“ปิ๊ก...”
“ปะ...เปลี่ยนเรื่องไหม” เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ปะ...เปลี่ยนเรื่องไหม” เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“ไม่เป็นไร คือ...”
จังหวะนั้นจ้านเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างสูงพอดีแววตาที่หยาดเยิ้มปนกับความรู้สึกที่ตีรวนอยู่ข้างในทำให้ทั้งสองละความสนใจจากหนังเรื่องนั้นไปแล้วกลายเป็นว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้านี้ดูจะน่าสนใจมากกว่า
ใบหน้าของคนที่นั่งอยู่สูงกว่าค่อย ๆ ก้มลงมาหาอีกฝ่ายช้า ๆ
ขณะเดียวกันสองมือที่บีบกันแน่นค่อย ๆคลายตัวออก
ปิ๊กดันให้ร่างของจ้านเอนตัวนอนลงบนเตียงช้า ๆ
ก่อนที่ริมฝีปากของทั้งสองจะแตะสัมผัสกันเบา ๆ ไม่มีแม้แต่คำขอ ไม่มีคำพูดใด ๆ
นอกจากการกระทำที่เป็นไปตามใจของคนสองคน
“อื้อ” เสียงร้องครางในลำคอดังออกมาผะแผ่ว
ปิ๊กบรรจงจูบอีกคนด้วยท่าทางที่นุ่มนวลและอ่อนโยน
สอดมือเข้าไปใต้ผ้าห่มแล้วใช้มือนั้นกระตุกปมเสื้อคลุมที่บดบังเรือนร่างสวยงามนั้นออก
ก่อนที่เขาจะโยนมันทิ้งลงไปบนพื้นอย่างไม่ใยดี
ร่างกายที่ขาวสะอาดน่าทะนุถนอมยิ่งได้มองในเวลากลางวันแบบนี้ยิ่งทำให้ปิ๊กไม่อาจละสายตาไปไหนได้เลย
คอยแต่ก้มลงไปจูบริมฝีปากที่ขึ้นสีแดงระเรื่อนั้นซ้ำ ๆ
ก่อนจะขยับใบหน้าเลื่อนลงมาซุกซบลำคอขาวที่เอียงรับสัมผัสจากเขาอย่างรู้งาน
ฝ่ามือขนาดใหญ่ลูบวนไปตามท่อนแขนของคนใต้ร่างเบา ๆ
เสียงร้องอื้ออึงอยู่ในลำคอยังคงส่งเสียงให้ได้ยินเป็นระยะ ๆ
ปิ๊กเงยหน้ายืดตัวขึ้นสูงแล้วไขว้มือมาข้างหน้าถอดเสื้อยืดสีดำออกจากตัว
ทำให้ตอนนี้จ้านที่ทอดสายตามองขึ้นมาเห็นเรือนร่างที่ซ่อนรูปของปิ๊กก็ยอมรับว่าข้างในของเขามันสั่นไปหมด
นี่คือครั้งแรกและจ้านก็เตรียมใจแล้วว่าเรื่องแบบนี้มันต้องเกิดขึ้นแน่ ๆ
ไม่ช้าก็เร็ว
แต่ทว่าบางที เมื่อถึงหน้างานจริง ๆ เขาก็เริ่มหวั่นใจแล้วเหมือนกัน
“กลัวไหม?” ปิ๊กก้มหน้าลงมาถามอีกคนที่ไม่กล้าแม้แต่จะสู้หน้าเขาเลย
ไม่รู้มันเขินอะไร แต่พอเห็นปิ๊กตอนไม่ใส่เสื้อแบบนี้
จ้านจ้านคนขี้อ่อยในแชทนั่นมันก็วิ่งหนีหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้
ตอนนี้เหลือแค่จ้านจ้านคนขี้อายที่แม้แต่จะเริ่มก่อนยังไม่กล้าเลย
“เค้าไว้ใจปิ๊กนะ”
“อืม ปิ๊กจะพยายาม”
“หือ?”
“จะพยายามเสร็จให้ไว...”
