วันพุธที่ 26 เมษายน พ.ศ. 2560

Shota Kaisoo :: Ep 6

NC





            จงอินตระหนักได้แล้วว่าการที่เขาปล่อยให้อารมณ์ของคยองซูค้างๆคาๆแบบนี้มันอาจจะเป็นบาปก็ได้ เขาไม่ควรที่จะทำให้ความรู้สึกของเราคลุมเครือ เขาควรที่จะบอกเด็กคนนี้ว่าจริงๆแล้วในใจเขาก็ต้องการคยองซูมากเหมือนกับที่เด็กคนนี้ต้องการตัวเขาเช่นกัน
            ร่างสูงโปร่งยันกายลุกขึ้นนั่ง ก่อนที่จะเอื้อมตัวไปเปิดลิ้นชักที่อยู่ตรงโต๊ะข้างหัวเตียงเพื่อที่จะหยิบเอากุญแจมือคู่หนึ่งออกมา ในตอนนั้นเองใบหน้าของคยองซูดูนิ่งไปถนัดตา เพียงเพราะว่าตนนั้นไม่คิดว่าคุณจงอินจะมีของแบบนี้ติดห้องอยู่ด้วย
            กุญแจมือคู่นั้นเป็นเหมือนโซ่ที่เอาไว้คล้องข้อมือเล็กกับหัวเตียงเอาไว้จนสองแขนถูกบังคับให้ยกขึ้นเหนือหัว พันธนาการนี้เองที่จะช่วยเพิ่มอรรถรสของกิจกรรมในค่ำคืนนี้มากยิ่งขึ้นไปอีก
            “ถ้านายต้องการฉันจะไม่หยุดแล้วนะ” จงอินเอ่ยพูดด้วยใบหน้าที่ยังคงเปื้อนรอยยิ้มที่แสนละมุน
            ร่างหนาลุกขึ้นคุกเข่า พร้อมกับผลักให้ร่างเล็กล้มตัวลงนอนแทนที่ของเขา ในตอนนี้ร่างกายของเด็กน้อยดูขาวนวลเนียนสะอาดตาเสียเหลือเกิน ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงอดใจไม่ไหวตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้ากันแล้วด้วยซ้ำ
            “ผม...”
            “เด็กน้อยของฉัน อีกไม่กี่วันนายจะต้องไปโรงเรียนแล้ว...ถ้าหลังจากวันนี้ไปฉันจะไม่ปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกเป็นแน่” คยองซูนิ่งเงียบ เบือนสายตาหนีไปทางอื่นเล็กน้อย
            “ฉันจะอ่อนโยนกับนายนะเด็กน้อย”
            สิ้นเสียงของนายท่าน ร่างสูงโปร่งก็เคลื่อนตัวเข้ามาทาบทับที่ร่างเล็กของคยองซูเด็กหนุ่มวัยสิบสี่ปี่อย่างทันท่วงที ไม่รอช้าใบหน้าของคิมจงอินก็ค่อยๆฝังลงที่ซอกคอหอมๆของเด็กไปพลางๆ จนกระทั่งเสียงลมหายใจของคนด้านบนดังขึ้นใกล้ๆจนคยองซูอดทนไม่ไหวเผลอส่งเสียงครางออกไปเบาๆจนจงอินเริ่มได้ใจขึ้นมา..
            “อืม...”
            “ห้ามบอกใครนะรู้ไหม”
            “อ๊ะ..”
            เสียงกระซิบอันแผ่วเบาคละเคล้ากับเสียงครางของเด็กน้อย ช่างดูน่าฟังเสียจนจงอินต้องส่งมือของเขาไปบีบเค้นที่แก้มก้นของเด็กน้อยทันที ค่อยๆออกแรงบีบขย้ำจากเบาๆค่อยๆเพิ่มแรงขึ้นไปเรื่อยๆจนกลายเป็นแรงอันมหาศาลที่ยากเกินกว่าเด็กวัยสิบสี่จะรับได้ไหว
            “คุณจงอิน...”
