ลู่หานแทบไม่หลงเหลือสติอะไรแล้ว ตอนนี้สายตาของเขาเอาแต่จ้องไปที่ฝ่ามือหยาบกร้านที่รูดส่วนนั้นขึ้นลงอย่างช้าๆเนิบๆ ทำตัวใจเย็นตามแบบฉบับนิสัยของตัวเองแต่คงไม่ได้สนใจเลยว่าตอนนี้ลู่หานแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว
มันจะฟาดหน้าเขาอยู่แล้วอ่ะ..พี่เซฮุนเป็นคนแบบนี้เองเหรอ
“อย่าบอกชานยอลนะ”
“ต..แต่ว่า”
“อื้อ..อ๊ะ..อ๊า...”
ไม่ทันที่ลู่หานจะรับปากอะไรออกไป เสียงเหมือนผู้หญิงที่ร้องครางกระเส่าก็ดังขึ้นมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ เมื่อมองไปที่ใบหน้าของเซฮุนกลับเห็นว่าร่างสูงกำลังมองอะไรบางอย่างที่อยู่บนโต๊ะทั้งๆที่มือก็กำลังทำการรูดมังกรในมืออย่างไม่ขาดสาย
เสียงนั่นคือ?
“เสียมารยาทไปหน่อย แต่ไหนๆก็รู้แล้วคงไม่ถือใช่ไหม”
“ถือครับ” ลู่หานก้มหน้าเขินอายกระมิดกระเมี้ยน ทั้งๆที่ส่วนนั้นมันก็กำลังจะทิ่มหน้าเขาอยู่แล้ว
“ถือก็ออกไปแล้วอย่าบอกชานยอลว่าฉันโชว์ไอ้นี่ให้นายดู”
เซฮุนรู้สึกหงุดหงิดนะ อันที่จริงเขาไม่ได้จะอยากทำแบบนี้กับลู่หานหรอก แต่มันคือความเก็บกดในตัวมากกว่านั่งอ่านหนังสือเครียดๆคนเดียวตั้งแต่เมื่อคืนแฟนก็ไม่มี เพื่อนสนิทคนอื่นก็ไม่ได้สนิทขนาดนั้น แถมเซฮุนยังเป็นเด็กเรียนดีได้ที่หนึ่งของคณะมาตลอด
เพราะความเครียดและความกดดันต่างๆนานาจึงทำให้เขาเลือกที่จะใช้ หนังเอวี เป็นที่ระบายอารมณ์ ใช่..อ่านไม่ผิดหรอก ภายใต้กองหนังสือมหึมาที่ชานยอลเข้าใจว่ามันมีแต่งหนังสือจริงๆแล้วมันมีมือถือของเซฮุนที่เปิดคลิปพวกนั้นคลอไปกับการอ่านหนังสือไปด้วย
ทริคใคร ทริคมันแต่นี่คือทริคของเซฮุนหูฟังที่เสียบอยู่ที่หูตลอดเวลาน่ะมันคือเสียบเอาไว้ฟังเสียงจากคลิปไม่ได้ฟังเสียงเลคเชอร์อาจารย์ที่เขาอัดมาอย่างที่ชานยอลมันเข้าใจสักหน่อย คิดอะไรกันอยู่
“พี่ฮุนจะทำยังไงกับมันเหรอครับ”
“ออกไปเถอะ ขอโทษที่ทำตัวลามกใส่”
เขาไม่อยากแสดงท่าทางแบบนี้เลย บอกเลยว่าไม่มีใครรู้ว่าเซฮุนมีพฤติกรรมแบบนี้ แม้แต่ชานยอลเอง มีแค่ลู่หานเนี่ยแหละที่เป็นคนแรกที่รู้เรื่องนี้
“อ..เอ่อ อย่าครับ”
จังหวะที่เซฮุนกำลังเก็บน้องชายขนาดใหญ่เท่าบ้องข้าวหลามใส่เข้าไปในชั้นในของเขานั้นมือบางของลู่หานกลับเลือกที่จะกดห้ามเอาไว้ไม่ให้เซฮุนเก็บมันเข้าไป ก่อนที่มือน้อยๆจะเป็นฝ่ายจับประคองที่ท่อนกายขึ้นเอาไว้ใช้สองมือโอบเอาไว้ถึงจะมิดจ้องมองน้ำใสๆที่ไหลเยิ้มออกมาจากส่วนปลายสลับกับเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเซฮุนไปพลางๆ
ใบหน้าเซฮุนตอนนี้แดงก่ำเหมือนเพิ่งวิ่งเสร็จมาเลย น่าตลกจัง
“จะทำอะไร”
“คิก..” ลู่หานหลุดขำ รู้สึกสนุกกับอวัยวะลื่นมือที่กำลังจับอยู่จนเซฮุนนั้นได้แต่นึกแปลกใจว่าน้องมันจะขำอะไรนักหนา ไม่เคยเห็นของตัวเองหรือไงกัน
“เป็นเด็กแก่แดดแบบนี้พ่อแม่ไม่รู้เหรอ”
“แล้วที่พี่นั่งดูหนังโป๊พี่ชานยอลไม่รู้เหรอครับ”
ลู่หานคือเด็กผู้ชายที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะแต่เรื่องแบบนี้แน่นอนว่ามันเป็นเรื่องปกติของเด็กผู้ชายอยู่แล้ว เวลาอยู่คนเดียวก็มีใช้มือปรนนิบัติกับตัวเองบ้าง ครั้นจะให้ออกไปหาสาวๆแล้วชวนนอนด้วยมันก็ไม่ได้
ไม่ใช่ว่าเด็กไปแล้วทำไมไม่ได้นะ แต่พวกผู้หญิงไม่เชื่อว่าลู่หานทำเป็น(?) คือยังไงดีล่ะเคยไปจีบผู้หญิงอยู่หลายต่อหลายคน เขาคิดว่าเป็นทอมหมดเลยทั้งๆที่ลู่หานก็มีไอ้นั่นเหมือนผู้ชายทั่วไปนั่นแหละ
คือลู่หานก็ทำผู้หญิงท้องได้อ่ะ แต่ผู้หญิงเขาไม่เชื่อ
“แล้วเป็นเด็กควรทำเรื่องแบบนี้เหรอ”
“อีกไม่กี่วันผมก็เด็กมหา’ลัยเหมือนพี่นั่นแหละ”
“ชานยอลมา!”
