเซฮุนที่เมื่อได้ยินว่าน้องเมื่อยก็รีบจัดแจงท่าทางของน้องให้นอนหงายลงกับเตียง แล้วจัดการส่งท่อนกายของตัวเองเข้าไปใหม่ คราวนี้เขาได้เห็นใบหน้าของลู่หานชัดขึ้น
            น้ำใสๆที่ไหลออกมาจากหางตาของลู่หาน ทำให้เซฮุนอดสงสัยไม่ได้ว่าน้องไม่ไหวแล้วหรือว่ายังไง
“หนูร้องไห้เหรอ หนูเจ็บไหมตัวเล็กของพี่”
“งือ...เปล่า...เมื่อกี๊หนูหาว หนูง่วง”
“ยังจะหลับลงอีกเหรอเด็กน้อยของพี่”
“ไม่หลับหรอก พี่ทำต่อสิ”
            ลู่หานเปลี่ยนจากท่าทางงัวเงียมาเป็นฉีกยิ้มให้กับเซฮุนก่อนที่มือบางจะเลื่อนลงไปควานหาอะไรบางอย่างตรงที่ที่เชื่อมต่อร่างกายของเรา..
“หนูจะทำอะไร?”
หนูไม่เคยโดนใส่แบบนี้มานานแล้วนะ...ฮื้ออ...อยากเห็นของพี่”
“พูดแบบนี้ ระวังจะไม่ได้กินข้าวเที่ยงนะ”
            ปากก็พูดไป แต่ก็ใช่ว่าเซฮุนจะห้าม เพราะมือบางที่ส่งมาแตะที่ท่อนกายที่กำลังขยับเข้าออกของเขาตอนนี้ทำให้เซฮุนเลือกที่จะช้อนร่างของน้องเล็กให้เขยิบขึ้นไปนั่งพิงกับหัวเตียงโดยที่ไม่ลืมสอดหมอนอีกใบรองแผ่นหลังของลู่หานเอาไว้ด้วย
“เห็นชัดยัง”
“งือ...พี่ฮุนอ่า...หนูไม่กล้ามอง”
“แล้วหนูจะเขินทำไมล่ะ ลืมตาขึ้นมาเร็ว”
“อ๊ะ...”
            เซฮุนค่อยๆเลื่อนนิ้วโป้งทั้งสองของเขาไปนวดเบาๆที่เปลือกตาของลู่หานสองสามที เปลือกตาบางก็ค่อยๆลืมขึนมาแล้วก้มลงมองส่วนนั้นที่ยังขยับเข้าออกกายของเขาอยู่ ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือลู่หานกำลังนั่งอยู่บนตักของเซฮุนนั่นเอง
“ชอบไหม” ค่อยกระซิบถามข้างหูร่างเล็กเบาๆ
“อื้อ...”
“อย่าอื้อสิ ตอบพี่ก่อนว่าชอบไหม”
“ชอบ”
“ชอบพี่หรือว่า...”
“ชอบร่างกายของพี่...หนูชอบ”
            ความน่ารักของลู่หานจู่โจมใส่เซฮุนนับครั้งไม่ถ้วน อยากจะกกกอดน้องเอาไว้ใต้ร่างเพียงคนเดียว อยากจะให้น้องอ้อนเขาแค่คนเดียว เซฮุนคิดไม่ผิดจริงๆที่เอ็นดูเด็กคนนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูน่ารักไม่ซะทุกอย่าง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
            ไม่ทันที่ทั้งสองจะเสร็จสมกัน เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นเล่นเอาเด็กสองคนที่กำลังเล่นเสียวกันอยู่ถึงกับหยุดชะงักไม่กล้าแม้จะขยับร่างกายเลย ลืมไปเลยว่าที่นี่คือบ้านของลู่หานไม่ใช่หอพักที่จะใช้ชีวิตอยู่ห้องใครห้องมัน
            เซฮุนลืมไปเลยว่ายังมีญาติของลู่หานอาศัยอยู่เต็มบ้าน
“ลู่หาน กินข้าวไหมลูกเที่ยงแล้วนา...หนูไม่หิวเหรอ”

