วันพฤหัสบดีที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2560

#ฉากบาปฮุนฮาน ตอน 2


#ฉากบาปฮุนฮาน ภาค 3


Winter trip
ตอนจบ

            ไม่รู้ว่าลู่หานคิดไปเองหรือเปล่า ว่าตั้งแต่ออกเดินทางจากรีสอร์ทมาพี่เซฮุนเองก็เอาแต่มองมาที่เธอไม่คลาดสายตา พอถึงตอนที่เรากำลังเดินเท้าขึ้นไปตรงน้ำตกของอุทยานเพื่อเล่นน้ำกัน เซฮุนก็ไม่วายเดินตามหลังเธอมาติดๆ คนอื่นอาจจะมองว่าเซฮุนเป็นห่วงน้อง แต่สำหรับลู่หานเธอคิดว่ามันไม่ใช่
            “จะใส่ขาสั้นเล่นน้ำเหรอระหว่างทางที่เดินขึ้นไปยังน้ำตกด้านบนอย่างทุลักทุเล เซฮุนที่อาสาขอถือกระเป๋าสัมภาระเล็กๆน้อยๆให้ลู่หานหันมาถามเธอทันที
            “ค่ะ เราเตรียมแต่ขาสั้นมา
            “ไม่กลัวขาลายรึไงความจริงก็ห่วงว่าขาขาวๆจะลายด้วย อีกใจก็หวงอยู่นิดๆ
            “คือเราไม่ซีเรียสเรื่องนี้ยิ้มตอบกลับไป
            “อย่ายิ้มแบบนี้อีก
            “ทำไมเหรอคะ?”
            “ใจพี่จะละลาย…
            เซฮุนไม่ค่อยชอบพูดจาหวานๆจีบใครก่อนอยู่แล้ว สเปคเซฮุนค่อนข้างเรื่องมากด้วยซ้ำไป แต่พอเป็นลู่หานเขากลับรู้สึกว่าถ้าออกตัวช้าไปมากกว่านี้ อาจจะไม่ทันคนอื่นก็เป็นได้
            ยิ่งคนสวย น่ารัก ยิ้มหวานแบบนี้เป็นใคร ใครก็อยากได้
            “น้องลู่หาน..
            “?” เลิกคิ้วมองคนตัวสูงด้วยความสงสัย
            “ไม่มีแฟนใช่ไหม ขอโทษที่เพิ่งถามตอนนี้นะ
            “อ่า ไม่มีค่ะ เรายังเด็กอยู่เลย
            ปากบอกว่ายังเด็ก แต่เรื่องเมื่อกี้ที่รีสอร์ทนั่น เซฮุนก็นึกแปลกใจอยู่หน่อยๆว่าน้องมันไม่เคยหรือว่ายังไง แต่ก็ไม่ได้คิดมากอะไรขนาดนั้น มันอาจจะเป็นอารมณ์ชั่ววูบระหว่างเราสองคน แต่เซฮุนกลับรู้สึกดีมากๆเลยก็ว่าได้
            “นี่ สองคนนั้นน่ะจะคุยกันอีกนานไหมเป็นเฮียคริสที่หันมาแซวน้องชายตัวเองที่เดินคุยกับลู่หานที่เดินตามหลังกันมาตลอดทาง แม้ว่าจะไม่ได้แตะต้องตัวกัน จนทำให้ทุกคนรู้สึกสงสัย ทุกคนในที่นี้ไม่มีใครรู้เลยสักคนว่าสองคนนี้ไปแอบทำอะไรกันมาก่อนที่จะมาขึ้นรถด้วยกันเมื่อเช้านี้
            “เจอกันคืนนี้นะเด็กน้อยเซฮุนหันมาบอกลู่หานพร้อมกับยื่นกระเป๋าถือคืนไปให้น้อง
            “ค..ค่ะเมื่อตอบรับเสร็จลู่หานก็เม้มปากกลั้นความเขินอายไว้ในใจ ก่อนที่เซฮุนจะเดินเข้าไปรวมกับกลุ่มเพื่อนแล้วรีบจัดการถอดเสื้อยืดออกจากทางศีรษะ จนเหลือแค่กางเกงขาสั้นเพียงตัวเดียว เตรียมที่จะลงเล่นน้ำเต็มที่แล้ว
            ซึ่งการที่อยู่ดีๆ เซฮุนก็ถอดเสื้อต่อหน้านักท่องเที่ยวนับสิบที่เล่นน้ำอยู่แถวนี้ มันทำให้ทุกสายตาจดจ้องมาที่ลอนกล้ามของเซฮุนเป็นตาเดียว ทั้งยังผิวขาวๆกับหน้าตาที่ดูหล่อราวกับดารานั่นอีก
            ลู่หานเองที่เห็นแล้วก็ใจคอไม่ดีเหมือนกัน
            “เซฮุนนี่หล่อดีเนอะ ว่าไหมอี้ชิงพี่สาวของลู่หานที่นั่งรอพวกหนุ่มๆเล่นน้ำอยู่ตรงริมฝั่งเพียงเพราะว่าวันนี้รอบเดือนมาเลยไม่สามารถลงไปเล่นด้วยได้ ส่วนลู่หานเองที่ยังชั่งใจอยู่ว่าจะลงดีไหม เพราะเห็นพี่ตัวเองไม่ลง ใจที่อยากจะเล่นก็เริ่มไม่อยากเล่นเท่าไหร่แล้ว
            “ค่ะตอบกลับเพียงสั้นๆ
            “แต่ก็คงจะมีแฟนแล้วแหละ หล่อๆแบบนี้จะหลุดมือสาวๆสวยๆไปได้ยังไง เป็นถึงหุ้นส่วนธุรกิจร้านเสื้อผ้านำเข้า ไหนจะมีร้านอาหาร ร้านกาแฟอีกหลายอย่างเป็นของตัวเองอีก ชีวิตเพอร์เฟคขนาดนี้ พี่ล่ะอิจฉาภรรยาในอนาคตของเซฮุนล่วงหน้าเลย