ไม่ทันที่เซฮุนจะออกปากไล่ลู่หานออกไป ในตอนนั้นเองจู่ๆประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามาอีกครั้งเป็นชานยอลเองที่กลับมาที่ห้องแถมยังไม่บอกเซฮุนไว้ก่อนว่าจะเข้ามา ซึ่งปกติชานยอลก็ไม่จำเป็นต้องบอกอยู่แล้วในเมื่อก็เป็นเจ้าของห้องเหมือนกัน จะเข้าจะออกเมื่อไหร่ก็ย่อมได้
“ลืมของว่ะ เลยกลับมาเอา”
ชานยอลถอดรองเท้าตรงประตูแล้วเดินหายเข้าไปในห้องนอนสักพัก ในตอนนั้นเองลู่หานที่นั่งอยู่ใต้โต๊ะเอาแต่เลิกคิ้วมองเซฮุนเหมือนต้องการแกล้ง ยังดีที่โต๊ะของเซฮุนมันปิดรอบด้านทำให้ชานยอลไม่รู้ว่าน้องชายตัวเองเข้าไปหลบอยู่ในนั้น
“นั่งเฉยๆ”
“เฉยได้ไง มันใหญ่ขนาดนี้”
เซฮุนถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย เขาไม่คิดว่าลู่หานจะเป็นเด็กแบบนี้ยิ่งตอนลิ้นสีชมพูนั่นแลบออกมาเลียที่ส่วนหัวที่ปริ่มน้ำยิ่งทำให้เซฮุนรู้สึกเสียวจนแทบบ้าคว้าปากกาขึ้นมากำเอาไว้แน่นแล้วอ้าขาออกกว้างกว่าเดิมเขยิบเข้าไปด้านในอีกนิดแล้วจัดการกดหัวน้องให้ก้มลงมาครอบปากลงที่ท่อนเอ็นของเขาทันที
“อ่า..อื้ออ”
ความยิ่งใหญ่ของมันแน่นอนว่ามันคับปากของลู่หานจนแทบอยากจะอ้วกออกมา นี่ถือว่าเป็นประสบการณ์ครั้งแรกเลยที่ได้ทำแบบนี้ ลิ้นร้อนแลบเลยตั้งแต่โคนขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงรอยหยักตรงส่วนหัว เกร็งลิ้นให้แข็งแล้วจัดการแยงลงไปที่รูตรงหัวแรงๆ จนเซฮุนเสียวจิกเท้าลงกับพื้นเหมือนจะเป็นจะตายอยู่แล้ว
“อา..” พรูลมออกมาทางปาก หัวใจก็เต้นรัวกลัวว่าชานยอลมันจะออกมาเห็นหนังสดตอนนี้ ยิ่งไปกว่านั้นคือคนที่เล่นดันเป็นน้องชายของมันเองด้วย
“เซฮุน ลู่หานไปไหนวะ ว่าจะถามเข้ามาไม่เจอเลย”
“อ..อื้อ ไปซื้อขนม”
“อ้าวเหรอ ทำไมเมื่อกี๊เดินผ่านร้านขนมใต้หอไม่เจอวะ น้องหลงป่าววะ มึงไม่ไปส่งน้องอ่ะ”
เซฮุนอยากจะบอกชานยอลว่าจะไปส่งลู่หานทำไมในเมื่อน้องมันกำลังนั่งกินขนมอยู่ใต้โต๊ะเขาเนี่ย ร่างสูงพยายามเม้มปากแน่น ข่มอาการหวาดเสียวเอาไว้พยายามหลบสายตาชานยอลซึ่งเพื่อนตัวสูงของเขาก็ไม่ได้เอะใจอะไร ปกติเซฮุนมันก็พูดน้อยอยู่แล้ว
“ลืมอะไรอ่ะ” เซฮุนถาม
“เป๋าตังค์อ่ะ ...เห้ออ ร้อนว่ะ ขอนั่งพักแป๊บ”
ไม่รู้ว่ามันบังเอิญหรือว่าอะไร จู่ๆชานยอลก็เดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาแล้วเปิดทีวีดูอย่างไม่เร่งรีบอะไรเลย นั่นจึงเหมือนเป็นด่านสำคัญที่กีดกันความสุขของเซฮุนและลู่หานเป็นอย่างมาก
“ไม่รีบไปเหรอวะ เดี๋ยวรถติดนะ”
“เห้ย รีบไมวะ เดี๋ยวเพื่อนขับรถมารับ”
ชานยอลไหวไหล่ก่อนจะยืดตัวนอนดูทีวีตรงหน้าอย่างสบายอกสบายใจ เห็นทีถ้าปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปต้องค้างแน่ๆ มือหนาเอาแต่ขยุ้มหัวลู่หานจนผมน้องจะหลุดติดมือของเขามาอยู่แล้ว ให้ตายเถอะ ลิ้นของลู่หานนี่รัวแรงได้ใจเขาจริงๆ
แต่ถ้าจะให้ดีกว่านี้เขาอยากครางเป็นเสียงออกมามากกว่า
“อ่า..”
“อย่าบอกพี่ชานยอลนะ” ลู่หานคายท่อนเอ็นของเซฮุนออกแล้วขยับปากพูดล้อเลียนเซฮุนเหมือนอย่างที่ร่างสูงเคยกำชับเขาเอาไว้ว่าห้ามบอกชานยอล แต่สุดท้ายกลับต้องมานั่งออรัลให้ใต้โต๊ะไม่วายพี่ชานยอลยังอยู่ในห้องนี้อีก
ตื่นเต้นจังเลย มันสนุกสำหรับลู่หานแต่ไม่สนุกสำหรับเซฮุนเลยสักนิด
“อมไป”
มือหนาเลื่อนไปลูบแก้มเนียนของลู่หานแล้วจัดการจ่อส่วนปลายยัดเข้าปากของลู่หานอีกครั้ง คราวนี้น้องไม่รอช้าใช้ทั้งมือรูดตรงโคนแล้วใช้ปากของตัวเองงับตรงหัวจนเซฮุนแทบจะเป็นบ้าตายอยู่แล้ว
“มึงว่าไงนะเซฮุน อมไรวะ” ชานยอลนี่ก็หูดีเหลือเกิน ทันทีที่ได้ยินว่าอมอะไรสักอย่างจากปากของเซฮุนร่างสูงก็รีบหันขวับกลับมาถามทันที
“กูบอกว่าลูกอมไหม?”
เซฮุนล้วงเอาลูกอมรสมินต์ในกระปุกบนโต๊ะขึ้นมาเม็ดนึงแล้วเขวี้ยงใส่ชานยอลทันที
“อ๋อ เออขอบใจ” ไม่ได้เอะใจอะไรทั้งนั้นแหละ ไม่ได้รู้ด้วยว่าตอนนี้เพื่อนร่วมห้องกำลังทำอะไรอยู่
ชานยอลยังคงนั่งดูหนังไปเรื่อยๆ สายตาไม่ได้สนใจเพื่อนที่มันนั่งอ่านหนังสืออยู่ตรงโต๊ะมุมห้องนั่นเลย นี่ก็เลยมาสิบกว่านาทีแล้วดูเหมือนว่าเซฮุนจะเริ่มไม่ไหวเลยใช้มือประคองศีรษะน้องเพื่อที่จะกดให้ลงมาเป็นจังหวะถี่ขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดความอดทนก็สิ้นสุดลง
เซฮุนตัดสินใจปล่อยน้ำขุ่นๆเข้าไปในปากของลู่หานเต็มๆจนน้องแทบสำลัก
“แค่กๆ..”
