วันพฤหัสบดีที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2560

Shota Kaisoo :: Ep 4





NC



            ไม่ทันที่สมองจะประมวลผลคำพูดของคุณจงอินออกมาได้ ไม่ทันไรมือหนาก็เลื่อนไปจับที่ขอบกางเกงว่ายน้ำของตนเองแล้วถอดมันออกจากเรียวขาทันที เล่นเอาเด็กน้อยที่นั่งอยู่ถึงกับมองตาค้าง ไม่คิดว่าคุณจงอินจะทำเรื่องแบบนี้
            สภาพของนายท่านที่เขาเห็นตอนนี้คือชายร่างสูงที่มีเพียงกางเกงในสีดำตัวเดียวสวมใส่อยู่แถมยังรัดแน่นจนแกนกายที่ซ่อนอยู่ด้านในพองขึ้นมาเป็นรูปเป็นร่างไม่ต้องถอดออกก็สามารถจินตนาการได้เลยว่าตอนนี้มันน่าจะขยายตัวใหญ่มากขึ้นแค่ไหน
            “ไม่ถือใช่ไหม เราก็ผู้ชายด้วยกันนี่”
            ไม่ถือ...ไม่ถือก็บ้าแล้ว คยองซูอยากจะยกมือขึ้นมาตบหน้าตัวเองเป็นพันๆครั้งที่ต้องมาทนเห็นอะไรแบบนี้ต่อหน้าต่อตา แน่นอนว่าเขาไม่ได้ฝันไปอย่างแน่นอนก็ในมือเล็บเท้าที่กำลังจิกพื้นจนเจ็บนี่มันบอกได้อย่างชัดเจนเลยว่ามังกรขนาดมหึมาตรงหน้าเขาคือของจริง
            “ค..ครับ”
            “ไม่ลงไปจริงๆนะ” จงอินแกล้งหยอกคยองซูอีกรอบ
            “ไม่ครับ”
            ผมไม่มีสติพอที่จะลงไปในน้ำกับคุณได้ ผมมันเด็กใจแตกที่คิดแต่เรื่องไม่ดีกับคุณ .. ทำไมคุณต้องทำให้ผมหวั่นไหวขนาดนี้ด้วย
            “รอชมลีลาฉันได้เลย”
            รอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์ของนายท่านแน่นอนว่าคนตัวเล็กมองไม่ทันแน่นอน รู้ตัวอีกทีเสียงน้ำที่แผ่วงกว้างหลังจากที่ร่างสูงกระโดดลงไปในน้ำหลังจากที่หันมาพูดกับเขาเสร็จดังขึ้นมาจนคยองซูตกใจต้องลุกขึ้นยืนมองร่างของคุณจงอินที่กำลังโชว์ลีลาราวกับว่าเป็นหนุ่มวัยยี่สิบต้นๆ ว่ายข้ามไปยังสระอีกด้านหนึ่งก่อนที่จะหันหน้ากลับมามองคนตัวเล็กที่อยู่บนฝั่ง ถ้ามองไม่ผิดเหมือนคุณจงอินจะขยิบตาให้เขาดูด้วย
            “คุณจงอินเท่ห์มากๆเลยครับ”
            เสียงปรบมือดังขึ้นมาเหมือนเป็นการชื่นชมหนุ่มนักธุรกิจผิวแทนไปในตัว คยองซูรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกเพราะหลังจากที่ว่ายน้ำโชว์เด็กน้อยไปรอบนึงแล้ว คุณจงอินก็ออกลีลาว่ายวนไปมาระหว่างสระฝั่งซ้าย ไปฝั่งขวา จากฝั่งขวามายังฝั่งซ้ายอีกสองสามรอบจนกระทั่งเมื่อเริ่มเหนื่อยแล้ว ชายหนุ่มก็ว่ายวนกลับมาเกาะขอบสระฝั่งที่คยองซูยืนอยู่ทันที
            “ไม่ได้ว่ายนาน ฉันดูโอเคใช่ไหม”
            “หมายถึง..?”