            “อ่า…ตอนแรกก็ว่าจะถามจากพี่อี้ชิงว่าพี่เซฮุนมีแฟนแล้วรึยัง พอได้ยินแบบนี้ ลู่หานก็แทบพับประโยคในใจของตัวเองเก็บไว้แล้วจ้องมองที่แผ่นหลังกว้างที่กำลังยืนเล่นน้ำอยู่ด้วยท่าทีที่ดูมีความสุข
            “พี่เขานิสัยดีใช่ไหมคะ
            “ดี ดีอยู่นะ แต่มีผู้หญิงเข้าหาเยอะมากเห็นเฮียคริสมาบ่นกับเจ้อยู่
            ยิ่งคิด ยิ่งเศร้าใจ แต่ก็คิดไว้แล้วว่ายังไงคืนนี้ตอนที่พี่เซฮุนมาหา เธอก็ว่าจะลองถามดูก่อน ถ้าพี่เขามีใครคนอื่นในใจอยู่แล้ว ลู่หานจะไม่มีทางเอาตัวเองไปเป็นหนึ่งในตัวเลือกของพี่เขาเด็ดขาด
            “ลู่หาน!
            ในตอนนั้นเอง พี่ชานยอลที่เดินขึ้นมาจากน้ำแล้วมุ่งหน้าตรงมายังสองสาวรีบตะโกนเรียกชื่อลู่หานเสียงดังลั่นจนคนน้องตกใจรีบขานรับกลับไปทันที
            “คะพี่ชาน
            “ไปเล่นน้ำกันไหม
            “เอ่อ…
            “เซฮุนมันให้มาชวนน่ะชานยอลเปรยสายตากลับไปมองเซฮุนที่ความจริงแล้วมันก็ไม่ได้ชวนอะไรหรอกเป็นชานยอลเองต่างหากที่จะมาเชิญน้องมันไปเล่นน้ำเอง
            “แต่พี่อี้—
            “พี่อยู่ได้ ไปเล่นเถอะ
            “ได้แน่นะ
            “อื้อ ไปสิไล่น้องไปโดยไวเพราะตามประสาเด็กก็คงอยากจะเที่ยวเล่นกันอยู่แล้ว มาน้ำตกทั้งทีจะไม่เล่นน้ำเลยก็เหมือนมาไม่ถึงที่
            “ก็ได้ค่ะลู่หานตัดสินใจเดินตามพี่ชานยอลไปตรงจุดที่พวกหนุ่มๆกำลังเล่นน้ำด้วยกันอยู่ พอเดินมาถึงเซฮุนที่หันมามองร่างบางพอดีด้วยแววตาที่ดูนิ่งเฉย ไม่ได้แสดงอาการใดๆออกมา รู้ตัวอีกทีพี่จงแดก็เดินขึ้นมาบนฝั่งแล้ว
            “หิวว่ะ เหนื่อยด้วยมีเสบียงไรให้กินมะลูบท้องของตัวเองปอยๆพร้อมกับหันไปสบตากับชานยอลเป็นอันรู้กันถึงแผนการที่จะปล่อยให้เซฮุนมันอยู่กับน้องลู่หานเพียงสองคน
            “เออกูก็หิวว่ะ เมื่อกี้เดินไปหาพี่อี้เห็นแกซื้อขนมมาเต็มเลย ไปนั่งพักกันก่อนไหม เดี๋ยวให้เซฮุนมันเฝ้าน้องลู่หานเล่นน้ำก็ได้ชานยอลว่าพร้อมกับหันไปมองหน้าเซฮุนด้วย
            “เห้ยไปกันได้เลย เซฮุนด้วย เดี๋ยวเฮียดูน้องเอง
            เป็นเฮียคริสที่ไม่ได้รู้ถึงแผนการนี้ด้วย ขันอาสาจะรับหน้าที่ดูแลลู่หานเล่นน้ำเอง ส่วนน้องๆก็ปล่อยให้ไปหาอะไรกินกันก่อน
            “พี่อี้ถามหาเฮียอะ บอกว่าเฮียไม่สบายห้ามเล่นน้ำนานมันไม่ดี
            “เฮียป่วยเหรอ?” คนที่ถูกกล่าวหาว่าป่วยได้แต่ทำหน้างงๆพร้อมกับชี้นิ้วเข้าหาตัวเองเพราะแม้แต่เจ้าตัวยังไม่รู้เลยว่าตัวเองป่วยอยู่
            “พ..พูดผิดอะเฮีย พี่อี้อะบอกไม่ค่อยสบายเลย
            “อ้าว เป็นไร งั้นเดี๋ยวเฮียไปดูเองเซฮุนฝากน้องด้วยนะ
            “อือเซฮุนที่แทบจะไม่ต้องทำอะไรเลย ได้แต่พยักหน้าตอบรับไป จนกระทั่งเฮีย ชานยอล และจงแดเดินออกไปจากตรงนี้แล้ว เซฮุนเองถึงจะเดินขึ้นมาหาลู่หานที่ยืนใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นรออยู่ริมฝั่งแล้ว
            “มาเล่นน้ำเขาไม่ให้ผู้หญิงใส่เสื้อสีขาวไม่รู้เหรอเอ่ยปรามไปเพียงเล็กน้อย แต่ตัวเองกลับใส่เพียงแค่กางเกงขาสั้นโชว์กล้ามแน่นๆของตัวเองอยู่ได้
            “ไม่ดีเหรอคะ?” ก็ไม่รู้จะใส่สีอะไรดี เห็นว่าใส่สบายดีก็เลยหยิบมา