มือหนารีบเลื่อนลงไปปิดปากของลู่หานทันทีที่น้องเหมือนจะไอออกมาเพราะว่าน้ำมันเยอะจนระคายคออยากจะบ้วนมันออกมา แต่เซฮุนทำได้แค่เพียงดึงทิชชูจากกล่องยื่นลงไปให้น้องเช็ดปากแทน
“ลู่หานนี่ไปนานว่ะ น้องจะหลงป่ะวะ”
ชานยอลอดเป็นห่วงน้องชายของเขาไม่ได้ น้องไม่เคยเข้าเมืองไม่รู้ประสีประสาอะไร แล้วยังปล่อยให้ลงไปซื้อขนมคนเดียวอีก นี่ไม่ใช่ว่าลืมทางกลับห้องแล้วนะ
“ลู่หานนี่..มีแฟนยังวะ” เซฮุนยืดตัวตรงๆ มือข้างหนึ่งยกขึ้นมาเท้าคางตัวเองเอาไว้ ส่วนอีกข้างส่งไปตรงใต้โต๊ะลูบหัวลู่หานเหมือนเจ้านายให้รางวัลสัตว์เลี้ยงของตัวเองก็ไม่เชิง
“สนใจเหรอ นักบวชอย่างมึงสนใจคนอื่นเขาเป็นด้วย”
“ถามเพื่อให้ตอบ”
“เออ ไม่มีอ่ะ น้องยังโสด”
“อ่อ”
“ซิงด้วยนะ..”
จากตอนแรกก็แสร้งทำเป็นก้มลงมองหนังสือพอชานยอลมันโพล่งปากบอกว่าซิงเท่านั้นแหละเซฮุนถึงกับรีบมองหน้าชานยอลไม่กระพริบ ... ให้ตายเถอะ ลงลิ้นเก่งขนาดนี้นี่ซิงจริงๆเหรอ ใช่เหรอ
“รู้ได้ไงว่าน้องซิง”
“เอ้า ก็เป็นพี่น้องกันก็เปิดอกคุยกันทุกเรื่องอ่ะ จริงๆคนอื่นเข้าใจว่าลู่หานเป็นน้องแท้ๆของฉันนะ มีแกนั่นแหละที่ฉันยอมบอกว่านั่นน่ะแค่น้องข้างบ้าน”
“แล้วคิดจะให้น้องเขาอยู่ที่นี่เหรอ”
“อืม แม่บอกให้น้องอยู่ห้องเราต่อเลย เรามันก็ปีสี่แล้วอ่ะเดี๋ยวก็จบแล้ว”
เซฮุนเงียบ จริงๆมันก็ดีจะได้ไม่ต้องวุ่นวายด้วยหาหอใหม่ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆแล้วนะใกล้จะเปิดเทอมแล้วด้วย
“เออเพื่อนกูมาละ ยังไงเดี๋ยวดึกๆกลับ ฝากลู่หานด้วยนะ”
“อืม” เซฮุนพยักหน้าตอบรับไป
ชานยอลคว้าเอากระเป๋าตังค์กับมือถือขึ้นมาแล้วลุกขึ้นเตรียมที่จะเดินออกจากห้องไป จนกระทั่งถึงประตูก็เหมือนกับว่ากำลังนึกอะไรขึ้นได้เลยรีบหันกลับมาและในตอนนั้นเอง ภาพที่ชานยอลไม่เคยเห็นก็ได้เห็นเข้าจนได้
“เชี่ยฮุน!”
“เห้ย!”
เซฮุนที่เข้าใจว่าชานยอลมันจะเดินออกไปแล้ว ร่างสูงเลยลุกออกมาจากเก้าอี้เดินอ้อมมาตรงหน้าโต๊ะอ่านหนังสือระหว่างนั้นคือก็พยายามเก็บน้องชายของตัวเองเข้ากางเกงไปด้วยพยายามยัดให้เข้าไปแต่มันก็ใหญ่เกินกว่าที่จะรูดซิปได้ มันลนลานไปหมดทุกอย่างจนชานยอลหันกลับมาเห็น
ด้วยความตกใจท่อนเอ็นของเซฮุนก็ดีดผึ่งออกมาชี้หน้าชานยอลทันที
“สัส ทะลึงว่ะ มึงช่วยตัวเองเหรอ”
“อ..เอ่อ.” มือหนาพยายามกุมของตัวเองเอาไว้ อายก็อายถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ชายด้วยกันเห็นของชานยอลบ่อยแต่เซฮุนไม่เคยโชว์ของตัวเองให้ชานยอลดูเลยสักครั้ง
“กางเกงมึงเปียกด้วยอ่ะ มึงไม่ได้ถือศีลเหรอวะ แล้วงี้น้องกูอยู่กับมึงจะรอดไหมเนี่ย”
ชานยอลมองว่ามันเป็นเรื่องตลกมากกว่า ระหว่างพูดก็หลุดหัวเราะออกมาด้วย
“ออกไปได้แล้ว” เซฮุนเริ่มไม่สบอารมณ์ เขาต้องการความเป็นส่วนตัว แค่จะเดินเข้าไปล้างน้องชายในห้องน้ำที่อยู่ในห้องนอนไม่น่าจะต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้เลย
“เออๆไปได้แล้ว ..เออก่อนไปอยากบอกอะไรกับมึงอย่าง”
“อะไร?”
“กูแปดอ่ะ ของมึงกี่นิ้ววะ สองนิ้วครึ่งช่ะ”
“Fuck!”
“โอ๋ๆ เก็บดีๆมึงเดี๋ยวน้องกูมาแล้วมันดูไม่ดี กูไปละ”
ชานยอลโบกมือลาก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป เซฮุนจึงรีบหันไปดึงทิชชูอีกสองสามแผ่นมาซับน้ำที่ตรงส่วนปลายเอาไว้เมื่อมันต้องอากาศเย็นๆมันก็เริ่มมีอาการแปลกๆขึ้นมาอีกแล้ว
“พี่ฮุน พี่ชานไปแล้วเหรอ”
“อือ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นลู่หานก็รีบมุดออกมาจากใต้โต๊ะทันที แล้วรีบเดินเข้ามาประจันหน้ากับเซฮุนโดยไว
“เมื่อกี๊อ่ะ สนุกดีเนอะ”
“อือ” เซฮุนครางตอบในลำคอพยายามก้มหน้าทำความสะอาดน้องชายด้วยทิชชูต่อไป
“ไม่เก็บเหรอพี่ หนูช่วยมะ”
“ไม่ต้อง”
“แล้วทำไมไม่เก็บอ่ะ”
“ไม่ใช่ไม่เก็บ แต่ยัดไม่เข้าเพราะมันใหญ่พอใจรึยัง!”