            “หุ่นฉันน่ะ”
            “อ๋อ ครับ มันดีมากๆเลย”
            อันนี้ไม่ได้แกล้งยอแต่มันเป็นคำชมจากใจเขาจริงๆ ในระหว่างที่มือหนากำลังยกขึ้นเสยผมตัวเองที่เปียกชื้นให้ขึ้นไปด้านบนอยู่นั้นเอง คยองซูก็ทิ้งตัวลงคุกเข่าสูงที่พื้นจนกระทั่งจังหวะที่จงอินกำลังเงยหน้าขึ้นไปมองเท่านั้นแหละ ระดับเป้าของคยองซูก็อยู่ในระดับเดียวกันกับสายตาของนายท่านพอดี
            “แล้วผม...ดูโอเคไหมครับ”
            คำถามของคยองซูทำเอาจงอินถึงกับพูดไม่ออกบอกไม่ถูก เมื่อจู่ๆมือบางก็เลื่อนมากอบกุมที่ส่วนอ่อนไหวของตัวเองแล้วบีบนวดมันต่อหน้าของนายท่านอย่างไม่นึกอายฟ้าอายดินหรือว่ากลัวใครจะมาเห็นเลยแม้แต่น้อย
            จงอินลอบกลืนน้ำลายลงคอทันทีที่สายตาจับจ้องไปที่การขยับมือของเด็กตรงหน้า
            ให้ตายเถอะ...เด็กยั่วชัดๆ.. ตอนนี้ของๆเขาที่อยู่ใต้น้ำมันแข็งจนแทบอยากจะงัดออกมาใช้งานอยู่รอมร่อ
            “ผมกลัวคนพวกนั้นมาเห็นจัง” แววตาที่ใสซื่อแต่ไม่ได้ซื่ออย่างที่ควรเป็นกำลังส่งมายังจงอินที่กำลังอดทนแช่ตัวอยู่ในน้ำ แล้วมองร่างเล็กนวดที่แกนกายของตัวเองไปมาเรื่อยๆ
            “พวกเขาไม่มาหรอก..”
            คนใช้น่ะไม่มาแน่นอน แต่คนข้างบ้านน่ะไม่แน่ว่าจะเห็นหรือไม่ ... จงอินไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าเขาได้ใช้มือของตัวเองนวดไปที่ส่วนนั้นของคยองซูบ้างจะเป็นยังไงนะ
            “ผมไม่น่ารักเลย .. ผมขอโทษที่เก็บมันไว้ต่อไปไม่ได้แล้ว”
            ใบหน้าที่งอง้ำแสร้งทำเหมือนว่าตัวเองไม่รู้อะไรเลยทั้งๆที่ก็หมายหมั้นปั้นมือมาตั้งแต่คืนแรกแล้ว เขาตกหลุมรักนายท่านเหลือเกินยิ่งพอรู้ว่านายท่านก็หลงเสน่ห์เขาเหมือนกัน นั่นยิ่งทำให้ได้ใจมากขึ้นไปอีก ในเมื่อคนสองคนรู้สึกเหมือนกัน เราก็คงจะไม่ต้องปิดบังอะไรกันอีกต่อไปแล้ว
            “ขอดูได้ไหม..”
            “จ..จะบ้าเหรอครับ..” แกล้งตอบออกไปแบบเขินๆ
            “นะครับ..ขอพี่ดูหน่อยนะครับว่าโตแค่ไหนแล้ว”
            “ค..เคยเห็นแล้วเหรอครับ ถึงจะเปรียบได้ว่าโตมากแค่ไหนแล้ว”
            เคยเห็นแล้วสิ...ในฝันของฉันไง ฉันเคยเห็นมันมาหมดแล้วถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่จินตนาการก็ตามเถอะ
            “ก็ยังไม่เคยเห็นไง ฉันเลยจะขอดู... ฉันคงดูเหมือนตาแก่หื่นกามมากเลยใช่ไหม”
            “อ่า..”