            เสียงของหม่าม๊าดังเข้ามาภายในห้อง ลู่หานที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนตักเซฮุนวงแขนเล็กโอบรอบคอของคนพี่เหมือนกับเด็กน้อย ก้มหน้าลงไปมองเซฮุนที่เงยหน้าขึ้นมาก่อนที่จะส่ายหน้ารัวๆทำนองว่าไม่อยากกิน
            ลู่หานยังไม่หิว ลู่หานยังสนุกอยู่เลยนะ
“ตอบหม่าม๊าไป”
“งือ..หนูไม่หิว หนูไม่อยากกินข้าวนี่”
“ใกล้เสร็จแล้ว อ่า...ตอบไปก่อน”
“พี่ง่ะ”
            เหมือนเด็กที่โดนขัดใจ แต่ก็ใช่ว่าลู่หานจะไม่ตอบม๊าได้ ร่างเล็กเลยตัดสินใจตะโกนออกไปก่อน
“จ๋า! เดี๋ยวหนูออกไปนะ พี่ฮุนอาบน้ำอยู่”
“รีบๆลงมานะ พ่อกับแม่พี่ฮุนเขาก็อยู่ ม๊าจะได้จัดแจงเรื่องทะเบียนสมรสด้วย”
“จ้า”
            ลู่หานขานรับไปคำสุดท้ายจนกระทั่งเสียงฝีเท้าของหม่าม๊าเดินห่างออกไปแล้วลู่หานก็รีบผลักให้เซฮุนทิ้งตัวลงไปทันก่อนที่เจ้าตัวจะคลานขึ้นมานั่งอยู่บนตัวร่างสูงแล้วจัดการออกแรงขย่มเสียเองเพราะดูเหมือนว่าพี่เขาจะไม่ทันใจเอาเสียเลย
“อ๊ะๆๆ อื้อออ...”
“ใจเย็นๆ” เซฮุนเอ่ยปรามในตอนที่กำลังโดนคนน้องรุกใส่
“งื้ออ ไม่เย็นแล้ว อ๊ะๆ....ใกล้แล้ว ฮื้ออออ พี่ฮุนนนน”
“อ่า....”
“อ๊าสสสส์!!”
            ในที่สุดลู่หานก็สำเร็จเสร็จไปก่อนเซฮุนจนได้ น้ำรักสีขาวแผ่กระจายเลอะเต็มหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งๆของเซฮุนจนเหนียวเหนอะ นั่นจึงทำให้เอวหนารีบกระแทกกระทั้นใส่อีกคนโดยไว เพียงสองสามครั้งเท่านั้นน้ำในกายของเซฮุนก็พวยพุ่งเข้าใส่ช่องทางรักของลู่หานทันที

“ฮึก...เหนื่อย” 


กลับไปอ่านต่อที่หน้าบทความนะคะ :)

วันพฤหัสบดีที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2559

Queen Les : 8




NC
            เพียงเท่านั้นมือบางก็ค่อยๆถลกชุดที่ดูรุงรังของพี่เขาให้หลุดพ้นออกมาจากสะโพกหนาทันที ทำให้ตอนนั้นใบหน้าที่ดูน่ารักกำลังเผชิญหน้ากับชั้นในสีดำที่รัดความยิ่งใหญ่ของพี่เขาเอาไว้ ..พี่เขาไม่ขัดขืน นั่นก็แปลว่าพี่เขาต้องมีใจให้เราใช่ไหม

“เอ่อ..มันจะดีเหรอ น้องอยู่คนเดียวรึเปล่า ถ้าใครมาเห็น...”

“รีบทำสิครับ ไม่มีใครเห็นหรอก แต่ถ้าพี่ช้านะ..ก็ไม่แน่”

            ดูเหมือนว่าจงอินก็เริ่มมีอารมณ์ร่วมกับคนตัวเล็กตามไปด้วยแล้วเหมือนกัน เอาดีๆเขาคิดอคติตั้งแต่เปิดประตูเข้ามาเห็นคนตัวเล็กนอนคว่ำหน้าอยู่บนโซฟา ในสภาพบ็อกเซอร์ตัวบางแนบเนื้อนั่น แค่นั้นเขาก็รู้สึกใจคอไม่ดีแล้ว

            แต่ด้วยหน้าที่ ทำให้เขาออกตัวก่อนไม่ได้... ไม่เห็นเหรอ ร้อนขนาดไหนทำไมต้องถอดเสื้อด้วย

“พี่จะติดคุกไหมล่ะครับเนี่ย”

พี่ไม่ติดคุกหรอก แต่พี่อาจจะติดใจหนูต่างหากล่ะ

            คยองซูทิ้งทวนไว้แค่นั้น ก่อนที่ริมฝีปากบางจะก้มลงกดจูบที่ใจกลางตัวของพี่เขา ร่างน้อยรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก อารมณ์หื่นกามมันพลุ่งพล่าน นี่คือครั้งแรกของเขาเลยนะ เคยดูแต่ในหนัง ไม่เคยเลยที่จะมาทำแบบนี้ ครั้งแรก ตื่นเต้นดีครับ...