“อุ๊ปส์! โลกสวยด้วยมือหนูเลยนะเนี่ย”
ความลับที่สาม : ความลับสุดท้าย
หลังจากที่เซฮุนเดินหายเข้าไปล้างทำความสะอาดอะไรต่อมิอะไรให้เรียบร้อยหมดแล้ว เจ้าตัวก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะอ่านหนังสือดังเดิมคราวนี้ลู่หานได้ทำการย้ายตัวเองไปนั่งดูหนังอยู่หน้าทีวีแทนที่จะนั่งวอแวเซฮุนเหมือนเดิม ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมพูดอะไรกัน
เสียงปากกายังคงดังขึ้นมาทดแทนบทสนทนาของเราสองคนนานเท่านานนับครึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ บนทีวีก็ฉายหนังแอคชั่นที่ลู่หานยิ่งดูก็ยิ่งไม่เข้าใจ ไม่ใช่ว่าเขาทำออกมาไม่ดีแต่เป็นเพราะตอนนี้สมองของลู่หานเอาแต่คิดถึงแต่เรื่องลามกอยู่ตลอดเวลา
แค่ได้ลิ้มลองการกระทำที่จาบจ้วงเมื่อครู่จู่ๆมันก็รู้สึกอยากลองขึ้นมาอีก แต่ถ้าหากว่าลู่หานจะเอ่ยปากขอ พี่เซฮุนจะหาว่าเขาเป็นเด็กยังไงกันนะ
ทางด้านเซฮุนเองที่พยายามจะย่อสรุปจากหนังสือมาเขียนใส่ลงบนสมุดของตัวเองพยายามสงบสติอารมณ์ข่มใจเอาไว้ แต่มันก็ยากเมื่อสองขาเอาแต่หนีบกันแน่น มืออีกข้างที่ว่างอยู่ก็เอาแต่ลูบคลำที่เป้ากางเกงของตัวเองไปมา เหมือนมันมีความต้องการอีกแต่เขาไม่กล้าบอกลู่หาน
จนกระทั่งความอดทนของร่างสูงจบลง..
ปากกาที่เคยถูกใช้งานถูกวางทิ้งเอาไว้อย่างไร้ค่า ทุกการกระทำของเซฮุนดูเหมือนว่าจะอยู่ในความสนใจของลู่หานทั้งหมด ไม่เว้นแม้แต่ตอนที่เซฮุนลุกเดินเข้ามาหาน้องชายของเพื่อนที่เอาแต่นั่งเกร็งบนโซฟาไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองเลยสักนิด
“ลู่หาน”
“ค..ครับ”
“คิดมากไหมถ้าจะทำ”
เซฮุนเอ่ยถามออกมาตรงๆ เขาไม่มีสมาธิที่จะอ่านหนังสือแล้ว ตอนนี้ในหัวมันอยากจะทำแต่เรื่องอย่างว่ามากกว่าเขาไม่สนแล้วว่าลู่หานจะเป็นน้องของใคร เขารู้แค่เพียงว่า
ตอนนี้ลู่หานต้องเป็นของเขา..
“พี่เซฮุนคือ..อ๊ะ”
แขนยาวช้อนร่างของลู่หานขึ้นมาแนบอก ไม่คิดที่จะให้น้องได้ตอบตกลงอะไรเลย สองสายตาสอดประสานจ้องตากันเหมือนรู้ทันว่าอีกคนกำลังคิดอะไรอยู่
ขายาวเริ่มก้าวเดินเข้ามาในส่วนของห้องนอนที่เป็นเตียงคู่ขนาดใหญ่เอาไว้ให้เซฮุนกับชานยอลได้นอนพักพิงในทุกค่ำคืน แต่ดูเหมือนว่าวันนี้ที่ที่เคยเป็นของชานยอลคงต้องให้ลู่หานยืมเอนกายสักวันนึงแล้วแหละ
“พี่ชานยอลจะรู้ไหมครับ”
“ถ้านายไม่บอก ฉันไม่บอก มันก็ไม่รู้”
“แต่เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
ลู่หานไม่เข้าใจคำว่ารักสนุกแต่ไม่ผูกพันหรอก ก็ตามประสาเด็กน้อยต้องคิดว่าการมีอะไรกันคือสำหรับคนที่เป็นแฟนกันเท่านั้น แต่ผิดกันความคิดของเซฮุนกลับกลายเป็นว่าการมีอะไรกันทั้งๆที่เรายังไม่ได้ศึกษาดูใจกันนั่นคือการพึ่งพาอาศัยกัน
ระบายความต้องการออกมา ไม่ต้องสนทั้งนั้นว่าอีกคนจะเป็นใคร..
“ถ้าสนใจเรื่องนั้น เราไม่ได้ทำกันก็ได้นะ”
“แต่ว่า..”
“อะไร” เซฮุนยังคงบุคลิกนิ่งเงียบเหมือนเดิม ทันทีที่เซฮุนวางลู่หานให้นอนลงบนเตียงหลังใหญ่ เจ้าตัวก็ลุกเดินไปที่ข้างเตียงแล้วถอดแว่นตาที่เคยสวมใส่อยู่ออก ภายใต้กรอบแว่นนั้นซ่อนใบหน้าที่ดูหล่อเหลาราวกับเทพบุตรที่หลุดออกมาจากในนิยายยังไงอย่างนั้น
ให้ตายเถอะ..พี่เซฮุนจริงๆแล้วหล่อได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย
“ทำไม่ทำ” เซฮุนคลานขึ้นเตียงมาอีกรอบพร้อมกับมือที่กำอะไรบางอย่างเอาไว้ตรงด้านหลัง
“อ..อื้อ”
มันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว มันอาจจะเป็นความมักง่ายแต่ลู่หานแค่อยากลองเขาอยากลองทำแบบนี้ดู แต่ไม่รู้ว่าจะหาโอกาสนี้ได้จากที่ไหนแล้ว จะมีใครที่จะมาทำกับเขาแบบนี้บ้างไม่มี ไหนๆเราก็สนุกด้วยกันทั้งคู่แล้ว ต่ออีกนิดคงจะไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
“แก้ผ้าออก”
“เอ่อ..”