            ไม่กล้าตอบ ถึงแม้ว่าในใจจะคิดว่าใช่ครับ..คุณจงอินเหมือนคนแก่ที่คอยหลอกเด็กอย่างผมเลย แต่สุดท้ายผมก็เต็มใจให้หลอกอยู่ดี
            ใบหน้าเล็กหันมองไปรอบๆตัวว่ามีใครแอบมองอยู่ไหม เพราะถ้าไม่มีก็จะได้ทำตามใจที่ตนเองและนายท่านต้องการเลย มือน้อยๆค่อยๆจับที่ขอบกางเกงเอาไว้แล้วปลดมันลงไปคาที่ต้นขาจนแกนกายที่โตเต็มตัวดีดผึ่งออกมาจนแทบจะตีเข้าที่หน้าของนายท่านอยู่แล้ว
            นี่อย่าบอกนะว่าคยองซูไม่ได้ใส่กางเกงชั้นในอีกตัว
            จงอินแลบลิ้นเลยที่ริมฝีปากของตนเอง ก่อนที่ปลายลิ้นที่ชื้นแฉะจะแลบเลียที่ส่วนปลายของมันเบาๆ ลองเชิงดูก่อนว่าเด็กมันจะว่ายังไง จนกระทั่งนิ้วทั้งห้าของคยองซูสอดเข้ามาดึงรั้งที่กลุ่มผมของนายท่านเอาไว้อย่างไม่คิดแบ่งแยกว่าใครเด็กใครผู้ใหญ่เลย เล่นเอาจงอินแทบไม่รอช้า ครอบปากลงไปที่แกนกายของเด็กน้อยแล้วจัดการดูดเลียมันให้สาแก่ใจที่เขาหวังไว้ทันที
            “อ..อ๊ะ..อ..อา”
            “ค..คุณ..” เสียงร้องเจือกระเส่าของเด็กหนุ่มวัยสิบสี่ปีเริ่มดังขึ้นช่างเป็นเสียงที่ปลุกเร้าอารมณ์ให้จงอินรู้สึกร่วมไปด้วยมากยิ่งขึ้นไปอีก โพรงปากของร่างสูงจึงรีบขยับเข้าออกโดยไว หวังปรนเปรอให้เด็กน้อยไปถึงฝังฝันที่เขาต้องการ 
            เช่นเดียวกับจงอิน การที่ได้เห็นเรือนร่างของคยองซูชัดๆช่างเป็นความฝันของเขาเช่นกัน
            “อ๊ะ ..อ๊าส์ .. ซี๊ดดด..”
            เพราะความด้อยประสบการณ์ทำให้สะโพกเล็กค่อยๆขยับตามแรงรูดรั้งของปากนายท่านไปแบบเบาๆเนิบๆ ไม่กล้ารุนแรงมากนัก เพราะถึงแม้ว่าส่วนนั้นของเขาจะไม่ใหญ่เท่าของนายท่าน แต่เมื่อมันขยายเต็มตัวมันก็คับปากของคุณจงอินได้เหมือนกัน
            “อ๊ะ..อื้ออ.. จะ..จ..จะเสร็จแล้วครับ”
            “อื้อ อื้อ” จงอินยังคงแลบเลียแกนกายเล็กนั่นอย่างไม่ลืมหูลืมตา เขารู้สึกเพลิดเพลินกับการออรัลเซ็กส์ให้เด็กคนนี้มากกว่าคนไหนๆ ไม่รู้ทำไมเสียงครางของคยองซูถึงทำให้เขาอยากจะเสร็จตามไปพร้อมๆกับเด็กน้อยเหลือเกิน
            “อ๊ะ...อ๊ะ..จง..อิน...อื้อออ..นาย..ท่าน...อ๊าสสสสส์!!!”
            ไม่ต้องรอให้เสียเวลาน้ำสีขาวขุ่นก็พวยพุ่งออกมาจากปลายแก่นกายของร่างเล็กทันทีจนมันล้นเต็มปากของนายท่านที่เขาเคารพรักเหมือนพ่อตัวเอง น่าอายจัง...แต่ก็รู้สึกดีไม่ใช่น้อย
            หากว่าเขาได้ครอบปากลงไปบนส่วนนั้นของคุณจงอินบ้างล่ะ จะเป็นยังไง..
            หลังจากที่ปรนเปรอให้คยองซูจนเสร็จแล้ว ลิ้นสีแดงก็แลบเลียทำความสะอาดให้อีกคนราวกับว่ายังเสียดายน้ำพวกนั้นอยู่ ไม่อยากให้มันหกลงไปบนพื้นเลยสักหยด
            “อึก..” เสียงหอบหายใจอย่างรุนแรงเพราะก่อนที่จะเสร็จมันอึดอัดจนอยากจะร้องออกมาให้ดังกว่านี้ แต่ก็ทำไม่ได้ต้องกลั้นความรู้สึกเอาไว้แล้วปล่อยให้มันเป็นไปเองตามธรรมชาติ
           
            “คุณจงอินครับ!”
            “มีคนมา!!”
            ตุ้ม!!
