NC
สิ้นเสียงสุดท้ายสองแขนก็ไขว้กันตรงหน้าพร้อมกับดึงชายเสื้อยืดของตนออกจากศีรษะ
จนเผยให้เห็นร่างกายที่แข็งแกร่งกำยำตามแบบฉบับของมนุษย์ร่างหนาของจริง
ไม่ใช่อุปทานคิดไปเองว่าตัวเองตัวใหญ่ทั้งๆที่ตัวเล็กแค่เพียงนิดเดียวอย่างเงือกน้อยในอ่างนั่น
กางเกงยีนส์ที่เคยใส่ถูกมือของเขาปลดกระดุมออกแล้วรูดซิปลงมาทีเดียว
พร้อมกับปลดมันออกมาจากเรียวขาทั้งสองข้าง
จนเผยให้เห็นเป็นก้อนใหญ่ๆตรงใจกลางที่ยังคงมีกางเกงชั้นในสีดำรัดเอาไว้อยู่เป็นกอบเป็นกำ
ยอมรับเลยว่าสายตาของเงือกน้อยดูเปลี่ยนไป
จากตอนแรกก็แค่จะชวนอาบน้ำ
แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรทำไมแค่มนุษย์ตัวโตถอดเสื้อเขาถึงรู้สึกร้อนไปทั่วทั้งหน้า
เหมือนจะไม่สบาย เหมือนจะหายใจไม่ออก มันบอกไม่ถูกจริงๆ
“มะ..มนุษย์หมายความว่าไง
ที่มนุษย์บอกว่าไม่ทำแค่อาบน้ำ มะ..”
“ไม่ทำแค่อาบน้ำแน่นอน...”
ไม่ทันตั้งตัว
ร่างสูงใหญ่ก็ก้าวลงมาอยู่ภายในอ่างเดียวกันกับร่างน้อย
พร้อมกับใบหน้าที่พุ่งตรงเข้ามาจนแทบจะแนบชิดติดกับใบหน้าของลู่หานอยู่รอมร่อ
ยังดีที่เงือกน้อยไหวตัวทันรีบเบียงหน้าหลบอีกคนโดยไว
“แล้ว...มนุษย์จะทำอะไรเหรอ”
“บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วไงครับ
ว่าไม่ให้ใส่ชั้นในตอนอาบน้ำ”
ไม่รู้ว่าเซฮุนใช้เวลาไหนแอบถอดชั้นในสีขาวของเงือกตัวน้อยที่เขาเป็นคนซื้อให้ออกมาได้
มือขนาดใหญ่เกี่ยวที่ขอบชั้นในสีขาวที่เปื้อนฟองสบู่ขึ้นมาจนเหนือน้ำ
ชูให้ร่างบางใต้ร่างของเขาเห็นไปเลยว่าเรื่องแบบนี้ไม่ควรทำอย่างยิ่ง
“มนุษย์แอบถอดไปตอนไหน
ฮือ มนุษย์มือไว!”
“ก็ไวทุกอย่างแหละครับ”
ปลายจมูกโด่งคลอเคลียไปมาแถวๆข้างแก้มกลมกลึงราวกับลูกโมจิ กลิ่นหอมเย้ายวนใจของสบู่เหลวในอ่างเป็นกลิ่นเฉพาะที่เซฮุนเลือกสรรมาให้เงือกตนนี้มันเป็นสบู่เหลวสูตรอ่อนโยนที่เอาไว้ใช้กับเด็กตัวเล็กๆ
ที่เลือกกลิ่นนี้มาก็เพราะว่าเขากลัวผิวขาวๆสวยๆจะแพ้สารเคมีเอา
เลยเลือกสูตรที่อ่อนและเหมาะสมที่สุดให้
“มนุษย์บอกเราหน่อย
ว่าเรากำลังจะทำอะไรกัน” แม้จะกลัวมาก แต่ก็อยากจะรู้ว่าเรากำลังทำอะไรกันอยู่
หากว่าอาบน้ำคงจะไม่ใช่
ถ้าอาบน้ำแล้วปลายจมูกของมนุษย์จะมาคลอเคลียอยู่แถวๆข้างแก้มของเขาทำไมกัน
“ใครกันที่บอกฉันว่า
ถ้าได้เป็นมนุษย์แล้วจะให้ได้ทุกอย่าง”
“ระ..เราเอง”
“วันนี้จะมาทวงสัญญา
เป็นเงือกไม่ผิดสัญญานะ”
“อื้อ
แล้วมนุษย์จะเอาอะไรเหรอ”
“เอาเงือกทำเมีย..ได้ไหม”
“ว..ว่าไงนะมนุษย์!” ดวงตาที่สุกสกาวเบิกกว้างเพราะความตกใจ
เงือกน้อยเข้าใจดีว่าคำว่าเมียหมายความว่าอะไร เพราะแม่ก็คือเมียพ่อ
เพราะงั้นถ้ามนุษย์อยากได้เราไปเป็นเมีย
เราต้องผสมพันธุ์กับมนุษย์อย่างนั้นเหรอ....ไม่เคย
เงือกน้อยผู้อ่อนต่อโลกตัวนี้ไม่เคยผสมพันธุ์กันใครมาก่อน
“นายน่ารักเกินไปรู้ตัวบ้างไหม?”