เซฮุนพยายามใช้สายตาเป็นเหมือนคำขู่ว่าลู่หานต้องทำตาม และดูเหมือนว่าจะได้ผลเสียด้วย มือบางรีบลนลานปลดเสื้อของตัวเองออกจากทางศีรษะพอถอดเสื้อเสร็จแล้วก็เปลี่ยนมาเป็นปลดกางเกงยีนส์ที่ตนเองใส่อยู่ออกจนในที่สุดร่างเล็กก็เปลือยกายล่อนจ้อนต่อหน้าเซฮุนจนได้
“ขาวอ่ะ..” เซฮุนสูดปากหายใจเข้าปอดลึกๆยามที่ได้เห็นหน้าท้องบางที่ขาวเนียนไร้ซึ่งรอยขีดข่วนใดๆ ไหนจะเรียวขาวๆที่ปลายเท้าบอบบางจนขึ้นเป็นสีชมพูนั่นอีก ตามข้อศอกก็สีชมพู เนื้อตัวของลู่หานน่าจับหน้าฟัดไปหมดทุกส่วนเลย
“ด..ดินสอ”
และในตอนนั้นเอง สิ่งของที่เซฮุนซ่อนเอาไว้ตรงด้านหลังก็ถูกยื่นไปให้ลู่หานที่เอาแต่นอนหงายอยู่บนเตียงขนาดใหญ่ มือน้อยๆยื่นออกไปกำดินสอทั้งสามแท่งที่เซฮุนส่งมาให้ มันเป็นแท่งใหม่ลักษณะกลม ตรงหัวมนไม่ได้แหลมอย่างที่คิด
แล้วเซฮุนให้เขาทำไม
“กว่าชานยอลจะกลับมาก็เย็น ฉันอยากเห็นนายเล่นกับมันให้ฉันดูหน่อย ได้ไหม”
“ก..กับดินสอ?”
“อืม”
บ้าไปแล้ว นี่เด็กเรียนเขาโรคจิตขนาดนี้เลยเหรอ ดินสอเนี่ยนะ? แล้วจะเอาไปทำอะไรอ่ะให้อมเหรอ
ไม่หรอก มันไม่เห็นจะเสียวเลยหรือว่า..
“ค่อยๆแทงเข้าไปในรูทีละแท่ง
ทำให้ดูหน่อย”
“ห๊ะ!”
เซฮุนไม่อธิบายอะไรอีกร่างสูงเอาแต่นั่งมองลู่หานอยู่ตรงปลายเตียง
มองจนกระทั่งลู่หานเริ่มทำตัวไม่ถูกสุดท้ายขาเรียวเล็กก็ค่อยๆยกขึ้นชันกับเตียงแล้วอ้าออกกว้างๆ
มือน้อยๆหยิบดินสอขึ้นมาแท่งหนึ่งแล้วจัดการสอดมันเข้าไปที่ช่องทางด้านหลังของตัวเองช้าๆ
แต่มันก็ฝืดเกินกว่าที่มันจะสอดเข้าไปได้
“อ๊ะ..อ๊า...อื้อ
ม..มัน มันเข้าไม่ได้”
“เจ็บเหรอ”
“อ..อื้อ”
“ใช้น้ำลายพี่ไหม”
เซฮุนคือผู้ร่วมความบาปในครั้งนี้ค่อยๆก้มตัวลงไปแล้วซุกไซร้ที่ซอกขาของลู่หานกดจูบที่ต้นขาเรื่อยขึ้นมาจนถึงหน้าท้องบางก่อนที่จะเคลื่อนใบหน้าลงไปที่ช่องทางรักสีแดงที่กำลังรอคอยน้ำหล่อลื่นจากปากของเซฮุนอยู่
“จะเลียเหรอครับ”
“ครับ”
“หนูจะเสียวไหมครับ”
“หนูไม่เสียวพี่ก็เสียวแทนนั่นแหละครับ”
ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้แอ้มเด็กอายุสิบแปดในห้องนอนของตัวเองแบบนี้
ลิ้นที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายบรรจงแลบเลียที่รูรักด้านหลังของลู่หานจนเกิดเป็นเสียงแฉะขึ้นมาชวนให้ลู่หานขนลุกเพราะเริ่มเสียวตั้งแต่ปลายลิ้นของพี่เขาแตะลงที่ตรงนั้นแล้ว
“อ..อ๊ะ.พ..พี่จ๋า..หนูเสียว”
“อื้มม..”
“พี่จ๋าทำเลยไม่ได้เหรอ
หนูกลัวพี่ชานมา”
“มันไม่มาหรอก
ถ้ามันมาพี่ก็จะทำ”
“แต่หนูกลัวพี่ชานดุ”
ถึงแม้ว่าอารมณ์จะพาไปแต่ลู่หานก็ยังกลัวพี่ชานยอลกลับมาอยู่ดี
กลัวว่าพี่เขาจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องแม่ กลัวว่าพี่เซฮุนจะผิดใจกับพี่ชานยอล กลัวสารพัด
แต่แล้วความกลัวของลู่หานก็ดับสลายลงไปเมื่อจู่ๆปลายดินสอก็ถูกแทงเข้ามาที่ช่องทางอีกครั้ง
คราวนี้เป็นฝีมือของเซฮุนเองที่เป็นคนคุมจังหวะการเข้าออกช้าๆ
“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ”
“ครางชื่อพี่”
“อ๊ะ..อ๊ะ..อื้อออ”
“ซี๊ดดด..”
เซฮุนชักปลายดินสอออกเมื่อเห็นอาการของน้องแสดงออกมาจากทางสีหน้าว่าคงจะเจ็บเอามากๆไม่ก็คงจะเสียวมาก
ร่างสูงดึงวัตถุนั้นออกก่อนที่จะเคลื่อนตัวขึ้นไปกดจูบที่ริมฝีปากอมชมพูของลู่หานบดขยี้ให้สาแก่ใจกับความแก่แดดของเด็กคนนี้
ทั้งยังความน่ารักของลู่หานยิ่งทำให้เซฮุนอดใจไม่อยู่
เอาแต่ช่วงชิงจูบจากคนน้องอย่างไม่คิดที่จะผละออกไปไหนเลย ปลายจมูกโด่งค่อยๆไต่ลงมาเรื่อยๆจากริมฝีปากเรื่อยลงมาที่สันกรามแล้วต่ำลงมาเรื่อยๆจนถึงไหปลาร้า
เลื่อนลงมาจนกระทั่งถึงจุดสุดท้ายนั่นก็คือยอดอกของลู่หานที่ตอนนี้มันชูชันขึ้นแข็งต้องลิ้นเซฮุนได้เป็นอย่างดี
“งื้ออ...พี่ฮุน”
“อื้อ
ร้องอีก”
“หนูไม่ไหวแล้ว”
“ว่าไงนะ”
“ฮื้อออ
หนูไม่ไหวแล้ววว”
ลู่หานเหมือนเด็กที่กำลังจะตาย
พยายามเบียดท่อนกายของตัวเองเข้าหามังกรของเซฮุนที่กำลังพองตัวอยู่ภายใต้กางเกงยีนส์ของเขา
จนมันตุงขึ้นมาอีกรอบ
เซฮุนก็เริ่มทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันร่างสูงลุกขึ้นคุกเข่าสูงแล้วจัดการรูดซิปกางเกงลงเพื่อควักเอาส่วนนั้นออกมารูดรั้งต่อหน้าคนน้องอีกครั้ง
“อ๊าส์...”
