04— Wish you were my daddy
อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ภายในมีร่างของเซฮุนกำลังเอนกายนอนพิงกับขอบอ่าง
บนตัวมีร่างของลู่หานกำลังนอนซุกซบอยู่บนอกหลังจากที่เราทั้งสองเพิ่งมีอะไรกันเสร็จไปแล้วครั้งหนึ่งจนเด็กน้อยในความดูแลของเขาแสดงอาการออกมาว่าเหนื่อยเต็มทน
ด้วยความใจดีเซฮุนก็เลยยอมหยุดพักแต่พักที่ว่าก็คือการนอนแช่น้ำด้วยกันในอ่างน้ำแห่งนี้นี่เอง
กระจกใสที่เมื่อมองออกไปจะเห็นเป็นวิวทิวทัศน์ของเมืองหลวงในยามค่ำคืน
ทุกครั้งไม่ว่าจะเหนื่อยจากงานมากแค่ไหน แค่ได้นอนแช่น้ำอุ่น ๆ
ได้คิดถึงเด็กน้อยของเขาทุกความเหนื่อยก็พลันมลายหายสิ้นไปทั้งหมดแล้ว
“เล่าให้ฉันฟังได้ไหมเรื่องของนายกับมูลนิธินั่น”
จู่ ๆ
เซฮุนก็เอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมาอีกครั้ง จนลู่หานที่กำลังจะหลับไปอีกรอบต้องลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อถูกถามถึงเรื่องของมูลนิธิที่เปรียบเสมือนฝันร้ายสำหรับเขามากที่สุด
“เขา...หลอกเอาเงินจากคุณ”
“อืม
เล่ามาไม่ต้องกลัวว่าเขาจะทำอะไรเพราะฉันจะปกป้องนายเอง”
มือหนาลูบที่หัวไหล่ของลู่หานพลางกระชับกอดคล้ายกำลังจะสื่อให้เห็นว่าเขาสามารถดูแลเด็กคนนี้ได้จริง
ๆ
“ผมได้ยินว่าเขาจะส่งหลานตัวเองไปเรียนต่อต่างประเทศจากเงินทุนที่คุณให้ผมและเด็กคนอื่น
ๆ ไว้ ผมไม่อยากให้เขาหลอกคุณอีกแต่ตอนนั้นผมก็ไม่รู้จะทำยังไง สุดท้ายก็เลยโดนไล่ออกมา...ถ้าผมไม่ได้คุณคง—”
“ช่างเถอะ
เท่านี้ก็พอจะเข้าใจแล้วว่าเรื่องมันเป็นยังไง”
“ผมขอโทษ”
“ขอโทษเรื่อง?”
จู่ ๆ
ก็พูดคำว่าขอโทษทั้ง ๆ ที่คนผิดไม่ใช่ลู่หานเลยด้วยซ้ำ
เด็กคนนี้ต่างหากที่สมควรได้รับคำขอโทษจากคนพวกนั้น
นี่ก็ไม่รู้ว่ากี่ครั้งแล้วที่เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นมา
กี่ครั้งแล้วที่โดนเขารังแก
ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกผิดทำไมเขาถึงไม่รับลู่หานมาเลี้ยงเองตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน
“ที่ผมเป็นภาระ
จนคุณต้องมาเดือดร้อ—” พอรู้ว่าลู่หานเริ่มจะโทษตัวเองเซฮุนก็ไม่รอช้ารีบก้มหน้าลงไปประกบจูบเพื่อปิดปากนั้นเอาไว้ให้อีกฝ่ายเลิกพูดถึงเรื่องเหล่านั้นซะ