ปลายนิ้วเรียวค่อยๆเชยคางมนขึ้นมาค่อยๆใช้ปลายนิ้วหัวแม่มือเกลี่ยไปตามขอบปากล่างที่มีสีแดงระเรื่ออย่างช้าๆ
สายตาของทั้งสองจดจ้องผสานกันเหมือนต้องการจะสื่อความหมายอะไรบางอย่างจนกระทั่งกลายเป็นว่ามนุษย์ตัวโตเองที่อดทนไม่ไหว
ต้องมอบจูบลงไปบนกลีบปากอวบอิ่มนั่นเบาๆ
ค่อยๆละเมียดช่วงชิมทีละนิดๆ
จนคนใต้ร่างเริ่มเคลิ้มปล่อยร่างกายให้เป็นไปตามการควบคุมของเซฮุน
เงือกน้อยไร้เดียงสาไม่รู้ว่าการทำอย่างนี้มันไม่ดีหากว่าคนสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน
แต่เงือกน้อยไม่รู้มาก่อน เขารู้แค่เพียงว่าการที่เราผสมพันธุ์กันจะทำเพื่อการขยายเผ่าพันธุ์เพียงเท่านั้น
“หยุดก่อน
มนุษย์จะทำแบบนี้กับเรา มนุษย์ไม่ใช่เพศเมียนะ”
“หืม? แล้วเกี่ยวอะไรกัน
ฉันไม่สนหรอกว่าผู้หญิงผู้ชาย...ถ้าฉันชอบ คือฉันชอบ” แววตาของเซฮุนสื่อออกมาตามที่พูดจริงๆ
และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกสมัยที่คบกับแฟนเก่าเซฮุนก็เคยทำเรื่องแบบนี้แล้ว
ก็อย่างว่าอายุของเขาก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว หน้าที่การงานก็มีจนจะสามารถแต่งงานได้
หากว่าเขาจะทำเรื่องแบบนี้อีกครั้งคงจะไม่เป็นไร..
“มนุษย์ชอบเราเหรอ”
“อยากฟังคำตอบเหรอ”
“อื้อ
มนุษย์ชอบเราใช่ไหม...”
“ให้การกระทำของฉันเป็นคำตอบของนายได้ไหม”
“อ..อื้อ!”