“อ่า... “

            เสียงพรูลมพร้อมกับเสียงหอบหายใจของจงอิน เหมือนเป็นแรงผลักดันให้ร่างบางฮึดสู้ .. เลื่อนปลายนิ้วไปเกี่ยวขอบชั้นในเอาไว้ก่อนที่จะค่อยๆปลดมันลงมาช้าๆ จนในที่สุดก็สามารถดึงมันลงมาคาไว้ที่ข้อเท้าของอีกคนได้ ...

            ท่อนเอ็นยาวๆดีดขึ้นมาแทบจะฟาดเข้าที่ใบหน้าเล็กอยู่แล้ว สีหน้าของคยองซูดูตื่นเต้นมาก ทั้งยังแก้มแดงที่แสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด เขาไม่ไหวแล้ว ของจริงมันดูแฟนตาซีแบบนี้นี่เอง

“อื้มม... “

            ปลายลิ้นเล็กแลบเลียที่ส่วนโคนก่อนเป็นอันดับแรก ตวัดเลียช้าๆพอให้ได้อารมณ์ ก็ค่อยๆไต่ระดับขึ้นไปเรื่อยๆ มือบางกอบกุมส่วนแข็งขืนของอีกคนเอาไว้ราวกับว่ามันคือแท่งไอติมดูน่าลิ้มลอง ไม่รอช้าปลายลิ้นเล็กก็ค่อยๆตวัดขึ้นมาจนถึงรอยแยกตรงส่วนปลายในที่สุด

“อ่า..อื้มมมม”

พี่เรียกชื่อหนูได้ไหม คยองซูไงครับ...”

“อ่า ค...คยองซูครับ”

            ตอนนี้พี่ตัวสูงเหมือนกำลังจะสติหลุดไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เพียงแค่เสียงหวานๆออดอ้อนเพียงนิดเดียวเขาก็แทบอยากจะจับอีกคนให้ลงไปนอนบนเบาะแล้วฟัดแก้มแรงๆ ทั้งน่าเอ็นดู แล้วก็น่ารักในเวลาเดียวกัน การทำงานในวันแรกของเขาถือว่าคุ้มจริงๆ

“อื้ออ...”

            เสียงน้ำลายที่เกิดจากการตวัดเลยที่แท่งร้อนนั้นไปมา ดังระงมไปทั่วทั้งห้อง ร่างเล็กกำลังออรัลให้กับส่วนนั้นของจงอินด้วยความเต็มใจ จงอินก็เช่นกัน ตอนแรกก็กลัวว่าพ่อแม่ของน้องเขาจะอยู่ แต่พอมาถึงขั้นนี้แล้วก็คงไม่ต้องกลัวอะไรแล้วแหละ

“อึกๆ...”

            จากลิ้น ถูกแปรเปลี่ยนไปเป็นโพรงปากเล็กที่เข้าครอบครองส่วนนั้นเอาไว้เต็มความยาว มันยาวมากจนแทบที่จะทิ่มคอของคนตัวเล็กอยู่หลายครั้ง แต่เพราะว่าอารมณ์ที่มีอยู่มากทำให้เขาไม่อยากที่จะสนใจอะไรอีก พยายามที่จะปรนเปรออีกคนอย่างสุดความสามารถเท่าที่เคยดูมาแบบไหน ก็จะทำให้แบบนั้น

“อ่ะ...อื้อออ... เก่งมาก ... อื้อ...เคยทำให้ใครมาก่อนเหรอ”

            ฝ่ามือหนาลูบหัวคนตัวเล็กด้วยความเอ็นดู ก่อนที่จะทิ้งตัวพิงเบาะโซฟาเอาไว้ในตอนที่ความเร็วของปากคยองซูเริ่มเพิ่มขึ้น กามอารมณ์ก็เพิ่มขึ้นตามไปด้วยเช่นกัน

“อึกๆ...ม..ไม่ครับ พี่...ฮึก คนแรก”