            “ครางชื่อฉัน”
            “อะ...อ่า...คุณจงอินครับ ผมทรมานเหลือเกิน” สองแขนที่ถูกตรึงเอาไว้มิอาจดึงมันลงมาเพื่อที่จะช่วยตัวเองได้เลย มิหนำซ้ำท่อนกายของคุณจงอินภายใต้ความมืดมิดก็เอาแต่บดเบียดที่หน้าท้องบางไปมา จนรู้สึกเย็นวาบ เสียวท้องอย่างบอกไม่ถูก
            มันเป็นความรู้สึกที่ค่อนข้างวาบหวิวแต่ในขณะเดียวกันที่มันก็แฝงไปด้วยความโหยหามากมายเหลือเกิน
            “อ๊ะ...ซี๊ดดด”
            ใบหน้าที่ซุกไซ้เรื่อยลงมาตั้งแต่ลำคอระหงส์ต่ำลงมาเรื่อยๆจนถึงยอดอก ลิ้นร้อนแลบเลียที่เม็ดเล็กๆทั้งสองข้างบนหน้าอกของเด็กน้อยที่ไม่เคยต้องมือชายใดมาก่อนนอกจากเขา เสียงร้องครางในลำคอ ยิ่งทำให้นายท่านรู้สึกพึงพอใจเหลือเกิน
            “ถ้าไม่ชอบก็บอกนะ...ฉันให้นายเลือกว่าจะทำต่อหรือว่าจะหยุดลงแค่นี้ เพราะว่าเซ็กส์ของฉันมันจะทำให้นายคาดไม่ถึง”
            “ค..คุณจงอิน ..อื้อ ร่างกายของผม ต้องการคุณมากเหลือเกิน”
            เสียงที่พร่ำบอกเขาเหมือนเป็นชนวนสำคัญที่ทำให้จงอินอดใจไม่ไหว อยากจะเอาแส้ออกมาฟาดที่ก้นขาวๆของเด็กน้อยแล้วสั่งสอนให้หลาบจำว่าไม่ควรพูดเช่นนี้กับใคร ยกเว้นก็แต่เขาเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถพูดได้
            “ต้องการแล้วควรทำยังไง หื้ม”
            “ผมต้องการคุณตั้งแต่สระน้ำแล้ว แต่คุณ...ไม่ทำต่อ”
            “หึ..” จงอินแค่นยิ้มออกไป ก่อนที่ร่างสูงจะเลื่อนมือไปกดสวิตซ์ตรงหัวเตียงเพื่อที่จะปิดไฟทุกดวงที่อยู่ในห้องนี้ จนในที่สุดห้องทั้งห้องก็ตกอยู่ในความมืด ไม่มีแม้แต่แสงจากโคมไฟในตอนนี้มีเพียงแค่แสงจันทร์ที่ส่องสว่างมากกว่าทุกวันเท่านั้นที่เป็นตัวช่วยให้เขามองเห็นร่างเล็กในค่ำคืนนี้ที่กำลังนอนอวดทรวดทรงองค์เอวที่บอบบางดูน่าทะนุถนอมเสียเหลือเกินตรงหน้านี้
            “ฉัน...มีรสนิยมที่รุนแรงนะ”
            “อ..อะไรนะครับ”
            ไม่ทันที่คยองซูจะได้เอ่ยถามสิ่งใดออกไป เสียงเปิดลิ้นชักก็ดังขึ้นอีกครั้งแต่ทว่าในตอนนั้นคยองซูเองก็ไม่รู้ว่าร่างสูงที่คร่อมกายเขาอยู่หยิบเอาอะไรออกมา ถ้าฟังจากเสียงที่ได้ยินและภาพที่เห็นอย่างเลือนลางแล้วนั้น ในมือของคุณจงอินน่าจะเป็นถุงยางที่ถูกนำมันออกมาใช้นั่นเอง
            ถ้าเช่นนั้นก็แสดงว่าคืนนี้ ... คุณจงอินจะไม่ปล่อยให้คยองซูหลุดมือไปไหนได้แน่นอนใช่ไหม
            “ร้องดังๆเลยนะ ฉันชอบ”