            “ถ้าคนอื่นมอง คืนนี้พี่จะทำโทษ
            “จริงๆก็ตั้งใจใส่ให้มองอยู่แล้ว
            “หือ?”
            “ตั้งใจใส่ให้พี่เซฮุนมองไงคะยิ้มอย่างอายๆแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่นทันที
            “ว่ายน้ำเป็นใช่ไหม ขึ้นไปเล่นข้างบนกันเถอะ ตรงนี้คนเยอะข้างบนมันลึกกว่าเผื่ออยากดำน้ำ
            หลังจากที่ชวนลู่หานขึ้นไปเล่นด้วยกันข้างบนเสร็จ ก่อนเดินไปเขาก็หันไปส่งภาษามือบอกเพื่อนตัวเองก่อนว่าจะขึ้นไปเล่นกันข้างบน ไม่ต้องห่วงอะไรทำนองนี้
            เมื่อเดินลับสายตาพวกเฮียและเพื่อนๆขึ้นมาแล้ว ดูเหมือนว่าข้างบนนี้จะไม่มีใครขึ้นมาเลย เพราะบางคนก็ไม่รู้ว่าขึ้นได้ แต่ที่เซฮุนรู้เพราะว่าแอบเห็นป้ายตั้งแต่ตอนเดินขึ้นมาแล้วว่าข้างบนนี้มีที่ให้เล่นน้ำอีก แถมน้ำยังลึกกว่า ใสกว่าข้างล่างด้วย
            “ไม่เห็นมีใครเลยค่ะ
            “ก็ดีแล้วเซฮุนตอบเพียงเท่านั้นก่อนที่มือของตนจะเลื่อนไปจับที่ขอบกางเกงเหมือนกับว่าจะถอดกางเกงขาสั้นที่สวมใส่อยู่ออก
            “พี่เซฮุน—
            “แบบนี้ไม่สบายกว่าเหรอหันมามองหน้าลู่หานก่อนที่ชายหนุ่มจะถอดกางเกงของตัวเองลงจนเหลือแค่เพียงชั้นในชายสีดำเพียงตัวเดียวเท่านั้น
            “คือ เดี๋ยวมีคนมาเห็นนะคะ
            “ลงน้ำก็ไม่รู้แล้ว ลองดูไหม
            “พี่เซฮุนคะ คือ…อยากรู้ และก็อยากจะถามออกไปมากว่าถ้าเราเปิดเผยกันขนาดนี้แล้ว จากนัดคืนนี้พี่จะเลื่อนมาทำที่นี่เลยหรือเปล่า แค่คิดหัวใจของลู่หานก็รู้สึกเต้นแรงขึ้นมาทันที ผีเสื้อในท้องก็คงบินวนอยู่นับล้านตัวแล้วตอนนี้
            “ว่าไง?”
            “พี่คงไม่ได้ทำที่นี่ใช่ไหม?”
            “อ่อ…ที่แท้น้องก็กังวลใจเรื่องนี้
            “เวลาเราไม่ได้มากขนาดนั้น วางใจได้
            ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก ลู่หานค่อยๆก้าวเท้าลงไปในน้ำตามเซฮุนลงไป เมื่อเดินลงไปแล้วกลับพบว่าน้ำตรงชั้นนี้ค่อนข้างลึกมาก ระดับอกของเซฮุนแต่มันเกือบที่จะเลยปลายคางของลู่หานไปแล้ว
            “ถอดเสื้อไหม
            “จะดีเหรอ
            “ลองดูสิ
            เซฮุนที่เชิญชวนน้อง เลื่อนมือลงไปจับปลายเสื้อของลู่หานเอาไว้แล้วจัดการรูดถอดมันออกมาจากทางศีรษะ ก่อนที่จะนำมันไปพาดไว้กับโขดหินทันที ทำให้ตอนนี้เรือนร่างบอบบางใต้ผิวน้ำมีเพียงแค่บราเซียสีดำสวมใส่อยู่กับกางเกงขาสั้นเพียงเท่านั้น
            “น้ำแบบนี้ชอบไหม?” เอ่ยถามในขณะที่ไหล่กว้างของเขาก็มีมือบางของลู่หานจับยึดบ่าของตนเอาไว้แน่น
            “ชอบค่ะ
            “อยากทำเรื่องสนุกๆกันไหม
            “หือ?”
            “แข่งดำน้ำกัน ใครดำได้นานสุดคนนั้นชนะ เริ่ม!
            “อ๊ะ—ไม่ทันตั้งตัว รู้ตัวอีกทีไหล่แคบก็ถูกมือทั้งสองกดลงให้จมลงไปในน้ำเสียแล้ว ร่างทั้งสองจมสู่ใต้น้ำ ด้วยความที่น้ำตรงนี้ใสมาก ทำให้ลู่หานมองเห็นหน้าเซฮุนที่จับมือเขาอยู่ตลอดเวลาได้อย่างชัดเจน มันเป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ กับการที่ได้มองอีกคนใต้น้ำแบบนี้
            ส่วนเซฮุนเองที่ลืมตาขึ้นมาในน้ำ ไม่รอช้ารีบใช้สองมือดึงร่างของลู่หานเข้าหาตัว มือหนาปล่อยมือลู่หานออกก่อนที่ริมฝีปากของชายหนุ่มจะกดทาบทับลงมาบนกลีบปากของเด็กน้อยทันที

