NC
“ไม่ต้องกลัวนะ..”
ฝ่ามือที่หยาบกร้านของจงอินค่อยๆคว้าข้อมือของคยองซูขึ้นมา
แล้วค่อยๆชักนำมือนั้นให้สัมผัสไปที่ส่วนโหนกนูนตรงกลางเป้ากางเกงของจงอินเนื้อผ้ายีนส์ที่หยาบกร้านดูแข็งกระด้าง
แล้วยิ่งต้องหลับตาเพื่อที่จะจินตนาการสัมผัสอะไรบางอย่าง ในสิ่งที่ตนนั้นมองไม่เห็นมันก็ยิ่งสร้างความหวาดเสียวได้มากยิ่งขึ้นไปอีก
“ช็อคโกแลตของพี่...มันไม่ได้เป็นแบบบาร์
แต่มันเป็นแบบแท่ง”
แค่คำสุดท้ายมันกลับทำให้ขนแขนของคนใต้ร่างลุกชันขึ้นมา
เพียงแค่จินตนาการไปถึงความหายของมัน คยองซูก็รู้สึกหวาดกลัวไปหมดแล้ว ...
ช็อคโกแลตแบบแท่งบนเรือนร่างของผู้ชายผิวสีแทน ช่างดูน่าสนใจมากเหลือเกิน
จงอินค่อยๆจับมือนั้นลูบวนไปที่เป้ากางเกงของเขาอยู่สักพัก
ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมองเพดาน อีกมือหนึ่งที่ยังว่างอยู่ก็เลือกที่จะลูบวนไปตามลอนกล้ามที่อยู่เหนือขอบกางเกงยีนส์ที่ตนเองนั้นสวมใส่อยู่ไปพลางๆ
“อ่า...แบบนั้นแหละ”
เสียงพูดของจงอินที่ฟังดูแล้วค่อนข้างเซ็กซี่เหมือนใบหน้าของชายหนุ่ม
ทำให้คยองซูเลือกที่จะเปิดเปลือกตาของตนเองขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้ถึงกับตกใจกันเลยทีเดียวเมื่อสายตาของเขาดันจ้องไปที่ใจกลางความยิ่งใหญ่ของเทรนเนอร์หนุ่ม
พูดได้คำเดียวเลยว่า
มันเป็นอะไรที่ดีงามมาก...ดีจนไม่คิดว่านี่จะเป็นเรื่องจริง ว่านี่น่ะเหรอช็อคโกแลตแบบแท่งที่พี่จงอินบอกให้เขาลิ้มลอง
“ลุกขึ้นมาสิ
ลุกขึ้นมากินช็อคโกแลตของพี่ให้สาสมใจเลย”
“พี่จงอิน...”
“บอกแล้วไง
ว่าถ้าได้ลองแล้วจะติดใจ...” จงอินยกยิ้มตรงมุมปากเพียงเล็กน้อย
เผยเสน่ห์ที่ดูแพรวพราวที่ซ่อนเอาไว้ลึกๆข้างใน ที่ความเป็นจริงแล้วสาเหตุที่จงอินมีอารมณ์รวดเร็วแบบนี้คงจะไม่ใช่เพราะอารมณ์ของตัวเองเพียงอย่างเดียวแน่นอน
ช็อคโกแลตชิ้นนั้นที่กินเข้าไป
มันต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
“หมายความว่าไง?”
“วันนั้นที่ซื้อขนมให้น่ะ
แล้วที่พี่บอกว่าลองแล้วจะติดใจ คือลองพี่นะ... ไม่ใช่ขนม”
“เอ่อ...”
“หึ”
สายตาก็ยังคงจ้องมองไปที่ใบหน้าของคนใต้ร่างที่ค่อยๆยันกายขึ้นมานั่ง
จนทำให้ตอนนี้ใบหน้าของอีกคนอยู่ในระดับเอวของเขาพอดี
ไม่รอช้าจงอินค่อยๆเลื่อนมือไปจับที่กระดุมกางเกงของตัวเอง
แล้วจัดการปลดมันออกแบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ไม่ได้เกรงกลัวเลยว่านี่จะเป็นห้องนอนของคยองซู
ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเขา แต่ท้ายที่สุดแล้วจงอินก็ยังเลือกที่จะทำเรื่องแบบนี้ต่อไป
“อ่า...”
“ชิมช็อคโกแลตแท่งนี้ดูสิ
แต่ระวังนมที่สอดไส้มันจะไหลออกมานะ...”
ใบหน้าขาวๆของคนใต้ร่างค่อยๆแดงระเรื่อขึ้นมา
พร้อมกับอุณหภูมิในร่างกายที่เริ่มร้อนผ่าวอย่างบอกไม่ถูก
เมื่อได้ยินคำพูดที่ชวนฟังแล้วค่อนไปในทางลามกแบบนั้น
คยองซูไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก
รู้เพียงแค่ว่าตอนนี้เหมือนตัวเองกำลังมัวเมาในเรือนร่างของพี่เขาไปแล้ว
รู้แค่ว่าถ้าได้ลองสักครั้งสัญญาจะตั้งใจออกกำลังกาย จะผอมให้พี่จงอินก็ได้....