            สิ้นเสียงของจงอิน มือขนาดใหญ่ก็เลื่อนลงไปประคองท่อนกายของคยองซูขึ้นมา ก่อนที่จะส่งปลายลิ้นลงไปที่ส่วนหัวที่เป็นรูเล็กๆก่อนพร้อมกับเกร็งปลายลิ้นให้แข็งขึ้นแล้วออกแรงรัวลิ้นลงบนส่วนนั้นอย่างไม่คิดที่จะผ่อนเบาเลยสักนิด
            จนเสียงร้องของเด็กน้อยเริ่มครวญครางดังขึ้น ยิ่งสร้างความพอใจให้กับนายท่านมากมายเหลือเกิน
            “อื้อ! อื้อ! คุณจงอิน! อื้ออ”
            จงอินไม่แม้แต่จะพูดสิ่งใดออกไป ในตอนนี้เขากำลังมีความสุขกับส่วนนั้นของคยองซูมากเหลือเกิน ท่อนกายขนาดไม่ใหญ่มากนักด้วยความที่ยังเป็นเด็กขนาดของมันเลยเทียบกับขนาดของเขาแทบไม่ติด
            มันเหมือนเด็กอนุบาลกับผู้ชายวัยทำงานมาเจอกันแน่นอนความต่างของมันย่อมมีมากอยู่แล้ว
            “ชอบไหม”
            “อ๊ะ..คุณ” เอวบางบิดกายอย่างเร่าร้อน ส่งเสียงร้องครางดังขึ้นไม่ขาดสาย ในขณะที่ส่วนหัวที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายจากปากของผู้เป็นเจ้าของบ้านก็ชุ่มเต็มท่อนกายไปหมด
            สองมือน้อยๆต้องการที่จะโอบกอดร่างหนาเอาไว้ในยามที่ได้ร่วมรักกัน แต่มันก็ยากเหลือเกินเมื่อกุญแจมือยังคงล็อคแขนทั้งสองข้างของเขาเอาไว้อย่างแน่นหนา ยิ่งเป็นแบบนี้ยิ่งเสียวเข้าไปใหญ่ อยากทำมากกว่านี้แต่ก็ไม่กล้าบอกออกไปสักที
            “จะใส่ถุงไหม”
            “มีเหรอครับ?” เปลือกตาบางหลับลง พร้อมกับปากที่ขยับถามออกไปอย่างใสซื่อ
            “ไม่มีไซส์ของนายหรอก ฉันก็ถามไปงั้น หึ”
            ความขี้เล่นของนายท่านไม่ได้ทำให้ความเสียววาบที่ช่องท้องลดลงเลย ในเมื่อตอนนี้คิมจงอินเริ่มกลับไปให้ความสนใจตรงส่วนนั้นอีกครั้ง แต่คราวนี้ดูเหมือนว่าจะไม่หยุดอยู่แค่ส่วนหัว แต่กลับเริ่มลามลงไปที่ส่วนโคนของมัน ตวัดปลายลิ้นขึ้นลงอยู่เพียงไม่นาน น้ำในกายมากมายก็ค่อยๆไหลพุ่งออกมาจากทางส่วนหัวท่ามกลางความมืดมิดแต่ก็สามารถรับรู้ได้ว่าตอนนี้กำลังดำเนินบทรักไปถึงขั้นไหนกันแล้ว
            “อ๊ะ...คุณจงอิน”
            “ขี้อ้อนฉันแบบนี้ ฉันจะอดทนอย่างไรไหว”
            “คุณจะ...เอ่อ” คยองซูไม่ค่อยกล้าถามสักเท่าไหร่
            ทั้งๆที่ในใจตอนนี้อยากจะถามออกไปเหลือเกินว่าคุณจงอินจะใส่ส่วนนั้นเข้ามาไหม จะทำอย่างที่เขาอยากให้ทำหรือเปล่า แค่คิดตรงนั้นก็เสียววาบแล้ว อยากให้ของของนายท่านเข้ามาในร่างกายของเขาเร็วๆจัง..