เอื้อมตัวไปกดดูเวลาบนหน้าจอมือถือก็น่าจะพอมีเวลาอยู่
ก่อนที่เขาจะออกไปร้องเพลงเย็นนี้
ปิ๊กไม่รอช้าเมื่อเห็นว่าเราสองคนคงจะหลีกหนีกับเรื่องแบบนี้ไม่ได้แล้ว
สองมือเลื่อนลงไปจับที่หัวเข็มขัดของตนปลดมันออกก่อนจะตามมาด้วยกระดุมกางเกงยีนส์
รูดซิปลงแล้วล้วงเอาบางสิ่งบางอย่างที่มันแข็งขืนอยู่กลางลำตัวออกมา
อีกนิดก็จะฟาดลงมาที่หน้าของจ้านแล้ว
“กล้าใช้ปากไหม?”
“อืม” พยักหน้าแบบไม่คิดที่จะปฏิเสธแต่อย่างใด
แม้ว่าข้างในนั้นจะหวาดกลัวมากเพียงไหน
ลึก ๆ ที่ไม่กล้าใช้ปากกับของของปิ๊กเพราะกลัวว่าอีกคนจะไม่พอใจแต่ในเมื่อมันมาถึงขั้นนี้แล้วเขาก็คงต้องยอม
ร่างเล็กขยับกายลุกขึ้นนั่งคุกเข่าตรงหน้าปิ๊กที่ตอนนี้หยัดกายขึ้นคุกเข่าสูง
ฝ่ามือใหญ่เลื่อนลงมาจับที่ศีรษะของอีกฝ่าย สองมือข้างจ้านเริ่มจับประคองที่แกนกายรูดรั้งขึ้นลงเบา
ๆ แต่ก็สัมผัสได้ถึงอาการสั่นสู้ที่ทำให้ปิ๊กอดยิ้มตามไม่ได้
จ้านน่ารักเกินไปไหมวะ
ไม่คิดเลยว่าครั้งแรกของเราจะทำให้จ้านเสียอาการขนาดนี้
“อุก...”
ริมฝีปากที่ห่อตัวจนได้รูปค่อย ๆ
ก้มลงไปครอบครองเอาความยิ่งใหญ่นั้นเข้าไปในปากจนคับแน่นไปหมด
แต่เพราะขนาดของมันทำให้เขาไม่สามารถครอบลงไปจนสุด
สองมือที่ไม่รู้จะเอามันไปวางไว้ตรงไหนก็เลยเลื่อนลงมาจับประคองที่ตรงส่วนโคนเอาไว้ช่วยรูดรั้งมันอีกแรง
ปิ๊กมองเห็นถึงการกระทำนั้นก็อดหวาดเสียวไม่ได้
จนต้องเลื่อนมือหนึ่งลงไปทาบทับแก้มอวบอูมที่ด้านในมีของสำคัญของเขาสอดใส่อยู่
ทั้งความร้อนและความเปียกชื้นของโพรงปากนั้นทำเอาปิ๊กแทบเป็นบ้า
ต้องพรูลมหายใจออกมาเป็นพัก ๆ ก่อนที่เขาจะขาดใจตายไปซะก่อน
“อ่า...ซี๊ดด”
ร่างสูงแหงนหน้าขึ้นสูงลูกกระเดือกเคลื่อนขึ้นลงพร้อมกับเสียงสูดปากที่ดังแว่วมาเรื่อย
ๆ ลิ้นร้อนค่อย ๆ
เริ่มทำหน้าที่ของมันด้วยการแลบเลียตั้งแต่ส่วนโคนขึ้นมาจนถึงปลายที่ปริ่มน้ำ
เกร็งลิ้นจนมันแข็งแล้วบดขยี้รูเล็ก ๆ นั้นจนกระทั่งน้ำสีขาวขุ่นเริ่มไหลซึมออกมา
ไม่คิดเลยว่าคนที่ปิ๊กคิดว่าใสซื่อมาตลอดจะร้อนแรงมากขนาดนี้
จ้านจ้านของเขาน่ารักจนปิ๊กใจเหลวไปหมดแล้ว ... นั่นคือเรื่องจริง
“อืออ”