“อะ...อื้อ”
เพราะความที่ไม่ทันได้ตั้งตัวก็เลยเผลอหลุดเสียงร้องออกมา
แต่ทว่าดูเหมือนท่าทางขัดขืนของลู่หานมันจะกลายเป็นเชื้อไฟชั้นดีที่กำลังปลุกเร้าความรู้สึกร้อนรุ่มในกายของผู้ชายที่อายุมากกว่า
ให้เริ่มสนใจเด็กน้อยของเขาอีกครั้ง
สองแขนพยุงร่างของลู่หานให้ย้ายตัวเองขึ้นมานั่งอยู่บนตัก
ก่อนจะเลื่อนมือข้างหนึ่งขึ้นไปกดท้ายทอยให้ก้มต่ำลงมาเพื่อรับจูบของเขาได้อย่างถนัด
เนื้อตัวที่นุ่มนิ่มจนกลัวว่าจะช้ำ ไม่เคยเลยสักครั้งที่เขาจะทำรุนแรงใส่ลู่หาน
แม้ว่าจะเคยผ่านเรื่องเซ็กส์กันมาตั้งแต่ตอนที่เด็กคนนี้ยังไม่บรรลุนิติภาวะเลยก็ตาม
แต่ความรักมันก็ห้ามกันไม่ได้
ในเมื่อน้องยังเด็กเขาก็จะใช้ความเป็นผู้ใหญ่ที่อบอุ่นทะนุถนอมร่างกายนี้เอาไว้ให้นานที่สุด
“อ...อื้อ” จากจูบที่เนิ่นนานจนริมฝีปากของเราค่อย
ๆ คลายออกจากกัน
“เรื่องของเราไว้ค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็แล้วกัน...”
“คุณเซฮุน ผม—”
เหมือนกับว่าตอนนี้เขาคงรอช้าไม่ได้แล้ว ร่างสูงตัดสินใจป้อนจูบลงไปที่ปากแดงช้ำนั้นอีกครั้งค่อย
ๆ ละเมียดละไมช่วงชิมความหวานซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนแทบไม่อยากหยุด
ในขณะนั้นเองเขาก็เริ่มเลื่อนมือลงไปสัมผัสกับอะไรบางอย่างที่มันซ่อนตัวอยู่ในน้ำที่มันกำลังเสียดสีอยู่ตรงต้นขาของเขาไปมา
มือใหญ่ค่อย ๆ
เลื่อนลงไป ควานหาสิ่งนั้นแล้วจับประคองมันเอาไว้จนแกนกายที่เคยสงบนิ่งไปแล้วตอนนี้เริ่มแข็งขืนสู้มือจนเซฮุนไม่อาจละเลยมันได้
จนต้องใช้มือรูดรั้งขึ้นลง ในขณะที่ปากของทั้งสองก็ยังไม่ผละออกจากกันเลยด้วยซ้ำ
“อ๊ะ...”
คุณเซฮุนที่เคยอบอุ่นเมื่อเริ่มรู้สึกว่าร่างกายของเด็กน้อยกำลังถวิลหาแต่เขาก็เลยรีบช่วงชิงจูบนั้นอย่างคนหื่นกระหาย
ในขณะที่มือที่เคยช่วยปรนนิบัติอยู่ใต้น้ำตอนนี้เริ่มเปลี่ยนมาจับที่ส่วนนั้นของตัวเองขึ้นมาแล้วนำมันไปถูไถกับช่องทางคับแคบที่แดงช้ำเพราะมันเคยผ่าน
‘ของของเซฮุน’ มาก่อนหน้านี้
“ล...ลู่หาน”
กระซิบข้างหูเสียงสั่นเครือในยามที่สะโพกกลมกลึงพยายามที่จะบิดเร้ารับกับแกนกายนั้นจนดูคล้ายกับอาการของคนที่ต้องการมันเข้ามาในร่างกายจนเก็บซ่อนความอยากนั้นเอาไว้ไม่อยู่