            คยองซูยืนยันเช่นนั้น พร้อมกับเร่งจังหวะให้เร็วมากขึ้น จากการที่เขารู้สึกได้ถึงแรงขยุ้มกลุ่มผมด้วยมือของพี่จงอินที่เริ่มแรงขึ้นจนเขาเจ็บ ในที่สุดสวรรค์ก็รออยู่ไม่ไกล สะโพกหน้ายกกระแทกสวนกลับขึ้นไปแรงๆสองสามทีจนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาจนเต็มช่องปากของร่างเล็กจนได้

“อ๊าสส.....สุดยอด”

            เผลอครางออกมาไม่รู้ตัว... แต่มันไม่ได้จบลงเพียงเท่านั้น

“พี่ว่าหนูน่ารักไหม”

“ครับ..น่ารักมาก” จงอินเอนกายไปพิงกับโซฟาพร้อมกับหลับตาพริ้มรู้สึกอ่อนเพลียอย่างบอกไม่ถูก
            ไม่ได้เพลียเพราะงาน แต่เพลียเพราะการกระทำเมื่อครู่ต่างหาก

“งั้นทำต่อนะ...”
            ร่างเล็กไม่หยุดเพียงเท่านั้น อย่าลืมสิว่าตัวเขาเองยังไม่ถูกปลดปล่อยเลย...

            คยองซูเขยิบตัวขึ้นไปคร่อมหน้าตักของอีกคนเอาไว้ สะโพกเล็กที่ยังไม่ถูกปลดกางเกงออกไปค่อยทับลงบนส่วนนั้นของพี่เขา พร้อมกับออกแรงบดเบียดจนในที่สุดส่วนนั้นก็แข็งตัวขึ้นมาอีกครั้งจนได้..

“อ่า...แน่ใจเหรอ” จงอินถามพร้อมกับเลื่อนมือไปประคองเอวบางเอาไว้

“ครับ นะ...แล้วจะไม่บอกใครเลย” 

            ช่างเป็นเด็กที่แก่แดดมาก อยากรู้อยากลองไปซะทุกเรื่องไป เขาเองก็ใช่ว่าจะไม่ถูกใจน้องคนนี้ ไหนๆน้องก็เดินเรื่องมาไกลขนาดนี้แล้ว สักหน่อยก็ยังดี

“ไม่ถอดกางเกงนะ เดี๋ยวใส่ไม่ทัน”

            มีความกลัวเกิดขึ้น เพราะว่านี่ก็จะเย็นแล้ว ไม่รู้ว่าพี่แบคฮยอนจะกลับมาเมื่อไหร่ แน่นอนว่าเขาไม่อยากให้พี่แบครู้ว่าแอบเล่นเสียวกันในห้องตอนกลางวันแสกๆแบบนี้ เพราะพี่แบคฮยอนทั้งหวงเขามากแค่ไหน ทำไมจะไม่รู้ ... แต่ครั้งนี้มันเกินจะทนจริงๆ วินาทีแรกที่ได้เห็นหน้าพี่จงอิน คยองซูก็พร้อมถวายตัวแล้ว

            จะหาว่าเป็นเด็กใจแตกก็ยอม..

“เข้าใจแล้วครับ”

            จงอินพอจะรู้ว่าควรที่จะทำยังไงต่อ .. มือหนาค่อยๆแหวกขากางเกงของเด็กน้อยออก สอดส่วนนั้นเข้าไปจนไปเจอกับช่องทางด้านหลังที่ปิดสนิท จงอินไม่มีเวลามากพอที่จะมานั่งเบิกทาง เขาทำได้เพียงแค่ใช้ส่วนหัวของมันบดขยี้ไปมาจนคนตัวเล็กเริ่มอ่อนไหวตามเขาไปช้าๆ

            จนในที่สุด ส่วนนั้นก็สามารถสอดใส่เข้าไปในช่องทางด้านหลังจนได้

“อ่า... แน่นมากๆเลย”

“ก็ครั้งแรกนี่นา... เรายังเด็กอยู่ อ๊ะ”
            เหมือนโดนกระแทกแกล้งๆไปครั้งนึง เล่นเอาคยองซูเผลอร้องออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

“พ่อกับแม่ไม่ว่าเหรอ หื้ม พี่ไม่ใช่คนรวยนะ ... พี่เป็นแค่ช่างซ่อมแอร์ ได้เงินวันละไม่เท่าไหร่เอง”