            จูบใต้น้ำที่ไม่มีใครรู้ ความลับและความสัมพันธ์แบบนี้จะมีเพียงแค่เราสองคนเท่านั้น หัวใจของทั้งสองเริ่มเต้นเร็วขึ้นตามการป้อนจูบของเซฮุนที่ดูค่อนข้างจะยาวนาน จนลู่หานเริ่มหมดอากาศหายใจ เซฮุนจึงรีบดันตัวน้องขึ้นแล้วตามขึ้นมาป้อนจูบใส่โดยไว จูบที่ดูดดื่มมันเป็นครั้งแรกของลู่หานที่ได้ทำเรื่องแบบนี้กับน้องชายของพี่เขย ที่จะไม่มีใครรู้ นอกจากเราเพียงสองคนเท่านั้น
            “ลู่หาน…หลังจากที่ผละจูบออก ฝ่ามือหนาก็จับประคองแก้มนวลเนียนของผู้หญิงตรงหน้าขึ้นมา ก่อนที่จะเอ่ยชื่อของเธออกไปเสียงแผ่วเบา
            “พี่อยากศึกษาดูใจกับเรานะ
            “......”
            “ถึงอาจจะดูว่ามันข้ามขั้นเกินไปหน่อย แต่พี่อยากให้น้องรู้ว่า—
            “…ใจพี่ยังไม่มีใครใช่ไหมกลัวใจเซฮุน จนสุดท้ายลู่หานก็กล้าถามสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจออกไปจนได้
            “มีแล้วครับ
            “......”
            “ชื่อลู่หานใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อทันทีที่ได้ยินชื่อของตัวเองหลุดออกมาจากปากของเซฮุน
            “ตกลงจะดูใจกับพี่ไหม?”
            “...........” อยากจะตอบออกไปว่าใจนั้นอยากจะลองเปิดใจดู แต่อีกนัยหนึ่งคือก็กลัวว่าตัวเองจะดูเป็นเด็กที่ง่ายจนเกินไปจนดูไม่น่าค้นหาอะไรขนาดนั้น กลัวว่าจะดูเป็นเด็กอายุ 16 ที่เด็กเกินไปสำหรับพี่
            “เราให้คำตอบพี่คืนนี้ได้ไหมคะ
            “พี่รอไม่ไหวแล้วสิ
            “แค่ดูใจเอง ไม่ได้ขอเป็นแฟนนี่คะ
            “ก็ได้ พี่จะไม่เร่งเร้าอะไรนะ
            “ค่ะ เอ่อ…
            “.............”
            “เราจะไม่ดูเด็กเกินไปเหรอคะ หรือว่า…
            “พี่คิดดีแล้ว พี่ชอบเธอนะ ชอบมาสักพักแล้วด้วยใจจริงเรื่องเมื่อเช้าพี่ก็กลัวว่าเธอจะไม่เล่นด้วย
            “ก็…
            “พี่จริงจังนะ คืนนี้พี่จะรอคำตอบนะครับ
            และนั่นก็เป็นประโยคสุดท้ายที่เซฮุนทิ้งท้ายเอาไว้แค่นั้น ระหว่างวันพี่เซฮุนเองก็ทำตัวปกติมาก ลู่หานเองก็ดูเงียบๆไป เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องตอนที่เราเล่นน้ำด้วยกันไปเรื่อยเปื่อยจนมาถึงตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าแล้วหลังจากที่หายไปอาบน้ำเสร็จแล้วก็ไปนั่งล้อมวงดูดาวด้วยกันมาตอนนี้ทุกคนก็แยกย้ายเข้าเต็นท์ตัวเองไป
            โดยลำดับเต็นท์จะเป็นเต็นท์เฮีย ต่อด้วยเต็นท์ของสามหนุ่มปิดท้ายด้วยเต็นท์ของลู่หานนั่นเอง