ศีรษะที่ขยับขึ้นลงยามที่จับจังหวะได้แล้วเจ้าตัวก็เริ่มใช้ปากปรนเปรอส่วนนั้นของปิ๊กที่จากตอนแรกก็เคยเข้าใจว่ามันน่าจะขยายตัวมากพอแล้วแต่ไม่เลย
พอได้รับสัมผัสจากจ้านเข้าไปอีกกลับรู้สึกว่ามันน่าจะใหญ่ขึ้นกว่าเดิม
ถ้าอย่างนั้น...หากมันเข้ามาอยู่ในตัวของจ้าน จ้านจะรับมือไหวไหมนะ
“อ่า จ้าน...ซี๊ดดด...เบาหน่อย”
มือที่สั่นเทาขยุ้มกลุ่มผมนุ่มลื่นนั้นเบา ๆ เผื่อระบายความกระสันออกมา
ยิ่งในยามที่อีกฝ่ายเอาฟันกระต่ายครูดไปตามผิวเนื้อส่วนนั้นจนปิ๊กแทบขาดใจจินตนาการไปไกลเกินกว่าจะกลับมาได้
ขืนไม่บอกให้เบาเขาคงเสร็จไวแน่ ๆ
ซึ่งปกติแล้วปิ๊กไม่ใช่คนที่ทำเรื่องอย่างว่าแล้วจะเสร็จไวขนาดนั้น
เวลาผ่านไปสักพักจนปิ๊กคิดว่ามันคงถึงเวลาแล้วที่เขาควรจะปลดปล่อยมันได้สักที
จ้านเองก็เริ่มรู้ตัวว่าอีกคนน่าจะไม่ไหวแล้วก็เลยเร่งจังหวะขยับปากขึ้นลงให้รัวเร็วยิ่งขึ้นจนเสียงน้ำลายดังคละเคล้าไปกับเสียงร้องเรียกชื่อจากคนข้างบนดังขึ้นมาพร้อม
ๆ กัน
“ใกล้แล้ว อ่า”
ปิ๊กจะไม่ไหวแล้ว แต่ทว่าในช่วงวินาทีที่เร่งรีบนั้นเอง
เสียงเคาะประตูหน้าห้องกลับทำให้อารมณ์ที่กำลังพุ่งขึ้นสูงดิ่งลงเหวราวกับกราฟชีวิตที่ร่วงลง
จ้านคายส่วนนั้นของปิ๊กออกมาจากปากจนน้ำสีใสไหลเยิ้มออกมาเป็นทางยาว
เงยหน้ามองคนด้านบนคล้ายอยากจะถามว่ายังอยากให้ทำต่อไหม
“ไม่ต้องสนใจ ปิ๊กจะเสร็จแล้ว”
“อืม” จ้านรีบก้มหน้างุดจับประคองส่วนนั้นป้อนเข้าไปในปากอีกรอบ มืออีกข้างก็เลื่อนลงมาจับที่อวัยวะนั้นของตัวเองเพื่อช่วยให้เราเสร็จไปพร้อม
ๆ กันจนกระทั่ง...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง
ปากที่เริ่มขยับต่อเริ่มเคลื่อนไหวช้าลงดวงตาสุกใสช้อนขึ้นไปมองหน้าปิ๊กอีกครั้งแต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายน่าจะยังไม่อยากให้หยุดกิจกรรมใด
ๆ ก็แล้วแต่ในตอนนี้ มือหนากดหัวของจ้านให้สนใจแต่ของของเขา ไม่ว่าใครมันจะมาเคาะประตูตอนนี้ก็ไม่ต้องไปสนใจมันอีก
คนกำลังเอากับเมีย มันใช่เวลามาเคาะประตูเรียกไหมวะ
“ปิ๊ก! กูมาตามให้ไปเช็คเวทีอะ”
เสียงของแทนกายตะโกนเข้ามาจากหน้าห้องเมื่อไม่มีใครเดินมาเปิดประตูให้สักที
ร้องเงี่ยหูฟังดูก็ได้ยินแต่เสียงที่เหมือนมันดังมาจากทีวีในห้อง
