วันศุกร์ที่ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2562

11 - ใจผมเป็นของคุณ









         “ปิ๊ก เราเอากันตรงนี้ได้ไหม”

            ได้ไหมไม่รู้ รู้แค่พอจ้านร้องขอแบบนั้นเจ้าตัวก็รีบเลื่อนมือลงไปปลดกระดุมกางเกงยีนส์สีดำที่ใส่มาออกทันที ปิ๊กรีบหันไปมองรอบ ๆ ข้าง โชคดีที่แถวนี้แทบไม่มีใครเดินผ่านมาเลย คนที่นั่งอยู่ริมชายหาดก็ค่อนข้างห่างไกลกันออกไป แต่ครั้นจะทำกันตรงนี้มันก็ควรที่จะเซฟมากกว่านี้หน่อย

            ปิ๊กตัดสินใจปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำออกจนถึงเม็ดสุดท้ายแล้วถอดออกมาสะบัดให้มันคลี่ออกแล้วจัดการคลุมช่วงล่างของเราทั้งสองคนเอาไว้ ทำให้ตอนนี้ร่างของปิ๊กมีเพียงแค่กางเกงยีนส์หลงเหลืออยู่เพียงตัวเดียวเท่านั้น 

            “เดี๋ยวผมช่วย” มือหนาเลื่อนลงไปปลดซิปกางเกงของตัวเองออกเช่นเดียวกันที่จ้านก็ปลดของตัวเองออกจนเสร็จหมดแล้ว

            ร่างสูงดูลังเลที่จะทำกันตรงนี้ ยิ่งในยามที่ส่วนแข็งขืนนั้นถูกควักออกมาจากกางเกงโดยที่ต่างฝ่ายแทบไม่ได้แก้ผ้าออกเลยด้วยซ้ำ ยกเว้นเสื้อของปิ๊ก

            การเคลื่อนไหวภายใต้เสื้อเชิ้ตนั้นถือว่าเป็นความท้าทายอย่างหนึ่งเพราะเราไม่รู้ว่าใต้ล่างนั้นมันมีอะไรกำลังเสียดสีกันอยู่บ้าง

            “อ...อื้อ ปิ๊กก จ้านอยาก” ซบใบหน้าลงไปบนไหล่ที่เปลือยเปล่าพร้อมกับส่งเสียงออดอ้อนออกมา

            ใครที่มองมาทางนี้ก็คงคิดว่าเป็นแค่คู่รักที่มาพลอดรักกันเท่านั้น ไม่มีใครสังเกตเห็นถึงความผิดปกตินี้เลย จนกระทั่งมือของปิ๊กสอดเข้าไปใต้เสื้อสัมผัสเข้ากับแก่นกายของจ้านที่มันแข็งตัวสู้มือเขา เช่นเดียวกันส่วนนั้นของปิ๊กมันก็แข็งจนดุนดันสะโพกของจ้านจนแทบนั่งไม่ติดแล้ว

            “ใส่เข้ามา อื้อ อยากให้ปิ๊กใส่” คำร้องขอของจ้านเกือบจะเป็นผล 

            แต่พอลองคิดดูอีกทีหากใส่ตอนนี้จ้านคงจะเจ็บน่าดู ครั้นจะใช้นิ้วตัวเองก่อนมันก็คงไม่ลื่นขนาดนั้น สุดท้ายเขาจึงตัดสินใจใช้มือรูดรั้งที่ส่วนอ่อนไหวของจ้านไปเรื่อย ๆ ใช้น้ำตรงนี้แหละ น่าจะพอบรรเทาความเจ็บปวดลงได้บ้าง

            “อ๊ะ—”

            เสียงร้องครางดังพอให้ได้ยินกันแค่สองคน แรงขยับใต้เสื้อนั้นยิ่งทำให้ปิ๊กอดใจไม่ไหวใช้แขนอีกข้างคว้าร่างของอีกฝ่ายเข้ามากอดแน่น แล้วรีบเร่งใช้มือช่วยรัว ๆ ใจจริงก็อยากขึ้นไปทำกันบนห้องเหมือนกัน แต่กว่าจะถึงห้องระหว่างทางเขาคงทนไม่ไหวแน่

            “ป..ปิ๊ก อ๊ะ อึดอัดจัง”

            “อืม จ้านอย่าเบียดสิครับ”