            “เจ็บก็บอกนะ ฉันจะหยุด”
            ดูเหมือนว่าเซ็กส์ครั้งแรกคุณจงอินจะตั้งใจทำให้อ่อนโยนมากที่สุด พยายามเล้าโลมให้มากเข้าไว้เพื่อที่ว่าเมื่อใดที่เด็กน้อยตายใจแล้วเขาจะจัดการอย่างรุนแรงตามแบบที่เขาชอบ
            เขามีรสนิยมที่ค่อนข้างจะซาดิสม์มาก หากใครรับไหว คนนั้นก็จะสามารถอยู่กับเขาไปได้อีกนาน
            “ช..ช่วยปลดข้อมือได้ไหมครับ”
            “แล้วถ้าฉันบอกว่าไม่ได้ล่ะ”         
            เสียงใสเงียบนิ่งไปครู่หนึ่ง จนเหลือแค่เพียงเสียงของลมหายใจของกันและกันที่ยังคงดังให้ได้ยินอยู่ตลอดเวลา
            “ผมอยากทำให้คุณมากกว่าท่าที่คุณเคยทำได้ไหมครับ”
            ประโยคเดียวเท่านั้นที่ทำเอาหัวใจของชายหนุ่มแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ไม่รอช้าด้วยความว่องไวจงอินก็รีบปลดล็อคกุญแจข้อมืออย่างไวเพราะความเคยชินถึงแม้ว่าทั้งห้องจะมืดเพียงไหนก็ไม่ใช่อุปสรรคอะไรมากนัก
            “ถ้าเชื่อฟังกันแบบนี้ อยากได้อะไรก็บอกนะ ฉันจะให้นายทุกอย่าง”
            ในตอนนี้คยองซูแทบจะไม่ฟังอะไรแล้วทั้งนั้น เด็กน้อยรีบพลิกตัวนอนคว่ำแล้วยันกายขึ้นด้วยมือทั้งสองกลายเป็นว่าตอนนี้คยองซูกำลังโก่งตัวให้กับจงอินที่กำลังคุกเข่าสูงอยู่ที่ปลายเตียงนั่นเอง
            “อ่า..นายกำลังจะทำให้ฉันบ้า คยองซู...”
            ปลายนิ้วเรียวเลื่อนไปบดขยี้ช่องทางด้านหลังเบาๆ จนค่อยๆเพิ่มความแรงขึ้นเรื่อยๆ จนเมื่อเด็กตัวเล็กของเขาทนไม่ไหว เสียงร้องครางแบบลากยาวทำให้เขารู้ว่าตอนนี้ช่องทางรักเริ่มใช้งานได้แล้วนั่นเอง
            “อ๊ะ! คุณท่าน! อ๊ะ...”
            “ใจเย็นๆ อย่ารัดฉันแน่นขนาดนั้น”
           
            เพี๊ยะ!
            เสียงของฝ่ามือหยาบกร้านฟาดลงบนแก้มก้นขาวๆจนเกิดเป็นรอยแดง เหมือนเป็นการสร้างอารมณ์ได้อย่างดีเยี่ยม ยิ่งเจ็บ ยิ่งโหยหา ยิ่งทรมาน ยิ่งได้ใจ
            “อ่า..”