“ใหญ่จัง”
ร่างเล็กค่อยลึมตาขึ้นมาก่อนจะพบว่าส่วนนั้นของเซฮุนใหญ่กว่าเดิมมาก
กลัวเหลือเกินถ้าใส่เข้าไปในร่างของเขาอาจจะแหกออกจนได้เลือดก็เป็นได้
“มีถุงยางไหมพี่”
“อ..อ่า..ไม่มี”
“แล้วทำไงอ่ะ
หนูอยากแล้ว”
“สดได้ไหม?”
“นี่ครั้งแรกของหนูนะ”
ลู่หานไม่ได้โกหกการที่เขาบอกเซฮุนว่าครั้งแรกก็คือครั้งแรกจริงๆ
ไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยถึงแม้ว่าจะเป็นผู้ชายด้วยกันยิ่งไม่เคยไปใหญ่ .. ลู่หานรู้ว่าถ้ามีอะไรกันไปยังไงตัวเองก็ไม่ท้อง
แต่ก็ต้องป้องกันไว้ก่อนอีกอย่างใหญ่ขนาดแบบพี่เซฮุนคงต้องใช้สารหล่อลื่นช่วยแล้วแหละ
“มีของชานยอล
มันเคยโดนเพื่อนแกล้งตอนงานปีใหม่ไม่รู้ใช้ได้ไหม”
“งือ...”
เพราะความสงสาร
กลัวว่าน้องจะแหกขึ้นมาท่าจะแย่
เซฮุนเลยลุกไปเปิดลิ้นชักเพื่อค้นเอาถุงยางที่ชานยอลมันเคยได้มาตอนงานปีใหม่
ถ้าจำไม่ผิดน่าจะอยู่ลิ้นชักนี้นะ.. อ่า เจอแล้ว
“ชิบ!”
ไม่ทันที่จะได้แกะกล่องออกมา
เพียงแค่อ่านข้อความบนกล่องสี่เหลี่ยมเซฮุนถึงกับหัวเสียทันที
เมื่อเหนือฟ้ายังมีฟ้า ของเซฮุนว่าใหญ่แล้วแต่ถุงยางมันใหญ่กว่า.. ก็นั่นแหละเพื่อนชานยอลมันซื้อถุงยางของพวกไซส์ยุโรปมาให้
ใหญ่กว่าเซฮุนแน่นอน และที่สำคัญคือ..มีแค่สองซองอยู่ในกล่องนี้เท่านั้น
“ใหญ่ไป”
“แต่ของพี่มัน..”
“ใส่ก็หลวมอ่ะ
เอาเหรอ”
ลู่หานชั่งใจอยู่เพียงครู่หนึ่ง
ก่อนที่ร่างบางจะตัดสินใจเอ่ยตอบเซฮุนอีกครั้ง
“พี่ฮุน..ถ้าถุงยางมันหลวมน้องขอสวมให้พี่นะ”
ความใจกล้าของลู่หานทำเอาหัวใจของเซฮุนแทบจะหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม
ลู่หานนี่เด็ดยิ่งกว่าเด็ดเสียอีก ไม่อยากจะเชื่อว่าน้องจะกล้าขนาดนี้ ..
ไม่ทันที่เซฮุนจะได้พูดอะไรออกมาอีก
ร่างเล็กก็ยันตัวขึ้นนั่งแล้วคลานเข้ามาหาเซฮุนอีกครั้ง
ยื่นมือไปหยิบถุงยางซองดังกล่าวมาแกะแล้วใช้มืออีกข้างประคองแก่นกายขึ้นมารูดมันอยู่สองสามครั้งก่อนที่จะจัดการสวมถุงยางใส่เข้าไปให้
มันก็ไม่ได้หลวมขนาดนั้นนะ..หรือว่าของพี่ฮุนจะใหญ่เกินไป
“เอาได้ยัง” คำถามนี้มาจากปากของเซฮุนที่เอาแต่แลบลิ้นเลีย พร้อมกับก้มลงมามองลู่หานด้วยสายตาที่นึกเอ็นดูเป็นอย่างมาก
“รอให้เอานานแล้ว”
สิ้นเสียงของลู่หานร่างบางก็ถูกผลักให้ล้มตัวลงนอนที่เตียงอีกครั้งก่อนที่จะถูกคร่อมทับด้วยผู้ชายตัวสูงกว่าที่ตอนนี้ยังคงใส่เสื้อผ้าครบชิ้น
ไม่ได้ถอดอะไรออกเลย ทำเพียงแค่ควักส่วนนั้นออกมา
เซฮุนใช้แรงปลุกปล้ำลู่หานอยู่นานจนคิดว่าตัวเองหนำใจแล้วจึงยกขาเรียวของลู่หานขึ้นเกี่ยวเอวหนาของตัวเองเอาไว้ สอดแท่งร้อนเข้าไปในร่างของน้องชายชานยอลช้าๆ เมื่อเคลื่อนเข้าไปได้จนสุด
เซฮุนก็หยุดพักครู่หนึ่ง จนกระทั่งลู่หานพยักหน้าว่าโอเคแล้ว
เพียงเท่านั้นแหละเหมือนพายุโหมกระหน่ำ เสียงดังของเตียงที่เอาแต่กระแทกผนังดังขึ้นมาอย่างไม่คิดที่จะเกรงใจห้องข้างๆเลยแม้แต่น้อย
เสียงครางของลู่หานก็ดังจนเหมือนเป็นสิ่งปลุกใจเซฮุนได้เป็นอย่างดี
ยิ่งร้องดังเอวเซฮุนก็ยิ่งซอยถี่ยิบ ไม่ได้สนเลยว่าน้องจะเจ็บ รู้แค่ว่าครั้งแรกของเซฮุนก็ทำกับลู่หานตอนนี้เนี่ยแหละ
“อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊ะ...”
“อื้อออ
อ่า...”