            “จ้านอยากให้ปิ๊กเข้ามาแล้ว— อ๊ะ ปิ๊กก ฮือออ”

            จ้านร้องออกมาจนฟังไม่ได้ศัพท์ไม่รู้ว่าคำไหนเป็นคำไหน สะโพกกลมกลึงก็เอาแต่โยกบดเบียดลงมาที่ส่วนนั้นของปิ๊กจนแทบจะเสร็จทั้ง ๆ ที่ยังไม่ทันได้ทำอะไรเลย ไม่รู้ทำไมเพียงแค่ได้ยินเสียงครางชื่อเขาก็แทบทนไม่ไหวแล้วอยากจะจับกดลงเตียงแล้วฟัดให้หายมันเขี้ยวซะเหลือเกิน

            ปิ๊กกก จ...จ้านจะเสร็จ อ๊ะ อยากเสร็จแล้ว”

            “ว่าไงนะครับ ไม่ได้ยินเลยคนเก่ง” ปลายนิ้วโป้งบดขยี้ลงตรงส่วนหัวที่มีน้ำไหลซึมออกมา แต่เขาก็ช่างใจร้าย ไม่ยอมให้คนบนตักปล่อยมันออกมาสักที

          อดทนไว้อย่างนี้นี่แหละตอนปล่อยน้ำจะได้เยอะ ๆ

            “ปิ๊กก เค้าจะเสร็จแล้ว ปล่อยเค้า ฮืออออ” ร้องครวญครางแทบขาดใจเมื่อปิ๊กเริ่มแกล้งหนักขึ้นด้วยการใช้ปลายนิ้วขยี้วนที่ตรงส่วนหัวพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปจูบร่างที่สั่นเทิ้มคล้ายกับว่ากำลังทรมานที่ตัวเองโดนแกล้งไม่ให้ปล่อยออกมาสักที

            “รักปิ๊กไหมครับ หื้ม?” จูบซับที่ปรางแก้มเบา ๆ เป็นรางวัลสำหรับความอดทนของคนเก่ง

            “รัก— รักปิ๊กคนเดียว อ๊า!

            เสียงร้องแทบขาดใจของจ้านดังขึ้นทันทีที่ปิ๊กรูดรั้งส่วนนั้นรัวเร็วขึ้นจนในที่สุดร่างบนตักก็ปลดปล่อยของเหลวออกมาจากส่วนปลายกลางลำตัว ปลายนิ้วค่อย ๆ ปาดคราบน้ำเหล่านั้นมาป้ายลงบนช่องทางด้านหลังที่อุ่นร้อนจนแทบอดใจไม่ไหวอยากจะเข้าไปข้างในเต็มทนแล้ว

            “ปิ๊กไม่อยากทำกับจ้านตอนเมาเลยรู้ไหม” กระซิบบอกข้างหูคนที่หมดแรงซบอยู่บนอกเขา

            “อื้อ ทำเถอะ จ้านไม่ได้เมาขนาดนั้น”

            “ว่าไงนะครับ?” ก้มลงไปถามจนริมฝีปากแทบจะชิดกับใบหน้าคนบนตักแล้ว

            “ปะ...เปล่า จ้านแค่บอกว่า จ้านไม่ได้เมามาก ... แต่ก็เมานั่นแหละ แหะ ๆ ”

            แสร้งหัวเราะกลบเกลื่อนแต่เสียงหัวเราะนั้นก็คงอยู่ได้ไม่นานเพราะปิ๊กขยับกายประคองให้จ้านนั่งดี ๆ ก่อนจะสอดปลายนิ้วเข้าไปในช่องทางนั้นทีละนิ้วแล้วขยับเข้าออกช้า ๆ เพียงไม่นานเขาก็ชักมันออกแล้วทดแทนเข้าไปด้วยแกนกายขนาดใหญ่ที่มันแข็งตัวเต็มที่รอการสอดใส่เข้าไปนานแล้ว  

            “อ๊ะ! ป...ปิ๊ก จ้านเจ็บ”

            “หยุดไหม?เพราะกลัวว่าอีกคนจะเจ็บมากก็เลยไม่กล้าขยับต่อ แต่ก็พยายามกอดร่างผอมบางนั้นเอาไว้แน่น ๆ ไม่อยากให้ครั้งแรกของเราต้องทรมานขนาดนี้ แต่มันเลือกไม่ได้