ไม่น่าใช่เสียงคนพูดคุยกันเลย
“เชี่ยแทน ใช่เวลาไหมวะ...อ่า จ้านน ปิ๊กจะไม่ไหวแล้วครับ”
ปิ๊กสบถอย่างหัวเสียแต่ประโยคหลังก็ดึงให้เขากลับเข้ามาสู่สนามรบอีกครั้ง
สะโพกแกร่งขยับสวนเข้าไปถี่ ๆ
จนกลัวว่าส่วนหัวของมันจะไปทิ่มแทงลึกเกินไปจนจ้านอาจจะสำลักแต่ตอนนี้เขาเริ่มไม่ไหวแล้วจริง
ๆ ขืนให้ออกไปเปิดประตูตอนนี้คงจะเสร็จระหว่างทางแน่
ปิ๊กจึงรีบขยับกายเข้าออกอีกสองสามทีจนในที่สุดเขาก็พลั้งตัวเผลอปล่อยเข้าไปในปากของจ้านจนมันเอ่อล้นลงมาตามมุมปาก
แกนกายขนาดใหญ่ค่อย ๆ ถอดถอนออกมาจากปากของอีกคนช้า ๆ
ปิ๊กก้มลงไปจูบซับที่ข้างแก้มที่ขึ้นสีแดงเบา ๆ
เป็นรางวัลสำหรับคนเก่งที่อดทนทำให้เขาจนเสร็จแบบนี้
“คนเก่ง ไปล้างปากในห้องน้ำนะครับ เดี๋ยวปิ๊กมา”
ว่าพร้อมกับเอื้อมตัวไปหยิบกล่องทิชชูข้างหัวเตียงแล้วดึงมันออกมาซับที่มุมปากที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบคาวของเขาอย่างทะนุถนอม
ในขณะเดียวกันที่สายตาพลันเหลือบไปเห็นส่วนนั้นของจ้านที่มันเสร็จพร้อมกันพอดี
ปิ๊กใช้ทิชชู่เช็ดตามซอกขาด้านในให้จ้านจนสะอาด
โดยที่ไม่สนใจเสียงเคาะประตูรอบที่สามสี่ห้าเลยด้วยซ้ำ
“ป...ปิ๊กออกไปหาเพื่อนก่อนก็ได้ เดี๋ยวจ้านทำเอง”
“ก็ได้”
จำใจเอื้อมตัวลงไปหยิบชุดคลุมอาบน้ำของจ้านที่ถอดทิ้งไว้บนพื้นขึ้นมาใส่ก่อน
แล้วจึงค่อยก้าวเท้าเดินลงจากเตียงไปเปิดประตูให้เพื่อน
แต่ชั่วขณะหนึ่งที่เหมือนเพิ่งนึกอะไรบางอย่างออกก็เลยรีบหมุนตัวหันกลับมาหาจ้านพร้อมเอ่ยปากพูดบางสิ่งบางอย่างออกมา
“อย่าเพิ่งอาบน้ำนะ เดี๋ยวปิ๊กมาต่อ”
คำพูดเพียงสั้น ๆ ทำให้จ้านที่นั่งฟังอยู่บนเตียงหน้าแดงไปหมด
ไม่กล้าขยับมือทำความสะอาดตัวเองและเตียงนอนต่อ
แค่คำพูดของปิ๊กก็ทำเอาเขาเสียอาการจนต้องนั่งเขินอยู่อย่างนั้นยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองแล้วก็เพิ่งจะคิดได้ว่านี่เราเข้าใกล้คำว่าเมียจริง
ๆ ของปิ๊กไปอีกขั้นนึงแล้วนะจ้าน
แกจะได้ขึ้นเป็นฮองเฮาของปิ๊กจริง ๆ แล้วใช่ไหม
--------------------------------------
Hashtag : #ใจผมเป็นของคุณ
มีต่อในจอยนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น