“อืม...”
โพรงปากเล็กๆค่อยๆครอบลงไปที่ท่อนกายขนาดใหญ่ ชนิดที่ว่าใหญ่กว่าช็อคโกแลตทั่วไปที่เขาเคยกิน
มันต่างกันตั้งแต่ขนาดและเนื้อสัมผัสเลยก็ว่าได้
ความตื่นเต้นค่อยๆก่อตัวขึ้นทันทีที่ใบหน้าของคนด้านล่างเริ่มขยับเข้าออก
ฝ่ามือหนาประคองที่ท้ายทอยของเด็กน้อยเอาไว้ในยามที่อีกคนกำลังใช้ปากออรัลเซ็กส์ให้กับเขาอยู่
ท่าทางที่ดูไม่ประสีประสานั่นไม่ได้ทำให้จงอินรู้สึกขัดใจเลยสักนิด
ทุกการกระทำของเด็กคนนี้ล้วนน่าเอ็นดูไปหมด
น่ารัก น่าทะนุถนอม
บอกเลยว่าเรื่องรูปร่างมันไม่ใช่อุปสรรคของเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ...
“หวานไหม”
จงอินค่อยๆดันกายของอีกคนให้ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง
จนโพรงปากหลุดออกจากการสัมผัสกับท่อนกาย
ครานี้ร่างสูงเลือกที่จะเปลื้องเสื้อผ้าของอีกคนออก
แล้วจัดการทาบทับร่างลงไปบนเรือนร่างที่ไม่ได้ดูสวยงามเหมือนพวกผู้หญิงที่ผู้ชายทั่วไปชอบ
แต่นี่คือรสนิยมของเขา
เขาชอบที่คยองซูเป็นแบบนี้ ชอบทุกอย่าง เขาไม่เคยมองเด็กคนนี้ที่รูปร่างเลยสักนิด
ผิดกันเขากลับเลือกที่จะมองอีกคนที่นิสัยใจคอมากกว่า
“อ๊ะ...พี่จงอิน”
เสียงร้องของคยองซูดังขึ้น
ในยามที่ใบหน้าคมฝังจมูกลงบนหน้าอกที่เต็มไปด้วยเนื้ออันจ้ำม่ำของเขา
“ถ้าเป็นเด็กดีคืนนี้จะงดเทรนหนึ่งวัน”
“ตะ...แต่เราจะทำแบบนี้เหรอ
ถ้าแม่มาได้ยิน”
“พี่ก็จะบอกว่า...เรากำลังออกกำลังกายในร่มกัน”
“ไม่นะ..”
มือน้อยๆเลือกที่จะยื่นออกไปจับที่หัวไหล่ของจงอินที่มันแข็งกร้าวเพราะกล้ามเนื้อได้รูป
ดูสวยงามและน่าสัมผัสเหลือเกิน เกินกว่าที่เด็กอย่าเขาจะได้สัมผัสมัน
“ไม่นะ...ไม่ทันแล้ว”
สีหน้าของจงอินดูผ่อนคลายเกินไป
ผ่อนคลายจนคยองซูรู้สึกกลัวแบบแปลกๆ
ซึ่งความกลัวของเด็กวัยสิบแปดปีดูเหมือนว่าจะแสดงออกมาไม่ได้มากเท่าไหร่นัก ทันทีที่ขาอวบๆของเขาถูกจับขึ้นไปพาดบ่าสูงเอาไว้
นั่นจึงเป็นเหมือนจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราสองคนกล้าทำตัวถลำลึกเกินกว่าที่เทรนเนอร์กับเมมเบอร์เขาจะทำกัน...
มันไม่ควร...
แต่มันก็เกิดขึ้นไปแล้ว
“พ..พอแล้ว
ไม่เอาแล้ว!”
เสียงร้องที่พยายามอัดกลั้นเอาไว้
ในยามที่ร่างกายสูงใหญ่เร่งจังหวะโถมกายเข้าใส่ร่างเล็กแบบไม่มีท่าทีว่าจะหยุด
ช็อคโกแลตแท่งนั้นสอดใส่เข้าไปในกายของคยองซูแน่นอนว่าความใหญ่ของมันทำให้เด็กน้อยที่ไม่ประสีประสามาก่อนรู้สึกกลัว
แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกดีไม่แพ้กัน
จนกระทั่งเวลาผ่านร่วงเลยไปเกือบชั่วโมง
ร่างของเด็กตัวเล็กในสายตาของจงอินเริ่มหมดแรง ตามขมับก็เต็มไปด้วยเหงื่อกาฬมากมายที่รินหลั่งไหลลงมา
มันช่างเป็นเรื่องที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น
... สุดท้ายแล้วเรากลับถลำลึกกับเทรนเนอร์ส่วนตัวของตัวเองไปแล้วหรือนี่...