เซฮุนเลื่อนตัวเข้าไปประทับจูบใส่ร่างเล็กอีกครั้งคราวนี้เหมือนเครื่องเริ่มจุดติด
มือไม้ที่อยู่ใต้น้ำก็เอาแต่เฟ้นฟอดไปตามเรือนร่างขาวเนียนที่เขาหมายปองมาตั้งแต่วันแรกๆที่อีกคนกลายร่างมาเป็นมนุษย์
เงือกตัวนี้ก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ตลอดเวลาที่ผ่านมาตัวเองอยู่รอดน้ำมือเขามาได้ก็ถือว่าเป็นบุญแค่ไหนแล้ว
เซฮุนเคยคิดว่าตัวเองอาจจะเรียนมากจนเกินไปจนเก็บกดหรือเปล่า
เพราะในทุกๆคืนก่อนจะนอน
เขามักจะแอบแทะโลมร่างกายน้อยๆนี้อยู่เลย
โดยเฉพาะแก้มก้นขาวๆที่เต่งตึงไม่เคยต้องมือชายมาก่อน มีก็แต่มือของเขาที่เอาแต่เค้นคลึงก้นนิ่มนั้นตลอดเวลาที่อีกคนหลับ
เขาเหมือนคนโรคจิต
แต่เป็นใครจะอดใจไหว
ในเมื่อมีของสวยๆงามๆแบบนี้อยู่ข้างกายทุกวันร้องออดอ้อนเอานู่นเอานี่ทุกวัน
มันก็ไม่แปลกหรอกที่เซฮุนจะหวั่นไหวและควบคุมสติอารมณ์ของตัวเองไม่ถูกเป็นธรรมดา
“อ๊ะ..มะ..มะ...มนุษย์!”
“รอยแดงที่ก้นนาย
มันก็เป็นเพราะฉัน”
พูดจบเสียงจูบที่คละเคล้าไปด้วยน้ำลายก็ดังขึ้นซึ่งเกิดจากการจู่โจมของร่างสูงที่เริ่มทนไม่ไหว
สิ่งที่อยู่ภายใต้ผืนน้ำเริ่มที่จะควบคุมเอาไว้ไม่อยู่อีกไม่นานเซฮุนต้องได้จัดการมันเสียที
ร่างที่ใหญ่โตกว่าเอาแต่ซุกไซ้ที่ซอกคอขาวอย่างคนหื่นกระหาย
ลมหายใจและเสียงจูบฟัดที่ข้างแก้มยิ่งเป็นตัวเร้าอารมณ์ได้ดียิ่งขึ้นไปอีก
เซฮุนเอาแต่บดขยี้ริมฝีปากลงบนผิวเนื้อของนายเงือกของเขาจนเกิดเป็นรอยแดงไปทั่วทั้งอก
ส่วนร่างที่อยู่ในน้ำก็เอาแต่เสียดสีกันไปมา อีกไม่นานแล้วจริงๆ
เซฮุนจะแสดงให้เห็นเองว่ามนุษย์ก็สามารถมีอะไรกับนายเงือกได้เหมือนกัน
“ไปล้างตัวกันเถอะ..”
ร่างสูงที่ทนไม่ไหวลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกจากอ่างไปก่อน
สายตาของลู่หานในตอนนี้มีแต่ความอ้อยอิงประวิงเวลารอมนุษย์ช้อนร่างของเขาขึ้นไป
“มนุษย์..ทำไมเรารู้สึกแปลกๆ”
ทันทีที่ร่างที่เคยขาวเนียนแต่ตอนนี้ร่างกายเริ่มแดงขึ้นมาเพราะแรงบีบของเซฮุนช้อนสายตาขึ้นมองชายหนุ่มที่อุ้มร่างของเขาอยู่
ทั้งสองเปลือยเปล่าแบบไม่คิดที่จะอายกันและกันเลยแม้แต่น้อย
เซฮุนไม่สนทั้งนั้นว่าตอนนี้ใครจะโผล่มา นี่คือห้องของเขา
ลู่หานคือเงือกน้อยของเขา เขาจะจัดการหรือจะกระทำการใดก็ย่อมได้
“รู้สึกยังไง
หืม”
เซฮุนวางลู่หานให้นั่งลงไปบนพื้นในบริเวณที่อยู่ในที่กั้นอาบน้ำที่เป็นกระจกใส
มีฝักบัวแขวนเอาไว้ด้านบน
ร่างน้อยได้แต่นั่งพับเพียบหอบหายใจออกมาโดยที่ไม่รู้ว่าตนนั้นเป็นอะไรทำไมความรู้สึกเสน่หาในกายของมนุษย์ถึงมากมายถึงเพียงนี้
“หลับตา..”