            ร่างบางเอนกายลงนอนหนุนหมอนใบเล็ก ได้แต่นอนจ้องหน้าจอล็อคสกรีนที่เป็นรูปของตัวเอง นอนมองเวลาก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว ไม่รู้ว่าพี่เซฮุนจะมาไหม เพราะเหมือนจะดื่มเหล้ากันอยู่ ยังไม่มีใครเข้ามานอนเลย
            ลู่หานเองที่ยังดื่มไม่ได้ก็เลยไม่อยากอยู่ในบรรยากาศที่ตัวเองมีส่วนร่วมไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่ เลยขออนุญาตทุกคนหนีเข้ามานอนก่อนเป็นคนแรก
            “อะฮึ้ม!เสียงเหมือนคนกระแอมกระไอดังอยู่หน้าเต็นท์ พร้อมกับเงาดำๆ ทำให้ลู่หานแยกไม่ออกว่าเป็นเสียงของใครกันแน่ ครั้นจะเปิดเต็นท์ออกไปดูก็กลัวจะเป็นนักท่องเที่ยวคนอื่นเข้า
            “พี่เข้าไปนะ…เป็นอันรับรู้ว่าคนที่ส่งเสียงเมื่อครู่นี้คือร่างสูงที่เขาได้นัดกันเอาไว้
            ซิปที่ถูกรูดลงพร้อมกับร่างสูงใหญ่ที่แทรกกายเข้ามาภายในเต็นท์ที่มีขนาดไม่กว้างมากนัก สามารถนอนได้ราวๆสามคน เมื่อมุดตัวเข้ามาได้แล้วซิปก็ถูกรูดขึ้นทันที พร้อมกับร่างของลู่หานที่ลุกขึ้นนั่งอยู่ข้างๆกับโคมไฟเล็กๆภายในเต็นท์ของเธอ
            “ขอโทษที่ให้รอนะ
            เซฮุนรู้สึกได้ถึงกลิ่นหอมอ่อนๆของน้ำหอมที่ลู่หานฉีดใส่ตัวตั้งแต่เมื่อตอนกลางวัน ดูท่าน่าจะเป็นกลิ่นที่ติดตัว ติดเสื้อน้องไปแล้ว เลยทำให้กลิ่นภายในเต็นท์มันหอมอบอวลได้ถึงเพียงนี้
            “คนอื่นล่ะคะ?”
            “พวกนั้นยังกินเหล้ากันอยู่เลย
            ในขณะที่พูดไปเซฮุนก็ขยับร่างกายเข้ามาหาลู่หานด้วย วงแขนกว้างค่อยๆกางออกเพื่อรั้งร่างของน้องสาวเข้าหาตัว
            “พี่ไม่กินต่อเหรอ เรา...เอ่อ คือเรารอได้
            “รอพี่อยู่เหรอ
            “.........” ก้มหน้าเก็บงำคำพูดเอาไว้ เมื่อตนนั้นเผลอพูดในสิ่งที่อยู่ในใจออกไปอย่างลืมตัว
            “ขอโทษที่ช้า มัวแต่ไปหาของมาไม่ว่าเปล่าเซฮุนล้วงมือเข้าไปในกางเกงยีนส์ของตนเพื่อหยิบเอากล่องสี่เหลี่ยมที่ข้างในบรรจุถุงยางเอาไว้ออกมาแล้วส่งมันไปให้ลู่หานถือเอาไว้
            “รอให้เราเรียนจบก่อน แล้วพี่จะเลิกใช้มันนะ
            “พี่เซฮุน…กายสูงค่อยๆดันร่างของน้องให้นอนราบลงไป พร้อมกับทาบกายทับเอาไว้ฝังใบหน้าลงไปที่ซอกคอหอมๆอย่างนึกหลงใหล เวลาแห่งความสุขของเราทั้งสองคนกำลังเริ่มต้นขึ้นแล้ว
            “อือ…เสียงครางในลำคออย่างพึงพอใจของเซฮุนยิ่งทำให้ลู่หานแพ้ เธออ่อนไหวและยินยอมที่จะพลีกายให้กับพี่ชายคนนี้แบบไม่คิดเลยว่าถ้าหากพี่อี้ชิงรู้เข้าคงจะโดนโกรธเข้าแน่ๆ
            “พี่เซฮุนคะ..ชะ..ช้าๆได้ไหม คือเรากลัว
            “ไม่ต้องกลัว ทำตัวสบายๆก็พอ อย่าเครียดพี่ไม่เร่งเราหรอกถอดเสื้อออกแล้วเราดับไฟไหม
            เซฮุนพยายามเสนอสิ่งที่ดีที่สุดออกไปเพื่อให้น้องสบายใจมากที่สุด จนกระทั่งลู่หานยอมพยักหน้าตอบตกลง เซฮุนจึงรีบจัดการเสื้อยืดที่ตนใส่อยู่ออกแล้วเลื่อนมือไปปลดเข็มขัดหนังของตนเองออกซะ กางเกงยีนส์สีซีดถูกรูดออกจากเรียวขายาวของชายหนุ่มผู้มีส่วนสูงราวๆ 183 เซนติเมตร ใบหน้าและเรือนร่างของเซฮุน ลู่หานรู้สึกว่ามันทำให้เธอแทบคลั่ง
            “หนูจะถอดเองหรือ—
            “ถ...ถอดเองค่ะ
            ร่างบางยันกายลุกขึ้นนั่งอีกครั้ง ชุดกระโปรงตัวยาวของเธอก็ถูกปลดออกจากตัวอย่างเชื่องช้า จนเซฮุนเห็นได้ชัดว่าน้องไม่ได้ใส่ชั้นในแม้แต่บราก็ไม่มี ง่ายต่อการถอดยิ่งนัก
            “อย่าจ้องสิคะถอดแล้วจะไม่มองก็คงแปลก ร่างสูงจดจ้องมองไปที่หน้าอกของเธอด้วยอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง ลิ้นที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายแลบเลียที่ริมฝีปากของตนเอง พร้อมกับส่งมือออกไปวางแนบลงบนเนินอกของเธออย่างทะนุถนอม
            “อ๊ะ—
            “กลัวไหมลู่หานเงียบไป ปล่อยให้มือของเซฮุนคุกคามส่วนบนของตนแบบไม่คิดว่าใดๆทั้งสิ้น สายตาอ้อยอิ่งของคนน้องที่จ้องตากับเซฮุนอยู่ตลอดเวลา เหมือนเป็นใบเบิกทางว่าเซฮุนสามารถที่จะทำอะไรเธอก็ย่อมได้หมดในตอนนี้
            “พี่เซฮุน…
            “เลิกเรียกว่าพี่เซฮุนได้แล้ว
            “........
            “ตอนนี้เราเป็นมากกว่าพี่น้องกันแล้วนะ รู้ไหม—
            “ค่ะ..ไม่ทันที่เซฮุนจะพูดจบ ร่างบอบบางก็จู่โจมเข้าหาร่างสูงพร้อมกับป้อนจูบใส่โดยที่ไม่รีรอให้เซฮุนนั้นเริ่มก่อน สองร่างหนุ่มสาวที่แอบมีสัมพันธ์ลับๆกันภายในเต็นท์เริ่มต้นความสัมพันธ์กันทันที