“อื้อๆๆ”
เสียงร้องไม่ขาดสายลู่หานพยายามใช้มือน้อยๆชักรูดที่ท่อนเอ็นของตัวเองไปพลางๆ
จนในที่สุดเจ้าตัวก็เสร็จสมอารมณ์หมายไปก่อน ทิ้งเอาไว้ให้เซฮุนขยับสะโพกใส่ตัวเองไปเรื่อยๆนานนับร่วมชั่วโมงลู่หานก็เสร็จไปเป็นรอบที่สามแล้ว
จนในที่สุดเซฮุนก็เริ่มไม่ไหว
อยากจะปล่อยออกมาเต็มที่กลั้นใจกระแทกอีกสองสามทีก็รีบปล่อยน้ำของตัวเองออกมาจนเต็มถุงยางทันที
“อ๊าสสสส์”
“อื้อ..”
“ชอบไหม”
เซฮุนก้มลงไปจูบที่ปากของลู่หานเหมือนต้องการให้รางวัลเด็กน้อย ลู่หานทำได้ดีมาก
ครางอย่างดังเลยให้ตายเถอะ
“ช..ชอบ”
ดูเหมือนว่าลู่หานจะเริ่มหมดแรงแล้ว
ดูได้จากเสียงที่ครางตอบออกมาเสียงแผ่วเบาอีกไม่นานน้องคงจะสลบไปแน่ๆ
เซฮุนเลยจัดการหยิบเอาเสื้อผ้าของคนตัวเล็กมาสวมใส่ให้แล้วพาน้องเข้านอนไปก่อน
ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วเขาควรทำหน้าที่พี่ที่ดีออกไปหาข้าวให้น้องกินดีกว่า
แต่คิดไปคิดมา
แค่น้องกินของของเขาแค่นี้น้องคงอิ่มไปจนถึงเช้าแล้วแหละมั้ง..
เซฮุนทิ้งให้ลู่หานนอนพักอยู่ในห้องนอนของเขาตั้งแต่เย็นจนถึงช่วงสามทุ่ม
ตัวเขาเองก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมาอ่านหนังสือต่อ
ถามว่าทำไมเขาถึงบ้าการอ่านหนังสือขนาดนี้ ก็เพราะว่าเซฮุนคือนักเรียนตัวแทนชีวะโอลิมปิคอย่างที่ลู่หานคาดเดาไว้ตั้งแต่แรกยังไงล่ะ
เขาเรียนดีหัวดีมาตั้งแต่มอปลายแล้ว
พอเข้ามหา’ลัยก็ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร
แต่เซฮุนจัดว่าเป็นผู้ชายหล่อนะ แต่ไม่เข้าหาผู้หญิงที่ไหน ไม่สน ไม่ยุ่ง
ใช้ชีวิตเป็นเด็กเรียน ใส่แว่นตาหนาๆ แต่งตัวธรรมดาๆ ไม่ค่อยเที่ยว
หมกตัวอ่านหนังสือตลอด
นั่นจึงก่อให้เกิดเป็นความเก็บกดที่เซฮุนเลือกที่จะระบายมันออกมาทางเซ็กส์นั่นเอง..
เวลาสี่ทุ่มของวันเซฮุนมักจะเลิกอ่านหนังสือเวลานี้
ชายหนุ่มเดินเข้ามาดูลู่หานที่นอนหลับอยู่บ่อยครั้ง
จนกระทั่งชานยอลเพื่อนร่วมห้องของเขากลับมาพอดีเซฮุนก็ได้เวลาเข้านอนแล้วเหมือนกัน
“ลู่หานนอนไวจังวะ
ปกติเห็นนอนตั้งตีสองตีสาม”
“ไม่รู้”
เซฮุนตอบเสียงนิ่งแล้วเดินเข้าห้องนอนไปเงียบๆ
ชานยอลจะรู้อะไรว่าเซฮุนรูมเมทของเขาได้ทำการจัดน้องชายตัวเองไปจนสลบตั้งแต่เย็นแล้ว
ชานยอลไม่เคยรู้อะไรเลยว่าทิ้งเนื้อไว้กับเสืออย่างเซฮุน ชานยอลไม่รู้อะไรเลยจริงๆ
“มึงให้น้องกูนอนกลางก็ได้
มึงโอเคใช่ป่ะเซฮุน”
“อือ”
เซฮุนเลิกผ้าห่มฝั่งขวามือของเตียงขึ้นแล้วสอดตัวเองเข้าไป
พยายามนอนให้ห่างจากลู่หานให้มากที่สุดเพราะกลัวว่าชานยอลมันจะจับได้ว่าทั้งสองคนแอบมีสัมพันธ์ที่ลึกซึ่งเชิงชู้สาวต่อกัน
หารู้ไม่ว่าชานยอลกับลู่หานตอนนี้อยู่ในสถานะพี่น้องกัน
แต่สำหรับเซฮุนกับลู่หานตอนนี้นั้นข้ามขั้นมาฉันท์ผัวเมียแล้วต่างหาก
“ไปกินเหล้ามา
แม่งไม่รู้เป็นไร ใจอยากกลับห้องเลยอยู่ไม่นานขอกลับก่อน”
ชานยอลที่กำลังถอดเสื้อผ้าใส่ตะกร้าอยู่บ่นพึมพำๆออกมาคนเดียว
ซึ่งมันก็เป็นปกติอยู่แล้ว กว่าชานยอลจะนอนแต่ละคืน
ต้องสรรหาเรื่องมาเล่าให้เซฮุนฟังอยู่เรื่อย ถ้าหากถามว่าเซฮุนฟังไหมตอบเลยว่าไม่
อย่างเช่นตอนนี้ที่ชานยอลคงคิดว่าเซฮุนมันหลับไปแล้วแต่พอหันกลับไปมองทางเพื่อนที่นอนเงียบอยู่บนเตียงกลับพบว่ามันกำลังนั่งพิงหัวเตียงอ่านหนังสือบทกวีก่อนนอนของมันอยู่
โดยที่ชานยอลไม่รู้เลยว่ามือของเซฮุนอีกข้างที่สอดอยู่ใต้ผ้าห่มกำลังลูบวนอยู่ตรงความอ่อนไหวทั้งสองข้างบนอกของลู่หานอยู่นั่นเอง
“กูอาบน้ำก่อนนะเซฮุน”
“อือ”
ชานยอลไม่ได้เอะใจอะไรเลย
ว่าตอนนี้เซฮุนเริ่มถลกกางเกงของตัวเองออกทันทีที่เสียงล็อคประตูห้องน้ำดังขึ้นตอนที่ชานยอลหายเข้าไปอาบน้ำแล้ว
ลู่หานก็ตื่นขึ้นมาพอดี
เป็นจังหวะเดียวกันที่เซฮุนก้มลงไปมองคนตัวเล็กแล้วก้มหน้าลงไปจุ๊บปากแดงๆหนึ่งที
“พี่จะทำอะไร?”
