วันอังคารที่ 6 มิถุนายน พ.ศ. 2560

[SF] ชวินมายเวย์ :: Kaisoo




NC

“ไม่ต้องกลัวนะ..”
            ฝ่ามือที่หยาบกร้านของจงอินค่อยๆคว้าข้อมือของคยองซูขึ้นมา แล้วค่อยๆชักนำมือนั้นให้สัมผัสไปที่ส่วนโหนกนูนตรงกลางเป้ากางเกงของจงอินเนื้อผ้ายีนส์ที่หยาบกร้านดูแข็งกระด้าง แล้วยิ่งต้องหลับตาเพื่อที่จะจินตนาการสัมผัสอะไรบางอย่าง ในสิ่งที่ตนนั้นมองไม่เห็นมันก็ยิ่งสร้างความหวาดเสียวได้มากยิ่งขึ้นไปอีก
            “ช็อคโกแลตของพี่...มันไม่ได้เป็นแบบบาร์ แต่มันเป็นแบบแท่ง”
            แค่คำสุดท้ายมันกลับทำให้ขนแขนของคนใต้ร่างลุกชันขึ้นมา เพียงแค่จินตนาการไปถึงความหายของมัน คยองซูก็รู้สึกหวาดกลัวไปหมดแล้ว ... ช็อคโกแลตแบบแท่งบนเรือนร่างของผู้ชายผิวสีแทน ช่างดูน่าสนใจมากเหลือเกิน
            จงอินค่อยๆจับมือนั้นลูบวนไปที่เป้ากางเกงของเขาอยู่สักพัก ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นมองเพดาน อีกมือหนึ่งที่ยังว่างอยู่ก็เลือกที่จะลูบวนไปตามลอนกล้ามที่อยู่เหนือขอบกางเกงยีนส์ที่ตนเองนั้นสวมใส่อยู่ไปพลางๆ
            “อ่า...แบบนั้นแหละ” เสียงพูดของจงอินที่ฟังดูแล้วค่อนข้างเซ็กซี่เหมือนใบหน้าของชายหนุ่ม ทำให้คยองซูเลือกที่จะเปิดเปลือกตาของตนเองขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้ถึงกับตกใจกันเลยทีเดียวเมื่อสายตาของเขาดันจ้องไปที่ใจกลางความยิ่งใหญ่ของเทรนเนอร์หนุ่ม
            พูดได้คำเดียวเลยว่า มันเป็นอะไรที่ดีงามมาก...ดีจนไม่คิดว่านี่จะเป็นเรื่องจริง ว่านี่น่ะเหรอช็อคโกแลตแบบแท่งที่พี่จงอินบอกให้เขาลิ้มลอง
            “ลุกขึ้นมาสิ ลุกขึ้นมากินช็อคโกแลตของพี่ให้สาสมใจเลย”
            “พี่จงอิน...”
            “บอกแล้วไง ว่าถ้าได้ลองแล้วจะติดใจ...” จงอินยกยิ้มตรงมุมปากเพียงเล็กน้อย เผยเสน่ห์ที่ดูแพรวพราวที่ซ่อนเอาไว้ลึกๆข้างใน ที่ความเป็นจริงแล้วสาเหตุที่จงอินมีอารมณ์รวดเร็วแบบนี้คงจะไม่ใช่เพราะอารมณ์ของตัวเองเพียงอย่างเดียวแน่นอน
            ช็อคโกแลตชิ้นนั้นที่กินเข้าไป มันต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
            “หมายความว่าไง?”
            “วันนั้นที่ซื้อขนมให้น่ะ แล้วที่พี่บอกว่าลองแล้วจะติดใจ คือลองพี่นะ... ไม่ใช่ขนม”
            “เอ่อ...”
            “หึ” สายตาก็ยังคงจ้องมองไปที่ใบหน้าของคนใต้ร่างที่ค่อยๆยันกายขึ้นมานั่ง จนทำให้ตอนนี้ใบหน้าของอีกคนอยู่ในระดับเอวของเขาพอดี
            ไม่รอช้าจงอินค่อยๆเลื่อนมือไปจับที่กระดุมกางเกงของตัวเอง แล้วจัดการปลดมันออกแบบไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ไม่ได้เกรงกลัวเลยว่านี่จะเป็นห้องนอนของคยองซู ที่นี่ไม่ใช่บ้านของเขา แต่ท้ายที่สุดแล้วจงอินก็ยังเลือกที่จะทำเรื่องแบบนี้ต่อไป
            “อ่า...”
            “ชิมช็อคโกแลตแท่งนี้ดูสิ แต่ระวังนมที่สอดไส้มันจะไหลออกมานะ...