            ในขณะที่แสงไฟจากโคมไฟถูกลดความสว่างลง พร้อมกับร่างของลู่หานที่ถูกดันนอนลงอีกครั้ง โดยที่ริมฝีปากของเราก็ยังป้อนจูบใส่กันไม่ละออกจากกันไปไหน เซฮุนรู้สึกได้ถึงความต้องการของตัวเองกับลู่หานนั้นเริ่มมีมากขึ้นพอๆกัน รอยจูบเริ่มปรากฏขึ้นเต็มไปทั่วทั้งเนินอก จนเริ่มขึ้นสีแดงเพราะรอยฟัดของร่างสูงอย่างตะกละตะกลาม รู้ตัวอีกทีตอนนี้เสื้อผ้าทุกชิ้นของเราทั้งสองคนก็ถูกดันไปกองเอาไว้ที่ปลายเท้าแล้ว
            “ไม่โอเคบอกนะ พี่จะได้หยุดเซฮุนผละใบหน้าของตนขึ้นมาจากเรือนร่างของลู่หาน ก่อนที่มือจะเลื่อนออกไปหยิบกล่องถุงยางมาแกะออกแล้วจัดแจงใส่มันอย่างรวดเร็ว จนลู่หานแปลกใจว่าทำไมพี่เซฮุนถึงดูชำนาญขนาดนี้
            “พี่เคยแล้วเหรอคะ…
            “ครับ กับแฟนคนแรก ตอนมหาลัยน่ะ ไม่คิดจะโกหกใดๆทั้งสิ้น เพราะถึงยังไงก็เลิกกับแฟนเก่าไปนานแล้ว ไม่บอกตอนนี้วันหน้าเดี๋ยวลู่หานก็นึกสงสัยอีกอยู่ดี
            “........”
            “แค่ครั้งเดียว คนเดียว
            “จริงเหรอคะ
            “สัญชาตญาณของพี่มั้งเลยดูเหมือนพี่เชี่ยวชาญ
            “ก็มันน่าสงสัยนี่คะ…
            “พี่ก็เชี่ยวชาญกับหนูคนเดียวนั่นแหละ
            “อ่า…ลู่หานได้แต่อ้าปากค้าง จ้องมองสองมือของพี่เซฮุนที่จับขาทั้งสองข้างของเธอขึ้นพาดบ่าเอาไว้ จัดแจงท่าทางอะไรให้เรียบร้อย ก่อนที่กายหนาจะโน้มตัวลงมาด้านหน้าแล้วพรมจูบที่หน้าผากของหญิงสาวเพียงแผ่วเบาพร้อมกับเลื่อนมือลงไปกดเปิดหน้าจอโทรศัพท์ของลู่หานที่วางอยู่ข้างหมอนเพื่อดูเวลาตอนนี้ก็เที่ยงคืนแล้ว กะเวลาคร่าวๆเอาไว้น่าจะได้อยู่กันจนเกือบเช้าแน่ๆ
            “อาจจะเจ็บ แต่ร้องเบาๆนะคะพร่ำบอกข้างๆใบหู ก่อนที่มือจะยื่นออกไปดับไฟตรงโคมไฟแล้วใช้ความรู้สึกของตนสัมผัสเรือนร่างของลู่หานแทน ส่วนปลายของแกนกายถูไถวนรอบช่องทางของร่างบางไปพลางๆ ระหว่างที่รอจังหวะ เผลอเมื่อไหร่ส่วนนั้นก็จะถูกสอดเข้าไปในช่องทางของลู่หานทันที
            “อ๊ะ!
            “อ่า เจ็บหน่อยนะ
            “ค...ค่ะฟันคมกัดริมฝีปากล่างเอาไว้แน่น ครั้งนี้ส่วนนั้นของพี่เซฮุนมันใหญ่ขึ้นจนรู้สึกอึดอัดมากๆ        แต่พอจินตนาการว่าพี่เซฮุนกำลังทะนุถนอมเรา ความเจ็บที่ค่อยๆทวีความรุนแรงขึ้นกลับค่อยๆลดลงจนแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกดีๆระหว่างเราสองคนแทน
            “อ๊ะๆ..อ๊ะๆ..ร่างบางกลั้นเสียงร้องของเธอเอาไว้ เพราะเต็นท์แถวนี้มันติดๆกัน ถ้าร้องเสียงดังไปใครๆก็รู้ว่ามีคนกำลังทำเรื่องอย่างว่ากันอยู่
            เสียงเนื้อที่กระทบกับบั้นท้ายอวบอิ่มของลู่หานดังขึ้นมาเป็นจังหวะสม่ำเสมอ เซฮุนเองก็ค่อยๆเป็นค่อยๆไป พักบ้างรัวบาง ช้าบ้าง จนเมื่อตนนั้นรู้สึกว่าเริ่มจับจังหวะได้แล้ว เอวหนาก็จัดการซอยสะโพกถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนในบางคราเสียงครางกระเส่าก็หลุดเล็ดลอดดังออกมาจากปากของลู่หานบ้างเช่นกัน
            “อื้อ อื้อ อื้อ…
            “ร้องข้างๆหูพี่ก็ได้ อ่า อย่างนั้น…
            “พ..พี่ฮุน น้องเสียว ไม่ไหวแล้ว อ..
            “พี่ก็เหมือนกัน อื้อ!ย้ำๆเน้นๆขยับกายเข้าออกถี่ๆเนิ่นนานเกือบอยู่หลายนาที จนในที่สุดร่างบางก็เริ่มทนไม่ไหวเริ่มมีอาการบิดกายไปมาอย่างเห็นได้ชัด ในขณะที่เซฮุนเองก็เริ่มไม่ไหวแล้วเช่นกัน จึงรีบขยับกายเข้าออกสองสามครั้งรัวเร็ว แล้วรีบชักออกมาทันทีเมื่อรู้ว่าตัวเองจะปลดปล่อยน้ำแรกออกมาแล้ว
            “อ่าา…ถุงยางถูกดึงออกพร้อมๆกับลมหายใจที่เข้าออกแรงๆราวกับคนที่เพิ่งไปวิ่งมา ลู่หานเองก็เหนื่อยไม่แพ้กัน นอนหอบหายใจอยู่ใต้ร่างของชายหนุ่มด้วยแรงที่แทบไม่หลงเหลืออยู่แล้ว
           
