NC
ไม่รอให้เสียเวลา ใบหน้าคมก็ฝังจมูกลงที่ร่องอกของลู่หานทันที
กลีบปากบางค่อยๆจูบซับที่ยอดอกของอีกคนอย่างหื่นกระหาย
ทั้งๆที่เมื่อคืนก็เพิ่งทำความรู้จักร่างกายกันไปเอง
แปลกที่เช้าวันนี้พี่เขาก็ยังดูเหมือนพวกโรคจิตรังแกเด็กอยู่อย่างนั้น
“งื้อ..อ๊ะ...พี่ฮุน”
“ร้องอีกสิ พี่ชอบ”
“อ๊ะ...พี่...หนูเสียว”
เสียงร้องของลู่หานเป็นอะไรที่ไพเราะที่สุดแล้ว
ปลายลิ้นร้อนชื้นแลบเลียที่ยอดอกสีชมพูของลู่หานอย่างนึกสนุก
ตวัดเลียทั้งสองข้างสลับกันไปมาอย่างไม่มีท่าทีเลยว่าจะเบื่อ ในขณะเดียวกันนั้นเองเสียงร้องอื้ออึงอยู่ในลำคอของลู่หานก็ดังเล็ดลอดออกมายามที่ใบหน้าของอีกคนยังฝังอยู่ที่หน้าอกของเขา
สองขาเรียวที่อยู่ภายใต้ร่างของเซฮุนก็ค่อยๆยกขึ้นมากอดเกี่ยวเอวหนาเอาไว้
ถูกายเข้าหาส่วนนั้นของเซฮุนอย่างไม่รู้ตัว
ทำไมพี่ต้องมาปลุกเร้าอารมณ์ของเขาด้วยนะ ฮือออ
พี่ทำให้หนูกลายเป็นเด็กลามก
รู้ตัวบ้างไหม
“อยากทำไหม”
“งื้อ”
ร่างสูงค่อยๆช้อนสายตาที่ดูดุดันราวกับหมาป่าขึ้นมามองหน้าลู่หานที่กำลังก้มลงมามองเขาอยู่เช่นกัน
เอวบางที่เอาแต่เสียดสีเข้าหาส่วนนั้นของเขามันทำให้เซฮุนรู้สึกสนุก
ทั้งยังดีใจที่อีกคนให้ความร่วมมือกับเขา
“เมื่อคืน...ยังเจ็บอยู่ไหม”
และแล้วประโยคของเซฮุนก็ทำให้ร่างบางเขินอายจนหน้าแดงจนได้
เซฮุนแค่อยากรู้ว่าน้องจะเจ็บไหมก็เท่านั้นเอง
ที่จำได้เมื่อคืนเขาไม่ได้ออมแรงไว้เลยด้วยซ้ำ
“อื้อ”
“อื้อ คือ?”
“เจ็บ...”
“แล้วเช้านี้จะไหวไหม”
“ไหว”
แต่แล้วคำตอบของลู่หานทำเอาเซฮุนอดที่จะกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่ได้
ร่างสูงยืดตัวขึ้นสูง ก่อนที่จะจับท่อนขาขาวของน้องให้คลายออกจากเอวของเขา
ดันเอาผ้าห่มออกไปให้พ้นทางแล้วจับร่างบางให้คลานเข่ากับเตียง
แนบใบหน้าลงกับหมอนที่พวกเขาใช้หนุนกันเมื่อคืนนี้ทันที
มือหนาที่มีขนาดใหญ่ค่อยๆวางประคองที่เอวคอดเว้าของลู่หานที่ดูสวยงามเหลือเกิน
ยามที่ร่างบางแอ่นกายโก่งตัวให้เขา ร่างของลู่หานถือว่ามีขนาดเล็กกว่าเขามาก
ไม่สิ...ลู่หานก็เล็กกว่าเขาไปซะทุกอย่างนั้นแหละ...
“แดงช้ำเลย...หนูเจ็บไหม”
นิ้วโป้งทั้งสองค่อยๆแหวกปลีก้นขาวๆแดงๆของลู่หานออกเพียงเล็กน้อย
ก่อนจะเห็นว่าช่องทางรักของอีกคนค่อนข้างจะแดงช้ำอยู่ไม่ใช่น้อย
ส่วนช่องทางที่เขาเคยเข้าไปเมื่อคืนนี้น่ะเหรอถ้าพูดกันอย่างหยาบคายเลย....รอบนี้น่าจะเข้าไม่ยากหรอก
“นิดๆ” ลู่หานเอ่ยพูดเสียงอู้อี้ๆ
เพราะเอาแต่คุดคู้อยู่กับหมอนตรงหน้า
“ช้ำเลยดูสิ..”