            เนื้อแนบเนื้อ กายกระแทกเข้าหากันเหมือนเป็นสิ่งเตือนใจว่าตอนนี้คยองซูได้ทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการมาโดยตลอดสำเร็จลุล่วงแล้วไม่อยากจะคิดเลยว่าตัวเองจะมีครั้งแรกกับนายท่านจงอิน ผู้มีรูปลักษณ์ที่ผู้หญิงหลายคนหมายปอง
            แต่หารู้ไม่ว่ารสนิยมของเขามันช่างผิดแปลกไปจากคนอื่น การได้ลิ้มลองพรหมจรรย์ของเด็กน้อยถือเป็นความสุขที่สุดในชีวิตของเขาแล้ว...
            “อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ....คุณจงอิน!”
            “ร้องดังๆอีกฉันชอบ”
            สะโพกสอบเอาแต่กระแทกเอวเข้ามาแบบไม่มีหยุด สองมือประคองเอวบางเอาไว้ ก้มลงมองกระดูกสันหลังที่โผล่ขึ้นมาให้ได้เห็นเพียงเล็กน้อยบวกกับแสงจากด้านนอกในตอนนี้เรือนร่างของคยองซูดูเซ็กซี่จนเขาอดใจไม่ไหว อยากที่จะพาเด็กน้อยไปชมวิวที่อื่นบ้าง นอกจากการนอนเสพสมกันแค่เพียงบนเตียงอย่างเดียวแบบนี้
            สองแขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อค่อยๆช้อนร่างของเด็กน้อยขึ้นมาอุ้มเอาไว้ โดยที่ส่วนนั้นยังคงไม่หลุดออกมาจากร่างกายของคยองซู ร่างสูงจัดการอุ้มร่างบางให้เดินลงมาจากเตียง ค่อยๆพาไปที่ห้องทำงานของเขา
            ระหว่างทาง มือของจงอินก็เลื่อนไปกดสวิตซ์ไฟเพื่อที่จะเปิดโคมไฟเล็กๆที่อยู่ตามมุมห้องให้เกิดแสงสว่างขึ้นมา
            “ค..คุณ จะ อึก จะพาผมไปไหนครับ”
            “ไปห้องทำงานของฉัน”
            เสียงกระซิบที่แหบพร่าชวนให้ขนลุกแต่ก็รู้สึกดีในเวลาเดียวกัน จงอินพาร่างในอ้อมแขนเดินมาที่โต๊ะทำงานอย่างทุลักทุเล แต่ในที่สุดก็สามารถเดินมาถึงจนได้ ในที่สุดร่างสูงก็ทิ้งร่างของตนนั่งลงบนโซฟาบุหนังตัวใหญ่ แล้วกระชับร่างเล็กในอ้อมแขนของเขาให้เอนตัวลงมานอนพิงกับแผงอกเอาไว้ทันที
            “อ๊ะ!”
            ไม่ต้องรอให้จงอินชี้แนะในเรื่องอย่างว่าเลยสักนิด เหมือนกับว่าสัญชาตญาณมันบอกว่าเมื่อใดที่สะโพกกลมกลึงทางทับอยู่บนหน้าตักของจงอิน เมื่อนั้นร่างเล็กต้องออกแรงขย่มขึ้นลงแรงๆเพื่อให้กิจกรรมรักนี้ดำเนินต่อไปได้
            “อ้า! อย่างนั้น..อื้อ! ตรงนั้นคยองซู อ่า...ดีมาก”
            “ดูแสงจันทร์นั่นสิ สว่างไสวดีนะ อืม”
            เก้าอี้ตัวใหญ่ถูกหมุนหันออกมาตรงฝั่งที่เป็นกระจก..ห้องของจงอินจะมีข้อดีตรงที่สามารถมองเห็นท้องฟ้าในยามค่ำคืนได้อย่างชัดเจนและมันก็ช่างโชคดีเหลือเกินที่ค่ำคืนนี้ท้องฟ้าช่างสวยงามมากหมู่ดาวต่างทอแสงประกายระยิบระยับจนเต็มท้องฟ้า
            “อ๊ะ อ๊ะ...”
            ฟอด!