          “เห้ย เต็นท์นี้ๆ…

            “เชี่ย มันมาละเซฮุนที่เหมือนจะได้ยินเสียงเหมือนคนคุยกันอยู่ตรงเต็นท์ข้างๆ ร่างสูงจึงรีบหันไปบอกลู่หานที่นอนอยู่ทันที
            “เอาไงดีคะ พอไหม
            “พี่ไม่พอ...อีกรอบได้ไหมเซฮุนตั้งใจจะอยู่กับลู่หานทั้งคืน แต่เพื่อนตัวดีดันกลับมาไหวเหลือเกิน
            “แต่เพื่อนพี่มาแล้วนะ
            “ขออีกรอบนะ นะเจอลูกอ้อนของเซฮุนเข้าไปลู่หานเองก็ยากที่จะปฏิเสธเหมือนกัน
            “อื้ม
            “ขึ้นนะ น่าจะเสียงเบาสุดแล้ว
            “ค่ะไม่ปฏิเสธทั้งสิ้น ลู่หานถูกดึงตัวขึ้นไปนั่งคร่อมตักของตัวเองเอาไว้ ถุงยางอีกชิ้นถูกสวมใส่เข้าไปอีกครั้ง รอบที่สองระหว่างเราเริ่มต้นขึ้น ลู่หานที่เป็นเด็กดีพยายามขย่มกายลงมาช้าๆ เพราะความปวดหนึบที่ท้องน้อย จึงทำให้ลู่หานทำเร็วมากไม่ได้
            ฝ่ามือขนาดใหญ่วางลงบนหน้าอกกลมกลึงอีกครั้ง คราวนี้เซฮุนทั้งบีบทั้งนวดไปเรื่อยๆระหว่างรอรอบนี้เสร็จ ตัวเขาเองมีความสุขมากจนบอกไม่ถูก ลู่หานเองก็เช่นกัน
            “พ..พี่คะ!
            “ปล่อยในได้ไหม
            “ม..ไม่ได้ค่ะ อื้อ
            “มีถุงอะ
            “อื้อ…อะไรก็ไม่รู้แล้ว ลู่หานพยายามตอบโต้ให้น้อยที่สุด แล้วขยับสะโพกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งสิ่งที่เธอคิดว่าพี่เซฮุนพูดเล่นก็เกิดขึ้นจริง
            พอถึงจังหวะที่สูงสุดของอารมณ์ ร่างสูงเลือกที่จะสวนสะโพกขึ้นมาแล้วจัดการปล่อยมันออกมาข้างในทั้งๆที่มีถุงยางห่อหุ้มเอาไว้อยู่