“แล้วหนูจะเห็นไหมล่ะ”
“เดี๋ยวพี่ดูให้”
เหมือนกับว่าลู่หานจะเผลอขึ้นเสียงใส่พี่เขาอีกแล้ว
ก็ดูสิมาบอกว่าให้ดู แล้วเขาจะดูยังไงล่ะก็มีแต่พี่นั่นแหละที่ดูได้อยู่คนเดียวเลย
ยิ่งไปกว่านั้นคือตอนถามน่ะก้านนิ้วเรียวของพี่ก็ดันสอดเข้ามาที่ช่องทางรักของเขาแล้วด้วย
มันทั้งเสียว ทั้งแสบจนไม่รู้จะตอบออกไปว่าอะไรแล้ว
“อ๊ะ...”
“เจ็บไหม”
“อื้อ...พี่ใส่ของพี่มายัง”
“ยังเลย”
“เหรอ นึกว่าของพี่ เห็นว่ามันเล็กๆ
อ๊ะ...”
โดนเด็กแกล้งเข้าแล้วไหมล่ะ
..เพียงแค่เซฮุนสอดนิ้วของตัวเองเข้าไป
เด็กน้อยมันก็มโนว่าเป็นของเซฮุนเข้าให้แล้ว ทั้งๆที่ขนาดมันไม่ได้ใกล้เคียงกันเลย
อย่างนี้คงต้องโดนทำโทษซะแล้ว
“อ๊ะ!! อย่ากัดก้นหนู หนูเจ็บ ฮื้ออออ”
ไม่รอช้าเสียงร้องของลู่หานก็ดังลั่นห้อง
ในตอนที่ใบหน้าของอีกคนวางแนบที่ก้นซ้ายของลู่หานแล้วตัดสินใจใช้ฟันคมขบกันที่ก้นนิ่มๆของลู่หานไม่แรงมากนัก
เพียงแค่จะหยอกล้อเท่านั้น
“มาว่าของพี่เล็ก
เดี๋ยวจะโดนหวดให้ก้นลายเลย”
“งือออ..”
“เป็นรอยฟันของพี่เลย
ฮ่ะๆ....ได้กับพี่ไม่มีคิสมาร์คนะ มีแต่รอยกัดก้น น่ารักดีเนอะว่าไหม”
“โรคจิต! พี่ทำเร็วๆหนูหนาว”
เสียงก่นบ่นของลู่หานดูเหมือนจะไม่มีผลอะไรเลย
เพราะในยามที่ทั้งสองเปลือยเปล่ากันแบบนี้
ทั้งยังเครื่องปรับอากาศในห้องยังเย็นต้องผิวกายบางก็ยิ่งรู้สึกหนาว
อยากจะทำให้เสร็จๆจะได้นอนต่อ อยากนอนกอดพี่ฮุนไปจนค่ำเลย
“ใจเย็นสิคนสวย น้องของพี่กำลังโต”
ไม่ว่าเปล่า
มือหนาก็ค่อยๆประคองกายของตัวเองไปถูไถเข้ากับร่องกันของลู่หานไปมาเพื่อเร้าอารมณ์ก่อนที่จะเริ่มบทรักยามเช้ากันอีกรอบ
“มันไม่โตแล้ว มันหดเพราะมันหนาว
หนูอ่ะหนาว” กำลังจะโดนหมาป่ากินแต่ก็ยังไม่วายปากดีอยู่เรื่อยไป
“หนูนี่ขี้บ่นจัง
เลิกบ่นแล้วรอครางให้พี่เถอะ”
“หนูไม่บ่นนะ งื้ออ!! พี่หนูเจ็บๆๆๆ”
ไม่ทันขาดคำเซฮุนก็รีบส่งส่วนนั้นเข้ามาภายในร่างของลู่หานทันที
ความยาวของมันทำให้ร่างเล็กเกร็งไปทั้งร่าง แทบทรุดลงไปนอนกับเตียงอยู่แล้ว
ถ้าไม่มีมือหนาของเซฮุนจับเอวของเขาเอาไว้
ร่างทั้งร่างของคนตัวเล็กคงจะเหลวไปกับที่นอนก็เป็นได้
“อ่า....”
“อ๊ะ...พี่...”
ร่างเล็กสั่นคลอนไต่ระดับจากเล็กน้อยไปมาก
เมื่อยามที่เซฮุนเริ่มออกแรงขยับเอวสอบเข้าหาบั้นท้ายนวลเนียนของร่างบางจากช้าๆก็เริ่มเร็วขึ้นเพราะดูเหมือนว่าการเข้าไปในช่องทางนั้นจะไม่ใช่เรื่องยากมากนัก
ก็ในเมื่อ เมื่อคืนนี้เขาเบิกทางจนมันง่ายขนาดนี้แล้วนี่นา
“ฮื้ออ...”