            จงอินเอาแต่พรมจูบที่ข้างแก้มนวลเนียนเบาๆสองแขนก็โอบร่างเล็กเอาไว้ผลักให้คนในอ้อมกอดได้พิงอกของเขาในขณะที่ช่องทางด้านหลังของคยองซูก็ยังคงรักษาความเร็วเข้าในยามที่กำลังขยับกายขึ้นลงได้เป็นอย่างดี
            “พระจันทร์คืนนี้ดูน่ามองเหมือนใบหน้าของนายเลยนะ คยองซู”
            “ค..คุณจงอินครับ ฮึก!” ไม่มีคำพูดที่หลุดออกมาเป็นประโยค จะมีก็เพียงแต่ดวงตากลมโตที่เงยหน้ามองเพียงเสี้ยวหน้าของชายหนุ่มที่เป็นเหมือนบ้านทั้งหลังให้เขาได้พักพิง ยามที่ได้มองเม็ดเหงื่อที่ไหลลงมาตามขมับของใบหน้าที่สมส่วนยิ่งทำให้คยองซูรู้สึกดี
            ถึงแม้ว่าครั้งแรกของร่างบางมันจะดูไม่ค่อยชินกับสัมผัสที่เกิดขึ้นแต่เด็กน้อยก็กลัวเหลือเกินว่านี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย เพราะหากว่าคืนนี้คุณจงอินไม่พอใจในตัวเขาขึ้นมา คยองซูเองก็อาจจะไม่ได้มาทำแบบนี้ให้กับคุณจงอินอีกแล้วก็เป็นได้
            “อื้อ! อย่างนั้น...ตรงนั้น”
            เสียงของเก้าอี้ที่เริ่มดังเอี๊ยดอ๊าดเพราะแรงขย่มที่เริ่มเร็วขึ้นๆเรื่อยๆ
            ภาพของเจ้าของบริษัทหนุ่มกับหลานชายของคนสนิทกำลังร่วมรักกันภายในห้องทำงาน แน่นอนว่าเรื่องแบบนี้ถ้าหากพวกพนักงานรับรู้ มีหวังหน้าตาและชื่อเสียงของเขาต้องโดนเอาไปติฉินนินทาเป็นแน่แท้
            ถ้าหากเป็นเช่นนั้นจริงจงอินคงจะไม่ยอมแน่ๆ เขาไม่มีทางที่จะให้ใครมาด่าทอคนในความดูแลของเขาเป็นอันขาด
            “อ๊ะ! อ๊ะ! ผมไม่ไหวแล้ว ฮื้อ!!!”
            “ปล่อยออกมาเด็กน้อย ปล่อยมันออกมา”
            “ค..ครับ” เสียงครางรับดูสั่นเครือเกินจะห้ามไว ยิ่งเหมือนเป็นการฉุดอารมณ์ของเขาครั้งสุดท้าย จนในที่สุดพื้นห้องที่เคยสะอาดในตอนนี้กลับเต็มไปด้วยคราบสีขาวของคยองซูที่มันพวยพุ่งลงไปบนพื้นอย่างห้ามไม่อยู่ ในขณะเดียวกันที่ช่องทางด้านหลังในตอนนี้มันก็ดูช่างอึดอัดเหลือเกิน
            เพราะดูเหมือนว่าคุณจงอินจะปล่อยมันเข้ามาเหมือนกันแต่คงถูกขวางกันเอาไว้ด้วยถุงยางอนามัยนั่นเอง
            “คุณจงอิน..ผม”

            “ชู่ววว..จะนอนที่นี่หรือจะนอนที่ห้องตัวเอง หืมปลายนิ้วเรียวค่อยๆลูบไปตามกรอบหน้าที่เล็กกว่าเขาด้วยอารมณ์เสน่หา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าสุดท้ายแล้วจงอินจะห้ามอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่ เผลอกระทำการที่ดูรุนแรงออกไปจนได้ 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น