“อย่าบอกชานยอลนะ”
“พ..พี่เซฮุน
ไม่เอานะ เดี๋ยวพี่ชานยอลได้ยิน”
ครั้งนี้เซฮุนไม่ได้สนใจอะไรแล้ว
ร่างสูงตวัดตัวคร่อมลู่หานอีกครั้งแล้วจัดการซุกไซร้ที่ใบหน้าหวานอย่างหื่นกระหาย
ปลุกปล้ำกันอยู่บนเตียงทั้งๆที่เสียงน้ำกำลังกระทบกับพื้นในห้องน้ำเป็นสัญญานบอกว่าชานยอลมันกำลังอาบน้ำอยู่
ปกติมันอาบก็ประมาณครึ่งชั่วโมง..ยังไงก็ทันอยู่แล้ว
“อื้ออ..”
“อีกรอบนะ”
“ไม่..คือพี่ชานยอลอยู่นะ”
“ก็อย่าร้องดังสิ”
“แต่..”
“ถุงยางเหลือ
ถ้าไม่ใช้อีกซองชานยอลมันจะสงสัยเอานะว่าหายไปไหนซองนึง”
“แต่ว่า..”
เซฮุนยกข้ออ้างที่ดูไม่สมเหตุสมผลเลยขึ้นมาจนลู่หานที่จับใจความอะไรไม่ได้ทั้งนั้นถึงกับต้องเบิกตาโพล่งเมื่อดุ้นเอ็นที่เขาเห็นมาทั้งวันปรากฎสู่สายตาของเด็กน้อยอีกครั้ง
คราวนี้เป็นเซฮุนเองที่เป็นคนสวมถุงยางนั้นเข้าไปที่ท่อนกายของตัวเอง
เซฮุนเงี่ยหูฟังเสียงชานยอลอีกครั้ง
ก่อนที่จะทำการสอดใส่ส่วนนั้นเข้าไปในร่างของลู่หานตวัดผ้าห่มคลุมส่วนล่างของคนสองคนเอาไว้แล้วทำการไสตัวเข้าหากันอีกครั้ง
คราวนี้มือหนาของเซฮุนเลื่อนขึ้นมาปิดปากลู่หานเอาไว้แน่น
ไม่ให้เสียงเล็ดลอดออกมาได้
ถึงแม้ว่าจะเสียวจนแทบขาดใจก็เถอะ
ประสบการณ์เสียวแบบนี้กำลังทำให้ลู่หานเป็นบ้า
“อื้อ
อื้อ..”
“คนดีไม่ร้องนะ”
“อื้อ”
“อ่า..ซี๊ดดด..”
“อ๊ะ..”
เอวสอบกระแทกกายเข้าหาช่องทางรักจนมันช้ำไปหมดแล้ว
ลู่หานเจ็บไปทั้งตัวแต่ก็ยังรู้สึกดี
จนกระทั่งจู่ๆร่างสูงก็พลิกตัวลงนอนหันหน้าไปมองที่บานประตูห้องน้ำด้วยความหวาดเสียว
ก่อนที่เขาจะรั้งร่างลู่หานให้ขึ้นไปนั่งทับเอวเขาด้านบนโดยที่คนน้องไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย
“ทำอะไร”
“ขย่มให้หน่อย
เร็วชานยอลจะเสร็จแล้ว”
“แต่..”
“เร็ว”
สิ้นเสียงของเซฮุนลู่หานก็ยอมเล่นตามร่างสูงจนได้
เอวเล็กขย่มกายลงเข้าหาท่อนเอ็นของเซฮุนแรงๆจนเกิดเป็นเสียงเตียงสั่นอีกระลอก คราวนี้ลู่หานเลือกที่จะยกมือตัวเองขึ้นมากัดเอาไว้ข่มความเสียวซ่านที่เต็มเปี่ยม
ยากที่จะบรรยายออกมา
ทำไมเขาถึงอยากทำกับพี่เซฮุนแบบนี้ทั้งวันเลย
นายมันเด็กใจแตกไปแล้วลู่หาน
แกร๊ก..
“ชิบ!”
จังหวะนั้นเองเสียงลูกบิดประตูเปิดออกเป็นสัญญานว่าชานยอลมันอาบน้ำเสร็จแล้วมือหนาจึงรีบดึงตัวลู่หานลงนอนแล้วตวัดผ้าห่มคลุมร่างทั้งสองเอาไว้ทั้งๆที่แกนกายของเซฮุนยังไม่หลุดออกจากช่องทางของลู่หานเลยด้วยซ้ำไป
“..........” เซฮุนไม่ตอบ แต่พยายามข่มอาการของตัวเองเอาไว้
“นอนไวจังวะ ลู่หานแม่งก็นอนละ” ชานยอลได้แต่บ่นอุบอยู่คนเดียวแล้วหันหลังให้เตียง เพื่อที่จะทาครีมบำรุงหน้าก่อนนอนตามปกติ
“พี่ฮุนพอเถอะ..หนูกลัวพี่ชานยอลรู้”
ลู่หานหันมามองหน้าเซฮุนแล้วขยับปากพูดแต่ไม่มีเสียงให้เซฮุนรู้
“ยังไม่เสร็จ”
“พี่ฮุน!” ลู่หานเกลียดความเอาแต่ใจของพี่เขาที่สุดเลย
“อื้อ!” เสียงเล็ดลอดที่เผลอหลุดปากร้องออกมาตอนที่เซฮุนถอนกายออกจากตัวลู่หานจนมือน้อยๆต้องรีบยกขึ้นมาปิดปากตัวเองแน่น ในตอนนั้นเองชานยอลก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จไรเสร็จแล้วก็เลยเดินไปปิดไฟแล้วเดินขึ้นมานอนอีกฝั่งหนึ่งของเตียงที่ว่างอยู่
กลายเป็นว่าตอนนี้เตียงขนาดคิงไซส์มีชานยอลลู่หานเซฮุนนอนด้วยกันตามลำดับ แต่หารู้ไม่ว่าสองคนบนเตียงนั้นกำลังร่วมรักกันอยู่อย่างไม่คิดที่จะเกรงใจเพื่อนร่วมห้องเลยสักนิด
“ชานยอลนอนยัง” เซฮุนกระซิบข้างหูลู่หานเสียงเบา
“อือ..”
“เป็นไร?” เซฮุนที่เห็นว่าน้องเริ่มผิดสังเกตเลยก้มหน้าลงไปถาม ท่ามกลางความมืดแต่ก็ยังมีแสงไฟจากโคมไฟข้างหัวเตียงส่องผ่านพอให้เห็นใบหน้าของลู่หานที่ตอนนี้ไม่สู้ดีเอามากๆ กำลังเงยหน้าขึ้นมามองลู่หานเป็นเชิงว่าอยากจะขอร้องอะไรสักอย่างแต่เซฮุนไม่เข้าใจ
“พี่ฮุน..”
“เป็นไรไหนบอก”
“ถุงยางของพี่..ม..มันคาอยู่ข้างในตัวหนู ฮือ”
END
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น