            บทรักของเราจบลงตอนตีสอง ลู่หานตอนนี้หมดแรงหลับคาอกเซฮุนไปเป็นที่เรียบร้อยและเซฮุนเองก็ยังไม่กลับเต็นท์เดี๋ยวนั้น เขายังคงนอนกอดน้องเอาไว้ เป็นความอบอุ่นท่ามกลางความหนาวเหน็บให้น้องไปเรื่อยๆจนกว่าจะเช้า
            “พี่ฮุน...ยังไม่นอนเหรอแววตาที่ดูอ่อนล้าช้อนสายตาขึ้นมามองร่างสูงที่ยังคงนอนกอดร่างของลู่หานเอาไว้อยู่ตลอดเวลา
            “ตื่นขึ้นมาทำไม ไม่ง่วงเหรอ
            “ง่วงค่ะ แต่เพิ่งนึกได้ว่าลืมตอบคำถามพี่ไป
            “หือ?”
            “ที่พี่ถามว่าจะศึกษาดูใจกับพี่ไหม...เราตัดสินใจแล้วนะ
            “ว่า?”
            “เราตกลงจะดูใจกับพี่
            “แน่ใจแล้วนะ คือพี่จะบอกว่าพี่กลัวเราคิดมาก เรื่องเมื่อเช้า—
            “เราดูเป็นเด็กไม่ดีใช่ไหม
            “ไม่ๆ พี่ไม่ได้หมายความแบบนั้น คือมองพี่มานานแล้วเหรอ
            “ค่ะ เห็นพี่ตั้งแต่พี่อี้คบกับเฮีย
            “ครั้งแรกตอนเห็นพี่รู้สึกยังไง
            “หล่อ แค่นั้นก็ไม่ได้คิดอะไร
            “จริงเหรอ?”
            “ก็อยากเป็นเมียพี่ด้วยตรงไปใช่ไหม คือ...เราก็อยากลองมีแฟนดู แต่ก็ไม่รู้ว่าพี่จะสนใจเราด้วย
            “คบไหม?” รู้ว่ามันเร็วมากที่จะพูดคำนั้นออกไป แต่เซฮุนก็ตีตราจองน้องไปแล้ว อะไรที่แสดงออกถึงความรับผิดชอบได้มากที่สุดก็อยากจะทำ
            “พร้อมบอกเรื่องของเรากับพี่อี้ไหม ถ้าไม่ก็รอพร้อมแล้วเราค่อยเป็นแฟนกันจะดีกว่าไหมคะ
            “...อ่า เอางั้นเหรอ
            “ขอดูนิสัยพี่ก่อน พี่ก็ดูนิสัยเราก่อนด้วย เราไม่ซีเรียสนะถ้าพี่จะเลิกคุยกับเราแล้วไปคบคนอื่นที่โตกว่า เพราะเรายังเด็ก ช่วงวัยเราอาจจะทำให้เราสองคนเข้ากันไม่ได้ก็ได้
            ลู่หานคิดมากกับทุกเรื่อง แต่เรื่องแฟนมันก็ควรที่จะคิดให้มากๆ เธอขอบคุณด้วยซ้ำที่เซฮุนเลือกที่จะป้องกันตั้งแต่แรก อย่างน้อยมันก็ทำให้ลู่หานได้ใช้เวลาทบทวนว่าการทำแบบนี้มันทำให้คนสองคนไปด้วยกันได้จริงไหม หรือถ้าไม่ไหวต้องเลิกคุยกัน ก็คงจะต้องปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตแล้ว
            “ความคิดโตกว่าพี่อีก
            “เราแค่สิบหกเอง
            “เรียกลูกได้เลยนะเนี่ย
            “…จะกลับเลยไหม จะได้แต่งตัวเดี๋ยวเช้าแล้วคนเห็นว่าพี่ออกจากเต็นท์เรามันจะไม่ดีนะ
            “ลู่หาน
            “คะ?”
            “มัดจำอีกรอบก่อนไปได้ไหม…
            ...สุดท้ายแล้วก่อนจากเซฮุนก็ได้มัดจำจากน้องไปอีกรอบ ตอนนี้เวลาก็ล่วงเลยมาจนถึงตีห้าแล้ว ถ้าฟ้าสว่างขึ้นมาเมื่อไหร่ ทุกคนก็คงจะเริ่มตื่นกันแล้ว

            “ไปแล้วนะ
            “ไม่อยากให้ไปเลย…เด็กน้อยรั้งท่อนแขนของพี่ชายเอาไว้
            “อะ เก็บไว้เซฮุนล้วงหยิบเอาการ์ดใบสีขาวออกมาจากกระเป๋ากางเกง ก่อนจะยัดมันใส่มือของน้องทันที
            “อะไรคะ?”
            “คีย์การ์ดห้องพี่...เลิกเรียนแล้วมาทำการบ้านที่ห้องพี่ได้นะครับจบบทสนทนาสุดท้าย เซฮุนก็จูบลาแล้วพาตัวเองออกไปจากเต็นท์ทันที ทิ้งให้ลู่หานต้องนั่งมองคีย์การ์ดในมือตัวเองด้วยหัวใจที่ร้อนรุ่มราวกับว่ามันใกล้จะระเบิดตัวเองออกมาเมื่อเธอจินตนาการถึงอนาคตของเรา
            นี่คงหมายถึงการสานต่อความสัมพันธ์ของเราในอนาคตใช่ไหม

            ช่วงสายของวัน ที่เราจะต้องเดินทางกลับบ้านกันแล้ว เซฮุนกับจงแดต้องแยกไปกับรถของชานยอล ส่วนรถของเฮียคริสก็จะมีสองสาวนั่งกลับไปด้วย น่าเสียดายที่ก่อนกลับเรายังไม่ได้ลากันเลย
            โดยระหว่างทางที่นั่งรถกลับบ้าน ลู่หานนั่งอยู่ตรงเบาะหลัง มือถือของเธอที่สั่นรัวๆสองสามทีปรากฏข้อความจากไลน์เด้งขึ้นมาจากใครอีกคนที่เธอกำลังนั่งคิดถึงอยู่ตอนนี้
            [ตอนกลับก็ไม่ให้เบอร์พี่]
            [ใจร้าย…]
            “พี่เซฮุน?”
            “ไปเอาไลน์เรามาจากใคร แล้วทำไมเรากดรับพี่แล้ว?”
            [เมื่อคืนแอบสแกนนิ้วแล้วเข้าไปแอดมา ขอโทษที่เห็นแชทหนุ่มๆที่ทักมาจีบเธอนะ แต่คราวหลังก็ช่วยตอบกลับไปด้วยว่ามีเจ้าของแล้ว]
            “ก็ยังไม่ใช่แฟนสักหน่อยนี่
            [ ‘มีผัวแล้วค่ะตอบไป หรือจะให้พี่ทักไปด่ามันว่ายุ่งอะไรกับเมียกูวะดีไหม?]
            ลู่หานได้แต่นั่งเขินอายกับข้อความนั้นจนแทบบ้า ระยะเวลาหลายร้อยกิโลเมตรที่นั่งรถดูไม่น่าเบื่อเลยสักนิด ถ้าได้คุยกับพี่เซฮุนไปตลอดทางแบบนี้ ให้นั่งไปอีกสักพันกิโลเมตรก็ยังได้…


- The End -

แท็ก #ฉากบาปฮุนฮาน

ทอล์คหลังแต่งจบ สั้นๆว่า
เขินค่ะไปค่ะแยกย้ายกลับบ้านได้ 5555
            

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น