พั่บๆๆๆ
เสียงเนื้อตรงหน้าขาของเซฮุนที่ตีเข้ากับแก้มก้นของลู่หานเกิดเป็นเสียงที่ดังทั่วทั้งห้อง
หัวเข่าเล็กทั้งสองที่ยันกับเตียงเอาไว้ก็เริ่มเสียดสีจนมันแดงไปหมดแล้ว
แล้วยิ่งทำกันท่านี้อีกรู้ทั้งรู้ว่ามันเข้าไปได้ลึกมากและเจ็บมาก แต่เซฮุนก็ชอบ
“อ๊า...ฮึก..”
ร่างหนาค่อยๆซอนซบทาบทับแผงอกของตนเองลงไปแนบกับแผ่นหลังของลู่หานค่อยๆไล่จูบซับที่ท้ายทอยเบาๆเรื่อยลงมาจนถึงข้างแก้มเนียนที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงระเรื่อไปทั่วทั้งใบหน้า
เสียงครางยังเจืออยู่ตลอดเวลาเพราะแน่นอนว่าเอวของเซฮุนยังไม่หยุดและดูเหมือนว่ามันจะเร็วขึ้นมากกว่าเดิมอีกด้วย
“อึก! ฮุน...”
“ไง...นอนตายใต้ร่างพี่เลยไหม”
“ฮืออ...อ๊ะ! หนูเจ็บ”
“พี่ก็เจ็บ หนูรัดพี่ทำไม หื้มมม”
ค่อยๆเม้มปากขบงับที่ใบหูเล็กๆของลู่หานเบาๆ
พร้อมทั้งยังแลบลิ้นเลียที่ซอกหูของภรรยาตัวน้อยของเขาจนมันชื้นแฉะไปหมด
เสียงหัวเราะเพราะความบ้าจี้ของลู่หานบวกกับเสียงครางเพราะบทรักมันคละเคล้ากันไปหมดดูน่าเอ็นดูเหลือเกิน
“เมื่อย งื้อ”
เวลาผ่านไปราวๆห้านาที
ลู่หานก็เริ่มบ่นออกมาเพราะว่าท่านี้มันลำบากอยู่ไม่ใช่น้อยเซฮุนที่เมื่อได้ยินว่าน้องเมื่อยก็รีบจัดแจงท่าทางของน้องให้นอนหงายลงกับเตียง
แล้วจัดการส่งท่อนกายของตัวเองเข้าไปใหม่ คราวนี้เขาได้เห็นใบหน้าของลู่หานชัดขึ้น
น้ำใสๆที่ไหลออกมาจากหางตาของลู่หาน
ทำให้เซฮุนอดสงสัยไม่ได้ว่าน้องไม่ไหวแล้วหรือว่ายังไง
“หนูร้องไห้เหรอ
หนูเจ็บไหมตัวเล็กของพี่”
“งือ...เปล่า...เมื่อกี๊หนูหาว
หนูง่วง”
“ยังจะหลับลงอีกเหรอเด็กน้อยของพี่”
“ไม่หลับหรอก พี่ทำต่อสิ”
ลู่หานเปลี่ยนจากท่าทางงัวเงียมาเป็นฉีกยิ้มให้กับเซฮุนก่อนที่มือบางจะเลื่อนลงไปควานหาอะไรบางอย่างตรงที่ที่เชื่อมต่อร่างกายของเรา..
“หนูจะทำอะไร?”
“หนูไม่เคยโดนใส่แบบนี้มานานแล้วนะ...ฮื้ออ...อยากเห็นของพี่”
“พูดแบบนี้ ระวังจะไม่ได้กินข้าวเที่ยงนะ”
ปากก็พูดไป
แต่ก็ใช่ว่าเซฮุนจะห้าม
เพราะมือบางที่ส่งมาแตะที่ท่อนกายที่กำลังขยับเข้าออกของเขาตอนนี้ทำให้เซฮุนเลือกที่จะช้อนร่างของน้องเล็กให้เขยิบขึ้นไปนั่งพิงกับหัวเตียงโดยที่ไม่ลืมสอดหมอนอีกใบรองแผ่นหลังของลู่หานเอาไว้ด้วย
“เห็นชัดยัง”
“งือ...พี่ฮุนอ่า...หนูไม่กล้ามอง”
“แล้วหนูจะเขินทำไมล่ะ
ลืมตาขึ้นมาเร็ว”
“อ๊ะ...”