“ไม่เป็นไร..อ่า...แบบไหนก็ได้ ..อื้ออ...เจ็บครับๆ”

            คยองซูมีสีหน้าที่เหยเกมาก ยามที่ส่วนนั้นพยายามที่จะขยับเข้าไป ท่อนแขนเล็กก็ค่อยๆโอบรอบคอแกร่งเอาไว้ แปรเปลี่ยนจากที่จะให้พี่เขากระแทกเข้ามา เป็นตัวของเขาเองที่กดน้ำหนักลงไปหาแทน

“อ๊ะ....พี่จงอิน...อ่า...รู้สึกดีมากเลย อ๊ะ”
            เสียงครางที่ดังกระเส่าไปทั่วทั้งห้อง มีหวังถ้าพี่แบคฮยอนกลับมาตอนนี้ คยองซูต้องโดนด่าเละแน่ๆเลย

“อ่ะ...อื้มมม.. ซี๊ดด......ดีมาก”

            แรงขย่มของเด็กน้อยเริ่มทวีความรุนแรง ไหนจะกางเกงบ็อกเซอร์ที่เสียดสีอยู่กับเนื้อเนียนของจงอินอีก มันยิ่งกว่าเร้าอารมณ์ ยิ่งกว่าดูหนังอย่างว่าเป็นไหนๆ ... 

            ร่างสองร่างพากันสุขสมกันไปนานนับสิบนาทีเห็นจะได้ จนช่องทางด้านหลังของคยองซูเปิดปากกว้าง น่าจะแดงฉ่ำไปแล้วตอนนี้ เพราะว่าของจงอินก็ไม่ใช่เล่นๆโดนกระทำไปนานกว่านี้ เลือดไม่ออกก็บ้าแล้ว..

“ฮะ.....อื้ออ... เสียวมากเลยพี่ ฮื้อออออ” คยองซูไม่ไหวแล้ว

“อีกนิดนึงนะครับ”

            เสียงเนื้อที่กระทบกัน ยิ่งทำให้สองร่างร้องครางออกมาอย่างไม่เกรงใจใคร ... จนกระทั่งแสงจากหน้าจอโทรศัพท์ของคยองซูที่วางหงายอยู่บนโซฟาแสดงข้อความจากใครบางคนขึ้น หัวใจดวงน้อยก็พลันเต้นรัว

             พวกพี่อยู่ใต้หอแล้วนะ ไม่ต้องล็อคประตูนะ พวกพี่จะเข้าไปละ”

           เป็นข้อความจาก บยอน แบคฮยอน อดีตพี่ชายคนรักของเขาที่ส่งข้อความเข้ามา เพียงเท่านั้นอาการตื่นกลัวของคยองซูก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น เขายังไม่เสร็จเลย แต่พี่แบคฮยอนจะกลับมาแล้ว

“พี่จงอินๆๆ พี่เราจะกลับมาแล้ว พอก่อน อ๊ะ...”

“อ๊ะ..แต่นายยังไม่เสร็จเลยนะ”

“ไม่ได้ ไม่ต้องเสร็จหรอก เดี๋ยวพี่เราว่า”

            คยองซูถอนสะโพกออกมาจากส่วนนั้น ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วช่วยอีกคนแต่งตัวให้เสร็จไวๆ ป่านนี้พี่แบคฮยอนน่าจะกำลังขึ้นลิฟต์มาแล้วแน่ๆเลย ให้ตายสิ ... ทรมานอะไรขนาดนี้นะ

“ทำไมรีบร้อนขนาดนี้ ...แล้วไหวเหรอครับ” จงอินรีบลนเก็บพวกอุปกรณ์มาถือเอาไว้ พร้อมกับมองใบหน้าเล็กที่ดูตื่นกลัว ไหนจะเหงื่อที่ไหลออกมาเต็มขมับอีก

            ไหนจะยังไม่เสร็จสมอีก ... ทุกอย่างมันทำให้ร่างสูงอดห่วงไม่ได้

ตีสองเจอกันใต้หอนะ...
            คยองซูทิ้งประโยคให้จงอินเป็นประโยคสุดท้ายก่อนที่จะจูงแขนอีกคนให้เดินไปที่ประตูห้องทันที


“หื้มม” 


กลับไปอ่านที่หน้าบทความนะคะ ><