            สถานที่ก็ไม่อำนวย แต่อารมณ์ของคนที่อยากมีอะไรกันมันก็ห้ามไม่ได้

            “จ้าน...รัดปิ๊กแน่นเกินไปหรือเปล่าครับ”

            “น...แน่นเหรอ อ...อื้อ ก็ปิ๊กใหญ่ ฮืออ”

          น่ารัก น่ารักจนอยากรังแก

            จ้านขยับได้ไหม ปิ๊กไม่ถนัด”

            “อ...อื้อ”

            สะโพกกลมค่อย ๆ ขยับลงมาช้า ๆ จนในที่สุดช่องทางที่อุ่นร้อนนั้นก็กลืนกินส่วนอ่อนไหวใจกลางตัวของปิ๊กเข้าไปจนเกือบหมด มันทั้งเจ็บและก็เสียวในเวลาเดียวกัน ร่างที่อยู่ด้านบนค่อย ๆ ออกแรงขย่มลงมาเบา ๆ เนิบนาบก่อนที่เจ้าตัวจะทนไม่ไหวเร่งจังหวะขย่มลงมาบนตักของปิ๊กแรงขึ้นอีก

            สองมือบีบที่หัวไหล่ของแฟนหนุ่มจนเนื้อบริเวณนั้นขึ้นเป็นสีแดง ปิ๊กกดใบหน้าฝังลงไปตรงยอดอกที่ชูชันขึ้นมาทะลุเสื้อยืดที่จ้านใส่อยู่ แลบลิ้นที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายเลียวนที่ส่วนนั้นจนเนื้อผ้าเปียกชื้นให้เห็นเป็นวงกว้าง

            เสียงร้องครางของจ้านคล้ายคนที่กำลังจะขาดใจยิ่งกดน้ำหนักลงมามากเท่าไหร่ ส่วนนั้นก็ยิ่งเข้าไปลึกมากขึ้นเท่านั้น 

            “อย่าร้องดังสิ เดี๋ยวคนอื่นได้ยินนะ” ปิ๊กเอ่ยเตือนเมื่อเสียงครางของจ้านเริ่มดังจนเกรงว่าคนแถวนี้จะได้ยินเอา

            ร่างด้านบนโยกกายร่อนเอวอยู่บนตักของปิ๊ก โดยมีเสื้อสีดำปกคลุมเอาไว้ ไม่อย่างนั้นพรุ่งนี้เช้าอาจจะมีคนถ่ายคลิปไปลงบนโลกโซเชียลก็เป็นได้ ถึงตอนนั้นคงทำอะไรไม่ได้แล้ว ก็คนจะเอากันมันห้ามกันได้ซะที่ไหนล่ะ

            “อ๊ะ อื้ออ เค้าไม่ไหวแล้วอะปิ๊กก เค้าเจ็บ”

            ดูท่าเหมือนจ้านจะเจ็บมากเมื่อเขาสังเกตเห็นน้ำตาที่ไหลซึมออกมาจากบริเวณหางตาแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ก็เลยตัดสินใจขยับสะโพกสวนขึ้นไปช่วยผ่อนแรงให้อีกคนไม่ต้องขยับมากนักหลังจากนี้ปิ๊กจะทำเอง จะถนอมจ้านให้มากที่สุดเอง

            “จ้านครับ อ่า...”

            “ข...ขอจูบ”

            ปิ๊กเงยหน้าขึ้นไปแล้วจูบปิดปากอีกคนจนเสียงร้องเงียบไป กลายเป็นเสียงอื้ออึงในลำคอแทน ร่างกายที่กำลังขยับตัวอยู่บนผืนทรายริมทะเลที่มีคลื่นซัดเข้าฝั่งกับไอเย็น ๆ ที่พัดผ่านเข้ามาช่างโรแมนติกและก็ตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน

            เสียงเพลงจากงานฟูลมูนที่ปิ๊กแทบไม่ได้เดินเที่ยวเลย เมื่อเสร็จงานก็ได้รับข้อความจากเพื่อนว่าจ้านเมามาก ปิ๊กก็เลยรีบตรงมาที่งานอย่างรวดเร็วแล้วก็เห็นว่าจ้านเมาจริง ๆ ตอนแรกก็ว่าจะพากันกลับขึ้นไปนอนบนห้อง แต่เห็นท่าแล้วคืนนี้ไม่น่าจะได้นอนอย่างที่คิดไว้แล้วแหละ