เซฮุนค่อยๆเลื่อนนิ้วโป้งทั้งสองของเขาไปนวดเบาๆที่เปลือกตาของลู่หานสองสามที
เปลือกตาบางก็ค่อยๆลืมขึนมาแล้วก้มลงมองส่วนนั้นที่ยังขยับเข้าออกกายของเขาอยู่
ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือลู่หานกำลังนั่งอยู่บนตักของเซฮุนนั่นเอง
“ชอบไหม”
ค่อยกระซิบถามข้างหูร่างเล็กเบาๆ
“อื้อ...”
“อย่าอื้อสิ ตอบพี่ก่อนว่าชอบไหม”
“ชอบ”
“ชอบพี่หรือว่า...”
“ชอบร่างกายของพี่...หนูชอบ”
ความน่ารักของลู่หานจู่โจมใส่เซฮุนนับครั้งไม่ถ้วน
อยากจะกกกอดน้องเอาไว้ใต้ร่างเพียงคนเดียว อยากจะให้น้องอ้อนเขาแค่คนเดียว
เซฮุนคิดไม่ผิดจริงๆที่เอ็นดูเด็กคนนี้ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูน่ารักไม่ซะทุกอย่าง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
ไม่ทันที่ทั้งสองจะเสร็จสมกัน
เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นเล่นเอาเด็กสองคนที่กำลังเล่นเสียวกันอยู่ถึงกับหยุดชะงักไม่กล้าแม้จะขยับร่างกายเลย
ลืมไปเลยว่าที่นี่คือบ้านของลู่หานไม่ใช่หอพักที่จะใช้ชีวิตอยู่ห้องใครห้องมัน
เซฮุนลืมไปเลยว่ายังมีญาติของลู่หานอาศัยอยู่เต็มบ้าน
“ลู่หาน
กินข้าวไหมลูกเที่ยงแล้วนา...หนูไม่หิวเหรอ”
เสียงของหม่าม๊าดังเข้ามาภายในห้อง
ลู่หานที่ตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนตักเซฮุนวงแขนเล็กโอบรอบคอของคนพี่เหมือนกับเด็กน้อย
ก้มหน้าลงไปมองเซฮุนที่เงยหน้าขึ้นมาก่อนที่จะส่ายหน้ารัวๆทำนองว่าไม่อยากกิน
ลู่หานยังไม่หิว
ลู่หานยังสนุกอยู่เลยนะ
“ตอบหม่าม๊าไป”
“งือ..หนูไม่หิว
หนูไม่อยากกินข้าวนี่”
“ใกล้เสร็จแล้ว อ่า...ตอบไปก่อน”
“พี่ง่ะ”
เหมือนเด็กที่โดนขัดใจ แต่ก็ใช่ว่าลู่หานจะไม่ตอบม๊าได้
ร่างเล็กเลยตัดสินใจตะโกนออกไปก่อน
“จ๋า! เดี๋ยวหนูออกไปนะ พี่ฮุนอาบน้ำอยู่”
“รีบๆลงมานะ
พ่อกับแม่พี่ฮุนเขาก็อยู่ ม๊าจะได้จัดแจงเรื่องทะเบียนสมรสด้วย”
“จ้า”
ลู่หานขานรับไปคำสุดท้ายจนกระทั่งเสียงฝีเท้าของหม่าม๊าเดินห่างออกไปแล้วลู่หานก็รีบผลักให้เซฮุนทิ้งตัวลงไปทันก่อนที่เจ้าตัวจะคลานขึ้นมานั่งอยู่บนตัวร่างสูงแล้วจัดการออกแรงขย่มเสียเองเพราะดูเหมือนว่าพี่เขาจะไม่ทันใจเอาเสียเลย
“อ๊ะๆๆ อื้อออ...”
“ใจเย็นๆ” เซฮุนเอ่ยปรามในตอนที่กำลังโดนคนน้องรุกใส่
“งื้ออ ไม่เย็นแล้ว
อ๊ะๆ....ใกล้แล้ว ฮื้ออออ พี่ฮุนนนน”
“อ่า....”
“อ๊าสสสส์!!”
ในที่สุดลู่หานก็สำเร็จเสร็จไปก่อนเซฮุนจนได้
น้ำรักสีขาวแผ่กระจายเลอะเต็มหน้าท้องที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งๆของเซฮุนจนเหนียวเหนอะ
นั่นจึงทำให้เอวหนารีบกระแทกกระทั้นใส่อีกคนโดยไว เพียงสองสามครั้งเท่านั้นน้ำในกายของเซฮุนก็พวยพุ่งเข้าใส่ช่องทางรักของลู่หานทันที
“ฮึก...เหนื่อย”
กลับไปอ่านต่อที่หน้าบทความนะคะ :)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น