            ใบหน้าขาวๆของคนใต้ร่างค่อยๆแดงระเรื่อขึ้นมา พร้อมกับอุณหภูมิในร่างกายที่เริ่มร้อนผ่าวอย่างบอกไม่ถูก เมื่อได้ยินคำพูดที่ชวนฟังแล้วค่อนไปในทางลามกแบบนั้น
            คยองซูไม่ได้พูดอะไรออกไปอีก รู้เพียงแค่ว่าตอนนี้เหมือนตัวเองกำลังมัวเมาในเรือนร่างของพี่เขาไปแล้ว รู้แค่ว่าถ้าได้ลองสักครั้งสัญญาจะตั้งใจออกกำลังกาย จะผอมให้พี่จงอินก็ได้....
            “อืม...” โพรงปากเล็กๆค่อยๆครอบลงไปที่ท่อนกายขนาดใหญ่ ชนิดที่ว่าใหญ่กว่าช็อคโกแลตทั่วไปที่เขาเคยกิน มันต่างกันตั้งแต่ขนาดและเนื้อสัมผัสเลยก็ว่าได้
            ความตื่นเต้นค่อยๆก่อตัวขึ้นทันทีที่ใบหน้าของคนด้านล่างเริ่มขยับเข้าออก ฝ่ามือหนาประคองที่ท้ายทอยของเด็กน้อยเอาไว้ในยามที่อีกคนกำลังใช้ปากออรัลเซ็กส์ให้กับเขาอยู่ ท่าทางที่ดูไม่ประสีประสานั่นไม่ได้ทำให้จงอินรู้สึกขัดใจเลยสักนิด
            ทุกการกระทำของเด็กคนนี้ล้วนน่าเอ็นดูไปหมด น่ารัก น่าทะนุถนอม บอกเลยว่าเรื่องรูปร่างมันไม่ใช่อุปสรรคของเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว ...
            “หวานไหม” จงอินค่อยๆดันกายของอีกคนให้ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง จนโพรงปากหลุดออกจากการสัมผัสกับท่อนกาย ครานี้ร่างสูงเลือกที่จะเปลื้องเสื้อผ้าของอีกคนออก แล้วจัดการทาบทับร่างลงไปบนเรือนร่างที่ไม่ได้ดูสวยงามเหมือนพวกผู้หญิงที่ผู้ชายทั่วไปชอบ
            แต่นี่คือรสนิยมของเขา เขาชอบที่คยองซูเป็นแบบนี้ ชอบทุกอย่าง เขาไม่เคยมองเด็กคนนี้ที่รูปร่างเลยสักนิด ผิดกันเขากลับเลือกที่จะมองอีกคนที่นิสัยใจคอมากกว่า
            “อ๊ะ...พี่จงอิน” เสียงร้องของคยองซูดังขึ้น ในยามที่ใบหน้าคมฝังจมูกลงบนหน้าอกที่เต็มไปด้วยเนื้ออันจ้ำม่ำของเขา
            “ถ้าเป็นเด็กดีคืนนี้จะงดเทรนหนึ่งวัน”
            “ตะ...แต่เราจะทำแบบนี้เหรอ ถ้าแม่มาได้ยิน”
            “พี่ก็จะบอกว่า...เรากำลังออกกำลังกายในร่มกัน”
            “ไม่นะ..”
            มือน้อยๆเลือกที่จะยื่นออกไปจับที่หัวไหล่ของจงอินที่มันแข็งกร้าวเพราะกล้ามเนื้อได้รูป ดูสวยงามและน่าสัมผัสเหลือเกิน เกินกว่าที่เด็กอย่าเขาจะได้สัมผัสมัน
            “ไม่นะ...ไม่ทันแล้ว”
            สีหน้าของจงอินดูผ่อนคลายเกินไป ผ่อนคลายจนคยองซูรู้สึกกลัวแบบแปลกๆ ซึ่งความกลัวของเด็กวัยสิบแปดปีดูเหมือนว่าจะแสดงออกมาไม่ได้มากเท่าไหร่นัก ทันทีที่ขาอวบๆของเขาถูกจับขึ้นไปพาดบ่าสูงเอาไว้ นั่นจึงเป็นเหมือนจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราสองคนกล้าทำตัวถลำลึกเกินกว่าที่เทรนเนอร์กับเมมเบอร์เขาจะทำกัน...
            มันไม่ควร... แต่มันก็เกิดขึ้นไปแล้ว
            “พ..พอแล้ว ไม่เอาแล้ว!”
            เสียงร้องที่พยายามอัดกลั้นเอาไว้ ในยามที่ร่างกายสูงใหญ่เร่งจังหวะโถมกายเข้าใส่ร่างเล็กแบบไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ช็อคโกแลตแท่งนั้นสอดใส่เข้าไปในกายของคยองซูแน่นอนว่าความใหญ่ของมันทำให้เด็กน้อยที่ไม่ประสีประสามาก่อนรู้สึกกลัว แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกดีไม่แพ้กัน
            จนกระทั่งเวลาผ่านร่วงเลยไปเกือบชั่วโมง ร่างของเด็กตัวเล็กในสายตาของจงอินเริ่มหมดแรง ตามขมับก็เต็มไปด้วยเหงื่อกาฬมากมายที่รินหลั่งไหลลงมา
            มันช่างเป็นเรื่องที่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้น ... สุดท้ายแล้วเรากลับถลำลึกกับเทรนเนอร์ส่วนตัวของตัวเองไปแล้วหรือนี่...