ร่างสูงที่ยังคงยืนอยู่ตรงหน้าเงือกน้อยออกคำสั่งให้อีกคนหลับตา
แต่จังหวะนั้นกลับกลายเป็นว่าสายตาที่หวานหยาดเยิ้มกำลังจ้องมองท่อนกายของมนุษย์ที่แข็งขึ้นจนมันชี้ตรงออกมาตรงหน้าของลู่หาน
ดูแล้วช่างน่าตกใจกับขนาดของมันเหลือเกิน
“มะ...มนุษย์
มันใหญ่ไปไหม”
“อื้ม
ใหญ่ได้กว่านี้อีก”
“อ..อะไรนะ”
น้ำจากฝักบัวถูกชโลมล้างท่อนกายของเขาจนมันปราศจากฟอง
ก่อนที่ศีรษะเล็กของคนใต้ร่างจะถูกดันให้เขยิบเข้ามาใกล้ๆเอวของเขา
เพียงไม่นานส่วนหัวของตรงนั้นก็ถูกจ่อไปที่ริมฝีปากบางของลู่หานทันที
“ทำให้มันใหญ่กว่านี้อีกได้ไหม”
ไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่
แต่เขาอยากให้เงือกน้อยทำกับตรงนั้นของเขาแบบนี้
จินตนาการไปถึงตอนที่โพรงปากน้อยๆครอบจนเต็มท่อนเอ็นของเขาขยับเข้าออกเร็วๆ
แก้มกลมๆ ปากแดงๆยิ่งคิดก็ยิ่งเสียวเหลือเกินแล้ว
“มนุษย์เรากลัว”
“ไม่ต้องกลัวเด็กดี
มนุษย์ขอสัญญาว่ามันไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น”
“เราต้องทำยังไง”
“อ้าปากสิ
แล้วเอามันเข้าไป อ่า...แบบนั้น”
ทันทีที่โพรงปากเล็กๆค่อยครอบลงมาตั้งแต่ส่วนหัวขยับเข้ามาเรื่อยๆจนถึงตรงกลางเซฮุนก็เหมือนคนบ้าอยากจะขยับกายเข้าหาแทบแย่
แต่ก็กลัวว่าเงือกน้อยจะตกใจเสียก่อน ทำได้แค่เพียงเปิดน้ำชโลมกายบางให้ฟองสบู่หมดไป
ในขณะเดียวกันก็รดน้ำลงมาที่ร่างกายกำยำของเขาให้ฟองสบู่หายไปเช่นกันด้วย
“อ่า
ดีมาก...อย่างนั้น”
“อึก
อึก” ความอุ่นร้อนของผนังภายในปากของเงือกน้อยช่างเป็นเหมือนแรงกระตุ้นชั้นดีจนเซฮุนอดใจไม่ไหว
กระแทกแกนกายเข้าหาเบาๆ พอให้ได้จังหวะก่อนที่ใบหน้าคมจะเงยขึ้นสูดปากแสดงเสียงที่ฟังดูเสียงซ่านออกมา
ในขณะเดียวกันที่ปากของลู่หานก็ยังคงสาละวนอยู่ที่ตรงนั้นของเขา
“อื้อ
ใกล้แล้วๆ”
เซฮุนเอาแต่พ่นลมหายใจออกมาถี่ๆในยามที่ปากน้อยๆกำลังขยับเข้าออกอยู่
ถ้าหากเสร็จจากตรงนี้เมื่อไหร่ สงครามบนเตียงของเขายังอีกยาวไกล
คืนนี้มันจะไม่จบเพียงเท่านี้แน่
“อะ...อ..อ้า!” เอวสอบรีบดึงท่อนกายของเขาออกมาแล้วจัดการรูดรั้งของเหลวที่พวยพุ่งออกมาจนเปื้อนใบหน้าของร่างเล็กด้านล่าง
เซฮุนไม่รอช้ารีบเปิดน้ำล้างกายทั้งของลู่หานและก็ของตนจนสะอาด จัดการซับร่างกายของทั้งสองให้แห้งแล้วช้อนตัวอุ้มมาที่เตียงนอนภายในห้องของเขา
แน่นอนเนื้อกายที่เปลือยเปล่า
เมื่อต้องอากาศเย็นจากเครื่องปรับอากาศตัวใหม่ก็ย่อมหนาวกายเป็นธรรมดา