ลู่หานจะรู้บ้างไหมว่าอาการแบบนี้มันเหมือนเด็กที่กำลังยั่วยวนกันชัด
ๆ
“ผม...ไม่ไหวแล้ว”
เซฮุนผละใบหน้าออกมา
ก่อนจะช้อนสายตาขึ้นมองใบหน้าแดงก่ำที่ข้างขมับมีเหงื่อกาฬไหลลงมามากมาย
มือข้างหนึ่งที่ว่างอยู่ยกขึ้นมาลูบวนที่แก้มอมชมพูคล้ายมีเลือดฝาด
ก่อนจะกดใบหน้านั้นลงมาแล้วใช้ปลายจมูกคลอเคลียที่ข้างแก้มของเด็กน้อยด้านบนไปมาซ้ำ
ๆ กับลู่หาน...ไม่มีวันที่เขาจะพูดคำว่าเบื่อเลยสักครั้ง เขายังรักเด็กคนนี้และยังอยากที่จะครอบครองอยู่แทบทุกวัน
“อ...อ๊ะ”
เล้าโลมอยู่พักใหญ่
เซฮุนก็ถือโอกาสตอนที่ลู่หานไม่ทันระวังตัวสอดแทรกส่วนนั้นเข้าไปในช่องทางด้านหลังอย่างไม่รีรอจนคนตัวเล็กหลุดเสียงร้องออกมาเพราะความตกใจที่ไม่ได้ทันได้ระวังซ้ำยังไม่ได้ยินสัญญาณบอกกล่าวจากคุณเซฮุนเลยสักคำ
แต่มันก็คงจะสายเกินไปแล้วหากจะรอให้เขาเอ่ยบอกคำนั้น
... สองมือที่หยาบกร้านเลื่อนลงมาจับเข้าที่แก้มก้นของเด็กน้อยค่อย ๆ แหวกออกเพื่อให้มันสะดวกต่อการนำส่วนนั้นเข้าไปด้านในจนเกือบสุด
ภายใต้น้ำในอ่างที่ยังคงเอ่อท่วมจนเกือบล้น ไออุ่นของมันช่วยบรรเทาความเจ็บปวดเหล่านั้นได้เป็นอย่างดี
“อ๊ะ อ๊ะ...”
เสียงร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวดดังขึ้นเมื่อสะโพกสอบเริ่มขยับกายกระแทกขึ้นไปหาร่างเล็กที่นั่งทับอยู่บนตัก
แม้ว่าพื้นที่ในอ่างนี้มันจะคับแคบเกินกว่าที่เราสองคนจะทำกันได้หรือทำกันในท่าที่มันยากกว่านี้
แต่เซฮุนคงไม่อาจรอให้เราอาบน้ำเสร็จแล้วพากันไปที่เตียงอย่างแน่นอน
ณ วินาทีนี้ลู่หานกำลังยั่วยวนเขาจากทางสายตา
การกระทำและคำพูดที่ไร้เดียงสาจนเขาไม่อาจอดใจไว้ได้ แม้ว่าที่ผ่านมาเซฮุนจะพยายามเตือนใจตัวเองมาโดยตลอดว่าไม่ควรทำแบบนี้เนื่องด้วยอายุที่แตกต่างกัน
แต่มันก็คงจะห้ามกันไม่ได้
ในเมื่อใจเขาต้องการแล้ว ลู่หานก็ต้องตกมาเป็นของเขาเข้าสักวัน
“คุณ...อ๊ะ”
“ร้องดัง ๆ อีกสิ
ไม่ต้องกลัว ที่นี่คือห้องของเรา”
กระซิบปลอบประโลมเพื่อเรียกขวัญกำลังใจให้กับลู่หานที่คล้ายกับกลัวว่าหากร้องดังเกินไปจะมีใครได้ยินหรือเปล่า
เฉกเช่นกับตอนที่เรานั้นเคยแอบมีอะไรกันในมูลนิธิ ทุกครั้งต้องคอยหลบ ๆ ซ่อน ๆ
แต่คราวนี้ไม่ต้องแล้ว
ห้องของเซฮุนในตอนนี้
ก็เหมือนเป็นห้องของลู่หานด้วยเช่นกัน
“อ๊า!”