            “เหนื่อยไหม หืม”
            หลังจากที่เสร็จกิจกันเรียบร้อยแล้ว จงอินก็ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนอนหลังแคบของเจ้าของห้องที่ตอนนี้กำลังนอนซบอกแกร่งของเขาไปพลางๆระหว่างที่รอให้ตัวเองนั้นหายเหนื่อยจากศึกสงครามอันหนักหน่วง แน่นอนว่ามันไม่ได้จบลงเท่านี้แน่
            เพราะว่าตอนนี้ภายใต้ผ้านวมผืนหนายังมีมือของร่างสูงรูดรั้งที่ส่วนนั้นของคนข้างๆอยู่ตลอดเวลา ทั้งที่ตอนนี้ร่างกายส่วนล่างของเรามันเปียกปอนเพราะน้ำสีขาวขุ่นของกันและกันเต็มไปหมดแล้ว
            “ไปเอาแรงมาจากไหนเหรอ แค่รอบเดียวเราก็เหนื่อยแล้ว”
            “ออกกำลังกายทั้งนั้นแหละ ... ไม่รู้เหรอว่าพี่เนี่ย อึดที่สุดในฟิตเนสแล้วนะ”
            “เบื่อคนหุ่นดี ไม่ชอบเลย หุ่นดีมันดียังไง”
            “หุ่นดีมันดียังไงไม่รู้ รู้แค่ว่าสามีนายหุ่นดีมาก..
            “อ..อะไรกัน..” เสียงของคยองซูดูตะกุกตะกักจนรู้สึกได้ ไม่อยากจะยอมรับความจริงว่าเพียงระยะเวลาแค่เดือนเดียว เราสองคนจะเผลอตัวเผลอใจให้กันขนาดนี้แล้ว.. ถ้าแม่รู้คงโดนว่าอีกแน่ๆเลย
            “เรื่องนี้...เก็บไว้เป็นความลับของเราก่อนได้ไหม เรายังไม่พร้อมจะบอกใคร เราไม่อยากให้แม่รู้ ยิ่งน้องเราเรายิ่งไม่อยากให้รู้ไปใหญ่”
            “ทำไมล่ะ จริงๆพี่ก็อยากจะเปิดตัวแฟนตัวจริงของพี่แล้วนะ...รู้ไหมว่าการโดนผู้หญิงรุ่นแม่ที่เขามีสามีอยู่แล้วมาจีบมันรู้สึกยังไง พี่รู้สึกแย่มากเลยรู้ไหม”
            “แล้วการที่มีเราเป็นแฟนมันดียังไงเหรอ อ้วนก็อ้วน ขี้เกียจก็ขี้เกียจ ไม่เห็นจะมีอะไรดีเลยสักนิด...เรื่องวันนี้น่ะ...ถ้าพี่เมาก็บอกเรานะ คิดว่ารับได้แหละ” ปากบอกว่ารับได้ แต่น้ำเสียงดูไม่ค่อยจะโอเคสักเท่าไหร่
            “ไม่เมาหรอก เพราะถ้าเมาจะไม่ทำแค่นี้แน่นอน” เสียงกระซิบข้างๆใบหูบางยิ่งทำให้คยองซูรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก
            “ถามหน่อยสิ ทำไมถึงเลือกที่จะทำแบบนี้กับเรา ทำไมถึงต้องแอบมองเราด้วย จริงๆแล้วควรที่จะเป็นเรามากกว่าที่เป็นฝ่ายมองพี่”
            “ไม่เคยได้ยินเหรอ..จีบวันนี้แถมฟรีตอนโต จีบคนอ้วนดีจะตาย จะได้ไม่มีใครมาแย่งด้วยแถมถ้าวันนึงผอมขึ้นมา คนที่เมินนายในวันนั้นนั่นแหละจะเสียใจที่สุด ที่ไม่เลือกจีบนายเสียตั้งแต่ตอนนี้”
            ถึงแม้ว่ามันจะเป็นคำพูดที่ไม่ค่อยอยากจะเชื่อสักเท่าไหร่ แต่มันก็สื่อออกมาพร้อมกับความจริงใจของเทรนเนอร์หนุ่ม ... ครั้งนี้ระหว่างเราสองคนมันก็แค่อารมณ์พาไปหรือว่าพี่จงอินอาจจะเมาช็อคโกแลต       แต่หลังจากวันนี้ความรู้สึกของเรามันจะแปรเปลี่ยนไปในทิศทางไหนก็คงจะต้องลองศึกษาดูใจกันไปก่อน

            แต่เท่าที่ดูตอนนี้มันก็ถือว่าคยองซูเดินทางมาไกลมากแล้วที่ได้มาเจอกับพี่จงอินหนึ่งในเทรนเนอร์สุดฮอตของ CY center ...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น