แขนแข็งแรงค่อยๆวางร่างน้อยลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม
ไม่รอช้าตัวของเขาก็เคลื่อนขึ้นไปทาบทับที่ด้านบนโดยไว
จ้องมองใบหน้าที่ดูอ่อนแรงปวกเปียกแล้วยิ่งชวนให้เขาคิดลึก...ลู่หานไม่ควรทำสีหน้าแบบนี้ใส่เขาเลยจริงๆ
ไม่ควรเลย
“ครั้งแรกใช่ไหม”
“อือ”
เป็นครั้งแรกจริงๆที่เงือกน้อยได้ลิ้มลองทำเรื่องอะไรแบบนี้ หากจะถามว่ามันสนุกไหม
มันก็บอกไม่ถูก เหมือนจะสนุกแต่ก็ยังไม่สุดเพราะว่าตัวเองนั้นก็ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมร่างกายของเขาถึงรู้สึกแปลกไปขนาดนี้
“ครั้งแรก
อาจจะเจ็บหน่อยนะ”
“มนุษย์จะรังแกเราเหรอ
ฮึก ไม่นะ เรากลัว”
“ไม่หรอกเดี๋ยวก็ดี”
มือหนาไม่รอช้าคว้าเอาสองขาของลู่หานเกาะเกี่ยวเอวของเขาเอาไว้
ก่อนที่แท่งกายจะถูกจ่อไปที่ช่องทางด้านหลังที่มีเหมือนกันกับเขาที่เต้นตุบๆเหมือนมีชีพจรอยู่ตรงนั้นก็ไม่เชิง
“มนุษย์...เรารู้สึกเหมือนจะอ้วก
เหมือนมีผีเสื้อบินอยู่ในท้องเราเลย ฮือ”
“จะทำให้เสียวท้องมากกว่านี้อีก”
ในที่สุดท่อนกายของเซฮุนก็ถูกดันเข้าไปในกายของเงือกน้อยทันที
จนเสียงร้องของคนที่ตัวเล็กกว่าร้องดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน
มันดังขึ้นเพราะความเจ็บปวด เจ็บเหลือเกิน เจ็บจนบอกไม่ถูกเลย
“ฮือ
มนุษย์มันเข้าไปไม่ได้นะ มันใหญ่เกินไป ฮึก..! มนุษย์อย่า อย่า! อื้อ!”
เสียงร้องงอแงของนายเงือกน้อยถามว่าเซฮุนฟังไหม
ไม่เลย เซฮุนกลั้นใจยอมทำให้ลู่หานเจ็บเพียงครั้งเดียว
เพราะเขารู้ว่าครั้งแรกมันจะเจ็บมาก แต่ก็ต้องยอมเพื่อที่ว่าครั้งที่สอง สาม สี่ จะได้สบายไม่เจ็บมากเท่าครั้งนี้อีกแล้ว
“อื้อ
อื้อ...อ๊ะ...มนุษย์ใจร้าย! ฮืออ”
น้ำตาที่ไหลออกมาจากหางตาเพราะความเจ็บปวดไหนจะโกรธที่โดนมนุษย์หลอกว่ามันไม่น่ากลัวด้วย
ไม่น่ากลัวที่ไหนกัน อันตั้งขนาดนั้นป่านนี้ร่างกายเขาคงฉีกขาดไปหมดแล้ว
เจ็บเหลือเกิน
ความรู้สึกเหมือนกับตอนที่โดนฉลามกัดเลย อาจจะไม่เจ็บเท่าแต่ลู่หานก็ยังกลัว
กลัวว่าตัวเองจะต้องตายเพราะฝีมือมนุษย์
“ฮึก
ตอนโดนฉลามกัดยังไม่เจ็บเท่านี้เลย ฮือ คุณมนุษย์ใจร้าย มนุษย์ตัวโตกว่าเรา
มนุษย์ไม่เห็นใจเราเลย ฮือ อ..อ๊ะ”
ลู่หานเอาแต่ร้องท้วงจนเซฮุนต้องโน้มตัวลงมาจูบปลอบอีกคนให้รู้สึกสบายใจขึ้นว่าเขาจะทำให้เจ็บเพียงเท่านี้แล้วจะพอ
ขอแค่เพียงรอบเดียวก็ได้แล้วทุกอย่างจะจบ
ฉันจะรักษาแผลกายให้นายเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น