เมื่อได้ยินว่าตัวเองสามารถร้องออกมาได้โดยไม่ต้องกังวลสิ่งใดแล้ว
ลู่หานก็ตัดสินใจปลดปล่อยเสียงร้องที่น่าอับอายนั้นให้หลุดออกมาจากลำคอที่ตนพยายามกลั้นเสียงร้องนั้นเอาไว้
น้ำในอ่างเอ่อล้นปนกระเซ็นออกไปจนเปียกปอนเต็มพื้นห้องน้ำ
ทั้งสองยังไม่หยุดร่างกายของกันและกันพวกเขายังคงมีความสุขกับการที่ได้แลกเปลี่ยนความรู้สึกเร่าร้อนจนยากที่จะบรรยายได้
“อ๊ะ...”
ทั้งใบหน้าและท่าทางของลู่หานที่ดูเซ็กซี่เกินกว่าวัยของเด็กน้อยยิ่งทำให้คุณเซฮุนนั้นหลงใหลจนต้องยื่นหน้าขึ้นไปประทับจูบลงบนลำคอระหงส์เลื่อนลงมาใช้ริมฝีปากขมเม้มไปตามผิวกายที่ขาวเนียน
วันนี้เห็นได้ชัดเลยว่าเนื้อตัวของน้องเริ่มแดงจนน่าสงสาร
มีแต่รอยมือของเซฮุนเต็มไปหมด
ก็อยากจะหยุดแล้วเหมือนกัน...แต่พอได้เห็นหน้าที่เว้าวอนของลู่หานเขาก็ไม่เคยหยุดได้เลยสักครั้ง
“คะ...คุณ...อื้ออ”
“อีกนิดลู่หาน อื้อ!” รัวสะโพกขึ้นไปจนร่างของเด็กน้อยสั่นเทาไปหมด
คุณเซฮุนไม่ได้อ่อนโยนอย่างที่เขาคิดจริง ๆ
ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ผู้ชายคนนี้ยังคงร้อนแรงขึ้นเรื่อย ๆ
และก็ไม่รู้ว่าลู่หานจะรับมือได้อีกนานแค่ไหนเหมือนกัน
“พอแล้ว ผมไม่ไหวแล้ว
อื้ออออ”
เซฮุนเลื่อนมือไปกดปล่อยน้ำออกจากอ่างให้ลดระดับลงไปเพื่อที่จะให้เราสองคนได้ทำอะไรกันได้อย่างสะดวกมากขึ้นกว่านี้
ระหว่างนั้นแกนกายก็ยังไม่หยุดขยับเข้าออกจากร่างกายของลู่หานสักที
ใบหน้าของเด็กน้อยตอนนี้ก็คล้ายคนกำลังจะขาดใจหากว่าคุณเซฮุนไม่หยุดเขาคงจะปล่อยออกมาก่อนแน่
ๆ
“ใกล้แล้ว
อ๊ะ...ลู่หานจูบฉันที”
“อะ...อื้อ”
รีบก้มลงไปจูบคุณเซฮุนทันทีที่ได้ยินคำร้องคอและในที่สุดร่างเล็กก็ทนไม่ไหวตัดสินใจปลดปล่อยความอึดอัดนั้นออกมาก่อนจนคราบน้ำคาวไหลปนไปกับน้ำในอ่างไม่ต่างไปจากเซฮุนที่เมื่ออีกฝ่ายเสร็จไปก่อนหน้านี้แล้วเขาก็รีบขยับกายเข้าออกรัวเร็วขยับตัวโอบรัดร่างเล็กเอาไว้แน่น
และในที่สุดร่างสูงก็ปล่อยมันเข้าไปในช่องทางด้านหลังของลู่หานหลังจากนั้น
“ผ...ผมเหนื่อยแล้ว”
หมดแรงซบแก้มลงบนบ่ากว้างของร่างสูงทันที
เซฮุนที่เห็นว่าเด็กน้อยหมดแรงไปแล้วก็เลยรีบพาไปล้างตัวให้สะอาด
มันถึงเวลาที่ลู่หานจะได้พักผ่อนเด็กคนนี้เหนื่อยมามากพอแล้ว
ขอบคุณที่เป็นความสุขเล็ก
ๆ ในค่ำคืนนี้ให้แก่เขานะ...ลู่หาน
กลับไปอ่านต่อที่หน้าบทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น