            ทันทีที่เสียงของแจซอกดังออกมาจากตัวบ้าน จงอินไม่รอช้ารีบดึงร่างของคยองซูให้กระโดดลงมาในน้ำทันทีทั้งๆที่ยังมีกางเกงว่ายน้ำถอดคาต้นขาอยู่ เพราะความที่ส่วนสูงของร่างเล็กนั้นสูงน้อยกว่าจงอินมาก ทำให้เจ้าตัวต้องโหนเกาะกอดคอร่างสูงเอาไว้ มิเช่นนั้นอาจจะทำให้ตัวเองจมน้ำลงไปได้
            “คุณจงอินอยู่นี่นี่เอง ผมหาตั้งนาน”
            ทันทีที่แจซอกเดินเข้ามาจนถึงขอบสระที่มีเจ้านายอย่างจงอินว่ายเกาะอยู่ กลับต้องแปลกใจว่าทำไมคยองซูหลานของเขาถึงลงไปอยู่ในนั้นนั่นได้
            “คยองซู ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ ไปเกาะนายท่านเขาแบบนี้ได้ยังไง”
            “อ่า..ช่างเถอะ นี่ฉันบอกไม่ให้ใครเข้ามาวุ่นแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันต้องการเวลาพักผ่อน”
            คนสนิทของนายท่านถึงกับแปลกใจว่าเวลาพักผ่อนของเจ้านายมีคยองซูอยู่ด้วยเหรอ ปกติแล้วถ้าต้องการพักผ่อนจริงๆนายท่านจะเรียกเด็กหนุ่มๆมาทำเรื่องอย่างว่ากันบนห้องนอนไม่ใช่หรือไง
            “ผมขอโทษครับ แต่พอดีว่ามีเอกสารด่วนต้องเซ็นผมเลยรีบมา”
            “อ่อ...ขึ้นไปรอฉันบนห้อง เดี๋ยวอีกสักพักฉันขึ้นไป”
            “ครับ..ว่าแต่นายท่านชวนหลานผมมาเล่นน้ำด้วยเหรอครับ”
            “อื้อ ทำไมเหรอ ฉันก็ดูแลเหมือนลูกเหมือนหลาน”
            คำว่าเหมือนลูกเหมือนหลานช่างดูกระดากปากไปสักหน่อยลูกหลานเขาทำกับญาติผู้ใหญ่แบบนี้เหรอ คยองซูเพิ่งรู้
            “ไม่มีอะไรครับ ผมแค่ดีใจที่เห็นว่าคยองซูเข้ากับนายท่านได้”
            “ใช่..เราเข้ากันได้ดี ฉันว่านายขึ้นไปรอฉันบนห้องดีกว่า ฉันขอว่ายอีกสักสองสามรอบเดี๋ยวตามขึ้นไป แล้วอย่าให้ใครเข้ามายุ่งวุ่นวายกับฉันอีกนะ แม้แต่นายก็ตาม”
            “ครับๆ ผมจะขึ้นไปรอด้านบนนะครับ”
            จงอินพยักหน้าส่งๆไปเหมือนต้องการให้แจซอกรีบขึ้นไปไวๆเพราะตอนนี้ดูเหมือนว่าในน้ำมันจะมีอะไรบางอย่างที่เริ่มอยู่ไม่นิ่งแล้ว ทันทีที่แจซอกเดินกลับเข้าบ้านไป จงอินก็รีบหันมาจ้องตากับคยองซูทันที
            “น้ำเย็นเหรอครับ ทำไมแข็งจัง
            มือน้อยๆที่ล้วงเข้าไปลูบคลำที่ท่อนกายของจงอินอย่างไม่คิดที่จะละมือไปไหน พร้อมกับใบหน้าและน้ำเสียงที่ดู ร้ายเดียงสาส่งมาถามเขาหน้าตาเฉย
            “ไม่รู้จริงๆเหรอ ว่ามันแข็งเพราะอะไร
          “อยากทำให้หายแข็งจังเลยครับ ผมจะดูไม่น่ารักในสายตาคุณไหม..”
            “อย่าคิดแบบนั้นสิเด็กน้อย ไม่เอา ฉันไม่รังเกียจนายเลย”
            “แต่คุณต้องขึ้นไปเซ็นเอกสารให้คุณน้าของผมนี่นา คุณจะทนได้เหรอครับ แต่ผมเสร็จแล้ว ผมทนได้”
            “หึ...ถ้าทนได้ฉันจะขอเวลาอีกสักพักทำไมล่ะ”
            “ผมดูไม่น่ารักเลย..” ก้มหน้าตีหน้าเศร้าแสร้งทำเป็นเด็กที่ไม่รู้ประสีประสาอะไรเลยต่อหน้าคุณจงอิน


กลับไปอ่านต่อทีหน้าเด็กดีนะคะ  

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น