            “จ้าน อ่า...ซี๊ดดด” ปิ๊กเปล่งเสียงครางกระเส่าออกมาเมื่อจ้านโยกตัวลงมาบนกายที่ตั้งชันอีกครั้งจนเขาคิดว่าอีกไม่นานคงจะปล่อยออกมาแน่ 

            “อ๊ะ—”

          “ขอปล่อยข้างในได้ไหมครับ”

            “...”

            “ออ๊า!”

            บทรักของเรายังไม่จบลงแต่เพียงเท่านี้ หลังจากที่จบรอบแรกไปปิ๊กก็รีบใส่กางเกงให้จ้านรวมไปถึงหยิบเสื้อของตัวเองขึ้นมาใส่ด้วยก่อนที่จะพากันกลับขึ้นมาบนห้องพักที่โรงแรมอีกครั้ง ท่าเดินของจ้านดูแปลกไป

          ก็แน่ล่ะ...ขนาดของเขาก็ไม่ใช่น้อย ๆ  

          ทันทีที่ประตูห้องปิดสนิทพร้อมกับใส่กลอนจนล็อคแน่น จ้านรีบหันกลับมาแล้วปลดกระดุมเสื้อของปิ๊กออกด้วยท่าทางที่ดูรีบร้อนกลัวไม่ทันใจจนปิ๊กตกใจ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนเริ่มสานต่อเซ็กส์ของเราในค่ำคืนนี้ซะเอง

            “จ้านไหวเหรอ?” ปิ๊กรวบมือน้อย ๆ นั้นเอาไว้แล้วเอียงใบหน้าถามคนที่เอาแต่จะพุ่งเข้ามาลูกเดียว จ้านไม่พูดอะไร พอปลดกระดุมเสื้อปิ๊กหมดก็เลื่อนมือลงมาปลดกางเกงให้อีกคนต่อ หลังจากนั้นเสื้อผ้าที่ระเกะระกะบนร่างกายบอบบางก็รีบเร่งถอดมันออกอย่างเร็วไว

            ก่อนที่เขาจะก้าวเท้าเดินขึ้นไปนั่งรอบนเตียงอย่างรวดเร็ว

            “ปิ๊กมีถุงยางไหมอ่า” ร้องถามเสียงอ่อย จนปิ๊กที่ยืนทำหน้าเหวออยู่ตรงปลายเตียงเมื่อจับใจความได้ว่าอีกคนถามหาอะไรก็เลยรีบพยักหน้ากลับไปทันที

            “ม...มีครับ”

            เขารู้ตัวดีและมีสติครบถ้วน แต่จ้านที่ถามหาถึงถุงยาง เป็นฝ่ายเอ่ยปากขอให้ทำแล้วก็เป็นคนเดียวกันกับที่กำลังนอนอ้าขารอเขาอยู่บนเตียงตอนนี้...

            ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า ... เพราะจ้านเมาอยู่ใช่ไหม (?)

            จ้านไหวเหรอครับ พรุ่งนี้จะเดินไม่ได้เอานะ”

            ไม่ได้ขู่แต่ปิ๊กกำลังพูดความจริง

            เมื่อกี้ตอนอยู่ริมทะเลสถานที่มันยากต่อการมีอะไรกัน แต่เมื่ออยู่บนห้องนี้แล้วแน่นอนว่าปิ๊กจะไม่มีการปรานีทั้งนั้นต่อให้รักมากแค่ไหน ถ้าจ้านยังไม่หยุดน่ารักปิ๊กก็ห้ามตัวเองไม่ได้อีกต่อไป

            “ปิ๊กช่วยทำให้จ้านเดินไม่ได้เลยได้ไหม”   

            ช้อนแววตาใสซื่อขึ้นมามองช้า ๆ

            อีกแล้วกับท่าทางออดอ้อนเหมือนลูกแมว แล้วอย่างนี้ใครจะไปทนไหว

            ในเมื่อจ้านขอ ปิ๊กก็สนองให้จ้านได้ทั้งคืนนั่นแหละ






ยังมีต่อในจอยนะคะ 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น