“เหนื่อยไหม
หืม”
หลังจากที่เสร็จกิจกันเรียบร้อยแล้ว
จงอินก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนหลังแคบของเจ้าของห้องที่ตอนนี้กำลังนอนซบอกแกร่งของเขาไปพลางๆระหว่างที่รอให้ตัวเองนั้นหายเหนื่อยจากศึกสงครามอันหนักหน่วง
แน่นอนว่ามันไม่ได้จบลงเท่านี้แน่
เพราะว่าตอนนี้ภายใต้ผ้านวมผืนหนายังมีมือของร่างสูงรูดรั้งที่ส่วนนั้นของคนข้างๆอยู่ตลอดเวลา
ทั้งที่ตอนนี้ร่างกายส่วนล่างของเรามันเปียกปอนเพราะน้ำสีขาวขุ่นของกันและกันเต็มไปหมดแล้ว
“ไปเอาแรงมาจากไหนเหรอ
แค่รอบเดียวเราก็เหนื่อยแล้ว”
“ออกกำลังกายทั้งนั้นแหละ ...
ไม่รู้เหรอว่าพี่เนี่ย อึดที่สุดในฟิตเนสแล้วนะ”
“เบื่อคนหุ่นดี ไม่ชอบเลย
หุ่นดีมันดียังไง”
“หุ่นดีมันดียังไงไม่รู้ รู้แค่ว่าสามีนายหุ่นดีมาก..”
“อ..อะไรกัน..”
เสียงของคยองซูดูตะกุกตะกักจนรู้สึกได้
ไม่อยากจะยอมรับความจริงว่าเพียงระยะเวลาแค่เดือนเดียว
เราสองคนจะเผลอตัวเผลอใจให้กันขนาดนี้แล้ว.. ถ้าแม่รู้คงโดนว่าอีกแน่ๆเลย
“เรื่องนี้...เก็บไว้เป็นความลับของเราก่อนได้ไหม
เรายังไม่พร้อมจะบอกใคร เราไม่อยากให้แม่รู้
ยิ่งน้องเราเรายิ่งไม่อยากให้รู้ไปใหญ่”
“ทำไมล่ะ
จริงๆพี่ก็อยากจะเปิดตัวแฟนตัวจริงของพี่แล้วนะ...รู้ไหมว่าการโดนผู้หญิงรุ่นแม่ที่เขามีสามีอยู่แล้วมาจีบมันรู้สึกยังไง
พี่รู้สึกแย่มากเลยรู้ไหม”
“แล้วการที่มีเราเป็นแฟนมันดียังไงเหรอ
อ้วนก็อ้วน ขี้เกียจก็ขี้เกียจ ไม่เห็นจะมีอะไรดีเลยสักนิด...เรื่องวันนี้น่ะ...ถ้าพี่เมาก็บอกเรานะ
คิดว่ารับได้แหละ” ปากบอกว่ารับได้ แต่น้ำเสียงดูไม่ค่อยจะโอเคสักเท่าไหร่
“ไม่เมาหรอก เพราะถ้าเมาจะไม่ทำแค่นี้แน่นอน”
เสียงกระซิบข้างๆใบหูบางยิ่งทำให้คยองซูรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
“ถามหน่อยสิ
ทำไมถึงเลือกที่จะทำแบบนี้กับเรา ทำไมถึงต้องแอบมองเราด้วย
จริงๆแล้วควรที่จะเป็นเรามากกว่าที่เป็นฝ่ายมองพี่”
“ไม่เคยได้ยินเหรอ..จีบวันนี้แถมฟรีตอนโต
จีบคนอ้วนดีจะตาย จะได้ไม่มีใครมาแย่งด้วยแถมถ้าวันนึงผอมขึ้นมา
คนที่เมินนายในวันนั้นนั่นแหละจะเสียใจที่สุด ที่ไม่เลือกจีบนายเสียตั้งแต่ตอนนี้”
ถึงแม้ว่ามันจะเป็นคำพูดที่ไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่
แต่มันก็สื่อออกมาพร้อมกับความจริงใจของเทรนเนอร์หนุ่ม ...
ครั้งนี้ระหว่างเราสองคนมันก็แค่อารมณ์พาไปหรือว่าพี่จงอินอาจจะเมาช็อคโกแลต แต่หลังจากวันนี้ความรู้สึกของเรามันจะแปรเปลี่ยนไปในทิศทางไหนก็คงจะต้องลองศึกษาดูใจกันไปก่อน
แต่เท่าที่ดูตอนนี้มันก็ถือว่าคยองซูเดินทางมาไกลมากแล้วที่ได้มาเจอกับพี่จงอินหนึ่งในเทรนเนอร์สุดฮอตของ
CY center ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น